เมื่อวานนี้มีโอกาสแวะออกไปข้างนอกบ้านมา ด้วยเพราะว่า ธุระปะปังมีเยอะเหลือเกินและก็ต้องรอเวลา เพราะฉะนั้นจะ "ฆ่า" เวลา เราก็ต้องเลือกว่าอยากทำอะไร "ดูหนัง" คงไม่ เพราะว่าไปกับคนข้างๆ และหนังก็ไม่มี อะไรน่าสนใจเลยยามนี้ ... เหลืออีกอย่างที่ยังสามารถทำร่วมกัน ได้ก็คือ การหาอะไรกิน แน่นอนค่ะว่า ต่อให้คนไม่ชอบ อาหารการกินยังไงก็ต้องกินอยู่ดี งานนี้เลยจูงกัน ไปจัดการอาหารกันตามสะดวกโยธา ... อาหารเต็มโต ... อย่าคิดว่ามันเยอะมากมาย แบบสั่งเต็ม option อะไรนะคะ แต่เพราะว่าโต๊ะมันเล็ก เท่านั้นและจานใส่ของแต่ละเมนูก็มาแบบบิ๊กเบ้อเริ่มมันก็เลย เต็มโต๊ะในความหมายของฉันเท่านั้นเองค่ะ ... ยำวุ้นเส้นกระทงทอง ... ข้าวผัดกุ้งน้ำพริกเผาเส้นหมี่ ไส้กรอบรวมฮิตย่าง ... ปอเปี๊ยดสดกุ้ง .... ซี่โครงหมูทอดกระเทียม ทุกอย่างบนโต๊ะเชื่อเลยว่าสั่งมาเพื่อคนสองคน เยอะจริงๆ สั่งมาด้วยความหิวโหย เพราะว่าไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่เช้า แล้วแถมมีเรื่องเครียด เรื่องคิด เลยทำให้หิวเป็น 2-3 เท่า สมองและความอยากมันเลยมีมากกว่ากระเพาะของเราที่จะจับ อาหารยัดใส่ได้หมด นั่งไป 1 ชั่วโมงนิดๆ เริ่มอืดท้องเพราะว่าทั้งอาหารและน้ำก็ค่อยๆ หมดไป แต่ว่ามันก็ไม่หมดแบบเกลี้ยงนัก .. งานนี้เมนูที่เหลือ ก็คือ ซี่โครงหมูทอดกระเที่ยม ที่เหมือนเหลือแบบขายไม่ออกเลย เพราะว่ากินกันไปแค่ 1 ชิ้น นั่นล่ะค่ะที่มา .. ของชื่อบล็อก ... เจ้าเมนูเหลือนี้เอง .. ที่เราบอกให้น้องที่ร้านอาหารจับยัดใส่กล่อง ให้หน่อยน๊า นั่นเองล่ะคะน้องเด็กเสิร์ฟเลยเดิมาถามว่า ... "พี่ค่ะ .. อาหารไม่อร่อยเหรอค่ะ???" คุณน้องเด็กเสิร์ฟ .. ถามมา ... อาจจะหมายความว่า ไม่อร่อยนี่ เพราะว่าเห็นเหลือแล้วห่อกลับบ้านหรือเปล่า ฉันเลยบอกว่า เปล่า .. อาหารอร่อยแต่ว่าอิ่มเกินเลยจะห่อกลับบ้านไปกินต่อ ... ปรากฏว่าไม่เลิก ... น้องบอกต่อว่า ... อ่ะ จะห่อกลับไปให้น้องหมา หรือเปล่าหนอ ... แฮ่ๆ พอได้ยินแล้วก็สะอึกเลย แบบว่า เอ่อ แล้วน้องเค้าถามจุกจิกไมหว่า ... เลยตอบไปว่า "เปล่าค่ะ ที่บ้านไม่มีหมา ... แต่ว่าจะห่อกลับไปกินเอง" เท่านั้นล่ะคะ .. น้องสาวคนนี้หน้าหดเลย แล้วก็บอกว่าขอโทษ นะค่ะพี่ หนูเสียมารยาทไป พี่อย่าเอาเรื่องหนูนะ เราก็เลยตกใจและก็บอกว่า คิดมากน่า ไม่ได้คิดไร เพราะว่าอาหารก็อร่อยนะแต่ว่าอิ่มจริงๆ แล้วห่อกลับบ้านน่ะ ก็แค่ห่อไปกินเองไม่ได้ห่อไปให้ "หมา" เหมือนที่ว่าน๊า เท่านั้นล่ะคะน้องเด็กเสิร์ฟเลยแบบว่ายิ้มออกมาหน่อยแล้วก็บอกว่า ตัวเองปากเร็ว แซวแรงไปหน่อย จริงๆ ไม่น่าพูดอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่วาก็ดันเผลอพูดออกไปแล้ว นี่ล่ะคะ ... เรื่องนี้มันเลยทำให้เราได้เรียนรู้อะไรโดยง่ายๆ ว่า - พูดอะไรให้คิดก่อน อย่าปากเร็วไปเพราะผลเสียอาจจะมาเยือนได้เร็ว - ห่ออาหารเหลือกลับบ้าน ทำไมหว่าต้องคิดว่าห่อไปฝาก "หมา" ที่บ้านไม่จริ๊งงงงงง กลับบ้านแล้ว .. รอจนเย็นไม่หิวจัดเลยงัดเอาซี่โครงทอดกระเทียม ที่เหลืออกมาอุ่นทาน .. นั่งมองไปเลยจับมาถ่ายรูปแล้วจังหวะยัยแม็กกีเดินมา ก็เลยคิดในใจแค่ว่า "แม็กกี อาหารอร่อยๆ อย่างนี้ให้แกก็เสียใจตายอ่ะ รอไปก่อนน๊ะ คนกินก่อนหมากินทีหลัง" พูดแล้วก็เลยกินกันไปเต็มสตีม หมดแผล่บๆ ภายในพริบตา ... ก็มันอร่อยจริงๆ หนิค่ะ ยอมแย่งหมากินก็ไม่แคร์แล้วล่ะคะ แบบว่า อาหารพื้นๆ ง่ายๆ แต่อร่อยเหาะอย่างนี้ แย่งกันได้ไง งอนตายเลยล่ะนั่น Yummy !!!

Create Date : 14 มกราคม 2553
Last Update : 14 มกราคม 2553 8:35:54 น.		89 comments
Counter : 1203 Pageviews.
Share Tweet