Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2549
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031 
 
24 กรกฏาคม 2549
 
All Blogs
 

14 อีกครั้ง (ไม่เกี่ยวกับความรัก)

ใครจำได้บ้าง? เขียนจดหมายฉบับแรก พับใส่ซอง
ติดแสตมป์ คุณส่งถึงใคร? มันผ่านมาเนิ่นนานเพียงใดแล้ว?


พ.ศ.๒๕๓๑
คุณครูผู้หญิงท่านหนึ่งที่สอนอยู่โรงเรียนมัธยมต้น(สมัยผมเรียน) ท่านให้พวกเรานักเรียนทุกคนในห้องเขียนจดหมายส่งให้เพื่อนต่างโรงเรียนเพื่อสร้างมิตรภาพทางจดหมาย

คุณครูท่านบอกให้พวกเราเขียนจดหมายถึงเพื่อน
ที่เรียนแห่งหนึ่ง อยู่ในอำเภอสวี จังหวัดชุมพร(ถ้าจำไม่ผิด ชื่อโรงเรียนด่านสวีวิทยา)
เหตุที่เลือกโรงเรียนแห่งนี้เป็นปลายทางรับจดหมายเพราะส่งแรงใจไปไถ่ถามถึงความทุกข์ร้อนและให้กำลังใจกันและกัน ภายหลังจากจังหวัดชุมพรโดนพายุเกเข้าถล่มรุนแรงครั้งนั้น

ผมจ่าหน้าซองจดหมายถึง
นักเรียนชั้น.ม...../...... เลขที่.......
(คือเราเลขที่เท่าไหร่ของห้องก็เขียนถึงเพื่อนต่างโรงเรียนเป็นเลขที่เดียวกันกับเรา)
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าเพื่อนต่างโรงเรียนคนนี้ของผม จะเป็นใคร? เป็นเพื่อนชายหรือเพื่อนหญิง แต่ก็รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เขียนและได้ส่งจดหมายนั้นออกไป
และ....ยิ่งน่าตื่นเต้นยิ่งกว่าคือการรอคอยจดหมายตอบกลับมา........
…….
…….
ผ่านวัน....
ผ่านสัปดาห์.....
ผ่านเดือน....... หลายเดือน
จนผมลืมไปแล้วเลยว่าเคยส่งจดหมายไปที่ใดที่หนึ่ง

วันหนึ่ง
คุณครูท่านเดิมนำจดหมายมาจ่ายแจก
“มีจดหมายจากเพื่อนต่างโรงเรียนตอบกลับมาแล้ว”

ผมลุ้นระทึกแกะซองเพื่อเปิดอ่าน
...เพื่อนใหม่ทางจดหมายของผมไม่ได้รับความเดือดร้อนโดยตรงจากพายุเก ผมได้คำตอบจากคำถามในจดหมาย หลายๆข้อถึงจะช้าแต่ว่ารู้สึกดี

สุดท้าย
เธอก็ลงชื่อ เด็กหญิง...........(ผมจำชื่อเธอไม่ได้แล้วในวันนี้)
สิ่งที่ได้ในวันนั้น ซึ่งความรู้สึกไม่แตกต่างจากวันนี้มากนัก
คือ
1. เมื่อเราส่ง e-mail หรือ massage ถึงใคร เราย่อมรอ reply และ Acknowledgement กลับมาจากผู้รับ เสมอ
2. ความห่วงใยกันและกันในวันนั้น วันนี้ทำให้ผมนึกถึงกำลังใจที่เราจะมีต่อกัน ระหว่างพี่น้องคนไทยด้วยกัน
จากวันนั้นแม้วันเวลาจะผ่านมานานเท่าใดแล้ว ทุกวันนี้ผมยังชอบที่จะเขียนจดหมายและส่งโพสการ์ดมากกว่า ส่งอีการ์ดและอีเมล์อยู่ดี.







 

Create Date : 24 กรกฎาคม 2549
8 comments
Last Update : 25 กรกฎาคม 2549 8:54:15 น.
Counter : 476 Pageviews.

 

อ่านแล้วขนลุก

เชื่อมั้ยว่า ตอนนั้น อาจจะปีเดียวกัน มีจดหมายจากโรงเรียนในจังหวัดชัยนาท ส่งมาหาจุ บอกว่าครูที่โรงเรียนให้ส่งมา เป็นการสร้างมิตรภาพ จุยังจำชื่อเขาได้นะคะ เป็นผู้หญิง แถมเรายังได้ส่งรูปแลกกัน ก่อนจะหายไปกับกาลเวลา เพราะจุก็ติดเล่นกีฬา แล้วก็ย้ายโรงเรียน


หลายต่อหลายคน...ที่จุส่งผ่านความรู้สึกทางจดหมาย ไม่ว่าจะเป็นสาวสวยที่ไปเจอในหมู่บ้าน แล้วประทับใจ หรือไม่ก็ หนุ่มนักกีฬา ที่แม่ม เล่นโคตรเก่ง ( สมัยนั้นไม่รู้ เขียนหามันได้งัย สมัยนี้เขินตายชัก)

จุโชคดีนะคะ ที่จดหมายของจุ ที่ส่งไปไม่เคยที่จะไม่มีส่งตอบ ทุกฉบับมีการส่งกลับมาหมด

และเป็นจุนี่แหละ ที่ห่างหายจากพวกเขาไป เพราะย้ายไปโน่นนี่อยู่ตลอดเวลา

จะว่าไป จุนี่ก็ แย่จริงๆ เน๊อะ สร้างมิตรภาพแล้วก็ ไม่คิดจะให้มันเจริญงอกงามต่อไป

ว่าแล้ว..ก็ อยากจะเขกกระโหลกตัวเอง

 

โดย: กระจ้อน 24 กรกฎาคม 2549 14:03:52 น.  

