หัวข้อฟังดูแล้วค่อนข้างรุนแรงเหมือนกัน ว่ า ไ ม๊ ค่ ะ ??? .. แต่สำหรับฉันกลับมองว่าไม่เท่าไหร่ เพราะคนที่พูดนั้นก็ว่าเกินไป เรื่องเฟค ถ้าหากว่ามันจะเป็นจริงมันก็คงจริง .. และมันคงจะเป็นการเฟคถ้าหากว่าเป็นเรื่องเฟคจริงๆ พูดยากเหมือนกันถ้าหากว่าคนที่พูดนั้นเค้ารู้จักฉันดี และมันก็พูดง่ายอีกเหมือนกัน ถ้าหากว่าสิ่งที่เค้ารู้มันมาจากเรื่องจริงและแหล่งข่าวที่ถูกต้อง เพราะฉะนั้นแล้ววันนี้เลยแวะมาอัพบล็อกเลยดีกว่า ไม่อยากให้เดากันไปเองว่ายังไง ... เพราะว่าหลังๆ มานี้ฉันค่อนข้างจะมีปัญหาส่วนตัวเยอะ เขียนบล็อกไปก็คงกรุ่นๆ กันอยู่กับสาเหตุ แต่มันไม่ได้เป็นเรื่องลับอะไรหรอกค่ะเพราะว่าชีวิตมันก็คงเป็นชีวิตวันยังค่ำ และจริงแท้อาจจะไม่จำเป็นต้องเอาเรื่องเล่าของตัวเองมาบอกกล่าวเท่าไหร่ แต่นั่นเป็นเพราะว่าแต่ละคนก็ต่างเดากันไปเอง มีถูกมั่ง ผิดมั่ง ซึ่งเป็นของธรรมดา บางคนอ่านไปก็รับรู้ได้ว่าช่วงนี้ฉันค่อนข้างไม่ปกติ ... แต่เข้าทำนองว่าอยากรู้แต่ไม่อยากถาม ... แต่สำหรับบางคนอยากรู้ก็ถามกันไป ... แต่แปลกนะว่าทำไมถึงไม่ถามฉันโดยตรงเพราะว่ามันคงเข้าท่ามากกว่าถ้ามาถามฉันเพราะมันคงได้เรื่องจริงมากกว่า แต่ก็แปลกเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องถาม .. และถามเพราะอยากรู้อยากเห็นแค่นั้นหรอกเหรอ?? และคนเอาไปเล่า ... ก็เล่าไปเพราะอะไร ??? ฉันวนเวียนมาอยู่ในบล็อกกว่า 4 ปี .. มีเพื่อนในบล็อกมากมายที่เราได้คุยกัน รู้จักกันแล้วก็ทำให้เจอกัน รู้จักกันแต่ว่าก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอ รู้จักกันแต่ว่าก็คุยกันได้ทางบล็อกแต่ก็ไม่ได้เน้นการเจอ ... ซึ่งไม่แปลกเลยเพราะว่าคนเราคงมี space ส่วนตัวกัน อยากเจอก็เจอ ไม่อยากเจอก็จบ ..คุยกันไปเรื่อยๆ ไม่แปลกค่ะ ฉันเองก็ง่ายๆ ไม่ได้ยึดตัวเองเป็นหลักว่า เอ่อ ทำบล็อกนานคนรู้จักเยอะจะเจอใครเลยเล่นตัว แต่นั่นเพราะฉันก็เป็นแค่คนๆ หนึ่งที่แบบว่าทำบล็อกก็ทำกันสนุกๆ แต่ว่าทำไมก็ไม่รู้ได้ที่คนบางคนคิดว่าฉันเป็น "ดารา" เรื่องราวต่างๆ ก็เลยต้องเอามาบอกเล่าเก้าสิบซะจนคิดว่าฉันเป็นดาราที่กำลังเหมือนถูกติดตามข่าวทางรายการช่อง 9 เอนเตอน์เทนแน่ะ 555+ ถ้าเพื่อนบล็อกที่คุ้นเคยกันดี ... จะรู้จักฉันในระดับหนึ่งที่ว่าฉันเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ค่อนข้างจะเป็นเรื่องกลางๆ ไม่ได้เอาความทุกข์ส่วนตัวมาาปลดปล่อยในบล็อกมานัก (เพราะว่าไม่เห็นความจำเป็น) อย่างดีก็เป็นเรื่องเล่าบ่นๆ ซึ่งมันก็เป็นธรรมดา เพราะฉันคิดว่าตัวเองทำบล็อกก็อยากจะเขียนอะไรที่มันเป็นเรื่องดีหน่อย แต่แน่นอนค่ะว่ามันไม่เรียกว่าเฟคหรอกเพราะว่า .... เอาเรื่องความสุขมากเขียนไม่ได้เอาความทุกข์มาเล่า ... นั่นเป็นเรื่องเฟค ... เพราะฉันเองไม่เห็นความจำเป็นเลยที่ว่าทำไมคนเราจะต้องเอาเรื่องทุกข์ของตัวเองออกมาเล่าแจ้งแถลงไข ... แต่มันเลยทำให้เป็นประเด็นเลยว่า "การไม่เอาเรื่องทุกข์ของตัวเองมาเล่านั้น ... กลายเป็นเรื่องเฟคซะได้"... เอ๊า ... เอาอะไรคิดกันล่ะค่ะนั่น .... และไอ้เรื่องที่ไม่เล่ามันก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัว ซึ่งฉันเองก็เป็น "คนอื่น" สำหรับครอบครัวเขา แต่เขาก็ดันเอาเรื่องเล่าของฉันไปยุ่งโดยการเดาส่งต่อหรือว่าบอกเล่ากันไปต่างๆ นานาว่าฉันไม่เล่าเรื่องนี้ เรื่องนั้น หรือว่าเรื่องในครอบครัวตัวเองออกมาประจาน อือม์ ... แปลกดีค่ะว่าอยากรู้อยากเห็นกันขนาดนั้นเลยเหรอ ?? เอาค่ะ ... ถ้าหากว่าอยากรู้ ก็จะบอกเล่ากันให้ฟังเลยจะได้ไม่ต้องไปไล่ถามหรือว่าเล่ากันส่งเดชว่าฉันเป็นอะไรที่ช่วงหลังๆ ค่อนข้างหายไป ... สาเหตุนั่นก็เป็นเพราะปัญหาครอบครัวนั่นล่ะคะ ที่ฉันกับสามีอาจจะมีอะไรเข้ากันไม่ค่อยได้ "ก า ร เ ป ลี่ ย น แ ป ล ง" มันก็เลยเกิดขึ้น ซึ่งนั่นก็เป็นเรื่องธรรมดามากๆ ที่มันจะต้องเกิดและรับมือกันไป .... เป็นเรื่องธรรมดาค่ะเพราะคนเราไม่เหมือนกันหนิ ไม่ว่าพ่อแม่ พี่น้อง สามี-ภรรยา จะเข้ากันไมได้หรือว่ามีความแตกต่างจากกัน และก็เรื่องปัญหาเหล่านี้มันก็เป็นเรื่องครอบครัวที่ฉันเองก็ไม่เห็นจำเป็นต้องออกมาเล่าให้ฟังกันเลย.... แต่พอคนอื่นมาอ่านบล็อก เค้าหาว่าฉันเฟคตรงที่ว่า ... เขียนบล็อกแล้วฟังดูฉันกับแฟนรักกันจี๋จ๋า ... อือ ... ตรงไหนหนอที่บอกว่ารักกันจี๋จ๋า ... ไปอ่านมาหลายบล็อกแล้วฉันก็ไม่ได้พรีเซ้นท์ความรักออกมาตรงๆ โต้งๆ ...