กามเทพสี่ขา(หนึ่งหาง)ครับ "หนุ่ม ผมพารูมเมทใหม่มาอยู่ด้วยนะ" พี่คณิตบอกเมื่อเปิดประตู เข้ามาในบ้านพัก "หา ! " หนุ่มอุทานงงๆ เพราะบ้านพักของบริษัทมีกฏระเบียบ ค่อนข้างเข้มงวด ไม่สามารถพาใครเข้ามาอาศัยโดยพละการได้ แต่ยังไม่ทันที่เขาได้พูดอะไร พี่คณิตก็ดันตัวเองผ่านประตูเข้ามาพร้อม กับกล่องขนาดกลางใบหนึ่ง "แม่มันตายน่ะ" พี่คณิตเล่าในขณะที่หนุ่มก้มมองลูกหมาตัวเล็กใน กล่องนั้น มันยังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ ตัวเท่าหนูเลย สีน้ำตาลเกือบทั้งตัว มีสีขาวเฉพาะที่ขาทั้งสี่ข้าง "เอามาจากไหนพี่" เขาถาม "ร้านค้าที่หน้าปากซอยไง พอดีแม่มันไปกัดฝรั่งที่โรงแรม เลยโดน ตัดหัวไปตรวจโรคพิษสุนัขบ้า" "นังขาวนั่นน่ะนะ " หนุ่มถาม พร้อมกับตกใจไม่น้อยที่ยังมีคนใจ ร้ายเห็นว่านังขาวมีลูกอ่อนที่ยังไม่ลืมตาแต่ก็ฆ่ามันจนได้ "ลูกมันตั้งหลายตัว" หนุ่มบอกพร้อมกับเอานิ้วเขี่ยเจ้าตัวเล็กที่นอน อยู่ในกล่องเล่น "ก็แบ่งกันไปคนละตัว ช่วยๆกัน" พี่คณิตบอก ในขณะที่เจ้าตัวเล็ก มันเริ่มดมนิ้วหนุ่มแล้วทำจมูกดุ๊กดิ๊ก ก่อนจะดูดจ๊วบเข้าให้ "เฮ้ย" หนุ่มร้องลั่นเมื่อรู้สึกว่าแรงดูดนั้นเริ่มจะไม่ธรรมดาและรีบดึง มือออกมาแต่สิ่งที่ตามมาด้วยคือเจ้าตัวเล็กที่ห้อยต่องแต่งอยู่กับนิ้วมือ ของเขา "ปล่อยเฮ้ย ฮ่า ฮ่า เฮ้ย .." หนุ่มพยายามดึงนิ้วออกจากปากเจ้า ตัวเล็กที่กำลังดูดจ๊วบ จ๊วบ อย่างเมามัน ความรู้สึกเขาตอนนี้มันทั้ง เสียวทั้งจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูกต้องหัวเราะจนน้ำตาไหล "ปล่อย ช้าน... ฮ่า ๆๆ เฮ้ย ปล้อย..." "แสดงว่ามันชอบหนุ่มมากนะนี่" พี่แกสรุป แต่จะทำไงได้ล่ะเขามัน คนขี้สงสารเหมือนกันนี่ พร้อมกับแกว่งนิ้วไปมาและดูเจ้าตัวเล็กที่ แกว่งไปตามนิ้ว จากวันนั้นบ้านพักของเขาก็มีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีก หนึ่งชีวิตหากไม่นับเจ้าไมเคิลและเพื่อนๆที่นานๆจะออกมาวิ่งเล่นท้า ไบกอนเขียวสักที .................... หญิงสาวตัวเล็กที่เดินผ่านหน้าบ้านไปหันมามองเขาหน่อยนึง ก่อนจะ ทำท่ากลั้นหัวเราะและรีบเดินเข้าบ้านพักที่อยู่ท้ายซอย เขารู้ว่าเธอชื่อเปิ้ล ทำงานที่เดียวกับเขานั่นละ เป็นเลขานุการของผู้จัด การฝ่ายของเขาเอง พักอยู่กับเพื่อนหญิงแผนกบัญชีชื่อปูซึ่งดูจะเป็นคน มีอารมณ์ขันแบบเจ็บๆได้เสมอ เปิ้ลเป็นหญิงสาวที่รูปร่างและหน้าตาน่ารักคนหนึ่งจึงมีหนุ่มๆทั้งใน และนอกแผนกมาแจกขนมจีบอยู่เสมอและมักจะวงแตกอยู่บ่อยๆเมื่อ เจ้านายของหนุ่มออกมาเจอ เปล่าๆๆ เจ้านายของเขาไม่ดุหรอก ออก จะใจดีด้วยซ้ำ แต่ที่วงแตกเนี่ยเพราะหนุ่มๆขาวๆตี๋ๆพวกนั้นน่ะ สเปค เจ้านายเลยล่ะ ถ้าเจอเจ้านายเขาเมื่อไรเป็นต้องโดนจับโดนจีบไปคน ละนิดคนละหน่อยตามประสาหนุ่มไทยอารมณ์เปลี่ยว แห้งๆดำๆอย่าง เขานี่เลยรอดตัวไป ความจริงหนุ่มก็แอบชอบสาวน้อยคนนี้อยู่เหมือนกันล่ะแต่แห้งดำนี่คง ไม่ใช่สเปคของผู้หญิงน่ารักหรอก หนุ่มก็เลยได้แต่อยู่อย่างเงียบๆต่อไป "ทำไมไม่เห็นเคยยิ้มเลย" เปิ้ลทักขณะที่หนุ่มเอางานมาส่งเจ้านาย "ยิ้มไม่เก่ง" หนุ่มตอบ ความจริงเข้าใกล้เปิ้ลที่ไรหนุ่มเป็นต้องเขิน จนต้องทำหน้าบึ้งข่มไปซะอย่างนั้น "แต่ น่าจะเป็นคนอารมณ์ดีนี่" เธอถามต่อ ทำเอาหนุ่มขมวดคิ้วด้วย ความแปลกใจก่อนที่เธอจะพูดต่อ "ก็ได้ยินเสียงหัวเราะในบ้านทุกวัน" "ผมเนี่ยนะ" หนุ่มชี้มือมาที่ตัวเองเพราะนึกไม่ออกจริงๆว่ามีพฤติ กรรมหัวเราะคนเดียวตั้งแต่เมื่อไร "ฮื่อ" เปิ้ลพยักหน้า "ทุกวันเลยล่ะ" หนุ่มก็ยังคงแปลกใจอยู่แต่ก็ไม่มีโอกาสได้ถามมากกว่านั้นเมื่อเจอสาย ตาดุๆของเจ้านายมองเขม่นอยู่จนต้องรีบกลับไปทำงาน แหงล่ะ ก็เขา ไม่ใช่สเปคนี่นา ................. กิจวัตรประจำวันของหนุ่มที่เพิ่มขึ้นมาก็คือป้อนนมเจ้าตัวเล็กสี่ขานั่นล่ะ ทุกเช้าและทุกเย็นเนื่องจากพี่คณิตนั้นทำงานเป็นกะและเข้างาน เลิกงาน ไม่เป็นเวลาทำให้หน้าที่อันวุ่นวายนี้ตกอยู่กับหนุ่ม ความจริงขั้นตอนก็ไม่มีอะไรมาก ชงนมผงแบบที่ใช้เลี้ยงทารก กับน้ำอุ่น แล้วก็หยดลงหลังมือ ดูว่าอุ่นพอดีหรือยัง แล้วก็ใส่ขวดนม ปัญหาที่สำคัญอยู่หลังจากนี้ครับ เจ้าตัวเล็กสี่ขานี้ไม่ยอมดูดนมจาก ขวด เขาและพี่คณิตหาวิธีป้อนมันอยู่นานจนค้นพบวิธีอันชาญฉลาด นิ้ว ยังไงล่ะ เจ้าตัวเล็กชอบดูดนิ้วมาก เขาก็เลยให้มันดูดนิ้วก่อน และ ค่อยๆเทนมในขวดลงที่นิ้วให้มันดูด "ก๊ากๆๆๆ เฮ้ย .. ฮ่าๆๆๆ โอ้ย...ก๊ากกกก" หนุ่มทั้งหัวเราะ และดิ้นทุรนทุรายเมื่อเจ้าตัวเล็กมันเริ่มดูดนิ้วหนุ่มจ๊วบๆๆ พร้อมกับน้ำ ตาแห่งความจั๊กจี้ที่ไหลออกมาแบบหยุดไม่ได้ "ก๊ากกก ฮ่าๆๆๆ ก็ากกก โอย.." "ฮ่าๆๆ กีากกก ฮ่า ฮ่า โอย ..." หนุ่มหอบหายใจหลังจากที่ป้อน จนนมในขวดพร่องไปพอสมควรและดึงนิ้วออกมาจากปากนุ่มๆอุ่นๆ ของเจ้าตัวเล็ก พร้อมกับเช็ดน้ำตาป้อยๆ ป้อนนมเจ้าตัวเล็กนี่ทีไรหนุ่มเป็นต้องจะขาดใจตายทุกทีสิน่า ก็เวลามัน ดูดนิ้วนี่มันทั้งจั๊กจี้ทั้งเสียวจนบอกไม่ถูก "ก๊อก ก๊อก " เสียงเคาะประตูดังขึ้นหนุ่มรีบเอาเจ้าตัวเล็กกลับเข้ากล่อง เพราะมันเริ่ม ที่จะคลานไปโน่นไปนี่ได้แล้วและตาคงเริ่มมองเห็นเพราะฝ้าในตา หายไปแล้วเหลือแต่ตากลมใสแจ๋ว "อ้าว" หนุ่มอุทานด้วยความแปลกใจเพราะผู้ที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเปิ้ลกับปูนั่น เอง ร้อยวันพันปีเธอไม่เคยแวะบ้านเขาเลยสักครั้ง "มีอะไรหรือเปล่า" หนุ่มถาม "ทำไม มาเล่นบ้างไม่ได้เหรอ" ปูตอบพร้อมกับพยามสอดส่ายสายตา เข้ามาในบ้าน "พอดีได้ยินเสียงหัวเราะ เลยสงสัยว่าทำอะไรอยู่" เปิ้ลบอกพร้อมกับ พยายามเขย่งปลายเท้าเพื่อมองข้ามไหล่เขาไป "มีใครที่ไหนเล่า ป้อนนมลูกหมาอยู่" "มีลูกหมาด้วยเหรอ" ทั้งคู่ถามแทบจะพร้อมกัน "ฮื่อ แม่มันตาย ผมกับพี่คณิตเลยเลี้ยงไว้" หนุ่มบอก "แต่เค้าห้ามนี่" เปิ้ลถาม หนุ่มเลยต้องจุ๊ปาก "ก็อย่าบอกใครสิ เดี๋ยวพอโตอีกหน่อยกำลังน่ารักก็จะให้คนอื่นไป" "ขอดูหน่อยสิ" ปูพูดพร้อมกับเดินเข้าประตูไป "ต๊าย กำลังน่ารักเลย" เธอบอกพร้อมกับอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมาเล่น "ดูมั่งสิ" เปิ้ลบอกพร้อมกับเข้ามาในบ้านอีกคน "น่ารักจัง ชื่ออะไรจ๊ะ" เปิ้ลถาม ไม่รู้ว่าถามลูกหมาหรือถามหนุ่ม แต่หนุ่มก็ตอบไปแล้ว "ยังไม่ได้ตั้งชื่อเลย" "ตั้งให้เอามั้ย ชื่ออะไรดีน้า" เปิ้ลพูดพร้อมกับเกาหัวเจ้าตัวเล็กเล่น "ชื่อถุงเท้าดีมั้ย" "เพราะใส่ถุงเท้าทั้งสี่ขาเลย" เปิ้ลพูด "แก หาที่มันสูงๆกว่านี้ไม่มีรึไง" ปูบ่น "ชื่ออะไรสูงๆกว่านี้" "ชื่อหมวกไงแก" หนุ่มอดขำกับสองสาวไม่ได้ ดูปูจะเป็นคนที่มีอารมณ์ขันได้ตลอดเวลา "ผมว่าชื่อถุงเท้าก็ดีนะครับ" หนุ่มบอก จริงๆแล้วเปิ้ลว่าไงหนุ่มก็ว่าตามนั้นล่ะก็ผู้หญิงในสเปคของเขาเลยนี่ และแล้วเจ้าตัวเล็กก็ได้ชื่อว่าเจ้าถุงเท้ามาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา "แล้วใครที่หัวเราะเหมือนจะขาดใจตายทุกเช้าทุกเย็นน่ะ" ปูถาม "ผมเองล่ะ" หนุ่มได้ยินเสียงตัวเองตอบไปอ่อยๆ "เป็นอะไร" ทั้งสองสาวถามขั้นแทบจะพร้อมกัน หนุ่มเลยชี้มือไปที่ เจ้าถุงเท้าที่อยู่ในอ้อมกอดของปูพร้อมกับเล่าขั้นตอนการป้อนนมที่สุด แสนจะจั๊กจี้ให้ฟัง "อ้าวเหรอ แกชอบดูดนิ้วมากกว่าดูดนมเหรอ" ปูถามเจ้าตัวเล็ก ก่อนจะยื่นนิ้วไปให้เจ้าตัวเล็กดูดดังจ๊วบ "ว้าย จริงๆด้วยล่ะแก มันดูดใหญ่เลย" ปูบอกเพื่อนสาว "ไหนๆลองมั่ง" เปิ้ลยื่นนิ้วไปแทนที่ปู "เออ น่ารักดี แต่" เปิ้ลพูดค้างไว้และหันมามองหน้าหนุ่ม "ไม่เห็นต้องหัวเราะ ขนาดนั้นเลย" หนุ่มก็ไม่รู้จะตอบว่ายังไง ต่อมจั๊กจี้ของแต่ละคนมันไม่เหมือนกันนี่ "แน่ใจนะว่าเธอให้มันดูดนิ้ว ไม่ใช่...." "เฮ้ย ไม่ใช่ๆๆๆๆ " หนุ่มร้องลั่นและรีบปฏิเสธเมื่อปูถามขึ้นมาพร้อม กับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ส่วนเปิ้ลนั้นนั่งหัวเราะจนหน้าแดง "งั้นเอางี้ " เปิ้ลบอก "ตอนเย็นเปิ้ลป้อนนมให้ถุงเท้าเอง แต่เปิ้ลพาไปป้อนที่บ้านเปิ้ลนะ" เธอบอกต่อก่อนจะหันไปมองรอบๆบ้านพักของเขา ซึ่งมีทั้งขยะและ เสื้อผ้าวางเกลื่อน...