BlogGang.com : : รสา รสา - สี่ตานินทานาย

สี่ตานินทานาย

ผมชื่อ สี่ตา

สวัสดีเพื่อน ๆ สมาชิกสุนัข และสรรพสัตว์กิตติมศักดิ์ทุกท่าน
เอ๊ย ทุกตัวครับ

ผมขอแนะนำตัวเองก่อนนะครับ
ผมชื่อสี่ตาครับ เพราะว่าบนคิ้วผมมีจุดสีส้ม ๆ ทั้งสองข้างครับ
คงเหมือนมีอีกสองตาเพิ่มขึ้นมามั้งครับ ผมถึงชื่อสี่ตาไงครับ
ผมก็ไม่เคยเห็นมันหรอกนะครับ แต่ฟังมาจากเจ้านายของผมอีกทีครับ
ซึ่งคุณแม่ของเจ้านายผมเป็นคนตั้งชื่อให้ผมครับ

เจ้านายผมเคยเล่าเรื่องผมให้ฟังเรื่องหนึ่งนะครับ
ผมก็เลยอยากเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังบ้างครับ
มันนับเป็นประวัติอันหนึ่งของผมเชียวนะครับ

เคยมีคนที่เช่าบ้านเจ้านายใหญ่ มาชำระค่าเช่า
ถึงขนาดชมผมนะครับว่าโตขึ้นผมคงเป็นสุนัชอัลเซเชียล
ที่หล่อเหมือนกับพ่อแม่ผมแน่ ๆ เลยครับ
ผมว่าเขาคงจะสังเกตจากเสียงเห่าของผมน่ะครับ
ก็เสียงเห่าของผมเหมือนกับพ่อผมเปี๊ยบเลยครับ
แต่มากี่ครั้ง กี่ครั้ง ผมก็โตเท่านี้แหละครับ
ผมก็ทนฟังเขาทุกครั้งที่ชมผมนะครับ แต่ผมว่าครั้งหลัง ๆ มานี่
เขาไม่ค่อยพูดถึงผมเท่าไหร่แล้วล่ะครับ

เอ้อ ผมลืมบอกเพื่อน ๆ ไปครับว่า
ผมเป็นสุนัขลูกครึ่งครับ ครึ่งไทยครึ่งเทศครับ
ไม่ใช่ครึ่งผีครึ่งคนเหมือนเจ้านายคุณไข่ปลาหรอกครับ

ผมเป็นลูกผสมระหว่างอัลเซเชียลกับสุนัขไทยพันธุ์ทางครับ
ดังนั้นเสียงของผมเวลาเห่าจึงเหมือนอัลเซเชียลมากครับ
ส่วนตัวผมหรือครับ ตัวขนาดเท่าลูกอัลเซเชียลครับ
ไม่ว่าจะผ่านกี่หนาว กี่ร้อน หรือกี่ฝนมาก็ตามครับ
ตัวเท่านี้เหมือนเดิมเลยครับ

ผมคงขอแนะนำตัวไว้เพียงเท่านี้ก่อนนะครับ
ไว้มีเรื่องอะไรอีก ผมคงแวะมาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังอีกครับ
ผมเป็นสุนัขมารยาทดีครับ เรื่องเจ้านายผมคงไม่เอามานินทา
หรอกครับ แต่ก็ไม่แน่ครับ ถ้าเจ้านายประพฤติไม่ดีต่อผม
แต่ทุกวันนี้ เจ้าหล่อนก็ดีนะครับ ไว้ผมมาชื่นชมคุณเธอให้ฟัง
วันหลังแล้วกันครับ วันนี้ขอไปศึกษาเรื่องราวของเจ้านาย
คุณไข่ปลาก่อนนะครับ

ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อน ๆ เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลาย
และสัตว์สังคม คนทั้งหลายด้วยครับ

