บ้านใกล้....เรือนเคียง.....

และแล้ว นายกลิ่นก็ค่อยๆย่อง มาปัดฝุ่นและทำความสะอาดบ้านตัวเองเสีย
หน่อย หลังจากปล่อยร้างมานานนนนนน เหลือเกิน ..

ที่ผ่านมา ... นายกลิ่นใช้เวลาไปกับงานลูกจ้าง .. และงานนายจ้าง .... อิ อิ
งงล่ะสิ

หลังจากที่ย้ายกลับมาทำงานเป็นหลานตาแม้น นายกลิ่นก็ตัวเป็นเกลียว
หัวเป็นน๊อต แต่อย่างไรก็ตาม นายกลิ่นก็เริ่มทำตามความฝันน้อยๆของตัวเอง...
โดยไปแอบเปิดร้านพิมพ์เล็กๆ(ไม่อยากจะเรียกว่าโรงพิมพ์ เพราะเล็กจริงๆ)
มีเครื่องดิจิตอลพริ้น ขนาดพอสมควรอยู่เครื่องหนึ่ง อุปกรณ์เสริมเล็กน้อย
พนักงานกราฟฟิคคนนึง ลูกจ้างระดับ executive คนนึง(นายกลิ่นเอง ทำ
ทุกอย่างในร้าน 5555 ) และคนตรวจบัญชีคนหนึ่ง ( คนที่คุณก็รู้ว่าใคร )ทำ
พวก print on demand ก็ สนุกแบบเหนื่อยๆดีนะครับ ^ ^

เอ้ามาเข้าเรื่องกันดีกว่า เป็นที่ทราบกันว่า นายกลิ่นมักจะโดนคุณภรรยา
บ่นอยู่เสมอว่าไม่คค่อยจะมีเวลาไปเที่ยวด้วยกันสักเท่าไร เนื่องจากมักจะมี
งานด่วน งานด่วนมาก และงานด่วนสุดๆๆ เข้ามาอยู่เสมอ ไอ้ที่วางแผนไว้จึง
มักจะต้องเลือนออกไปอย่างกำหนดวันไม่ได้

แต่แล้ว.......

"นี่ปีใหม่นี้ผมคิดว่าผมว่างนะ 31 - 1 - 2 งานที่วางไว้เลื่อนออกไปอยู่กลางปีหน้า"
ผมบอกคุณภรรยาสุดที่รัก

"จริงเหรอ" เธอถามเสียงสูงพร้อมๆกับที่ผมรู้สึกได้ถึงอุณหภูมิรอบตัวที่สูงขึ้น

"บอกล่วงหน้านานจังนะ วันนี้ 28 ธันวา ทัวร์ที่จองไว้ก็ยกเลิกไปแล้ว
โรงแรมที่จองไว้ก็ยกเลิกไปแล้ว" รอยยิ้มยังไม่จางหายไปจากใบหน้าแต่น้ำ
เสียงเริ่มดุขึ้นอีกเล็กน้อย

ผมต้องทำใจดีสู้แม่เสือไม่งั้นคนอ่านจะหาว่าหงอ .. เลยตอบเสียงเรียบๆ

"ก็คงต้องไปใกล้ๆนี่ละ"

"ฮื่อ" เธอตอบรับอย่างว่าง่าย ทำเอาผมแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
ในใจนึกถึง ชลบุรี ระยอง วังน้ำเขียว เขาใหญ่ ไปเช้าเย็นกลับ ขับรถไม่ไกล

"ไปนครวัดก็แล้วกัน"

"เฮ้ย"

"ทำไม หา"

"ก็ ... " ผมได้แต่กลืนน้ำลาย คำว่าใกล้ๆยังขนาดนี้ ถ้าบอกว่าไปไกลหน่อย
ก็ได้คงข้ามทวีปกันล่ะ

"ก็อะไร"
.
.
.
"ก็.......ก็ดีนะ..... "

เห็นไหมล่ะ ว่านายกลิ่นเป็นคนดีแค่ไหนและแล้ว การเดินทางไปนครวัด
ของนายกลิ่นกาแฟและคนที่คุณก็รู้ว่าใครจึงเริ่มต้นขึ้น.....