ก็มันบ้านพักชายโสดนี่... ............... เป็นอันว่าทุกเย็นเปิ้ลจะมาเคาะประตูและพาเจ้าถุงเท้าไปเล่นที่บ้านของ เธอซึ่งเจ้าตัวเล็กสี่ขาก็เต็มใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่เปิ้ลจะมามันก็เล่นกับ เขาอย่างอารมณ์ดี และเมื่อเปิ้ลมาเคาะประตูเจ้าตัวเล็กก็วิ่งไปนั่งรอให้ เปิ้ลอุ้มอย่างรู้หน้าที่ เมื่อค่ำลงหน่อย หนุ่มจะไปรับเจ้าถุงเท้าจากบ้าน เปิ้ล ซึ่งทั้งคู่มักจะเดินเลยไปจนถึงร้านค้าหน้าปากซอยเพื่อซื้อขนมให้ กับเจ้าตัวเล็กสี่ขาก่อนที่จะยื่นเจ้าตัวเล็กให้กับเขาที่หน้าบ้าน ซึ่งเหตุ การณ์นี้เกิดขึ้นซ้ำๆอยู่เกือบสองเดือน... หนุ่มตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นกับเขาเมื่อพา เปิ้ลและเจ้าถุงเท้าไปเดินเล่นนี่นี่มันเกิดกับทั้งคู่..หรือเกิดกับเขาเพียง คนเดียว... "เปิ้ล เย็นนี้พี่ป้อมจะมารับเจ้าถุงเท้านะ" หนุ่มบอกพร้อมกับมองเจ้า ตัวเล็กในอ้อมกอดของหญิงสาว "เหรอ ทำไมเร็วจัง " เปิ้ลถามพร้อมกับมองหน้าเขา "อย่างนี้ก็ไม่ได้มาเล่นด้วยกันแล้วน่ะสิ" เธอถามเจ้าตัวเล็ก ทำเอา หนุ่มใจหาย แล้วเขาล่ะ เขาจะไปเดินเล่นกับเธอทุกเย็นเหมือนเดิมได้ ไหมนะ "แล้วพี่ป้อมจะเลี้ยงมันดีมั้ยอ่ะ" เปิ้ลถามทำลายความเงียบหลังจาก ที่ไม่รู้จะพูดอะไรกันพักใหญ่ "ดีสิ พี่ป้อมชอบหมาจะตาย" หนุ่มตอบ "แล้วมันจะคิดถึงเรามั้ย" เปิ้ลถามเสียงสั่นๆจนหนุ่มอดหันไปมองไม่ ได้ เขาเห็นน้ำตาคลอๆอยู่ที่ขอบตาของเธอก่อนที่เธอจะป้ายมันและหัน มายิ้ม "แต่ก็คงดีแล้วล่ะ ไม่อยากฟังเสียงร้องเป็นควายถูกเชือดทุกเช้า" "นั่นมันเสียงหัวเราะต่างหาก " เขาแก้ตัว ก่อนที่จะรับเจ้าถุงเท้า จากหญิงสาวกลับเข้าบ้าน พร้อมกับถามตัวเอง เมื่อไม่มีเจ้าตัวเล็กสี่ขา แล้วเปิ้ลจะยอมเดินเล่นกับเขาอีกไหม จะได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ ที่น่ารักนั้นอีกหรือเปล่า... .................. "อ้าวปู " พี่คณิตร้องทักเมื่อเห็นหญิงสาวที่พักอยู่ซอยเดียวกันเดินมา หลังจากที่เขาลากลับไปเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดหลายวัน "ทำไมฉายเดี่ยวล่ะ ไปวิ่งด้วยกันมั้ย" "พักนี้เปิ้ลไม่ว่าง" ปูพูดด้วยท่างทางเซ็งๆ "เหรอ ไปไหนล่ะ" พี่คณิตถาม "ก็ไปกับรูมเมทพี่นั่นล่ะ" หญิงสาวตอบพร้อมกับมองหน้า "อ๋อ พาเจ้าถุงเท้าไปเดินเล่นล่ะสิ" พี่คณิตบอก "มันก็แปลกๆนะพี่ พี่ป้อมมารับเจ้าถุงเท้าไปตั้งหลายวันแล้ว" "อ้าวเหรอ" พี่คณิตถามอย่างแปลกใจ "หนุ่มยังมาชวนเปิ้ลไปเดินเล่นอยู่เลย"ปูยังคงบ่น "นั่นน่ะไม่แปลกหรอก แล้วเปิ้ลไปมั้ยล่ะ" พี่คณิตถาม "ไปน่ะสิ" "เออ แปลกว่ะ พาหมาไปเดินเล่น แต่ไม่ยักมีหมา" พี่คณิตพูดยิ้มๆ "พี่ " ปูเรียก "หือ" พี่คณิตหันมาหา "พี่พอมี ลูกหมาอีกสักตัวไหม ปูกำลังเปลี่ยวๆเลย" "เฮ้ย ..ไม่เอาล่ะ พี่ไปวิ่งออกกำลังดีกว่า" พี่คณิตตัดช่องน้อย แต่พอตัว ก่อนจะวิ่งออกไปและทิ้งให้หญิงสาวทำหน้าเซ็งๆอยู่คนเดียว ก่อนจะตัดสินใจวิ่งตามพี่คณิตไปอีกคน... ....ไม่มีหมาก็ไม่เป็นไรวะ....... ................... ** นิตยสารเล่มโปรดฉบับเดือนเมษายน 2551 ** อ่านแล้วอย่าลืมไปช่วยน้องหมาน้องแมวที่กระทู้นี้นะครับผม //www.pantip.com/cafe/writer/topic/W6021569/W6021569.html ขออนุโมธนาไว้ล่วงหน้าเลย ส้าธุ อิ อิ   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2550 28 comments Last Update : 8 พฤษภาคม 2551 6:30:55 น. Counter : 878 Pageviews. Share Tweet