--

กำลังคุยเรื่องอะไรกันอยู่หรือครับ อ๋อ เรื่องรังนกนางแอ่นหรือครับ

แต่เอ ผมว่าที่ผมเคยได้ยินมาจากเจ้านายผมเกี่ยวกับเลือด
เอ๊ย น้ำลายนกนางแอ่นน่ะ ก็คือว่านกนางแอ่นจะสำรอกน้ำลายออกมาทำรังครับ
ไม่ใช่สกัดน้ำลายให้เป็นหยดเลือดนะครับ
แต่ว่าพอครั้ง สองครั้ง ก็ยังพอทนนะครับ
แต่ครั้งที่สามเป็นต้นไป น้ำลายหมดแล้วครับ
จะเป็นเลือดออกมาแทนครับ หรือว่าคุณสาวชะมวงหมายถึง
ครั้งหลัง ๆ หรือเปล่าครับ

ดังนั้นคนที่ไปเก็บรังนกนางแอ่นก็ควรเก็บเพียงแค่ครั้งแรกพอครับ
ครั้งต่อไปปล่อยให้นกนางแอ่นเขาทำรังของเขาเถอะครับ
อย่าไปเก็บมาเลยครับ

พูดไปน้ำลายนกนางแอ่นนี่ ผมก็ชอบทานเหมือนกันนะครับ
เวลาเจ้านายผมทานอะไรเหลือ ก็เสร็จผมทั้งนั้นแหละครับ

ผมเคยขโมยกุ้งแห้งของเจ้านายที่จะใช้ทำแกงเลียงมาทานด้วยครับ
เธอโกรธผมใหญ่เชียวครับ แต่เธอไม่เคยตีผมนะครับ
อย่างมากก็ดุว่าตะโกนผมไปครับตามเรื่องของเธอแหละครับ
ทน ๆ ฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาพอผ่าน ๆ ไปหน่อยครับ
(คุณ ๆ อย่าไปบอกเธอเข้านะครับ)
แป๊บเดียวเธอก็ลืมแล้วครับ แต่ว่าที่เธอไม่ลืมคือ ผมดันท้องเสีย
วันรุ่งขึ้นนี่สิครับ นี่สิ ผมเลยกลายเป็นตัวโจ๊กในหมู่เพื่อนเธอไปแล้วครับ
พูดแล้วเสียภาพพจน์สุนัขหล่ออย่างผมหมด พูดถึงเรื่องหล่อแล้ว
ผมไม่ได้ชมตัวเอง (เพื่อน ๆ เธอบอกมาอีกทีครับ)
ไม่เหมือนกับเจ้านายคุณไข่ปลาที่ชอบชมตัวเองอยู่บ่อย ๆ นะครับ
อย่างนี้เจ้านายผมเรียกว่า พวกชอบหลงตัวเองครับ

เวลาผมไม่สบาย ดูเจ้านายจะเป็นทุกข์มากนะครับ
ลงทุนถึงขนาดเปิดแบรนด์ซุปไก่สกัดให้ผมดื่มเชียวครับ
เห็นไหมครับ เธอใจดีแค่ไหน

เรื่องอาหาร ผมชอบทานข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดงหมูย่าง
แต่ต้องราดน้ำชุ่ม ๆ นะครับ ผมชอบครับ
พูดแล้วก็คิดถึงอาหารไทยครับ อยู่นี่ผมไม่ค่อยได้ทานอะไรอย่างนี้
หรอกครับ วัน ๆ ทานแต่อาหารสุนัขสำเร็จรูปครับ
อ้อ ผมอยู่เยอรมนีนะครับ

ผมเป็นสุนัขอย่างถูกต้องตามกฎหมายของที่นี่ครับ
เพราะว่าเจ้านายผมต้องเสียภาษีให้รัฐฯ ด้วยครับ
แต่เฉพาะคนที่เลี้ยงสุนัขครับ ถ้าเป็นแมวไม่ต้องเสียภาษีครับ