 

อ่านแล้วรู้สึกดีๆจังค่ะ
เมื่อก่อน ชอบเขียนจดหมายทั้งๆที่ลายมือไม่สวย(สมัยนั้น)เรียกเพ็นเฟรนด์(เน๊าะ)
ถึงเดี๋ยวนี้จะมีอีเมล์
เราก็ยังส่งโปสการ์ดให้เพื่อน(กับคนรัก)อยู่บ่อยๆ

ปล...แอบเขินที่จำกันได้(ในชื่ออื่น) ตอนนี้งานวรรณกรรม(สร้างสรรคฺ)อาจจะไม่ได้เห็นชื่อบ่อยนักแต่ก็ไม่ได้หายไปไหน (เพียงแต่เปลียนนามปากกาให้เหมาะสมกับงานแต่ละประเภทนะค่ะ)

 

โดย: สายลมอิสระ (สายลมอิสระ ) 24 กรกฎาคม 2549 19:53:30 น.  

 

ถึงตอนนี้ ฉันก็ยังเขียนจดหมายถึงคนสำคัญอยู่นะคะ...... ล่าสุดส่งไประลึกถึงความหลังตอนช่วงปีใหม่...

 

โดย: "ใบตอง" 25 กรกฎาคม 2549 13:36:49 น.  

 

อ่านแล้วน่าตื่นเต้นแทน จขบ.ค่ะ
ที่ได้รับ จดหมายตอบกลับมา ทำให้ได้ลุ้น ทุกวันนี้ก็ยังส่งการ์ดBirthdayให้เพื่อน แทนการส่งe-card ค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ไปเยี่ยมที่Blogน่ะค่ะ

 

โดย: ตองเจ็ด IP: 124.120.72.16 26 กรกฎาคม 2549 18:23:47 น.  

 

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ระลึกได้ว่า เมื่อครั้งหนึ่งเคยจะถูกอาจารย์ผู้ปกครอง เรียกไปจะ "ลงไม้เรียว" เพราะจดหมาย ที่อาจารย์สอนภาษาไทย ให้เขียนจดหมายถึงเพื่อนต่างโรงเรียนทำนองนี้แหล่ะค่ะ.....

เพราะคนที่ตอบมาเป็นผู้ชาย แล้วอาจารย์ผู้ปกครองเป็นรุ่นพี่ของคุณแม่เรา ประมาณว่าคอยเป็นหูเป็นตาดูแลเราเป็นพิเศษอย่างนั้น...

จำได้เลาๆ ว่า เด็กผู้ชายคนนั้นอยู่ทางใต้ เล่าเรื่องโรงเรียน เรื่องจังหวัดที่เขาอยู่มาให้อ่าน ได้ทั้งความรู้ และความสนุก

มาเล่าขำๆ เพราะระลึกได้ว่าครั้งหนึ่งในชีวิตเราก็มีเรื่องแบบนี้ สุดท้ายก็ไม่ได้มีอะไรหรอกนะคะ....

คุณชลสิทธิ์คะ มาสวัสดี และขอบคุณค่ะที่แวะไปเยือนที่ blog ค่ะ..

มีภาพชุด Dance Thousand-Hand Bodhisattva
(ชุดนี้แสดงโดยนาฎศิลปินผู้พิการทางหู 21 คน) แสดงที่ศูนย์ศิลปวัฒนธรรมฯ เห็นแล้วทึ่งมาก เพราะทั้งหมดหูหนวก เลยนำมาแบ่งปันให้ชมดูกันค่ะ

//www.pantip.com/cafe/gallery/topic/G4579955/G4579955.html

 

โดย: นกฮูกตาเหร่ 31 กรกฎาคม 2549 7:01:27 น.  

 

ฉันยังเขียนจดหมายรัก ถึงคนที่ฉันรักอยู่เสมอ แม้ว่าคนคนนั้นจะไม่ใช่คนที่รักฉัน ก็ตาม

 

โดย: ดาริกามณี 31 กรกฎาคม 2549 19:57:17 น.  

 

1234

 

โดย: 1234 IP: 125.25.167.134 20 พฤศจิกายน 2550 21:37:18 น.  

 

สุดที่รัก
ทำไรอยู่ครับผม

 

โดย: แบงค์ IP: 125.26.141.111 8 กุมภาพันธ์ 2551 14:32:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ชลสิทธิ์
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




"ชลสิทธิ์" และ "ชลสิทธิ์ วรสินธุ์"
เป็นนามปากกาในการเขียนของ"อนิรุจน์ มั่งคั่ง"
งานเขียนงานประพันธ์ที่สร้างสรรค์ขึ้นทุกประเภท
ที่ปรากฏในเวบไซด์นี้ได้รับความคุ้มครองสิทธิ์
ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537(มาตรา15)




หากโลกไม่หยุดหมุน ...ฤาคุณจะหยุดฝัน? หยุดฝันก็ไปไม่ถึง
New Comments
Friends' blogs
[Add ชลสิทธิ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.