อาหารเช้าถูกจัดขึ้นเป็นแบบง่ายๆ เบาๆส่วนใหญ่เป็นซีเรียลธัญญพืช ผลไม้ น้ำผลไม้ นม ชา และกาแฟ เพื่อให้ไม่อิ่มจนเกินไปหรือหิวเกินไป โดยเฉพาะกลุ่มของคณะดำน้ำ ชนิกรรดาเลือกเพียงผลไม้ และกาแฟ

สำหรับอธิปนั้นเลือกอาหารเต็มพิกัด มื้อเช้ามักจะเป็นมื้อแรกที่เต็มที่ของเขา และก็คุ้นเคยกับแบบนี้ตั้งแต่สมัยมาเรียนดำน้ำใหม่ๆโดยไม่สนใจว่าชนิกรรดาจะตาเขียว หรือบ่นเพียงใด

“นี่ยังถือเรียกได้ว่าเกรงใจดีนะคุณหญิงที่เขาไม่หุงข้าว ไม่งั้นจะไปเจียวไข่กินกับข้าวแล้ว...แหะ แหะ”

หลังจากเสร็จภารกิจอาหารเช้าพักใหญ่ฟ้าเริ่มสาง ฝูงนกทะเลเริ่มออกหากิน เสียงของวาฬแว่วมาจากร่องน้ำไกลๆ ฝูงโลมาโฉบมาใกล้ๆ เรือราวกับมาคอยสังเกตการณ์เรือลำนี้เช่นกัน

น้ำทะเลยังคงเรียบสงบใสเป็นประกายสีเขียวคราม แทบจะมองเห็นฝูงปลา และโขดหินเบื้องล่างคลื่นลมเงียบราวกับใครปิดสวิตช์ มีเพียงกระแสลมอ่อนๆท้องฟ้าแจ่มใสรับวันของทีมงานสำรวจ อย่างแท้จริง

ทีมดำน้ำเลือกลงทดสอบกระแสน้ำโดยรอบบริเวณเรือประมาณยี่สิบนาทีเพื่อเป็นการซักซ้อมสัญญาณต่าง ๆ ของทีม และเพื่อเป็นการยืนยันให้แน่ชัดว่าทั้งชนิกรรดา และอธิปจะสามารถดำน้ำแบบสคูบ้าในท้องทะเลลึกๆ เช่นนี้ได้อย่างไม่ต้องให้วิตกกังวลมากนัก

จริงๆ เพียงแค่ยี่สิบนาทีสำหรับวิษุวัตและกลุ่มคนที่คอยอยู่บนเรือช่างเหมือนเป็นเวลาที่ยาวนานอยู่ไม่ใช่น้อย ก่อนที่ทุกคนจะเตรียมตัวนั่งเรือเล็กออกไปสำรวจในบริเวณที่ใกล้ภูเขาหินพร้อมกับหาบริเวณให้ทีมไต่เขาได้ไต่ขึ้นไปเพื่อเข้าไปยังภายในด้านในของเทือกเขา

ซึ่งทีมของอาจารย์ภาณุและด้อกเตอร์แวนซิ่งไฮม์จะเป็นอีกทีมที่คอยสำรวจบริเวณรอบๆ ด้านนอก ยกเว้นเพียงแต่กัปตันเฟอร์ดินันด์และไดแอสที่จะคอยเฝ้าสังเกตการณ์อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ในเรือ

บางความรู้สึกของวิษุวัตที่ปล่อยผ่านห้วงมหาสมุทรลงไปเขารู้ดีว่าเป็นเพียงการทดสอบการปรับตัวสำหรับนักดำน้ำที่ไม่ได้ลงน้ำเป็นประจำอย่างชนิกรรดาหรืออธิป แม้ทั้งสองจะมีบัตรสมาชิกของปาดี้ และแม้จะดูว่าเธอแข็งขันและพร้อมสำหรับการลงไปใต้ทะเลเพียงใดก็ตาม

แต่ในใจของเขาก็ยังอดห่วงเธอไม่ได้ อาจเป็นเพราะการต้องแยกไปไต่หน้าผานั่นเอง แต่เขาก็ยังเชื่อมั่นว่าเธอคงเป็นบัดดี้ในการดำน้ำกับอธิปมาเป็นเวลานาน รวมทั้งวาสโกดา และเปเรสก็คงจะดูแลเธอได้เป็นอย่างดี

หรือมีสิ่งอื่นใดที่มากกว่านั้นในความรู้สึก...

