ทำไม....ถึงรัก

ปกติฉันเป็นคนที่ขี้เกียจเขียนมากถึงมากที่สุด....หะหะ แต่ใครจะไปรู้ว่าจะมีวันนี้วันที่ฉันได้ทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดจะทำและไม่อยากจะทำเลยจริงๆอย่างการเขียนไดอารี่

เริ่มจากวันนั้นวันที่ฉันได้เจอกับเขา วันนั้นเป็นวันที่ฉันตื่นเต้นมากๆเลยล่ะ อ่ะๆสงสัยล่ะสิว่ามันเป็นวันอะไร....มันเป็นวันที่รุ่นพี่ทุกคนตั้งตารอเลยล่ะ แน่....รู้แล้วใช่มั้ยล่ะ ใช่เลย! มันเป็นวันสานสัมพันธ์พี่น้องหรือวันรับน้องอ่ะแหละ ในที่สุดเราก็จะได้เห็นหน้าน้องรหัสเราแล้วว่าหน้าตาเป็นยังไง...(แอบกิ๊กได้มั้ย...อิอิ) วันนั้นเป็นวันที่ฉันคิดว่าสนุกมากวันนึง เราพาน้องๆไปรับน้องกันที่นาของเพื่อนฉัน ความสกปรกไม่ต้องพูดถึงเลยล่ะโคลนน่าเล่นมากมาย อิอิ น้องๆเห็นถึงกับพูดออกมาพร้อมกันว่า "กูว่าแล้ว...." ส่วนฉันในฐานะรุ่นพี่ก็ต้องอมยิ้มเพราะมันก็ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ฉันอยากจะบอกว่าจริงๆแล้วฉันกับเขาเราไม่ได้สนใจอะไรกันเลย แต่น่าประทับใจที่เขายังจำหน้าฉันได้อ่ะนะ(ก็เพราะว่ารุ่นพี่ที่เป็นผู้หญิงสาขาของฉันมีกันแค่สามคนเองนี้นะ)ในวันนั้น เราต่างคนก็ต่างมีแฟนกันอยู่....แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาซะหน่อย เพราะว่าตอนนั้นเรายังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ

จนถึงวันเปิดเทอม ฉันกับเขาก็ไม่ได้เจอกัน ผ่านไปหลายวันจนเป็นสัปดาห์ ในที่สุดเราก็ได้เจอกันซักที....ลุ้นจนเหนื่อย...หะหะ หลังจากที่มีน้องใหม่เข้ามาก็ต้องเป็นธรรมเนียมของทุกมหาลัยอยู่แล้วอ่ะนะที่จะต้องมีกิจกรรมเชียร์กลาง ฉันในฐานะรุ่นพี่ที่แสนดี ก็ต้องมาทำหน้าที่ในการซ้อมเชียร์ให้น้องๆ หลังจากที่ซ้อมเชียร์เสร็จพวกฉันเลยเปิดโอกาสให้น้องๆที่ไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมเลยได้รู้จักพวกฉันอีกครั้งหนึ่งโดยการแนะนำตัวรุ่นพี่ทีละคน (อยากบอกว่าตอนนั้น...เขินน้องๆมากมาย) แล้วให้น้องๆตามล่าหาลายเซ็นต์รุ่นพี่ทุกคนเพื่อแลกกับเสื้อช๊อป (และแล้วก็ถึงวันของฉันที่จะมมีโอกาสเอาคืน...อิอิ) มีรุ่นน้องหลายคนมาขอลายเซ็นต์ฉัน จนจำไม่ได้ว่าให้ใครไปบ้าง แต่หลายคนกว่าจะได้ไปก็บ่นกันระงมเลยล่ะ(อิอิ...สะใจ) ฉันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าฉันได้ให้ลายเซ็นต์กับเขาไปตอนไหน แต่เขาเล่าให้ฉันฟังว่า กว่าฉันจะเซ็นต์ให้เขาได้เขาต้องเต้นให้ฉันดูเป็นสิบรอบกว่าจะได้ (ลับหลังฉันเขาแอบเรยกฉันว่า นางมารร้าย....ระวังฉันจะร้ายจริงๆเถอะ) เป็นครั้งที่สองแล้วที่เราได้เจอกัน แต่มันฟังดูแปลกๆเนอะ...เหอๆ และหลังจากนั้นเราก็ได้เจอกันทุกวันเลยล่ะ แต่ก็นะ...ฉันไม่ได้คิดอะไรกับเขาซักหน่อย ก็แค่รุ่นน้องคนหนึ่งเ่ท่านั้น