ดังนั้นในอาทิตย์หนึ่ง เจ้านายต้องพาผมออกไปเดินเล่น วิ่งเล่น
เพื่อยืดแข้งยืดขา และให้กล้ามเนื้อของผมแข็งแรงครับ
ถ้าเธอไม่พาไป หรือมีการทำร้ายผมเข้า
และเพื่อนบ้านรู้เข้า พวกเขาเหล่านั้นก็สามารถ
ไปร้องเรียนรัฐฯ ให้กฎหมายจัดการกับเธอได้ครับ
ก็ไม่รู้เป็นเพราะเหตุนี้หรือเปล่านะครับ ที่เธอไม่เคยตีผมเลยครับ
กฎหมายที่นี่แรงจริง ๆ นะครับ ถ้าคุณ ๆ ไม่สามารถเลี้ยงผมได้
รัฐฯ ก็จะไม่อนุญาตให้มีผมไว้ในครอบครองครับ
ดังนั้นประเทศนี้จึงไม่เห็นมีสุนัขจรจัดเหมือนอย่างเมืองไทยครับ

พูดมาก ๆ เอ๊ย เขียน เอ๊ย พิมพ์มาก ๆ แล้วชักหิวครับ
ผมก็เพิ่งรู้สึกว่ามันใช้พลังงานไปเยอะเหมือนกันนะครับ
ผมขอตัวไปหาอะไรกระแทกปากผมก่อนนะครับ

(๒๖ กันยายน ๒๕๔๕)

--

สวัสดีครับคุณป้าอานแก้ว ณ พงไพร และเพื่อน ๆ

ผมไปนั่งคิดดู ก็เห็นตามจริงที่คุณป้ากล่าวมาว่า
เป็นเพราะเจ้านายเขาเอ็นดูรักเรา ก็เลยไม่เคยตีผม
เห็นถ้าจะจริงตามนั้นแหละครับ

ใช่ครับ เจ้านายไม่เคยตีผมเลย แต่ผมก็เคยโดนคุณพ่อของเจ้านาย
ตีผมครั้งหนึ่ง แถมเอาด้ามไม้กวาดตีผมอย่างแรงเลยด้วย
ทำให้ผมเข็ดไปจนตาย จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเข็ดอยู่เลยล่ะครับ

ส่วนสาเหตุอะไรนั้นหรือครับ
ผมชักจะไม่ค่อยกล้าเล่าแล้วล่ะ
กลัวคุณไข่ปลามานั่งหัวเราะเยาะผม
แล้วก็จะหาข้ออ้างว่าแต่งเรื่องต่อไม่ออก
ทำให้เพื่อน ๆ ที่รออ่านต่อ รวมทั้งเจ้านายผม อาจตำหนิผมได้นา
ว่าเป็นสาเหตุที่ทำให้คุณไข่ปลาอู้ได้
เล่นมาหัวเราะเยาะกันอย่างนี้ สุนัขก็มีหัวใจนะครับ
เดี๋ยวผมงอน แล้วไม่มาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังอีกนะครับ

ว่าแต่เรื่องของผมนั้นมันน่าหัวเราะ (เยาะ) มากนักหรือครับ
พี่ปลัศและน้องโปลิศคิดว่าไงครับ
ขอบคุณที่อุตส่าห์ไปชมผมหลังไมค์นะครับ
ทำให้ผมค่อยมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย
ผมก็เลยตั้งใจว่าจะเล่าต่อแล้วกันครับ

เรื่องที่ผมโดนทำโทษ มันเป็นแบบนี้ครับ
ผมโดนตีก็เพราะโทษฐานที่ผมไปกัดลูกสาวคนเล็กคนโปรดของ
คุณพ่อของเจ้านายผมเข้า จนถึงกับเลือดตกยางออก
ก็น้องสาวของเจ้านายผมเองแหละครับ
ผมไม่ได้ตั้งใจจะกัดหรอกครับ ก็ผมตกใจมากกว่านิ
ผมกำลังฝันหวานอย่างสบายอารมณ์
อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกอะไรหนัก ๆ มาทับที่หางผม ผมก็เลยตกใจตื่น
และเผลองับเบา ๆ ไปหน่อยก็เท่านั้นเอง