เพราะฉันกับแฟนก็ไม่ได้เป็นคู่รักดาราที่ต้องมาถ่อเปิดข่าวเล่าแจ้งให้ฟังเรื่องความรักระหว่างกัน แต่มันกลับกลายเป็นประเด็นซะได้ที่ว่า คนบางคนบอกว่าฉันกับคนข้างๆ เป็นอย่างนั้น อย่างนี้ วิจารณ์ซะเหมือนคนรู้ดี เราสนิทกันเหรอค่ะถึงได้แบบว่าออกข่าวเล่าเรื่องกันขนาดนี้ ขนาดที่ว่าจะต้องเอาเรื่องเล่าเหล่านั้นออกมาบอกหรือว่าพูดต่อๆ กันไป ???? ... เพราะรู้เรื่องเล่าฉันดีเหลือเกิน .... และมันจะเป็นอะไรล่ะถ้าหากว่าเรื่องราวนั้นจริงหรือว่าไม่จริง เพราะฉันเชื่อว่าเรื่องราวของฉันมันคงไม่ได้ไปกระทบกระเทือน "ฐานะการเงิน" ของคนบอกเล่าเก้าสิบคนนั้นเท่าไหร่หรอกนะค่ะ ว่าแล้วก็เลยทำให้ปลงกับเรื่องของ "ออนไลน์" ... ที่ฉันเคยเตือนๆ คนอื่นเสมอๆ ว่า จงระวัง ... เพราะคนบางคนต่อหน้าดี ลับหลังก็อีกอย่าง ตอนนี้ฉันก็มาเจอกับเรื่องราวเหล่านี้แล้วเหมือนกัน แต่ว่าไม่ซีเรียสค่ะ เพราะว่ามันเป็นเรื่องปกติ คนเรามีคนรัก ก็มีคนชัง และคนหมั่นไส้ ขนาดไม่ได้ทำอะไรต่อกันยังโดนซะขนาดนี้แล้ว เรียกว่าก็ดีเหมือนกันนะคะ เพราะว่าเรื่องเล่าเหล่านี้รู้แล้วก็ทำให้เราระวังตัวมากขึ้น กำแพงที่มันเคยเป็นสิ่งกั้นป้องกันตัวเองของฉันมันก็คงจะเริ่มต้องสร้างหนาเป็นสองชั้นขึ้นมา ..แต่บอกก่อนนะคะว่าฉันก็ยังเป็นฉัน เรื่องราวที่บล็อกก็ยังเป็นเรื่องที่เขียนออกมาจริงๆ บางทีแค่ไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบในสิ่งเต็มๆ ที่เจอแต่มันก็ใช่ว่าเป็นการมดเท็จ เพราะไม่เห็นความจำเป็นต้องเอามาบอกเล่าเก้าสิบกันแม้แต่น้อย แต่ไหนๆ มันเกิดกรณีที่เป็นประเด็นและคนถามกันไป เลยต้องออกมาเขียนบอกเล่ากันเอาไว้หน่อย และอยากบอกว่าเรื่องอะไรที่ใครอยากรู้ก็มาถามได้ ... แต่บอกก่อนว่าจะบอกไม่บอกก็อีกเรื่อง เพราะเรื่องบางเรื่องฉันรู้สึกสนิทใจก็จะเล่าได้แต่ว่าไม่สนิทก็คงไม่บอก เพราะไม่เห็นความจำเป็นเลยแม้แต่น้อย ... แต่ว่าถ้าไอ้เรื่องที่เล่าให้คนสนิทใจฟังแล้วมันผ่านต่อๆ กันไป ก็จงคิดซะว่า ... มันก็เป็นอย่างนี้ล่ะ วิถี ชีวิต โลกแห่งความเป็นจริง ... ปล. แต่กรี๊ดในใจเลยค่ะว่า มีคนพูดถึง อารมณ์เหมือนเป็นดารา ... ทาทาเลิกกับเปรมหรือยัง ... ฮี่ๆ ข่าวเก่าหน่อยนะคะ ... แต่ว่ายกตัวอย่างเฉยๆ ค๊า 55+ Create Date : 05 พฤศจิกายน 2552 Last Update : 5 พฤศจิกายน 2552 6:14:04 น. 72 comments Counter : 817 Pageviews.   Share Tweet