ซ้อมเชียร์ๆๆ อะไรๆๆก็ซ้อมเชียร์ ฉันรู้สึกว่าทำไมมันถึงเหนื่อยเยี่ยงนี้ ต้องมีอะไรแก้เหนื่อยแล้วล่ะ แค่คิดโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นมาทันทียังกะรู้ว่าฉันต้องการกำลังใจให้หายเหนื่อย ฉันคุยโทรศัพท์นานมากแล้วก็รู้สึกตัวมาตลอดนั้นแหละว่ามีคนมองฉันอยู่ แต่ก็นะฉันจะคุยอ่ะมีไรอ่ะเปล่า จนซ้อมเชียร์เสร็จฉันก็ได้โอกาสพักสาย ฉันกำลังจะกลับบ้านพอดี เขาก็เลยมาทักฉันว่า "พี่คุยโทรศัพท์กับใครอ่ะครับ ผมเห็นพี่คุยตั้งนาน" ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่มั้ยว่าใครที่มองฉันอยู่ "พี่คุยกับเพื่อนน่ะ" อย่างฉันมีหรือจะบอกว่าคุยกับกิ๊กไม่มีซะล่ะ "เพื่อนจริงอ่ะ" ฉันไม่ตอบนอกจากยิ้มให้แล้วก็เดินออกมา

ที่หน้ามหาลัย ฉันยืนรอรถมาจะชั่วโมงหนึ่งแล้วให้ตายสิ แต่ไม่มีรถโดยสารผ่านมาซักคันเลย เมื่อจะเป็นพรหมลิขิตอ่ะ อยู่ๆก็มีเสียงเรียกชื่อฉัน "พี่ครับบบบบบ" ฉันหันกลับไปมองและก็เจอเขามากับเพื่อนเหมือนจะไปที่ไหนซักที่ ด้วยกลัวจะไม่มีรถกลับบ้านปากเจ้ากรรมดันพูดออกไปทีเล่นทีจริงว่า "ทักพี่แบบนี้จะไปส่งพี่ใช่มั้ยเนี่ย" เขายิ้มให้ฉันแล้วถามกลับว่า "แล้วบ้านพี่อยู่ไหนอ่ะคับ" นั่นไงว่าแล้วฉันมีรถกลับแล้ว เขาชวนฉันคุยมาตลอดทางจนถึงบ้านส่วนมือนะหรอก็จับบ่านะสิ....จะกอดได้ไงแฟนใครก็ไม่รู้

หลังจากวันนั้นก็ผ่านไปสองวันแล้ว ฉันคิดว่ากิจกรรมนี้ทุกมหาลัยต้องมีแน่เหมือนกันมันก็คือกิจกรรมกีฬาเฟรชชี่ ฉันมาช้ามากถึงช้าที่สุดช้าจนไม่น่าให้อภัย น้องๆฉันวันนี้ฟิตกันเป็นพิเศษ ดูเหมือนว่าจะฝึกมาดีเอวงี้อ่อนมากได้รุ่นพี่ดีก็อย่างนี้แหละ อิอิ ฉันเป็นรุ่นพี่ที่คอยคุมอยู่หน้าแสตนด์แล้วแน่นอนว่าเขาต้องอยู่หน้าแสตนด์ "พี่ครับ....ตอนเย็นว่างมั้ยครับ" ฉันหันกลับไปมองอย่าง งงๆ ในคำถาม "ว่างสิ...ทำไมหรอ" ฉันถามกลับไป งงๆ "พี่พาผมไปซื้อกางเกงหน่อยสิ...ผมไม่มีเพื่อนไป" อ่า....แล้วมันหน้าที่อะไรของฉันล่ะ เอาว่ะเพื่อรุ่นน้อง "ก็ไปสิ...เดวพี่ไปเป็นเพื่อน ตอนเย็นมารับพี่นะที่...." แล้วเขาก็มารับฉันจริงๆด้วย วันนั้นฉันพาเขาไปซื้อกางเกงแล้วถามความเห็นของฉัน ตอนนั้นฉันรู้สึกเหมือนเราเป็นแฟนกันเลย หลังจากที่เราซื้อของกันเสร็จเขาก็พาฉันไปร้องเพลงแล้วก็ไปดูหนัง มันดูเหมือนเดทเลยอ่ะ แต่นะฉันจะไม่คิดมาก แค่น้องๆท่องไว้

เขามาส่งฉันที่บ้านตอนเที่ยงคืนครึ่งในวันนั้น แล้วโทรมาหาฉันลองเดาดูสิว่าเขาพูดกับฉันว่ายังไง เขาบอกกับฉันว่า วันนี้เป็นวันเกิดเขา แล้วเขาก็มีความสุขมาก เขามองฉันมาตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้ามาคุยกับฉันเพราะฉันเป็นรุ่นพี่ของเขา แต่วันนี้เขากล้าพอที่จะบอกว่าเขา ชอบฉัน และฉันจะคบกับเขาได้มั้ย...ฉันได้ยินแค่นั้นแหละ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาชอบฉันจริงๆอย่างที่ฉันแอบคิดเข้าข้างตัวเองอ่ะ


ยังมีอีกหลายอย่างที่อยากจะเล่าแต่วันนี้ดึกแล้ว....ไว้ค่อยเจอกันนะ

........ฝากดาวบนฟ้าร้องเพลงนี้ให้เธอฟัง....หากฉันไม่ได้หลับก็ขอให้เธอหลับสบายก็พอแล้ว......


ขอให้ดาวคืนนี้ช่วยดูแลเขาแทนฉันด้วยนะค่ะ

Create Date : 27 ตุลาคม 2553		1 comments
Last Update : 27 ตุลาคม 2553 22:40:06 น.
Counter : 2982 Pageviews.
Share Tweet