ปราจีน - สระแก้ว - เสียมเรียบ

เราออกเดินทางจากปราจีนประมาณ 6 โมงเช้าโดยเจ้า ปิ๊กอัพ คู่ใจ แวะซื้อ
ของกินเล็กๆน้อยๆจากร้านสะดวกซื้อข้างทาง จนไปถึง ตลาดโรงเกลือ และ
ฝากรถไว้กับที่บริการฝากรถที่นั่น และทำการสะพายกระเป๋ากันคนละใบ
สำหรับนายกลิ่นจะพะรุงพะรังนิดนึงเพราะมีกล้องและขาตั้งกล้องด้วย อ้อ
ลืมบอกว่ากล้องที่ใช้เป็น Nex-5ครับ สาเหตุที่ซื้อตัวนี้ก็เพราะ

"อยากได้กล้องที่ถ่ายออกมาแล้วภาพสวยๆอ่ะ ใช้ทำงานที่โรงพิมพ์ได้ด้วย"
คุณภรรยาบอก

นายกลิ่น "งั้นก็ใช้พวก DSLR สิ ภาพสวย อุปกรณ์เสริมมีให้เลือกเยอะ "

"ใช้ยากมั้ย"

"ก็ยากเป็นธรรมดา ต้องอาศัยความชำนาญ ถ่ายภาพบ่อยๆ"

" งั้นเอาแบบใช้ง่ายๆอ่ะ กดทีเดียวสวยเลย"

วุ้ย - -"

" งั้นก็กล้องคอมแพค ก็พอ "

"ไม่อ่ะ กล้องคอมแพคยังไม่สวย "

เออแน่ะ

นั่นล่ะครับ เป็นที่มาของ Nex-5 กดทีเดียว สวยเลย เหอๆๆๆ

เมื่อเราไปฝากรถกับ รปภ ที่รับฝาก ผมโดนคุณพี่ รปภ มองจากหัวจรดเท้า

"ไปบ่อนใช่มั้ย"

เออวุ้ย สะพายกระเป๋าแบกกล้องนี่ คงเข้าบ่อนละมั้ง แต่ก็ไม่อยากอธิบายล่ะ พยักหน้าไปก่อน

"วันละร้อยนะ" คุณ รปภ หยิบบัตรจอดรถมาให้ ส่วนผมก็เก็บเข้ากระเป๋า
เรียบร้อย หันไปดูคุณภรรยา ยังหัวเราะไม่หยุดกับการที่ รปภ ทักว่าผมต้อง
ไปบ่อนแน่ๆ


รูปนี้จริงๆเป็นขาออกนะ แต่บรรยากาศสูสีกันครับ เลยเอามาแปะไว้ ใช้แก้ขัด




เมื่อข้ามฝั่งมาทางกัมพูชาแล้ว เราสามารถไปยังเมืองเสียมเรียบซึ่งเป็นที่ตั้ง
ของนครวัด นครธม รวมถึงสถานที่สำคัญอีกหลายแห่งได้โดยรถบัส
ธรรมดา และ รถแท๊กซี่ แนะนำให้ไปแท๊กซี่แล้วกันนะครับ รวมๆกันให้ได้
สัก 4 คนหารกันคนละ 300 บาท เหมาไป 1200 บาท ถ้าไปรสบัสนี่กว่าจะถึง
ใช้เวลาประมาณ 4 - 5 ชั่วโมงครับ แต่แท๊กซี่จะใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง
กันไว้ดีกว่าเนื่องจากทั้งเส้นทาง ไม่มีห้องน้านะครับ ส่วนถนนเป็นถนนลาด
ยางแล้วครับเดินทางสะดวกมาก


แท๊กซี่ที่นั่นโดยมากจะเป็นรถโตโยต้า แคมรี่ รุ่นเก่าหน่อยและเกือบทุกคัน
ติดแก๊ส LPG โดยมีปั้มเยอะแยะไปหมดแต่เป็นแบบรูปข้างบนครับ O_o
(วิศวกรอย่างเรายังหนาว) ปั้มน้ำมันที่นี่ค่อนข้างน้อย สองข้างทางก็เป็นทุ่ง
นาสุดลูกหูลูกตาครับ



ประมาณสองชั่วโมงเราก็มาถึง ที่พักที่เสียมเรียบ ที่นี่โรงแรมมีตั้งแต่ 5
เหรียญถึงหลักสองสามร้อยเหรียญครับ ที่เราพักนี่ประมาณ 48 เหรียญครับ
เหลือที่เดียวที่ยังพอจองได้ ในหน้าเทศกาลท่องเที่ยว








เมื่อมาถึงที่พักแล้ว เก็บของแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือหาที่ทานอาหารเที่ยงครับ

เมืองเสียมเรียบเป็นเมืองท่องเที่ยว ดังนั้นไม่น่าแปลกใจที่คนที่นี่พูดภาษา
อังกฤษได้แทบทุกคน และร้านอาหารฝรั่งมีอยู่มากมาย



นายกลิ่นกำลังหาทางไปธนาคารครับ ที่นั่นใช้ USD เป็นสกุลหลัก และใช้
เงินเรียวเป็นสกุลรอง เฉพาะที่เสียมเรียบและเมืองใหญ่ๆนะครับ มีแต่เงิน
บาทติดตัวไป ใช้ไม่ได้เลยครับ

