|
ร้อนนัก รักซะ เลย: เที่ยวตลาดเช้าเมืองเลย ในอารมณ์เกาหลี !
วันหยุดของมนุษย์เงินเดือนมีไม่มาก พอจัดสรรเวลาได้ เลยตะเลิดเปิดเปิงไปไกลถึงอีสาน
ฉันขับรถรวดเดียว กว่า 700 กิโลเมตรมาโผล่ที่เมืองเลย ภายในวันเดียว นับเป็นสถิติใหม่ของชีวิตที่ขับรถระยะทางไกลและยาวนานที่สุด กว่าจะถึงตัวเมืองเลยก็เย็นย่ำ ฉันพักผ่อนเอาแรงหนึ่งคืนเต็ม เพื่อสะสมกำลังไว้ชมตลาดเช้า อันเป็นกิจกรรมโปรดเวลาเดินทางต่างถิ่น
คึกคักจังเลย ตลาดเช้าเมืองเลย เริ่มต้นชีพจรของเขาในแต่ละวันตั้งแต่เย็น ไล่เรื่อยไปจนเช้าวันใหม่ แม้ฉันจะไปแต่เช้าตรู่ ก็ดูเหมือนตลาดวายไปบางส่วนแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ดูคึกคักเหมือนกำลังเดินเข้าสวนสนุก
ซิ่งไปเลย ชาวบ้านหลายคนใช้บริการรถรับจ้างสีสันฉูดฉาด รูปทรงเหมือนประยุกต์ ตุ๊กตุ๊ก กับสองแถวเข้าไว้ด้วยกัน ฉันเลยตั้งชื่อว่า น้องตุ๊กซิ่ง...
 
ติดดินเลย หลายแผง จัดวางสินค้าของเขาแบบวิถีพอเพียง คือปูผ้าพลาสติก วางผัก วางผลไม้เป็นกองๆ เวลาฉันมองมุมสูง จากจุดที่ยืน คล้ายกำลังชมภาพศิลปะแบบนูนสี่มิติริมทางเท้า
 เขียวอื๋อ...เลย อารมณ์เกาหลีเริ่มต้นที่กะละมังใบนี้ มันคือสาหร่ายธรรมชาติที่ได้จากแม่น้ำโขง ที่หลวงพระบางเรียก ไก แต่ที่เมืองเลยเรียก เทา ถ้าคุณต๊อบเจ้าของสาหร่ายเถ้าแก่น้อยมาเที่ยวเลย อาจได้ไอเดียวัตถุดิบใหม่เอาไปทำสาหร่าย เทาอบกรอบก็ได้
 โชว์กันยังงี้เลย เดินเข้าซอย ตกใจกับร้าน SKIN FOOD ของแท้ ร้านนี้โดดเด่นกว่าห้างดัง เพราะเขาขายไก่บ้านตัวเป็นๆ แบบโชว์สินค้าหน้าร้าน ไม่ต้องมี window display อะไรให้มากความ ผูกด้วยเชือกฟางสีแดงแจ๊ด เป็นอันเสร็จพิธี คนรักสัตว์ต้องเบือนหน้าหนี และตั้งใจว่าจะงดกินไก่ไปสักอาทิตย์นึง
 อาคัมสิริ มาเองเลย อีกร้าน มีคนมุงกระด้งอยู่ห้าหกคน ฉันเข้าไปมุงกับเขาบ้างก็เจอของแปลกเม็ดกระจิดริดน่ารัก ทีแรกคิดว่ากระเปาะวิตามินบำรุงผิว แต่สอบถามเข้าจึงได้ความว่า มันคือไข่จักจั่น ของดีของเด็ดที่คนชอบเอามาหมกไฟกินกัน ฉันถอยออกมาตั้งหลัก คิดไม่ถึงว่าคนเราช่างสรรหาของกินได้ตั้งแต่ไข่มดแดง ถึงไข่จักจั่น
 
แดจังยำ กับกิมจิเลย ตื่นเต้นกับกระด้งโปรตีนธรรมชาติแป๊บเดียว ก็มาปิ๊งกับรอยยิ้มของแดจังกึม สาขาเลย กำลังปรุงหน่อไม้ดองยำ หรือกิมจิพื้นบ้านชาวเลยอย่างขะมักเขม้น
 หิวเลย ยิ่งเดินลึกเข้าไป อาหารพื้นเมืองก็รอต้อนรับมากมาย ทั้งร้านถนัดนึ่ง และร้านรู้จริงเรื่องปิ้งย่าง
 แวะเลย แต่ที่สะดุดใจมากที่สุด เห็นจะเป็นข้าวเส้นร้อน ที่แม่ค้าเอาแป้งมาโรยบนน้ำร้อน จนได้เส้นขนมจีนสดๆ ราดกับน้ำยาป่าสูตรเลย คนชอบอะไรแนวเกาหลีก็อาจจินตนาการได้ว่า ราเมนรสกิมจิอร่อยเจงๆ...เลย
 เจ๋งไปเลย ท่ามกลางตลาดขวักไขว่ สาวแปลกถิ่นตกลงใจนั่งลงหน้าร้านข้าวเส้นร้อน เปิบมื้อเช้าไป มองแม่น้ำข้างตลาดไป แค่วิวก็ทำให้ข้าวเส้นร้อนอร่อยจนไม่ต้องเติมเครื่องปรุงอะไรแล้ว
 สั่งเลย อาหารเช้าเมืองเลย ยังมีให้เลือกชิมอีกมาก เท่าที่สำรวจดูวัฒนธรรมแบบญวนเข้ามามีบทบาทอยู่เยอะพอดู เช้าๆแบบนี้ สั่งเลย อร่อยทุกอย่าง
'หวานจังเลย' ก่อนออกจากตลาด ฉันพบแม่ค้าหน้าตาใจดี กระด้งข้างร้านมีสินค้าบางอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน สอบถามดูแม่ค้าบอกเสียงนุ่มว่า
น้ำอ้อยจ้ะ
แหม ชื่อเพราะจัง ฉันนึก (อนุญาตให้ไว้อาลัยบรรทัดนี้ได้สามนาที)  ว่าแล้วเลยอุดหนุนน้ำอ้อย ของกินเล่นพื้นบ้านของคนเลยมาชิมเล่นแก้เหงาปาก
ฉันไม่ใช่สาวกเกาหลี ไม่ใช่ผู้ดีไฮโซ แต่เดินเที่ยวตลาดเช้าเมืองเลยครั้งนี้ ฉันสนุกและประทับใจเอามากๆ แม่ค้าเมืองเลยต้อนรับฉันดีเหมือนฉันเป็นดารามาแต่ไหน บอกตัวเองว่าถ้ามาอีสานและต้องขับผ่านมาทางนี้ จะไม่ขับเลยเลยเลย*
(*คำแปล จะไม่ขับเลยไป จนเลยเมืองเลย)
| Create Date : 27 เมษายน 2555 |
|
21 comments |
| Last Update : 27 เมษายน 2555 15:47:08 น. |
| Counter : 7564 Pageviews. |
|
 |
|
เอ..เมื่อไรจะว่างกับเขาเป็นน้า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 20 คน [
รีบโหวตให้เลยค่ะเพราะชอบคนที่ได้
ไปท่องเที่ยวในที่ต่าง ๆ เป็นกำไรชีวิต
อย่างหนึ่งเลย และก็ทำให้คนที่ไม่เคย
ไปหรือไม่เคยได้เห็น ได้เห็นจากรูปก็ได้
น้ำอ้อย อร๊อย อร่อย....
สงสารไก่น้อยจัง