อ่านจบแล้วครับ เนื้อเรื่องน่ารักจังเลยครับ ไม่น่าเชื่อนะครับว่าคนแต่ง (คุณกลิ่นกาแฟ) จะเป็นผู้ชาย ตอนผมอ่านผมคิดว่าคนแต่งต้องเป็นผู้หญิงแน่ ๆ เลย เพราะว่าเป็นเรื่องรักหวาน สไตล์โรแมนติดเลยครับ ผมอ่านไปยังแอบยิ้มตามไปด้วยเลยครับ หรือว่าคุณกลิ่นกาแฟ ถนัดแต่งเรื่องรักหวานแหว๋วใช่ไหมครับ? เพราะผมยังไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านเรื่องของคุณเท่าไหร่เลย เรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องแรก ๆ ที่ผมอ่านนะครับ ผมอ่านแล้วประทับใจดีครับ ชอบครับ (แต่ในเนื้อเรื่องผมแยกภาพของปูกับเปิ้ลไม่ออกครับ ตอนแรกคิดว่าเป็นคนคนเดียวกันแล้วคุณพิมพ์ผิดสะอีก น่าจะมีบรรยายตัวละครทั้งสองตัวนี้เพิ่มเติมสักเล็กน้อยครับ) ขอแอดบล็อคไว้เลยนะครับ แล้วผมจะตามอ่านเรื่องเก่า ๆ ของคุณด้วยครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 22 พฤศจิกายน 2550 18:44:29 น.

