| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
บทที่ 1 ความตายและการกำเนิด บทที่ 1 ความตายและการกำเนิด เสียงคำรามดังสลับกับเสียงฉีกกระชากเนื้อดังมาจากพุ่มไม้หนากลางสวนสาธารณะอันเงียบสงัด แสงไฟซีดสลัวส่องกระทบร่างอมนุษย์ขนาดยักษ์ที่กำลังโยกตัวอย่างบ้าคลั่งอยู่บนร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของหญิงสาว มันเงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าและอ้าปากร้องออกมา เสียงฝีเท้าที่ย่ำพื้นหญ้าทำให้เจ้าอสูรร้ายชะงักการกระทำของมันและหันหน้าไปมอง โสโครกสิ้นดี เสียงพูดเปรยขึ้นไม่ดังนัก สัตว์อสูรร่างยักษ์มองร่างในชุดเครื่องแบบสีดำสนิทซึ่งยังคงยืนนิ่ง ดวงตาปูดโปนลุกแดงด้วยความโกรธที่ถูกขัดจังหวะ มันลุกขึ้นและกระโจนเข้าใส่ร่างผู้นั้นทันที พวกชั้นต่ำ เสียงลอดไรฟันขณะเบี่ยงตัวหลบ กรงเล็บของสัตว์นรกตัวนั้นจึงฝังลึกลงไปในดิน มันร้องลั่นด้วยความโกรธจัดก่อนจะตะกุยพื้นบริเวณนั้นจนกระจุยกระจาย อสูรร้ายหันกลับไปมองคู่ต่อสู้ของมันและแยกเขี้ยวคำราม อย่ามัวแต่เห่า คนผู้นั้นพูดอย่างรำคาญขณะที่มือข้างหนึ่งดึงวัตถุสีเงินแวววาวออกมา สัตว์ร้ายตัวนั้นร้องกรรโชกเสียงดังและพุ่งเข้าใส่เขาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มผู้นั้นเงื้ออาวุธในมือขึ้นแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรก็ต้องชะงักและก้าวถอยหลังเมื่อมีเงาร่างขนาดใหญ่กระโดดออกมาจากพุ่มไม้และชนกับอมนุษย์ตัวนั้นอย่างแรงจนล้มกลิ้งไปด้วยกัน และเมื่อทั้งคู่ตั้งหลักได้ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดโดยไม่สนใจว่าจะมีใครอยู่แถวนั้น เสียงถอนใจอย่างเบื่อหน่ายดังขึ้นมาจากร่างในชุดดำ เจ้าบ้า เขาบ่นพึมพำก่อนจะหันมองไปโดยรอบและก้มลงหยิบท่อนไม้ขนาดเหมาะมือขึ้นมา ชายหนุ่มกระโดดหลบการต่อสู้อันบ้าคลั่งของทั้งสองพร้อมกับเงื้อไม้ในมือขึ้นและฟาดลงไปบนหัวของคนที่เข้ามาขวางเต็มแรง เสียงร้องโอดโอยดังลั่นขณะที่ร่างกำยำทรุดล้มลง เจ้าอมนุษย์เห็นดังนั้นจึงรีบกางเล็บออกหมายจะฉีกเนื้อของอีกฝ่ายให้กระจุยแต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรมันก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกวัตถุสีเงินแทงทะลุอก เจ้าสัตว์อสูรอ้าปากค้างและก้มหน้าลง มันทันได้เห็นดาบที่กำลังถูกดึงออกไปจากร่าง ดวงตาแดงก่ำเบิกค้างเมื่อชายหนุ่มหมุนดาบเป็นวงและตัดคอของมันจนขาดกระเด็น ร่างไร้หัวยืนโงนเงนอยู่ครู่หนึ่งจึงล้มลง