อันนี้เป็นร้านอาหารฝรั่งเศษครับ เจ้าของร้านชาวฝรั่งเศษอยู่ที่นี่มา 20 กว่าปีแล้ว

ไม่ไกลจากร้านอาหารฝรั่งเศษก็เจอร้านตัดผมแบบดั้งเดิม เห็นแล้วนึกถึงสมัยเด็กๆเลยแฮะ



จากนั้นเราก็เปิดแผนที่พร้อมกับโบกรถตุ๊กตุ๊กไปตามสถานที่สำคัญต่างๆ
สำหรับวันแรก เราไปที่พิพิธภัณฑ์แห่งชาติ ซึ่งเป็นที่รวบรวมโบราณวัตถุที่
สำคัญและข้อมูลของอาณาจักรขอมโบราณ พิพิธภัณฑ์นี้เป็นความร่วมมือ
ระหว่างไทยและกัมพูชาครับ ข้างในมีร้านกาแฟของคนไทยด้วย แต่ภายใน
ห้องจัดแสดงไม่อนุญาตให้ถ่ายรูปนะครับ



"ใครให้เอารูปนี้มาลงเนี่ย" คุณภรรยาถามเสียงสูงเมื่อเห็นบล๊อกที่อยู่ระหว่างก่อสร้าง

"อ้าว ทำไมล่ะ"

"ก็รูปนี้ถ่ายไม่ดี" คุณภรรยายังบ่นต่อไป

"ไม่ดียังไง" นายกลิ่นก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี

"ก็ดูดิ ติดขามาด้วย อย่างนี้ก็เห็นอ่ะดิ ว่าเราต้องเขย่งตัวขึ้นไปอ่ะ"

"..............."

ตกเย็นเราก็แวะเดินตลาดนิดหน่อยก่อนจะกลับที่พัก แม้ว่าจะเป็นคืนส่งท้าย
ปีเก่าต้อนรับปีใหม่แต่เราก็เหนื่อยกันจริงๆ และวางแผนไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่่
นครวัดตั้งแต่ตี 5 ด้วยสิ เลยกลับกันก่อน





นครวัด นครธม ปราสาทตาพรหม

เช้าวันปีใหม่ นายกลิ่นและคนที่คุณก็รู้ว่าใครก็ต้องตื่นกันแต่เช้ามืด ตาม
ความตั้งใจที่จะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นครวัด เราก็ยังอาศัยการโบกรถตุ๊กตุ๊ก
อยู่เช่นเดิมครับ มีตลอดไม่ว่าจะกี่โมงกี่ยาม

เราซื้อตั๋วเข้าชมปราสาทกัน ตั๋วมีอายุ 1 วันครับ จะเข้าจะออกกี่รอบก็ได้
เมื่อเราไปถึง โอ้ โฮ พ่อแม่พี่น้องครับ คน ครับ คน ไม่รู้มาจากไหน สารพัด
เชื้อชาติ มาดูพระอาทิตย์ขึ้น ที่บ้านพระอาทิตย์ไม่ขึ้นหรือไงคร้าบบบบ









หลังจากเห็นแสงอาทิตย์แล้ว (ไม่เห็นพระอาทิตย์ครับ คนขับตุ๊กตุ๊ก บอกมี
ไม่กี่ช่วงเวลาหรอกที่จะเห็นพระอาทิตย์เต็มดวงได้) นายกลิ่นก็กลับไปทาน
อาหารเช้าที่โรงแรม ก่อนกลับมาที่ปราสาทอีกรอบ เราไปชมแบบรวมๆแล้ว
กันนะครับ

















ที่นครวัด นครธม นี่มีนางอัปสราอยู่มากมาย ที่ผนังแกะเป็นเรื่องเล่าตั้งแต่พิธีกวน
เกษียรสมุทร รวมถึงเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ที่มีการรบพุ่งกันมาตลอดของแต่ละเชื้อชาติ คนที่คุณก็รู้ว่าใครพยายามจะหารูปแกะสลักนางอัปสราที่มีลิ้นสองแฉกให้ได้ แต่ปรากฏว่า..... หาไม่เจอครับ เจอแต่นี่


เกอร์ลี่เบอร์ลี่









เมื่อกลับจากปราสาทแล้ว ท้องก็เริ่มหิวๆๆๆๆๆๆ ก็เป็นหน้าที่ที่ต้องหาของกินกันล่ะ
วันนี้เราตั้งใจว่าจะไปเดินตลาด night market ซึ่งเป็นเหมือนถนนคนเดินบ้านเรานี่ล่ะ นักท่องเที่ยวที่มามีหลายเชื้อชาติครับ ญี่ปุ่น อเมริกา ยุโรป และ เกาหลีแบบโมแล้ว อิ อิ