แหะ มีหลายคนที่นึกว่าผมเป็นผู้หญิงเหมือนกันครับคุณอาคุงกล่อง แล้วก็ร้องอ้าวกันเ้็ป็นแถว โธ่ ทำไม ผู้ชายจะโรแมนติกบ้างไม่ได้เนาะ..   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 23 พฤศจิกายน 2550 8:50:59 น.

น่ารักจังค่ะ พาหมาไปเดินเล่นแต่ไม่มีหมา แต่ดิฉันแยกออกนะคะ ระหว่างเปิ้ลกับปู ปูจะชอบกัดเจ็บ ๆ และอารมณ์ดีกว่าไงคะ...ไม่พิมพ์ผิดหรอกค่ะ   โดย: ดุ่บดั่บ (PoYoKo ) 25 พฤศจิกายน 2550 4:52:19 น.

น่ารักดีค่ะ ตวามสัมพันธ์เริ่มต้นง่ายๆดี แต่ว่าที่ทำงานของโยเกิตเนี่ย มีลูกหมาอยู่ 8 ตัว เพิ่งเกิด ไม่ยักกะมีใครมาชวนไปป้อนนมแฮะ เมื่อวานได้หนังสือมาแล้วค่ะคุณกลิ่น เล่มสวย เนื้อเรื่องก็อ่านแล้วรู้เลยว่าเป็นของคุณกลิ่น แต่บางเรื่องก็คล้ายๆเคยอ่านน่ะ แต่ไม่แน่ใจค่ะว่าเคยอ่านมาก่อนแล้วหรือยัง ยังอ่านไม่จบเลย วันนี้อยู่เวร ถ้าไม่มีคนไข้ คงอ่านจบค่ะ   โดย: โยเกิตมะนาว 25 พฤศจิกายน 2550 9:11:50 น.