วิษุวัตไม่อาจปฎิเสธตัวเองได้ว่าเธอมีแรงดึงดูดมากมายที่ทำให้เขาอยากใกล้ชิด อยากพูดคุยสนทนากับเธอมากมาย เช่นเดียวกับเสียงเรียกในฝันเมื่อครั้งที่กลับมาเมืองไทยใหม่ๆ

และตั้งแต่การพบกับเธอในครั้งแรกอย่างเป็นจริงเป็นจังในศูนย์อาหารของตึกเธอมีอะไรดูแปลกแตกต่าง ลึกลับชวนให้ค้นหา ข้อสำคัญ เหมือนมีความรู้สึกผูกพัน ราวกับว่าเวลาอยู่กับเธอแล้ว เหมือนโลกทั้งโลกไม่มีสิ่งอื่นใดอีก นอกจากเพียงเขาและเธอ

ความรู้สึกผูกพันกับหญิงสาวผู้นี้เริ่มจะมีมากขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเมื่อคืนที่ผ่านมา การยืนนิ่งๆชี้ชวนให้ชมฟ้าหมู่ดวงดาวที่ระยิบระยับกับเธอ แม้จะไม่มีการสนทนาอื่นใดมากมายนักเพียงแค่เอ่ยถึงที่มาที่ไปของดาวนับหมื่นนับพันบนฟากฟ้าก็ทำให้เขายิ้มได้อย่างมีความสุข เป็นความอบอุ่นของสายใยที่ส่งผ่านถึงกันอย่างน่าประหลาด

นับเป็นความอบอุ่นครั้งแรกที่เขารู้สึกได้เหมือนกับเสียงในฝันที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น และเหมือนเป็นความสุขอย่างแท้จริง

เธอมีความรู้เรื่องหมู่ดาวบนฟากฟ้าและตำนานของดวงดาวอย่างดีเยี่ยมนอกเหนือไปจากความรู้เรื่องทางประวัติศาสตร์ที่น่าชื่นชม

ความสดใส อารมณ์ขันแม้ในบางขณะอารมณ์จะแฝงไว้ด้วยความดื้อรั้น เอาแต่ใจ ซึ่งแอบซ่อนอยู่ในน้ำเสียงและดวงตาคู่นั้นแต่นั่นก็เป็นเพียงอีกส่วนที่ที่ทำให้เธอดูแข็งกร้าวขึ้นมาบ้าง นอกเหนือไปจากความแข็งแกร่งมุ่งมั่น ที่ดูจะเป็นพลังที่แสดงออกมาให้รู้สึกได้อย่างเหลือเฟือ

การที่มีเสียงแสนไพเราะของเธอแจ้วๆเรื่องราวต่างๆ ให้เขาฟัง ช่างเป็นความอบอุ่น และสุขใจจนทำให้เขาแทบอยากจะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง

เสมือนโลกทั้งโลก ไร้ซึ่งกาลเวลา...ราวกับว่าไม่มีจุดเริ่มต้นและไม่มีจุดสิ้นสุด

หากไม่ดึกมาก และลมเริ่มแรงเขากับเธอคงนั่งมองดูการเคลื่อนที่ของดาวดวงต่างๆ ไปจนถึงรุ่งเช้าเป็นแน่ อย่างไรก็ตามความคิดคำนึงที่สวยงามของเธอก็ตามมาแทรกซอนในความรู้สึกจนยากจะข่มใจให้หลับได้

แม้จะล่วงผ่านมาถึงเวลานี้ก็ตาม...

ชั่วอึดใจเปเรสก็ดำทีมคณะดำน้ำกลับขึ้นมาสู่ผิวน้ำ วิษุวัตและกียองตรงเข้ามาพร้อมช่วยเหลือชนิกรรดาเลือกส่งฟินตีนกบและของใช้ให้กียอง ก่อนจะพาตัวเองขึ้นมาตามบันไดเรือ

วิษุวัตจึงได้โอกาสรับร่างและช่วยปลดถังออกซิเจนของเธอกียองจึงต้องรับของอธิปต่อ โดยยังคงชำเลืองมองทั้งคู่อย่างเต็มไปด้วยคำถาม

ทั้งชนิกรรดา อธิป และคนอื่นๆ ที่กลับขึ้นมาจากท้องทะเลดูจะไร้ซึ่งความเหนื่อยเพลียแต่อย่างใด

ชนิกรรดาอมยิ้มส่งสายตากลับมา เมื่อเห็นทั้งท่าทีของกียองและวิษุวัตจนเขารู้สึกเก้อๆ อดนึกในใจไม่ได้ว่าราวกับเธอได้ยิน และรับรู้ความคิดคำนึงของเขา อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรที่เสียหายหรือโกหกหลอกตัวเอง วิษุวัตยิ้มตอบความรู้สึกนั้น พร้อมกับเสหันไปคุยกับอธิปแทน