และแปรสภาพกลับคืนเป็นมนุษย์ ชายหนุ่มมองร่างที่กองอยู่แทบเท้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยก่อนจะสะบัดดาบของตนแล้วเก็บเข้าฝัก เขายกมือขึ้นส่งสัญญาณให้รถตู้สีดำคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอด ชายฉกรรจ์สี่ห้าคนวิ่งกรูกันออกมาและลงมือจัดการกับซากร่างของอมนุษย์และเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายอย่างรวดเร็ว จัดการได้ดี คนที่ดูเหมือนจะมีอาวุโสมากที่สุดเอ่ยชม แต่คราวนี้ช้าไปนิดนะวลาร์ด คงเร็วกว่านี้ถ้าไม่มีคนบ้าเข้ามาขวาง เด็กหนุ่มตอบเสียงเรียบ ดวงตาชำเลืองไปยังผู้ที่กำลังเดินโซเซเข้ามา ก็แค่เข้ามาช่วย เขาพูดขึ้น ทำไมต้องตีหัวกันด้วย นั่นสิวลาร์ด ทำไมต้องทำร้ายวูล์ฟด้วย พวกเดียวกันแท้ๆ เป็นวิธีหยุดความบ้าของพวกมนุษย์หมาป่า วลาร์ดพูดพลางเมินหน้าหนีไปอีกด้าน วูล์ฟจ้องเขาเขม็ง พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง เขายื่นมือไปคว้าคอเสื้อของวลาร์ดและเขย่า อุตส่าห์หวังดีเข้ามาช่วยแท้ๆจะขอบใจกันสักคำก็ไม่มี ไอ้ผีดิบเลือดเย็น จำไม่ได้ว่าเคยขอให้ใครช่วย เขาปัดมือของวูล์ฟ โดยเฉพาะพวกหมาบ้า เจ้า.... วูล์ฟกำมือแน่นและคงจะโดดเข้าไปตะบันหน้าของวลาร์ดหากชายที่ยืนอยู่ด้วยไม่ร้องห้าม พอกันที เขามองหน้าเด็กหนุ่มทั้งสองอย่างนึกระอาก่อนจะหันไปมองคนที่มาด้วยกัน เก็บกวาดเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือ ครับคุณอันเดอร์ฮิลล์ ชายคนนั้นทำท่าลังเล แต่พวกเราหาแขนข้างขวาของผู้เคราะห์ร้ายไม่พบ คงถูกเจ้ามนุษย์หมาป่านั่นกินเข้าไป อันเดอร์ฮิลล์พูดด้วยสีหน้าครุ่นคิด เขากวาดตามองไปโดยรอบอีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นก็กลับกันได้แล้ว เขาสั่งเสียงเรียบก่อนจะหันไปมองวูล์ฟที่ทำท่าเหมือนอยากจะเข้าไปหักคอวลาร์ด อันเดอร์ฮิลล์คว้าคอเสื้อของเขาเอาไว้ ไปขึ้นรถ เสียงสั่งห้วนสั้นขณะที่พยายามลากร่างสูงใหญ่กลับไปที่รถ วลาร์ดรีบเดินอ้อมไปอีกด้านและขึ้นไปนั่งข้างคนขับโดยไม่พูดอะไร ชายที่มากับรถตู้หันไปมองหน้ากันก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังอันเดอร์ฮิลล์ เขาส่ายหน้าพร้อมกับยิ้ม นิสัยของวลาร์ดก็เป็นแบบนี้ อย่าไปใส่ใจเลย เขาตบบ่าของวูล์ฟสองสามครั้ง ขอบใจเธอมาก ผมไม่ได้ทำอะไร เด็กหนุ่มพูดเสียงขุ่นขณะปัดผมยาวรุงรังไปทางด้านหลัง อันเดอร์ฮิลล์ยิ้ม ถ้าไม่ใช่เพราะเธอเข้าไปขวาง