สวัสดีคุณดุ่บดั่บครับ ไม่รู้เจ้าของชื่อเข้ามาอ่านจะโกรธมั้ยเนี่ย อิ อิ ใช้ทั้งชื่อและนิสัยจริงเลยนิ คุณโยเกิต ที่ทำงานผม ออกมา สามครอกติดๆกันเลย รวมทั้งหมด 16 ตัว เพิ่งหาคนรับเลี้ยงได้แค่ 6 ตัวเอง ยังกลุ้มอยู่เลยเนี่ย   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 25 พฤศจิกายน 2550 11:23:26 น.

คุณกลิ่น อ่านหนังสือจบแล้วนะคะ ขออภัยน๊า...ที่อ่านบางเรื่องแล้วงงเล็กน้อย แต่ส่วนใหญ่ เกือบทั้งหมด สนุกดีค่ะ อยากให้คุณกลิ่น เขียนเรื่องที่ยาวๆ กว่านี้ได้มั๊ยคะ จะสนุกกว่านี้อีก หวังว่าคงมีเล่มที่ 2 ออกมานะคะ   โดย: โยเกิตมะนาว 26 พฤศจิกายน 2550 19:08:36 น.

สวัสดีค่ะ.. ดีจัง น้องหมาทำให้คนเกิดความรักกัน.. ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 26 พฤศจิกายน 2550 22:06:35 น.

แค่เล่่มแรกก็ไม่รู้จะขายได้สักกี่เล่มครับ แหะๆ คนที่ซื้อก็คงเป็นคนรู้จักกัน เท่านั้นมั้ง งานเขียนหลายเรื่องทางกองบอกอ ก็ปรับเปลี่ยนไปครับสงสัยเพราะ แก่ไป 55+ เลยปรับให้วัยรุ่นขั้นอีกหน่อย คิดว่าจะลองเขียนเรื่องยาวดูบ้าง เหมือนกันครับ แต่ต้องหาข้อมูลก่อนไม่อยากมั่วเขียนครับคุณโยเกิต สวัสดีคุณอ้อมแอ้มครับผม   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 27 พฤศจิกายน 2550 8:59:26 น.

สวัสดีค่ะ... เป็นคนไม่ดื่มกาแฟค่ะ เพราะกลัวตัวดำยิ่งขึ้น ฮิๆ.. ไม่ใช่หรอกค่ะ ทานแล้วจะปวดศีรษะมาก.. เป็นคนไม่ดื่มน้ำชา-กาแฟ..ชอบดื่มน้ำเปล่าๆ แต่เพิ่งดูหนังเกาหลีเรื่องCoffee Princeนะค่ะ ชอบมาก เป็นเนื้อเรื่องของเจ้าของร้านขายกาแฟ ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ..   โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) 28 พฤศจิกายน 2550 8:50:36 น.

