| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
บทที่ 2 เกล็ดปริศนา บทที่ 2 เกล็ดปริศนา อันเดอร์ฮิลล์ยืนกอดอกอยู่ข้างเตียงโลหะขนาดใหญ่ภายในห้องกระจกที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อและอุปกรณ์ผ่าตัด สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลขณะที่มองชายคนหนึ่งกรีดมีดไปบนร่างไร้หัวที่เขานำมากลับมาจากสวนสาธารณะ หลังจากรอจนกระทั่งชายผู้นั้นดึงอวัยวะภายในออกมาตรวจดูจนหมดทุกชิ้นแล้วเขาจึงถามขึ้น เจอไหม ไม่เลยครับ อีกฝ่ายตอบขณะที่ใช้มือควานลงไปในช่องท้องของศพ เจ้านี่ไม่ได้กินมันเข้าไปอย่างแน่นอน อันเดอร์ฮิลล์พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เขาชำเลืองตามองร่างที่ถูกชำแหละบนเตียงและพูดเสียงเรียบ จัดการไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นเลยก็แล้วกัน แล้วเศษชิ้นส่วนที่เราไปเก็บมาเมื่อเช้า ชายคนนั้นถาม อันเดอร์ฮิลล์ชะงักไปเล็กน้อยและถอนใจ รายนั้นเหลือแค่มือ เผารวมไปกับสองคนนั่นแล้วสรุปรายงานส่งไปให้ส่วนกลาง พวกเขาจะได้จัดการในส่วนของญาติพี่น้อง เขาชำเลืองตามองร่างบนเตียงอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ อันเดอร์ฮิลล์มุ่งหน้าตรงไปยังห้องของเขาและเปิดแฟ้มเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากันหลังจากพลิกกระดาษไปสองสามแผ่น เขาทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับยกมือขึ้นกุมขมับ หลังจากครุ่นคิดไปได้ครู่หนึ่งอันเดอร์ฮิลล์จึงเลื่อนมือไปกดปุ่มเครื่องสื่อสารภายในและกล่าวเสียงเรียบ ให้วลาร์ดกับวูล์ฟมาพบฉันที่ห้อง ครับ เสียงปลายสายดังตอบกลับมา ชายชราจึงปิดเครื่องสื่อสารและหยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้งจนกระทั่งผ่านไปราวห้านาทีเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเขาจึงวางเอกสารลงและพูดเสียงไม่ดังนัก เข้ามา วลาร์ดซึ่งยังคงอยู่ในเครื่องแบบสีดำที่รัดกุมก้าวเข้าไปในห้องและหยุดยืนตรงหน้าโต๊ะของอันเดอร์ฮิลล์ วูล์ฟซึ่งสวมเสื้อยืดและกางเกงยีนส์เดินตามเข้ามาแต่กลับเลี่ยงไปอยู่อีกด้านห่างจาก วลาร์ดพอสมควร มีงานหรือครับ เด็กหนุ่มผิวซีดเอ่ยถามขึ้น อันเดอร์ฮิลล์พยักหน้าพร้อมกับยื่นเอกสารส่งให้คนทั้งสอง วลาร์ดเปิดอ่านอย่างเร็วในขณะที่วูล์ฟทำแค่พลิกดูรูป มีแต่มือกับกระเป๋าเท่านั้น เขาเงยหน้าขึ้น ไม่มีอย่างอื่นเลยหรือครับ มันเหลืออยู่แค่นั้น ชายชราตอบเสียงเรียบ วลาร์ดชำเลืองมองเขาก่อนจะลดสายตากลับลงไปอ่านรายละเอียดในเอกสารอีกครั้ง จากเศษซากที่เหลือสันนิษฐานว่าเกิดจากการถูกสัตว์ใหญ่ทำร้าย เขาพูดและเงยหน้าขึ้น