มนุษย์หมาป่าตัวนั้นคงกัดวลาร์ดเหวอะไปทั้งตัว แต่เจ้านั่นไม่ได้ขอบใจเลยสักนิด แถมยังดูถูกกันด้วยซ้ำ วูล์ฟกระแทกตัวพิงพนักด้วยความโกรธ เขาอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อชายผู้สูงวัยพูดเสียงเรียบ เขารู้ดี แต่คงต้องรอให้โลกแตกก่อนถึงจะกล้าพูดขอบใจเธอ กล้าพูดหรือครับ เด็กหนุ่มทวนคำขณะที่เลื่อนสายตาไปยังเพื่อนที่นั่งอยู่ทางตอนหน้า อันเดอร์ฮิลล์ผงกศีรษะ วลาร์ดก็แค่เป็นคนปากหนัก ฉันเลี้ยงเธอสองคนมากับมือย่อมรู้ดีที่สุด เขาตบบ่า วูล์ฟสองสามครั้ง เขาแค่วางท่าขึงขังไปอย่างนั้นเองที่จริงแล้วก็ไม่มีอะไร ทำใจให้สบายเถอะนะอย่าไปคิดมาก พูดจบอันเดอร์ฮิลล์ก็เอนตัวพิงพนักและหลับตาลง วูล์ฟมองเขาด้วยความสำนึกในบุญคุณเมื่อนึกถึงตอนที่ชายสูงวัยผู้นี้เสียสละเลี้ยงดูพวกตนมา เด็กหนุ่มเลื่อนสายตามองไปที่วลาร์ดอีกครั้ง เขานิ่วหน้า คนอย่างนายน่าจะเรียกว่าปากเสียมากกว่า วูล์ฟบ่นพึมพำก่อนจะเอนตัวพิงเบาะและหลับตาลง เจ้าซีดผีดิบ */*/*/*/*/* เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้นปูนดังขึ้นในตรอกที่ค่อนข้างเปลี่ยวแห่งหนึ่ง ความถี่กระชั้นของจังหวะการก้าวบ่งบอกถึงความเร่งร้อนของผู้เป็นเจ้าของฝีเท้าได้เป็นอย่างดี หญิงสาวในชุดรัดรูปสีแดงสดเดินอย่างรีบเร่งขณะเธอหันมองไปรอบตัวด้วยความหวาดระแวง เสียงกระป๋องโลหะตกกระทบลงบนพื้นทำให้หญิงสาวสะดุ้งสุดตัว เธอรีบหันหลังกลับไปดูและอ้าปากกว้างเมื่อเห็นเงาสีดำขนาดใหญ่ไหววูบเข้ามาใกล้ เสียงคำรามแผ่วต่ำดังขึ้นตามมาด้วยเสียงหอบหายใจ หญิงสาวรีบเปลี่ยนจากการเดินมาเป็นวิ่งแต่ความสูงของรองเท้าทำให้เธอไม่สามารถไปได้เร็วนัก พื้นปูนที่ไม่เสมอกันทำให้หญิงสาวคนนั้นสะดุดล้มลง เธอพยายามจะลุกขึ้นแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นเงาสีดำกระโดดมายืนขวางหน้า เขี้ยวคมขาวขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเมื่อปากของมันแสยะอ้าออกปล่อยน้ำลายเหนียวหนืดให้ไหลยืดย้อยออกมา เจ้าอสูรร้ายส่งเสียงขู่คำรามก่อนจะกระโจนเข้าใส่หญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย เสียงกรีดร้องดังสะท้อนก้องไปทั่วตรอกและเงียบหายไปแทบจะทันทีเมื่อลำคอของเธอถูกฉีกดึงออกจากร่าง เจ้าสัตว์ร้ายแหงนหน้าขึ้นและส่งเสียงที่โหยหวนน่าขนลุกก่อนจะเริ่มลงมือกัดกินเหยื่อของมันอย่างตะกละตะกรามจนเหลือแต่กระเป๋าถือใบเล็กและมือข้างหนึ่ง */*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