และก็นี่เลย ฮิตมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่นั่น ปลาตอดเท้า



ส่วนนี้ เด็กนักเรียนแดนกิมจิมาเที่ยวเลยหาทุนการศึกษาไปพร้อมๆกัน คนที่คุณก็รู้ว่าใครก็ไปทำตัวหนิดหนมอีกตามเคย



หลังจากเดินกันจนเหนื่อยและซื้อของฝากันพอสมควรแล้วเราก็พากันเดินกลับที่พัก และรู้ว่า ....
เฮ้ย มันใกล้นิดเดียวเอง.... แล้วเรียกตุ๊กตุ๊กกันทั้ังวันเลย ......พาอ้อมซะ

โตนเลสาป

วันต่อมา สถานที่ที่เราจะไปคือ โตนเลสาบ ซึ่งเป็นทะเลสาปน้ำจืดที่ขึ้นชื่อว่า
ใหญ่ที่สุดในเอเซีย และอุดมสมบูรณ์มาก สถานที่ท่องเที่ยวจริงๆไม่ใช่โตน
เลสาปนะครับ แต่เป็นทางเล็กๆที่เชื่อมต่อกับโตนเลสาป มีที่ดังๆอยู่ 3 แห่ง
แห่งแรกคือ หมู่บ้านน้ำท่วม แห่งที่สองคือ ป่าสำหรับชมนก และแห่งที่
สาม ...จำไม่ได้ ..
แต่ละแห่งห่างกันมากครับ หากจะไปให้ครบคงต้องอยู่หลายวัน นายกลิ่นเลือกไปชมหมู่บ้านน้ำท่วมครับ



ทางที่เราไปเป็นแบบนี้ครับ ไม่มีวี่แววของเรือสักลำ อยู่ไหนหนอ เรือจ๋า


เฮ้ย หรือว่าลำนี้ ไม่นะ ไม่ใช่ .....



อ่ะ เจอแล้ว ลำนี้ต่างหาก



นี่ครับหมู่บ้านน้ำท่วม บ้านทุกหลังเลยยกสูงแบบนี้ คนขับเรื่อเล่าให้ฟังว่าเมื่อน้ำขึ้น
น้ำจะท่วมขึ้นไปอีกประมาณ 7 เมตร เลยต้องมีเสาบ้านสูงๆแบบนี้ คนที่นี่เป็น
ชาวประมงทั้งหมดครับ ทุกคนทำงาน แม้แต่เด็กเล็กๆ





มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากที่มาดูวิถีชีวิตที่หลายคนลืมไปแล้ว
ชาวบ้านที่นี่เลยมีอาชีพเสริมด้วยการเป็นไกด์ พายเรือเข้าป่าข้างทางชม
ธรรมชาติ นอกเหนือจากเป็นหมู่บ้านประมง

ส่วนนี่เป็นนักท่องเที่ยว VIP ของผมคร้าบ








และนี่ก็โตนเลสาปครับ



เราขึ้นฝั่งเดินดูอีกด้านหนึ่งของหมู่บ้านน้ำท่วมครับ คนที่คุณก็รู้ว่าใครก็ซื้อ
สมุดแจกเด็กๆ แถวนั้น สีส้มๆที่อยู่กับพื้นนั่นให้ทายครับว่า อะไร ......






เฉลยครับ เฉลย




เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม...
ไม่รู้ใครเกิดทันเพลงนี้บ้าง








แล้วเราก็ทำการบ๊ายบายผู้คนแถวนั้น ก่อนจะเดินทางกลับมาถึงโดยสวัสดิภาพ ก่อนจะมีการปะทะกันอีกไม่กี่วันให้หลัง......

ทั้งที่เราก็ต่าง เป็นคนที่อยู่ .... บ้านใกล้ ... เรือนเคียง .....



เอ้า .... มาแบบ เฮฮา ไหงจบซีเรียสซะงั้น ....
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เท่าที่ไปสัมผัสมา คนที่นั่น มีน้ำใจ ต้อนรับขับสู้
หากเกิดสงครามกัน คนที่เดือดร้อนก็เป็นประชาชนตำดำๆของทั้งสองประเทศ คนที่สั่งการ.. ก็คงนั่งกระดิกเท้าสบายใจอยู่เหมือนเดิม ...
คิดแล้วก็เศร้า.....

นึกถึงเพลงนี้จัง From a distance ... มองจากตรงนี้ .. คุณดูเหมือนเพื่อนของฉันจัง ... แม้ว่าเราจะอยู่ในสงครามก็ตาม...

กลิ่นกาแฟ

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2554		14 comments
Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2554 13:14:11 น.
Counter : 3129 Pageviews.
Share Tweet