ผมว่าผมงับเบา ๆ นะ ไฉนพี่แกเลือดออกสองรูได้ก็ไม่รู้
ไม่รู้ว่าพี่แกต้องไปฉีดยาด้วยหรือเปล่า
แต่ก็ช่างเถอะ มันไม่ใช่หน้าที่ของผม
ผมเห็นแต่พี่แกร้องไห้จ้า ไม่หยุดเลย
ผมว่าพี่แกไม่เจ็บอะไรเท่าไหร่หรอก
เพียงแค่ตกใจเหมือนผมเท่านั้นแหละ ผมว่านะ
แต่ผมเก่งกว่า ก็ผมไม่ร้องไห้นี่ แค่นี้เอง ไม่เห็นต้องร้องไห้เลย

หลังจากนั้นพี่แกก็ไม่เคยย่างกรายมาใกล้ผมอีกเลยจนทุกวันนี้
ก็ดีไปอย่างแหละครับ ผมจะได้ไม่เผลอไปงับพี่แกเล่น ๆ
ให้ต้องโดนตีเจ็บ ๆ อีก

อ้อ ผมก็ชอบทานน้ำแข็งเหมือนกันครับคุณป้า
ผมว่ามันเย็นดีและชื่นใจด้วยครับ แต่เฉพาะตอนที่ผมอยู่เมืองไทย
เท่านั้นนะครับ อยู่นี่มันหนาวครับ ยิ่งช่วงนี้ฤดูใบไม้ร่วง
แต่อากาศแย่ครับ แถมบางวันฝนตกอีกต่างหาก

เจ้านายผมรู้ว่า ผมน่ะขี้หนาว ท่านก็เลยเอาเสื้อมาใส่ให้ผม
ก็เสื้อยืดของท่านที่ไม่ใช้แล้วแหละครับ ผมก็ใส่เหมือนพวกคน ๆ
แหละ สวมคอ ส่วนแขนเสื้อ ก็เป็นขาหน้าของผมทั้งสอง
ส่วนชายเสื้อก็ยาวพอคลุมตัวผมมิด เจ้านายผมน่ารักครับ
ท่านอุตส่าห์หาเข็มกลัดมากลัดให้ชายเสื้อพอดีกับท้องผมเลย
จะได้ไม่ละชายเสื้อให้สกปรกไป บางทีหนาวมาก ผมก็มีถุงเท้า
ด้วยนะครับ แต่ผมต้องใช้ถึงสองคู่ครับ
เวลาไปเดินเล่นตอนหน้าหนาว ผมต้องใส่รองเท้าด้วยครับ
รูปร่างก็เหมือนรองเท้าเด็กเล็กแหละครับ

เรื่องราวของผมยังไม่จบนะครับ
แต่ผมขออนุญาตแปะก่อน กลัวพิมพ์ไปมาก ๆ แล้วเครื่องแฮงค์
เหมือนกันครับ

ผมเล่าต่อนะครับ

--

เอ ผมเล่าถึงไหนแล้วล่ะ อ๋อ เรื่องความหนาวของที่นี่
ช่วงนี้เห็นเจ้านายผมบอกว่ายังไม่หนาวมากเท่าไหร่
ก็ประมาณสิบห้าองศาเซลเซียสครับ ถือว่าอากาศกำลังสบาย
แต่ผมว่าผมเริ่มหนาวแล้วครับ แต่ผมก็ชอบหน้าหนาวนะครับ
เพราะผมได้แต่งตัวหล่อครับ เรื่องหล่ออีกแล้ว
ผมไม่พูดถึงแล้วกัน เดี๋ยวจะมีใครมาหาว่าผมเหน็บใครบางคนเข้า
แต่ดูเหมือนเจ้าตัวเขายังไม่รู้ตัวเลยนะครับคุณน้องโปลิศ
ผมก็ไม่แน่ใจว่า ไม่รู้ตัวจริง ๆ หรือสมองช้ากันแน่ครับ