ผมเองก็พยามลดกาแฟอยู่เหมือนกันครับคุณอ้อมแอ้ม หลังๆรู้สึกว่าจะเยอะเกินไป พอไม่ดื่มก็ออกอาการง่วงๆซึม สงสัยจะติดเสียแล้วสิ   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 28 พฤศจิกายน 2550 17:22:08 น.

วันก่อนมาทีหนึ่งแล้ว แต่ไม่ได้ log-in มันเลยไม่ให้เราเม้น...เศร้า....   โดย: รวยระรินกลิ่นชา 29 พฤศจิกายน 2550 10:15:10 น.

เอ ทำไมเป็นงั้นล่ะคุณผึ้ง คุณหยางกะคุณสวย ไม่ต้อง login ยังเม้นได้เลยอ่ะ   โดย: กลิ่นกาแฟครับ 29 พฤศจิกายน 2550 11:24:37 น.

สวัสดีวันพ่อจ้ะ หนังสือ คุณกลิ่นหาซื้อได้ที่ร้านหนังสือทั่วไปไหมคะ เรื่องน่ารักดี   โดย: พี่อารี 5 ธันวาคม 2550 14:44:58 น.

เท่าที่เห็นเองเจอที่ ซีเอ็ด ร้านนายอินทร์ ดอกหญ้า ครับ แล้วก็ร้านที่ขายออนไลน์ทั้งหลายก็มีครับ   โดย: กลิ่นกาแฟครับ 5 ธันวาคม 2550 20:41:45 น.

อิอิอิอิ อ่านแล้วอมยิ้มกับความน่ารักเลยค่ะ   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 12 ธันวาคม 2550 8:47:50 น.

ขอบคุณครับผม ช่วงนี้งานยุ่งสุดๆๆๆๆ เหนื่อยจนไม่มีเวลาเขียนอะไรเลยเฮ้อ   โดย: กลิ่นกาแฟครับ 13 ธันวาคม 2550 22:49:42 น.

ก๊อกๆ มีใครอยู่มั๊ยเนี่ย ไหงเหมือนบ้านร้างจัง แขกมารออ่านเรื่องอยู่น๊า...   โดย: โยเกิตมะนาว 14 ธันวาคม 2550 23:00:24 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายและบอกว่าซื้อหนังสือมาอ่านแล้วนะคะ พอดีวันนั้นไปเดินเล่นร้านหนังสือ เห็นหนังสือของคุณบนชั้นหนังสือ เลยอุดหนุนเพื่อนบ้านสักหน่อย ตอนแรกตั้งใจจะเก็บไว้อ่านวันหลัง เพราะยังมีหนังสือที่ค้างอ่านยังอ่านไม่จบอยู่เลย แต่มันวางอยู่บนชั้นเหมือนเยาะเย้ย เลยหยิบมาอ่านสักหน่อยในบ่ายว่าง ๆ วันหนึ่ง ... แล้วปรากฎว่า ตั้งแต่เริ่มอ่าน ก็อ่านรวดเดียวจนจบเลยล่ะค่ะ อมยิ้มแล้วก็หัวเราหึหึไปได้ซะทุกเรื่อง เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นความรักที่โยงใยเอากาแฟและร้านกาแฟเข้ามาเกี่ยวข้องได้อย่างลงตัวจริง ๆ นะคะ กาแฟและร้านกาแฟเหมือนจะเป็นตัวแทนของคนยุคใหม่ที่ขาดหายจากมันไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ และอีกด้านหนึ่ง ก็เป็นตัวเชื่อมโยงความรักและโชคชะตาเข้าด้วยกันอย่างไม่น่าเชื่อ อ่านแล้ว...อยากหากาแฟสักแก้วมากิน และนั่งร้านกาแฟดีดีสักหน่อย เป็นกำลังใจให้ผลิตผลงานดีดีออกมาเรื่อย ๆ นะคะ ปล.อ่านแล้วนึกว่าคุณเป็นผู้หญิงจริง ๆ ด้วยล่ะค่ะ ปล.อีกที เปลี่ยนลอคอินนะคะ จาก PoYoKo น่ะค่ะ แล้วจะตามอ่านเรื่อย ๆ ค่ะ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 17 ธันวาคม 2550 4:40:03 น.