แบบนี้น่าจะให้ตำรวจจัดการมากกว่า คงใช่ถ้าเราไม่พบสิ่งนี้ อันเดอร์ฮิลล์หยิบซองพลาสติกออกมาจากลิ้นชักและเลื่อนส่งให้ วลาร์ด เขาหยิบไปดูอย่างพิจารณาและนิ่วหน้าเมื่อพบว่ามันเป็นแผ่นอะไรบางอย่างที่มีขนาดโตเท่าฝ่ามือ นี่มันอะไรกันครับ เขาถามขณะที่พยายามขยับมือที่ถือซองพลาสติกหนีจากการคว้าของวูล์ฟ อีกฝ่ายสบถออกมาไม่ดังนัก ขอฉันดูบ้างสิเจ้าผีดิบ แต่ฉันยังดูไม่เสร็จ วลาร์ดตอบเสียงห้วนและหันหน้าไปทางชายชราอีกครั้ง คุณอันเดอร์ฮิลล์ มันคือเกล็ดของสัตว์เลื้อยคลาน อันเดอร์ฮิลล์พูดขณะที่มองวูล์ฟซึ่งกำลังยืนหน้าบึ้งด้วยความโกรธ ให้เขาดูหน่อยสิวลาร์ด แม้จะไม่พอใจแต่วลาร์ดก็ยื่นซองบรรจุเกล็ดของสัตว์ปริศนาให้กับวูล์ฟแต่โดยดี เขาจ้องชายชราและถามเสียงเรียบ แล้วทราบไหมครับว่ามันเป็นตัวอะไร จิ้งเหลน วูล์ฟพูดแทรกขึ้นหลังจากยกซองขึ้นสูดกลิ่นและทำหน้าย่น ผมจำกลิ่นแย่ๆของมันได้ เขารีบอธิบายเมื่อเห็นใบหน้าฉงนของอันเดอร์ฮิลล์ วลาร์ดเบือนหน้าหนีพร้อมกับพูด กินไม่เลือก ฉันเจอมันตอนเป็นเด็กและสงสัยว่าเป็นตัวอะไรเท่านั้น วูล์ฟหันไปตอบเสียงห้วน อย่าดูถูกกันให้มากนักสิเจ้าผีดิบ หมาบ้า อีกฝ่ายพูดพึมพำ วูล์ฟคว้าคอเสื้อของเขาและคงจะมีปากมีเสียงกันต่อแน่ถ้าอันเดอร์ฮิลล์ไม่ร้องห้าม หยุดได้แล้วทั้งสองคน เขานิ่วหน้า ที่ฉันเรียกพวกเธอมาก็เพื่อจะให้ไปที่เกิดเหตุและร่วมมือกันสืบหาร่องรอยของสัตว์ที่ทำร้ายคนเมื่อคืนนี้ ชายชรามองหน้าเด็กหนุ่มทั้งสองสลับกันไปมาวลาร์ดนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น ถ้าเป็นเรื่องนี้แค่ผมคนเดียวก็น่าจะพอ เมื่อครู่เธอยังดูไม่ออกเลยว่าเกล็ดนั่นคืออะไร อันเดอร์ฮิลล์พูดเสียงเรียบและพยักหน้าไปทางวูล์ฟ แต่วูล์ฟกลับรู้ได้ในทันที ฉันยอมรับว่าฝีมือการต่อสู้ของเธอดีที่สุดในองค์กรแต่เธอก็ยังด้อยในเรื่องประสาทสัมผัสกับคำว่ามนุษย์สัมพันธ์อยู่ ผมไม่เห็นว่าของแบบนั้นเป็นเรื่องจำเป็น วลาร์ดแย้งเสียงไม่ดังนัก อันเดอร์ฮิลล์ส่ายหน้า อย่าปิดกั้นจิตใจของตัวเองให้มากนัก วลาร์ด เธอต้องทำงานกับคนหมู่มากนะ พวกเขาเป็นมนุษย์แต่ผมไม่ใช่ เด็กหนุ่มมองหน้าเขา จะให้เริ่มงานเมื่อไหร่ครับ อันเดอร์ฮิลล์ถอนใจออกมาก่อนจะยื่นกล่องสีดำขนาดเล็กสองใบให้กับทั้งคู่ นี่เป็นเครื่องติดตามที่ออกแบบมาเป็นพิเศษ เมื่อฝังเข้าไปในตัวแล้วจะไม่มีทางดึงออกมาได้ จงใช้มันหากเจอตัวอะไรที่น่าสงสัยและฉันขอสั่งว่า ห้ามทำอะไรโดยพละการหรือสะกดรอยตามพวกนั้นไปเพียงคนเดียว เขาจ้องหน้าวลาร์ด เข้าใจที่พูดไหม ครับ เด็กหนุ่มตอบสั้นๆ นายอันเดอร์ฮิลล์พยักหน้า ไปได้แล้ว วลาร์ดหมุนตัวเดินออกจากห้องทันทีในขณะที่วูล์ฟวางซองพลาสติกไว้บนโต๊ะ เขามองหน้าอันเดอร์ฮิลล์และถาม เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เธอหมายความว่าอะไร ชายชราย้อน เด็กหนุ่มนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะตอบ สีหน้าคุณไม่ดีเลย เขาเว้นระยะคำพูด และผมก็ยังได้กลิ่นแปลกๆระเหยออกมาจากตัวของคุณด้วย คงเป็นโคโลญจ์ที่เพิ่งซื้อมาใหม่ อันเดอร์ฮิลล์พูดพร้อมกับยิ้ม และฉันก็เพิ่งออกมาจากห้องชันสูตร วูล์ฟมองหน้าเขาคล้ายไม่เชื่อคำพูดทั้งหมด ชายชราจึงเดินไปตบบ่าของเด็กหนุ่มสองสามครั้ง อย่ามามัวกังวลกับเรื่องไร้สาระอยู่เลย ป่านนี้วลาร์ดคงไปรอที่รถแล้ว อย่าทำให้เขาหงุดหงิดหรือทะเลาะกันอีกล่ะ ครับ วูล์ฟรับคำเสียงแผ่วก่อนจะเดินออกไปจากห้องแต่โดยดี อันเดอร์ฮิลล์มองตามเขาอยู่ครู่หนึ่งจึงปิดประตูห้องและเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะ เธอพูดถูกนะวลาร์ด ชายชราพึมพำพร้อมกับเอนตัวพิงพนัก บางครั้งการมีประสาทสัมผัสที่ดีเกินไปก็ทำให้เรารู้สึกแย่ได้เหมือนกัน รถตู้สีดำสนิทหยุดลงตรงทางเข้าตรอกขนาดเล็ก วลาร์ดซึ่งนั่งอยู่ด้านหน้าเปิดประตูและก้าวลงจากรถในขณะที่วูล์ฟกระโดดลงจากประตูด้านข้าง คนขับหันไปมองเด็กหนุ่มทั้งสองพร้อมกับพูด คุณอันเดอร์ฮิลล์สั่งให้พวกคุณทั้งสองช่วยกันค้นหาร่องรอยและเก็บรวมรวมหลักฐานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ รู้แล้ว วลาร์ดพูดแค่นั้นก่อนจะหมุนตัวเตรียมจะเดินออกไป วูล์ฟก้มตัวลงตรงช่องหน้าต่างและถามเสียงไม่ดังนัก เรามีเวลาเท่าไหร่ เที่ยงคืน คนขับรถตอบ ระวังตัวด้วยนะครับ ขอบใจ วูล์ฟยืดตัวขึ้นและตบหลังคารถสองสามครั้ง แล้วเจอกัน คนขับรถกระตุกยิ้มออกมาก่อนจะขับรถออกไปจากที่นั่น วลาร์ดและวูล์ฟต่างยืนนิ่งแต่สายตากวาดมองไปโดยรอบ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเหยื่อจึงถูกทำร้ายจนแทบไม่เหลือซาก วูล์ฟบ่น แถวนี้แทบไม่มีคนเลย ดี วลาร์ดพูดเสียงเรียบก่อนจะเดินตรงเข้าไปในตรอก อีกฝ่ายแยกเขี้ยวพร้อมกับแอบยกกำปั้นไล่หลัง เจ้าผีดิบเลือดเย็น เขาพูดและเริ่มออกเดินบ้าง วูล์ฟมองเศษขยะที่ถูกทิ้งเกลื่อนกลาดไปทั่วด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจและยกเท้าขึ้นเตะกระป๋องเปล่าใบหนึ่งจนกระเด็น มันลอยข้ามถังขยะขนาดใหญ่ไปตกในซอกตึกที่อยู่ด้านข้าง เสียงร้องอุทานดังขึ้นตามมาด้วยเสียงเห่ากรรโชกของ สุนัข เด็กหนุ่มใจหายวาบและรีบเดินตรงไปที่ซอกนั้นทันที มีใครอยู่ตรงนี้หรือเปล่าครับ เขาร้องถามขณะที่ก้มลงเก็บกระป๋องใบที่ตัวเองเตะมาเมื่อครู่ ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเดินกุมศีรษะของตนเองออกมา เขามองหน้าวูล์ฟเขม็ง เธอเป็นเจ้าของกระป๋องใบนี้เรอะ เปล่าครับ คือ...