สิบพักโลมา แล้วจึงได้ฤกษ์มาเยือน (ฮา)
ภาพสวยเหลือใจ อยากไปใจจะขาดเชียว
ชอบคุณรักฯ สร้างสรรค์ถ้อยคำ เก๋หวาน -เปี่ยมเสน่ห์
บอกไม่ถูก เป็นแบบคนเขียนหนังสือเก่งน่ะค่ะ โย่วๆ

ตอนได้ฟังเสียงคลื่นจากเปลือกหอยครั้งแรก จำได้ว่ารู้สึกอัศจรรย์ใจมากกกกก

ชอบสิบพักโลมาจังค่ะ


นั่นสิคะ เสียดายไม่ได้เจอกัน

แหะๆ ถ้าไปเจอจริงๆ แล้วคุณน้ำอ้อยเห็นเวลาเราทำงาน คงจะรู้ค่ะว่าห่างไกลคำว่าเที่ยวเย้อออเลย

อ่านแล้วคิดถึงทะเลเลยค่ะ

สวัสดีจ้ะน้องน้ำอ้อย

อ่านบล็อกวันนี้เลยเพิ่งจะรู้ความลับของทะเลนี่เองว่า ทุกทีที่เราเข้าใกล้ทะเลแล้วไ้ด้ยินเสียงซ่า ๆโครม ๆนั้น ที่แท้มันก็ดังมาจากใจเราที่เห็นสาวใส่บีกินีอยู่ชายหาด หัวใจเลยซู่ซ่า เต้นดังโครม ๆนั่นเองจ้ะ



ดูภาพแกะสลักจากไมเคิลแอนเจอโล...เพลง Bloody Mary จาก Gaga

ตามมาเที่ยวกระบี่ด้วยคนค่ะคุณน้ำอ้อย
ภายในเปลือกหอยมีเสียงคลื่นจริงหรือ

แต่ทกสิ่งอย่างล้วนอยู่ที่ใจเราจริงๆ แหละค่ะ
คิดถึงนะคะ ^ ^

ติดใจกระท่อมติดแผงโซล่ามากเลยค่ะคุณน้ำอ้อย
เดี๋ยวเทคโนโลยีไปถึงได้ทุกที่ อยู่ในทะเลก็มีอินเตอร์เน็ตใช้ได้ อิอิ

เห็นชายหาด คลื่นซัดเข้าฝั่ง นึกถึงเพลงเก่าเพลงนึง
"ทรายกับทะเล" ของ ตู่ นันทิดา คุณน้ำอ้อยยังจำได้รึป่าว
เอาเพลงมาฝากค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณน้ำอ้อย

ขึ้นต้นและลงท้ายแบบจอมยุทธ์กันเลยทีเดียว
ผมไปกระบี่หนึ่งครั้ง
ชอบภูเขาและป่าของกระบี่มากกว่าทะเลของกระบี่เสียอีกครับ 555

โคดชอบตอนกระบี่อยู่ที่ใจ....

ขำโลโก้ชาวดาวอ่ะ

รูปสวยมาก ...ชอบเด็กชายกางเกงฟ้า น่ารักดี


เกาะห้อง วันครึ้มฝน ฟ้าสีทึมๆ นะ

ถ้าเป็นช่วงฟ้าสวยๆ แดดดี ๆ ก็คงอีกอารมณ์นึง

รูปสุดท้าย รูปแฟนจอมยุทธ์ที่ไหนอ่ะ หน้าคุ้นมากก... ๕๕๕๕

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย

สวัสดีจ้ะ..น้ำอ้อย

หนึ่งกลับมาอัพบล็อกแล้วจ้า...

