ฟ้าล้อม ที่ป้อมปี่ กาญจนบุรี
ออกจากสังขละบุรีด้วยจิตอาวรณ์ อ้อยอิ่งเหมือนล่ำลาคนรักในนาทีสุดท้าย ทั้งไม่รู้ว่าเมื่อไรจะเจอกันอีก
แต่เสี้ยวหนึ่งของใจ ก็รู้สึกผิดลึกๆว่ากำลังจะจากสังขละอยู่เดี๋ยวนี้ แต่กลับประหวัดไปคิดถึงแอ่งน้ำกว้างใหญ่ที่ผ่านตาระหว่างไต่เขาขึ้นสังขละฯ ถ้ามีเพลงประกอบฉากนี้ ต้องเป็นเพลงเธอปันใจ ของอัสนี วสันต์แน่ๆ
ตอนไต่เขาลงจากสังขละ วิวสองข้างทางแม้เหมือนขาขึ้น แต่ทิศทางที่เปลี่ยนก็ทำให้วิวแปลกตา เหมือนต่างสถานที่ ทำให้ฉันพบความจริงอีกข้อว่า ในเรื่องเดียวกัน เพียงเปลี่ยนมุมที่มอง ก็ได้เห็นแง่มุมอีกด้านเช่นกัน
ระหว่างทาง หยุดพักรถที่น้ำตกเกริงกระเวีย เป็นน้ำตกริมทางแห่งแรกในชีวิตที่สามารถเดินไปไม่ถึงสิบก้าวก็ถึง
ปลอบประโลมจิตใจอาวรณ์ ด้วยส้มตำหนึ่งจาน ดูไม่เข้ากับอารมณ์โศกเท่าไร แต่เขาว่า มีน้ำตกต้องมีส้มตำ ...ก็เลยทดลองตามเขาว่าดูหน่อย
ปากพอง หน้าแดง เหงื่อไหลซิกๆจากส้มตำฮาร์ดคอร์ริมทางพอสังเขป ก็เดินทางต่อไปยังป้ายหน้าที่ปรารถนา
แอ่งน้ำกว้างใหญ่ที่ว่า คืออุทยานเขาแหลม หรือมีชื่อเล่นน่ารักๆว่า ป้อมปี่ฉันสนใจป้อมปี่ตั้งแต่เห็นในหนังสือ อสท.
ใจง่ายไปไหมหนอ...แค่ผืนน้ำกว้าง กับซากกิ่งไม้กลางน้ำกิ่งเดียวกันนี้ ฉันก็อยากมาเห็นป้อมปี่กับตาเสียแล้ว จะเรียกว่ารักก่อนพบก็ได้
ทีแรกจะเรียกป้อมปี่ตรงตัวว่า Pomme Pee แต่ถ้าแปลตรงตัวก็จะแปลว่า แอปเปิ้ลกำลังชิ้งฉ่อง (Pomme แปลว่า แอปเปิ้ล ในภาษาฝรั่งเศส) เลยแปลแบบบ้านๆว่า Clarinet Citadel เสียเลย
(อารมณ์คล้าย เรียกร่วมกตัญญูว่า Joint gratitude หรือ ชิดลมว่า Close wind...) ซึ่งหาในกูเกิลให้ตายก็ไม่เจอสถานที่นี้ในโลกเช่นกัน
ฉันตกลงใจดูตะวันตกดินที่นี่
นอนที่นี่
จัดคอนเสิร์ตส่วนตัว เล็กๆ ที่นี่
นอนดูดาวที่นี่
ดอกฝ้ายคำที่ฉันเก็บได้ใต้ต้น เป็นพยานปากเอกที่ยืนยันได้ว่า ป้อมปี่ทำให้ฉันพึงใจความสงบสงัดของป้อมปี่โดยละม่อม...อีกครั้ง
ตื่นตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้น เพราะอยากชมตะวันขึ้น แต่เพราะทิศที่ตะวันขึ้น ต้องเดินลัดเขาไปอีกด้าน และไม่กล้าปลุกเพื่อนให้ไปด้วยกัน เลยได้แต่จินตนาการตามฟ้าที่เปลี่ยนสีไปทุกนาทีว่า ตะวันกำลังขึ้นไปอยู่องศาไหนแล้ว
ไม่เจอตะวันขึ้น แต่กลับเจอเจ้าตัวนี้มาตะแง๊วๆหน้าเตนท์
น่าแปลกอยู่เหมือนกัน ที่ฉันไปไหนมักมีหมา แมวมาป้วนเปี้ยนวนเวียนใกล้ๆ จนเพื่อนแซวว่ามีเรดาห์เรียกสัตว์ >_<
ฉันเลยฉลองศรัทธาการมาเยี่ยมของ 'น้องบุญอ้อน' ด้วยทาโร่รสส้ม เอ๊ยรสบาร์บีคิว
ที่ป้อมปี่ นอกจากจะถูกน้ำ ฟ้า ป่า เขา โอบล้อมแล้ว ยังโดนแมวอ้อนด้วย
หลายเดือนแล้วที่จากป้อมปี่ แต่อาการ 'ป้อมปี่ ซินโดรม' และ 'สิเน่หาฝ้ายคำ' ยังไม่ทุเลาจากใจ
Create Date : 06 มีนาคม 2555 |
|
21 comments |
Last Update : 6 มีนาคม 2555 13:42:16 น. |
Counter : 2268 Pageviews. |
|
|
|
พอดีเข้ามาพักเหนื่อยก็เจอบรรยากาศเย็นสบายเลยนะ ดูจากรอยยิ้มก็รู้แล้วว่าสุขสบายใจแค่ไหน
อยากเป็นแมวจัง