“เห็นแล้วน่าสนุกนะครับนี่ขนาดแค่ซ้อมๆ ลองหยั่งน้ำทะเล จนผมชักอยากตามลงไปด้วย แต่ไม่ค่อยถนัดเลย ยิ่งดำน้ำลึกๆแบบนี้ด้วย”

“รับรองคุณวิษุวัตต้องชอบแน่ๆ แต่เก็บแรงไว้ปีนเขาดีกว่ามั้งครับ...งานนั้นผมขอผ่านแหะ แหะ เหมือนกลัวความสูงไงชอบกล”

“กลัวตกสวรรค์... พลัดหลงจากนางฟ้าอ่ะสิ”

ชนิกรรดาแกล้งแซว อธิปหัวเราะเก้อๆ อดคิดไปไม่ได้ หากมีความสุขบนสรวงสวรรค์อย่างชนิกรรดาเทวีว่าต่อให้เขาเป็นอธิปติ คงไม่ค่อยอยากลงมาลุย มาผจญความวุ่นวายสับสนในเมืองมนุษย์เป็นแน่แท้

หญิงสาวย่นจมูก หัวเราะเบาๆ ในความคิดของอธิป...

“แล้วนี่ลงไปจะเจอนางเงือกสักฝูงมั้ยหนอ”

โชคดีที่วิษุวัตยืนกั้นอยู่ ชนิกรรดาเลยได้ส่งตาเขียวไปแทนนี่หากไม่ยืนห่างมากนัก อธิปก็คงโดนหยิกอีกเช่นเคย...

“เป็นอย่างไรกันบ้างโลกใต้ทะเล”

อาจารย์ภาณุเดินมาสบทบจากทางที่นั่งด้านท้ายเรือพร้อมกับแวนซิ่งไฮม์พร้อมถามขึ้นอย่างสนใจ และเหมือนเจาะจงมาที่ชนิกรรดามากกว่า เปเรส หรือไดแอสที่กำลังทยอยกันขึ้นมาบนเรือ

“สวยมากค่ะ บริเวณนี้ทะเลใสสะอาด พื้นทรายใหม่มาก กระแสน้ำนิ่ง เปิดเส้นทางให้ประเมินระยะทางได้ง่ายขึ้น จริงๆ ก็ไม่ได้ดำน้ำลึกมาพักใหญ่แล้วเหมือนกันเลยเหมือนได้พักผ่อนเลยค่ะ “

“ผมถือว่าทางพวกคุณมาจดบันทึกเพื่อไว้ทำข่าวไม่จำเป็นจะไม่ต้องลงไปก็ได้นะ เพราะเดี๋ยวก็คงจะถึงเวลาสำรวจจริงกันละ”

อาจารย์ภาณุยังคงเสนอความคิดเดิมเช่นเดียวกับเมื่อตอนรับประทานอาหารเช้า แต่ชนิกรรดาก็ส่ายหน้าจนอาจารย์นักโบราณคดียิ้มบางๆ

“เพราะเท่าที่ดูไม่มีแนวชายหาดมีแต่หินใต้น้ำเต็มไปหมดแบบนี้ คงทำให้พวกคุณลำบากอยู่เหมือนกัน”

“น่าตื่นเต้นดีค่ะ ให้นั่งอยู่แต่บนเรือก็ไม่มีข้อมูลไปเขียนสิคะ...เราทำงานสำรวจกันนี่นาไม่ใช่มาชมวิวดำน้ำใต้ทะเลสักหน่อย...จริงมั้ยอธิป”

อธิปเงยหน้า พยักหน้ารับอย่างงงๆเพราะตัวเองยังคุยค้างกับเปเรส ที่ทำหน้าที่บันทึกภาพ และข้อคิดเห็นเรื่องใต้น้ำ

วาสโกดาหลังจากจัดแจงตัวเองกับอุปกรณ์ดำน้ำเรียบร้อยจึงเดินเข้าไปแจ้งผลการทดสอบ และปรึกษาถึงรายละเอียดใต้น้ำกับอาจาย์ภาณุและแวนซิ่งไฮม์อย่างเป็นทางการ ก่อนที่อาจารย์ภาณุจะกำหนดเวลาของภารกิจต่อไป

“งั้นพักต่อจากรอบนี้ เดี๋ยวกัปตันจะปล่อยเรือลงผมอยากให้ทุกคนเตรียมตัวให้พร้อมไว้เลย เปเรสจะนำทีมดำน้ำ ขอเวลาตรวจสอบเส้นทาง เพื่อหาแนวที่สามารถเทียบเรือเล็กได้สำหรับทีมไต่เขาก่อนที่จะสายไปมากกว่านี้ พร้อมกับหาเส้นทางตามแผนที่ว่ามีโพรงถ้ำใต้น้ำอย่างที่เห็นในเครื่องนำทางหรือไม่...”