| ห้องแฟนตาซีของmoony
|
|||||||||||||
บทที่ 3 มนุษย์จิ้งเหลน บทที่ 3 มนุษย์จิ้งเหลน วูล์ฟก้าวข้ามท่อน้ำเหล็กที่ถูกกองทิ้งไว้กลางตรอกขณะที่สายตาสอดส่ายหาสิ่งที่หลงเหลือจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาสูดลมหายใจเข้าและทำจมูกฟุดฟิดเมื่อได้กลิ่นเหม็นเน่าของอะไรบางอย่าง เด็กหนุ่มกวาดตามองไปโดยรอบขณะที่เดินเข้าไปด้านในสุด คิดยังไงถึงได้ไปคุยกับมนุษย์คนนั้น พูดยังกับตัวเองไม่ใช่คน วูล์ฟตอบด้วยน้ำเสียงประชด ฉันก็แค่อยากดูว่าเขารู้อะไรบ้างเท่านั้น จะแน่ใจได้ยังไงว่าเขาไม่ได้เป็นตัวการ วลาร์ดย้อนเสียงห้วน อีกฝ่ายนิ่วหน้า นายเคยเห็นปิศาจเลี้ยงหมาไหม เด็กหนุ่มร่างใหญ่ถามพลางขยับถังน้ำมันที่วางเกะกะในขณะที่วลาร์ดเตะลังเปล่าใบหนึ่งไปให้พ้นทาง อย่าบอกนะว่านายเอาหมามาเป็นเครื่องตัดสิน แล้วหมามันไม่ดีตรงไหน วูล์ฟหันหน้าไปมองเขา คุณปีเตอร์สันไม่ใช่ปิศาจหรือคนได้รับเชื้อชั่วจากพวกอมนุษย์อย่างแน่นอน คุยกันแค่เดี๋ยวเดียวจะแน่ใจได้ยังไง นายคิดว่าฉันคุยกับเขาเล่นโดยไม่สังเกตอะไรเลยหรือ เด็กหนุ่มร่างใหญ่จ้องหน้าเพื่อนชั่วขณะก่อนจะเบือนหนีไปอีกด้าน ฉันลองดมดูแล้วและแน่ใจว่าเขาไม่มีกลิ่นของเจ้าพวกนั้น สัญชาติญาณของมนุษย์หมาป่า น้ำเสียงประชดประชันจนอีกฝ่ายต้องหันหน้ากลับมามอง ฉันไม่ชอบน้ำเสียงแบบนั้นเลยนะ วลาร์ด ถึงไม่ชอบก็ต้องยอมรับเพราะมันเป็นเรื่องจริง คราวนี้วูล์ฟถึงกับกำมือแน่น เขาถลึงตาจ้องเด็กหนุ่มชุดดำที่ยืนทำสีหน้านิ่งและพูดเสียงห้วน จะรู้สึกยังไงถ้ามีคนพูดว่านายเป็นพวกผีดิบกระหายเลือด ฉันเป็นลูกครึ่งแวมไพร์ และไม่เคยดูดเลือดคน แต่นายก็ยังเป็น วูล์ฟกระแทกเสียงพร้อมกับหันหน้ากลับ กลิ่นเหม็นที่รุนแรงขึ้นทำให้เขาชะงักและทำหน้าย่น มีอะไร เสียงเรียบเย็นถามขึ้น วูล์ฟกระตุกยิ้มเมื่อนึกถึงหน้าของผู้พูดและตอบโดยไม่หันหน้าไปมอง คิดว่าเจออะไรบางอย่างเข้าแล้ว เด็กหนุ่มร่างใหญ่ก้าวไปหยุดยืนที่กองลังกระดาษเปล่าและใช้เท้าเตะเบาๆเพื่อให้มันกระจายออก วลาร์ดเดินเข้ามาชะโงกดูและนิ่วหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นเศษซากอะไรบางอย่างอยู่ภายใต้กองขยะเหล่านั้น ดูเหมือนจะเป็นแขนเหยื่อของเจ้ามนุษย์หมาป่าที่เราเจอเมื่อสองวันก่อน เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นแขนมนุษย์ในสภาพเริ่มเน่าส่งกลิ่นเหม็นอบอวลไปทั่ว เก็บมันกลับไปให้หน่วยวิจัยตรวจดูสิวูล์ฟ ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย เด็กหนุ่มร่างใหญ่ยืนกอดอก คุณอันเดอร์ฮิลล์สั่งให้นายเป็นคนเก็บของพวกนี้ไปไม่ใช่เรอะ เขาบอกให้ฉันมาหาหลักฐานเท่านั้น วลาร์ดมองหน้าวูล์ฟ เก็บมันเดี๋ยวนี้วูล์ฟ ฉันไม่ใช่ลูกน้องของนาย แต่นายเกิดหลังฉัน อีกฝ่ายเถียงไม่ลดละ วูล์ฟกระแทกลมหายใจ ก็แค่ห้านาทีเท่านั้น เขาใช้นิ้วจิ้มอกวลาร์ดสองสามครั้ง อย่ามาทำเป็นวางท่าใหญ่โตกับฉัน วลาร์ด ไม่ว่าจะยังไงฉันก็เป็นพี่นาย เด็กหนุ่มผิวซีดพูดเสียงกระด้าง เก็บหลักฐานนั่นใส่ซองเดี๋ยวนี้ก่อนที่จะมีคนมาเห็นเข้า อยากทำนักก็จัดการเอง วูล์ฟดึงซองพลาสติกออกมาและโยนใส่หน้าวลาร์ด จากนั้นจึงก้าวยาวๆเพื่อจะเดินออกไปจากตรอก แวมไพร์หนุ่มกำถุงใบนั้นเอาไว้ในมือขณะจ้องซากแขนซึ่งกองเละอยู่ตรงหน้า เขาขบกรามตัวเองแน่น วูล์ฟ! ซองพลาสติกที่ถือไว้ถูกขว้างทิ้งไปอีกด้าน เด็กหนุ่มเลื่อนมือไปทางด้านหลังและกระชากดาบออกมา เขาหันไปทางเพื่อนพร้อมกับกระโจนเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว วลาร์ดเหวี่ยงดาบฟันลงไปที่ร่างของหนุ่มหมาป่า วูล์ฟรีบเบี่ยงตัวหลบด้วยท่าทางที่ว่องไวไม่แพ้กัน วลาร์ด เสียงร้องเรียกเจือความแปลกใจเล็กน้อยขณะมองคมดาบที่จมลึกลงไปบนพื้นซีเมนต์ วลาร์ดมองเงาสีดำที่กำลังไหววูบไปอีกด้านและร้องเสียงดัง มันหนีไปทางนายแล้ว กำปั้นอันใหญ่โตฟาดเปรี้ยงลงไปบนกองลังกระดาษเปล่า เงานั้นเคลื่อนที่หลบอย่างรวดเร็วจนแทบมองไม่ทัน วลาร์ดเลื่อนสายตามองตามพร้อมกับร้องถามเพื่อนของเขา นายเห็นมันไหม ไม่ วูล์ฟตะโกนตอบและทำจูมกฟุดฟิด แต่ดูเหมือนฉันจะเคยได้กลิ่นเจ้านี่มาก่อน เคยไปกัดกับใครมาอีกล่ะ วลาร์ดถามขณะที่ถอยมายืนข้างเพื่อน อีกฝ่ายแทบอยากจะใช้กำปั้นทุบกะโหลกเขาด้วยความโมโห นายจำเกล็ดที่คุณอันเดอร์ฮิลล์ให้ดูก่อนมาได้ไหม เสียงถามแผ่วขณะที่สายตามองกวาดหาอย่างระวัง แวมไพร์หนุ่มพยักหน้า จำได้ เขาชะงักไปเล็กน้อย หรือว่า มันเป็นกลิ่นเดียวกัน วูล์ฟกำหมัดแน่นขณะที่หรี่ตาลงเมื่อเห็นเงาไหววูบเข้ามาใกล้ กลิ่นของจิ้งเหลน เงานั้นพุ่งเข้าใส่หนุ่มหมาป่าตั้งแต่เขายังไม่ทันได้พูดจบประโยค วลาร์ดรีบขยับตัวเพื่อจะเข้าไปช่วยเพื่อนแต่ดูเหมือนจะไม่ทัน เขายืนตะลึงจ้องร่างที่กำลังคร่อมวูล์ฟด้วยความตกใจเมื่อพบว่ามันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทั้งสองไม่เคยพบเห็นมาก่อนเลย นี่มันอะไรกัน วลาร์ดพึมพำขณะมองร่างที่เต็มไปด้วยเกล็ดเป็นมันเลื่อมคล้ายกับสัตว์เลื้อยคลาน