ที่ว่าผมได้แต่งตัวหล่อ ก็คือได้แต่งเต็มยศครับ
ทั้งเสื้อยืดข้างใน เสื้อเชิ้ตข้างนอก และเสื้อไหมพรมข้างนอก
อีกตัวครับ และผมก็ได้ใส่ทั้งถุงเท้า และรองเท้าด้วยครับ
พยายามจินตนาการไปกับผมหน่อยนะครับ ผมก็ยังนึกหน้าตัวเอง
ไม่ออกเลยครับ

หน้าหนาวขนผมจะดกมากกว่าหน้าร้อนครับ แต่ก็ยังไม่วายขนร่วง
อยู่ดีครับ จนเจ้านายผมบ่นว่าต้องดูดฝุ่นเกือบทุกวันก็เพราะไอ้ขน
ของผมนี่แหละครับ ทีผมตัวเองร่วงล่ะ เจ้านายผมไม่ยักกะบ่น อุ๊บส์ ...
ผมเผลอบ่นอะไรออกไปนี่ คุณ ๆ ลืม ๆ ไปเสียบ้างนะครับ
อย่าให้รู้ไปถึงหูเธอเข้าเชียวนะครับ ไม่งั้นหูผมเองแหละครับ
จะยานเอาได้ครับ

ผมว่าเพื่อความปลอดภัยในสุขภาพกายและสุขภาพใจของผม
เรามาคุยเรื่องอื่นกันดีกว่าครับ

ผมว่าเจ้านายของหลาย ๆ ท่านเป็นเหมือนเจ้านายผมไหมครับ
เวลาทำอาหาร ผมเหมือนพวกหนูทดลองเลยครับ
ผมจะได้ชิมก่อนเพื่อนครับ ถ้าอันไหนผมทานหมด และเงยหน้า
ทำหน้าทำตาว่าอยากทานอีก ก็มักจะไม่ได้ทานต่อครับ
แต่ถ้าอันไหนไม่ค่อยอร่อย เหลือเยอะ ผมมักจะได้ทานต่อจนหมด
ทุกทีเลยครับ ก็ผมมันคน เอ๊ย ตัวทานง่าย อะไรมาเถอะครับ
ผมฟาด อุ๊ย ขออภัย คำไม่สุภาพ ผมกินได้หมดแหละครับ
แต่ส่วนมากก็ไม่ถึงกับไม่อร่อยขนาดนั้นหรอกครับ นาน ๆ
ถึงจะเหลือมาให้ผมสักจานครับ

ว้า เจ้านายผมเรียกแล้ว เลยอดเม้าท์กับเพื่อน ๆ ต่อเลย
ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ จะไปทานเค๊กของว่างและน้ำชากับ
เจ้านายก่อน ความจริงผมก็ไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่แหละครับ
ไปนั่งเป็นเพื่อน ดูเจ้านายกินมากกว่า
กลัวเจ้านายไม่เห็นหน้าผมแล้วจะไม่เจริญอาหารครับ

แล้วค่อยคุยกันใหม่ครับ

--

อะจ๊าก ผมว่าผมจะเข้ามาแก้ไขคำผิดก่อนที่เจ้านายผมจะเข้ามาเห็น
เดี๋ยวผมจะพลอยโดนคัดคำไปด้วย
ผมเลยต้องรีบมาคัดก่อนครับ

เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก เค้ก
อักษรต่ำห้ามใช้กับไม้ตรี จำไว้
(คัดด้วยคอมพ์นี่ง่ายจังเลยครับ อุ๊บส์ อย่าบอกเจ้านายผมเชียวนะครับ)