กระบี่สะท้านดาว
เข้าใจตั้งชื่อนะ

ถ้าเป็นหนึ่งก็คงเป็น
กระบี่สะท้านทรวง
เพราะถ้าได้ไปจริงๆ ก็คงไม่พ้นที่จะไปคนเดียวตามเคย

บางครั้งการไปเที่ยวคนเดียวก็ดีนะ
เหมือนได้พักผ่อน ได้อยู่กับตัวเอง
แต่บางครั้งมันก็เหงาเกินไป สำหรับคนขี้เหงา

ตอนเด็กๆ เคยฟังเสียงเปลือกหอยเหมือนกันจ้ะ
แต่พอโตแล้ว กลับลืมความลับนี้ไปเลย
ไปทะเลทีไรก็มองหาแต่ตอนพระอาทิตย์กำลังตก
มันเป็นช่วงเวลาสำหรับคนที่ชอบถ่ายรูปอ่ะ

ว่างๆ แวะมาชมซากุระเมืองไทยกันนะจ๊ะ

ถ้าเราเป็นพ่อแม่ เราคงซื้อกระดานชนวนให้ลูกอ่ะค่ะ

นี่ไงลูก ไอโฟนของแม่...


.
.
.





โอ้โห....คุณอ้อย
ย้อนยุคสุดๆไปเลยครับ 5555

นั่นสิคะ มันอัศจรรย์จริงๆ ธรรมชาตินี่สุดยอดนะคะคุณน้ำอ้อย


ปกติเราไม่ชอบอาหารจีนนะคะ แต่พอไปเจออาหารจีนอร่อยๆ ก็ชอบเหมือนกัน อิอิ

บล็อกนี้ฮาเฮแถมโรแมนติคด้วย ชอบสำนวนเขียนของคุณน้ำอ้อยจัง อ่านแล้วกลมกล่อมและให้อารมณ์สุนทรีย์จริง ๆ ค่ะ

แอบยิ้มกับโลโก้กะทิชาวเกาะ คุณน้ำอ้อยเปลี่ยนชื่อยี่ห้อใหม่ซะเพราะพริ้งเลย

กลับมาอีกรอบค่ะ คุณน้ำอ้อยพูดถึงเพลงคิดถึงของครูเอื้อ เลยหอบคลิปมาฝากค่ะ นับดูแล้วเนื้อเพลงเอ่ยคำว่า "คิดถึง" โหลนึงพอดีเลย

คิดถึง - เอื้อ สุนทรสนาน

สวัสดีค่ะคุณอ้อย
จินชักจะลืม ๆ ไปแล้วว่าเอาเปลือกหอยมาฟัง
จะได้ยินเสียงทะเลรึเปล่า นานมาเลยที่ได้ทำอะไรแบบนี้

เมื่อวานจินไปเดินร้านนายอินทร์
เช็คหนังสือของคุณอ้อย หมดค่ะ
แต่เชียงใหม่ มีร้านหนังสือใหญ่ ๆ หลายที่
ว่าง ๆ จะไปดูที่ดวงกมล ร้านสุริวงค์บุ๊ค ไม่ก็ B2S
หลายสาขาอยู่ค่ะ

ถ้าหาไม่ได้ยังไง อาจได้ของความช่วยเหลือจากคุณอ้อย
ดูให้ แล้วบอกเลขที่บัญชีมาหลังไมค์ เดี๋ยวจินโอนเงินให้
แต่ว่าขอจินหาในเชียงใหม่หลาย ๆ ร้านก่อนเนอะ

อรุณสวัสดิ์ครับคุณอ้อย

ตกใจที่เพิ่งทราบว่า เพื่อนหลายคนไม่รู้ว่า ถ้าเอาหูแนบเปลือกหอย จะได้ยินเสียงทะเล

อันที่จริง มันก็แค่คลื่นเสียงที่วนในเปลือกหอยเท่านั้นเนอะ แต่จินตนาการทำให้เราคิดไปได้ว่ามันคือเสียงทะเล

เป็นกิจกรรมที่ชอบค่ะ ฟังเสียงทะเลจากเปลือกหอย ครั้งแรกในชีวิตที่พ่อสอนให้ลองเอาหูแนบเปลือกหอยอันเบ้อเร่อ ประทับใจมาก อยากเอากาวติดไว้ จะได้ฟังทั้งวัน เฮ้อ

และเพิ่งทราบเหมือนกันว่าเพื่อนหลายคนในบลอกก็ชอบกิจกรรมนี้

ไปทะเล บางทีแค่มองทะเลก็มีความสุขแล้วค่ะ