ขอบคุณคร้าบ คุณนางสาวดุ่บดั่บ แหะๆ นับๆดูแล้ว ที่ซื้อๆไปมีแต่เพื่อนกัน ทั้งนั้นเลย 55+ คุณโยเกิตคร้าบ ช่วงนี้นายกลิ่นทำงานตัวเป็นกลียว หัวเป็นน๊อตเลยนะคร้าบ คงต้องหลังจาก 26 ธันวาไปแล้ว ถึงจะมีเวลาหายใจหายคอบ้าง อดใจรอกันหน่อยเนาะ เดี๋ยวงานหลวงซาลง จะปั่นให้อ่านหลายๆเรื่องเลย ตอนนี้เก็บพล๊อตได้หลายเรื่องละ แต่ยังไม่ได้ลงรายละเอียดน่ะครับ แจ้งข่าวเพื่อนๆทุกคนด้วยน้าคร้าบ อดใจแป๊บนึง   โดย: กลิ่นกาแฟครับ 17 ธันวาคม 2550 14:46:10 น.

ไม่หรอกค่ะ เดี๋ยวจะเขียนรีวิวหนังสือคุณในบลอคนะคะ เขียนเสร็จแล้วจะบอก อ่านเองดีกว่า อิอิ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 18 ธันวาคม 2550 15:51:46 น.

ดูน่ารักดีนะค่ะ พึ่งได้อ่าน กุ๊กกิ๊กดี ไม่คิดว่าคนแต่งจะเป็นผู้ชาย แต่งได้เก่งมากค่ะ   โดย: จ้าวหนูดาวตก 21 ธันวาคม 2550 15:24:59 น.

แวะมาทักทายวันคริสมาสค่ะ Merry X'mas นะคะ ขอให้มีความสุขเช่นทุกวัน และสร้างสรรงานดีดีมาเรื่อย ๆ นะคะ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 25 ธันวาคม 2550 5:46:46 น.

แวะมาทักทายค่ะ Merry X'mas นะคะ ขอให้งานที่ทำเสร็จเร็วๆน๊า... ประชาชีเค้ารออ่านเรื่องใหม่อยู่...   โดย: นางพยามาร (โยเกิตมะนาว ) 25 ธันวาคม 2550 17:52:21 น.

สวัสดีค่ะคุณกลิ่นฯ งานหายยุ่งหรือยังคะ? เขียนรีวิวหนังสือคุณไว้ตามสัญญาแล้วนะคะ เชิญเข้าไปอ่านฮา ๆ ได้ที่บลอคเลยค่ะ เขียนมาจากใจ ปราศจากการเชียร์นะ แล้วจะรอตามผลงานอีกค่ะ สวัสดีปีใหม่นะคะ   โดย: นางสาวดุ่บดั่บ 26 ธันวาคม 2550 5:49:59 น.

มาจาก.......นาวสาวดุ่บดั่บครับ มาดูคนแต่ง......กรุ่นรักกลิ่นกาแฟ จะไปหามาอ่านช่วงปีใหม่ครับ ************************************* Bye-Bye the Passing Doom Year 2007 Welcome the Great Year 2008 Even Getting More Senoirity But Making More Happiness and Fun Enjoy Life Everyday Because Life is Everyday Happiness Be Happy in the Pretty Year of 2008   โดย: ม้าห้อ......ขอมีความสุขสนุกสนานเบิกบาน ๒๕๕๑ (cm-2500 ) 26 ธันวาคม 2550 22:45:51 น.

แหะๆ งานเริ่มซาแล้วครับ แต่ขอผลัด(อีกแล้ว) เพราะจะแอบไปเที่ยวปีใหม่ นานๆเจ้านายจะหลวมตัวเซ็นใบลาให้หยุดได้นานๆเสียที(จริงๆก็แค่ 5 วันเอง) แต่เนี่ยคือการลาที่ยาวที่สุดในชีวิตผมแล้วล่ะ ตั้งแต่ทำงานมา ตอนนี้กำลังวางแผนทำหนังสือเล็กๆกับน้องที่รู้จักกันคนนึง (ความจริงผมเป็นแฟนเพลงเค้าน่ะ) แต่รูปแบบจะเป็นยังไง เดี๋ยวจะมาแจ้งข่าวนะครับ ส่วนเรื่องจะทยอยลงให้เรื่อยๆนะครับผม   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 27 ธันวาคม 2550 11:39:04 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะ... ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงนะคะ ปล.กลับมาเขียนเรื่องไวๆนะคะ เที่ยวให้สนุก   โดย: นางพยามาร (โยเกิตมะนาว ) 28 ธันวาคม 2550 16:25:23 น.

กลับมาแล้วนะครับคุณโยเกิต   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 3 มกราคม 2551 19:57:33 น.