อ้าว เจอคุณไข่ปลาพอดี
คอมพ์ดีแล้วหรือครับ เห็นไปโพทนาไว้ที่กระทู้ข้างบนน่ะครับ

งั้นผมรออ่านเรื่องของเจ้านายคุณไข่ปลาแล้วกันครับ
ว่าแต่จะให้ผมช่วยสืบอะไรล่ะครับ
ก็ผมอยู่ตั้งไกล จะไปสืบอะไรได้อย่างไรล่ะครับ งงครับ
ก็ลองบอกมาแล้วกันครับ ถ้าผมพอช่วยได้ ก็ยินดีช่วยครับ
อุตส่าห์ชมว่าผมน่ารัก แล้วผมจะไม่ช่วยได้อย่างไรล่ะครับ
ไอ้ผมมันก็บ้ายอเสียด้วยสิครับ

ส่วนเจ้านายผม ดูดุ ๆ เฮี้ยบ ๆ หรือครับ ก็อาชีพเธอนี่ครับ
แต่จริง ๆ แล้วเธอก็ใจดีนะครับ ผมว่านะ ไม่งั้นผมอดข้าวไปนานแล้วครับ
เพียงแต่เจ้าระเบียบไปหน่อยเท่านั้นเองแหละครับ
(จริง ๆ ก็ไม่หน่อยเท่าไหร่หรอกครับ แถมจู้จี้มาก ๆ ด้วยซ้ำ)

ผมไปก่อนดีกว่าครับ ขืนพิมพ์มากจะอดข้าวเย็นเสียเปล่า ๆ ครับ

--

ตอนนี้ผมรับมุขไม่ทันครับ
และผมก็ต้องไปแล้วครับ จะตามเจ้านายไปซื้อกับข้าวครับ

(๒๗ กันยายน ๒๕๔๕)

--

สุขสันต์วันหยุดทุกท่านนะครับเมื่อวานต้องขอโทษคุณไข่ปลาด้วยครับ
อุตส่าห์แต่งตั้งให้ผมเป็นผู้ช่วย ไอ้ผมก็มัวรีบ ๆ กลัวว่าจะตาม
เจ้านายไปซื้อกับข้าวไม่ทันครับ แล้วเดี๋ยวตัวกระผมเองจะพลอยฟ้า
พลอยฝนอดข้าวเย็นไปด้วยน่ะครับ ก็เลยไม่ได้ช่วยตามสืบอะไร
ต้องขอโทษอีกครั้งหนึ่งด้วยครับ

สาเหตุที่ต้องรีบไปก็เพราะ เจ้าร้านขายของ พวกห้างต่าง ๆ
หรือซุปเปอร์มาร์เก็ตที่นี่ (ทั่วทั้งในเยอรมนี) ซึ่งเวลาเปิดปิด
ไม่ค่อยเหมือนกับเขาที่ไหนในโลกนั่นเองครับ
คือวันทำงานจันทร์ถึงศุกร์สองทุ่มก็ปิดแล้วครับ แถมบางร้าน
ทุ่มเดียวก็ปิดครับ ส่วนวันเสาร์นั้นบางร้านปิดบ่ายโมง
แต่โดยทั่วไปก็ปิดสี่โมงเย็นครับ ส่วนวันอาทิตย์ก็ปิดตลอดไม่เปิดเลยครับ

เจ้านายผมก็เลยต้องจัดการซื้อของใช้ กับข้าวกับปลาให้เสร็จสรรพ
ในวันศุกร์ครับ วันเสาร์จะได้นอนบิดได้ทั้งวันไงล่ะครับ
ไม่ใช่ครับ คือวันเสาร์เป็นวันทำความสะอาดบ้านครับ
ส่วนวันอาทิตย์นั้นทำไม่ค่อยถนัดครับ ถ้าเสียงดังเกินไป
เพื่อนบ้านจะแจ้งตำรวจมาจัดการได้ครับ เพราะถือว่า
วันอาทิตย์เป็นวันพักผ่อนของครอบครัวครับ
บ้านนี้เมืองนี้กฎบัตรกฎหมายมันหยุมหยิมครับ

ผมก็เลยต้องรีบ ๆ ตามไปด้วยครับ จะได้ไปเลือกเอาแต่
อาหารสุนัขสำเร็จรูปเฉพาะรสที่ผมชอบได้ไงล่ะครับ