ผม เด็กหนุ่มทำท่าอึกอักและกระโดดถอยหลังเมื่อเห็นสุนัขตัวไม่โตนักวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับแยกเขี้ยวขู่ หยุดน่าฟ็อกซ์ ชายคนนั้นปรามหมาของตนก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองวูล์ฟ ไม่ต้องกลัว ฟ็อกซ์แค่โกรธที่เห็นผมเจ็บเท่านั้น คือผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เตะกระป๋องนี่มาโดนคุณ วูล์ฟมองเขาด้วยสายตากังวล เป็นอะไรมากหรือเปล่า ให้ผมพาไปหาหมอดีไหมครับ แค่หัวโนนิดหน่อย ชายผู้นั้นลดมือลง ว่าแต่เธอเป็นใครมาทำอะไรแถวนี้ ไม่รู้หรือว่าตำรวจห้ามเข้า เขาชี้มือไปยังแถบสีเหลืองที่คาดไว้ทั่วบริเวณ วูล์ฟยิ้ม ผมแค่อยากมาดูอะไรเล่นนิดหน่อย เขามองชายตรงหน้า เผื่อเจอของที่เกี่ยวกับคดีฆาตกรรม พวกนักสะสมหรอกหรือ ชายคนนั้นพยักหน้า แต่ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไรเหลือแล้วล่ะ เพราะตำรวจยกกำลังมาแทบจะทั้งโรงพัก เขาคงเก็บกวาดทุกอย่างไปจนเรียบหมดแล้ว งั้นหรือครับ เด็กหนุ่มพูดด้วยท่าทางเสียดาย เขาก้มหน้าลงมองสุนัขที่นั่งอย่างเรียบร้อยอยู่ข้างๆชายคนนั้น เป็นเด็กดีจังเลยนะครับ ฟ็อกซ์เป็นหมาที่ฉลาดมาก มันเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวที่ฉันมีอยู่ เขาตบหัวฟ็อกซ์สองสามครั้ง ใช่ไหม เจ้าฟ็อกซ์กระดิกหางรับก่อนจะยื่นจมูกไปดมที่ขากางเกงของวูล์ฟ ใบหูสองข้างลู่ลงเล็กน้อย เด็กหนุ่มหัวเราะ ไง กลิ่นฉันไม่เหมือนคนอื่นใช่ไหม เขาลูบหัวมันและนั่งลง ฉันชื่อวูล์ฟ เป็นหมาป่า ฟ็อกซ์เห่าหนึ่งครั้งและกระดิกหางรับ ชายที่เป็นเจ้าของถึงกับหัวเราะ แปลกจริงที่ฟ็อกซ์ไว้ใจเธอ ปรกตินอกจากฉันแล้วไม่มีใครลูบหัวมันได้หรอก เขายื่นมือให้กับวูล์ฟ ปีเตอร์สัน ยินดีที่ได้รู้จัก เช่นกันครับ วูล์ฟลุกขึ้นพร้อมกับจับมือของอีกฝ่าย ว่าแต่เธอแค่มาหาของสะสมเท่านั้นจริงๆหรือ ปีเตอร์สันถามด้วยความรู้สึกสงสัย วูล์ฟมองหน้าเขาและยิ้ม ผมดูเหมือนตำรวจหรือเอฟบีไอหรือครับ เขาหัวเราะ แค่มาหาของเท่านั้นจริงๆ เขาด้วยอย่างนั้นหรือ ปีเตอร์สันพยักเพยิดไปทางด้านหลัง เด็กหนุ่มหันหน้ากลับไปมองและต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นวลาร์ดยืนนิ่งอยู่ไม่ห่างจากเขาไปเท่าใดนัก ฟ็อกซ์ลุกยืนขึ้นและทำหูตั้งอย่างระแวง เรามาด้วยกัน วูล์ฟรีบพูดขึ้น คงตามมาดูว่าผมเจออะไรแล้วแอบซุกไว้คนเดียว เขาหันกลับไปทางปีเตอร์สัน ผมคงต้องไปแล้ว เขาชะงัก ว่าแต่คุณอยู่แถวนี้หรือครับ ฉันนอนที่นี่ ชายผู้นั้นชี้นิ้วเข้าไปในซอกแคบๆ กับฟ็อกซ์ แล้วคุณไม่รู้เลยหรือครับว่ามีคนถูกฆ่า เด็กหนุ่มเว้นระยะ แค่ถามเลียนแบบพวกนักสืบน่ะครับ ผู้หญิงเมื่อคืนไม่ใช่เหยื่อรายแรกปีเตอร์สันตอบด้วยสีหน้าเศร้า ถึงอยากจะช่วยแค่ไหนก็คงไม่ได้เพราะแถบนี้มีพวกกุ๊ยและอันธพาลเพ่นพ่านอยู่เต็มไปหมด แต่น่าแปลก เขานิ่งไปชั่วครู่ราวกำลังรวบรวมความคิด วูล์ฟมองเขา อะไรหรือครับ ดูเหมือนระยะนี้พวกนั้นจะหายหน้าไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ วลาร์ดซึ่งเดินเข้ามาใกล้ถามขึ้น ปีเตอร์สันมองหน้าเขาก่อนจะเลื่อนสายตาไปทางวูล์ฟ น้ำเสียงนั้นไม่เหมือนพวกเลียนแบบเลยนะ หมอนั่นเป็นพวกหมกมุ่นน่ะครับ วูล์ฟตอบ คล้ายกับพวกโรคจิตอ่อนๆน่ะ งั้นหรอกหรือ ปีเตอร์สันพึมพำพร้อมกับก้มหน้าลงดุฟ็อกซ์ที่กำลังคำรามในลำคอ อย่าน่าฟ็อกซ์ มันคงได้กลิ่นคนนิสัยไม่ดีน่ะครับ วูล์ฟพูดด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ ผมไม่รบกวนเวลาคุณแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ เขาก้มตัวลงและตบหัวสุนัขแสนรู้สองสามครั้ง ไปก่อนนะฟ็อกซ์ ไว้วันหลังฉันจะเอาไส้กรอกอร่อยๆมาฝาก เขายืดตัวขึ้นและส่งยิ้มให้กับปีเตอร์สัน แล้วเจอกันใหม่นะครับ ลองไปดูที่ซอกตึกทางด้านโน้นดูสิ ปีเตอร์สันพูดขึ้น บางทีพวกเธออาจจะเจออะไรที่นั่นบ้างก็ได้ วูล์ฟชะงักและยิ้มออกมา ขอบคุณมากครับ เขารีบวิ่งออกไปทันที ปีเตอร์สันมองวลาร์ดที่ยังคงยืนนิ่ง ไม่รีบไปเดี๋ยววูล์ฟก็ได้ของดีๆไปหมดนะ เจ้านั่นไม่ทำแบบนั้นแน่ เด็กหนุ่มตอบพลางชำเลืองตามองปีเตอร์สันอย่างพิจารณา เขากำกล่องสีดำที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าแน่นราวกับลังเลใจ และคลายออกในที่สุด ผมต้องขอตัว เขาหมุนตัวและเดินจากไปในทันที ปีเตอร์สันมองเด็กหนุ่มทั้งสองที่กำลังเดินหายเข้าไปในซอกตึก เป็นเด็กแปลก แต่ก็เป็นคนดี เขาก้มลงมองฟ็อกซ์ที่กำลังยืนกระดิกหาง แกเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกันใช่ไหม ฟ็อกซ์ ปีเตอร์สันลูบหัวสุนัขของเขาก่อนจะเงยหน้าขึ้นและมองดวงอาทิตย์ที่ลอยอยู่กลางท้องฟ้า เขาลดสายตาลง เลยมื้อเที่ยงไปมากแล้ว พวกเราไปหาอะไรกินแล้วนอนพักกันดีกว่า ชายผู้นั้นเดินกลับเข้าไปในซอกตึกพร้อมกับสุนัขตัวโปรดโดยไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามีดวงตาสีเขียวคู่หนึ่งกำลังจ้องพวกเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนไปมองวลาร์ดกับวูล์ฟอย่างมุ่งร้าย ลิ้นสีฟ้าสดแลบตวัดออกมาจากริมฝีปาก ร่างที่เต็มไปด้วยเกล็ดเป็นมันละเลื่อมขยับตัวและเคลื่อนตามเด็กหนุ่มทั้งสองไปอย่างรวดเร็ว */*/*/*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