จากบ้านไปซุปเปอร์มาร์เก็ตก็ไม่ไกลกันมากนักหรอกครับ
นั่งรถเมล์ไปสัก ๑๕ นาทีแล้วก็ไปเปลี่ยนต่อรถรางอีกสัก
๑๐ นาทีครับ ส่วนตั๋วผมก็ต้องตีกับเขาเหมือนกันนะครับ
ไม่ใช่เป็นสุนัขแล้วจะขึ้นรถฟรีได้นะครับ
แต่ตั๋วของผมราคาถูกหน่อยครับ ก็เท่ากับราคาตั๋วเด็กน่ะครับ
หรือบางทีเจ้านายก็ซื้อตั๋วตัวเองแล้วรวมกับตั๋วของผมด้วยครับ

แต่ส่วนมากจะซื้อแยกกันครับ เพราะผมก็ไม่ค่อยได้ออกไปข้างนอก
บ่อยเท่าไหร่นัก หรือออกไปก็มักจะเดินไปกับเจ้านาย
หรือวิ่งตามจักรยานของเจ้านายไปครับ ส่วนเจ้านายผมเขามี
ตั๋วเทอมครับ

ผมลืมบอกไปว่าเวลาเข้าเมืองผมต้องใส่ปลอกคอด้วยนะครับ
และต้องมีเชือกจูงอยู่ตลอดเวลาด้วยครับ เผื่อเจอพวกคู่ปรับเก่า ๆ
หรือเด็ก ๆ ที่ผมถูกใจ จะได้ไม่วิ่งเข้าไปฟัดเข้าไงครับ
ถ้าสุนัขดุ ๆ บางตัวก็ต้องมีขลุมครอบปากด้วยครับ

จริง ๆ แล้วผมน่ะรักเด็กนะครับ เพราะเด็กน่ะจะมีกลิ่มนมกลิ่นแป้ง
ตัวหอมดีครับ แต่ที่จริงสัญชาตญานของผมคือได้กลิ่นจากเด็กว่า
เด็กกลัวผมครับ ผมก็เลยชอบหยอกวิ่งเห่าเด็ก ๆ เล่น ๆ
เพลินดีครับ ไม่ได้ตั้งใจจะกัดจริง ๆ หรอกครับ

เพราะฉะนั้นเขาถึงบอกว่าเวลาสุนัขดุเห่าใส่ ให้หันเผชิญหน้าสู้ครับ
อย่าหันวิ่งหนีเป็นอันขาด เขาจะยิ่งวิ่งไล่ตามคุณ ๆ ครับ
พอคุณหันหน้ามาสู้กันจริง ๆ พวกผมก็กลัวหางจุกตูดวิ่งหนีไปแล้วครับ

เมื่อคืนหลังทานข้าวเสร็จ นอนดูข่าวที่หน้าเตียงเจ้านาย
ได้ข่าวมาว่าทางตอนใต้ของเยอรมนีมีหิมะตกด้วยครับ
ไม่น่าเชื่อนะครับ เพราะเพิ่งเดือนกันยายนเอง ซึ่งจริง ๆ
หิมะจะเริ่มตกช่วงปลาย ๆ เดือนพฤศจิกายนหรือต้น ๆ เดือนธันวามครับ
นับว่าเป็นปรากฏการณ์ในรอบ ๗๐ ปีของประเทศนี้ที่มีหิมะตก
ช่วงเดือนนี้ครับ แต่ไม่ใช่เมืองที่ผมอยู่หรอกครับ
เมืองที่ผมอยู่เป็นเมืองที่อุ่นที่สุดในเยอรมนีแล้วครับ

ผมอยู่เมืองไฮเดลเบิร์กครับ เมืองนี้เป็นเมืองเก่ามากและ
เป็นเมืองประวัติศาสตร์ด้วยครับ อายุเมืองนี้กว่าพันปีครับ
มีมหาวิทยาลัยเก่าแก่ที่สุดในเยอรมนีด้วยครับ
ชื่อมหาวิทยาลัยไฮเดลเบิร์ก อายุประมาณ ๗๐๐ ปีครับ
สมเด็จพระบิดาเคยเสด็จมาทรงศึกษาวิชาแพทย์ที่นี่ครับ
ดังนั้่นรัชกาลที่แปดท่านพระราชสมภพ (ประสูติ หรือ เกิด)
ที่เมืองนี้ครับ

ขออภัยด้วยครับ พวกคำราชาศัพท์สุนัขอย่างผมไม่ค่อยจะชำนาญเสียด้วย
ขออภัยไว้ ณ ที่นี้หากผิดพลาดประการใด
ขอน้อมรับไว้ที่นายไข่ปลาเพียงผู้เดียวครับ

นอกจากนี้แล้วสมัยรัชกาลที่ห้าเสด็จประพาสยุโรป
ท่านก็เคยมาพักที่เมืองนี้ด้วยครับ
แต่ผมยังหาบ้านที่ท่านมาพักรวมทั้งโรงพยาบาลที่รัชกาลที่แปด
พระราชสมภพไม่เจอเลยครับ

สงสัยผมคงต้องขอตัวไปหาที่นั้น ๆ เสียก่อนนะครับ

(๒๙ กันยายน ๒๕๔๕)

--

Create Date : 26 เมษายน 2548

Last Update : 28 พฤศจิกายน 2549 2:18:12 น.

5 comments

Counter : 574 Pageviews.

ต่อภาคสองด้วย

จดหมายถึงนายไข่ปลา
จาก สี่ตา

//www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2886236/W2886236.html

โดย: รสา รสา

วันที่: 26 เมษายน 2548 เวลา:20:12:11 น.

เรื่องเล่าน่ารักมาก ท่าทางคุณรสาจะเป็นคนชอบสุนัขเช่นกัน ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ บังเอิญว่างๆ จะไปช่วยกลุ่มช่วยเหลือสุนัขจรจัดตอนนี้กำลังหาทุนกันอยู่ โครงการล่าสุดนี้เป็นโครงการขายเสื้อหาทุนทำหมันสุนัขจรจัด ถ้าคุณรสาสนใจเชิญแวะที่ห้อง JJ หมวดสุนัขนะคะ

โดย: nuyo (CooKiiE

) วันที่: 5 พฤษภาคม 2548 เวลา:23:14:53 น.

ขอบคุณที่ชมค่ะคุณ nuyo (CooKiiE)
ไม่ถึงกับชอบมากหรอกค่ะ
แต่จำใจต้องชอบ มากกว่าน่ะค่ะ
เนื่องจากสมัยเด็ก ๆ ที่บ้านเลี้ยงหมาเป็นสิบ ๆ ตัวน่ะค่ะ

พอหมดจากเจนเนอเรชันหมา ก็เป็นแมวค่ะ
ซึ่งเรื่องของแมว ๆ เดี๋ยวจะแปะพอเป็นตัวอย่างนะคะ

ถ้าว่างแล้วจะแวะไปห้องหมวดสุนัขนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งที่บอกข่าวค่ะ

โดย: รสา รสา

วันที่: 6 พฤษภาคม 2548 เวลา:0:18:26 น.

สี่ตา,สีนากล้วน.............พันธุ์ดี
อีกนุช,ถมทองมี..............ชื่อนั้น
เบบี้แม่สองสี...............สามร่วม ครอกเอย
เหล่าสุนัขชนชั้น............เพื่อนแท้สม่ำเสมอ

[ 1 ก.ค. 47 19:56:58 ]

โดย: รสา รสา

วันที่: 12 สิงหาคม 2548 เวลา:2:27:27 น.

ต่อภาคสองด้วย

จดหมายถึงนายไข่ปลา
จาก สี่ตา

//topicstock.pantip.com/writer/topicstock/W2886236/W2886236.html

โดย: รสา รสา

วันที่: 28 พฤศจิกายน 2549 เวลา:3:03:28 น.