มันอ้าปากกว้างและทำท่าเหมือนจะขย้ำลำคอของวูล์ฟให้ขาดกระจุย มัวยืนตกตะลึงอะไรอยู่ หนุ่มหมาป่าตะโกนเสียงดังลั่นขณะที่มือทั้งสองข้างพยายามผลักสิ่งที่ดูคล้ายจิ้งเหลนให้ออกห่าง รีบมาช่วยกันหน่อยสิเจ้าผีดิบ ปากอย่างนี้มันน่าปล่อยให้ถูกกัดตายเป็นบ้า วลาร์ดบ่นพึมพำพลางหมุนดาบเป็นวง เขากระโดดเข้าไปหาจิ้งเหลนกลายพันธุ์ตัวนั้นและเงื้ออาวุธคู่กายขึ้นหมายจะฟันมันให้ขาดเป็นสองท่อนแต่ร่างของวูล์ฟที่กำลังดิ้นอยู่ภายใต้ตัวของมันทำให้เขาชะงักและยืนลังเล มัวลังเลอะไร เพื่อนของเขาพูดเสียงดังและเบี่ยงหน้าหลบลิ้นสีน้ำเงินเข้มที่ตวัดออกมาจากปากของเจ้าสัตว์อัปลักษณ์ น้ำลายเหนียวหนืดสีขาวขุ่นที่ไหลย้อยออกมาทำให้เขาต้องเบ้หน้าด้วยความรังเกียจ พอกันที! วูล์ฟตะโกนลั่นก่อนจะเลื่อนมือไปคว้าคอของเจ้าจิ้งเหลนยักษ์และบีบอย่างแรง มันอ้าปากกว้างพลางส่งเสียงร้องแหลมเล็กบาดหู มือที่มีเล็บยาวเหวี่ยงฟาดไปมา มันปาดผ่านใบหน้าของวูล์ฟจนเป็นรอยแผลลึก เด็กหนุ่มถึงกับคำรามออกมาด้วยความโมโห เจ้าบ้า! เขาชกหน้ามันอย่างแรงสองถึงสามครั้งจนจิ้งเหลนยักษ์ผงะหงาย มันกรีดร้องและสะบัดหางไปมาด้วยความโกรธ กรงเล็บที่แหลมคมกางออกและคงจะฝังลงไปบนอกของวูล์ฟถ้าวลาร์ดไม่ใช้ดาบตัดหางของมันจนขาดกระเด็น เจ้าสัตว์อัปลักษณ์แหกปากร้องลั่นก่อนจะผละออกจากร่างของหนุ่มหมาป่าและทำท่าจะหันมาเล่นงานเขา วลาร์ดจึงรีบดึงกล่องดำออกมาและยิงอะไรบางอย่างที่อยู่ข้างในเข้าไปในปากของมัน เจ้าจิ้งเหลนถึงกับสะดุ้งสุดตัวก่อนจะวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว เด็กหนุ่มเดินไปมองหางที่ตกขาดอยู่บนพื้น มันยังคงสะบัดดิ้นไปมาราวกับมีชีวิต น่าขยะแขยงชะมัด เสียงวูล์ฟบ่นขณะกำลังลุกขึ้น เขายกเท้าเตะหางอันนั้นจนกระเด็นไปกระแทกกำแพง เราต้องเอามันกลับไปด้วย เด็กหนุ่มชุดดำพูดเสียงห้วน เขาสะบัดดาบสองสามครั้งเพื่อไล่เลือดที่เปรอะเปื้อนบนใบดาบก่อนจะเก็บกลับเข้าฝักจากนั้นจึงเดินไปหยิบท่อเหล็กที่วางเกลื่อนมาเขี่ยหางจิ้งเหลนใส่กล่องกระดาษเปล่า วูล์ฟมองเขาด้วยความรู้สึกหมั่นไส้ ทำยังกับกลัวชุดจะเปื้อน หนุ่มหมาป่าประชด วลาร์ดชำเลืองมองเขาด้วยหางตาก่อนจะพูดเสียงเรียบ ถ้าว่างนักก็ไปเก็บซากเน่านั่นใส่ซองซะ ถ้ารีบนักทำไมไม่มาเก็บเอาเอง วูล์ฟบ่นพึมพำก่อนจะหันไปเก็บท่อนแขนเหยื่อเมื่อสองวันก่อนเข้าซองพลาสติกและปิดจนแน่น เขายกมือขึ้นลูบแผลที่หน้าและขมวดคิ้ว แปลกจริงมันน่าจะหายได้แล้วนี่นา นายพูดถึงอะไร วลาร์ดเงยหน้าขึ้นมองเพื่อนและเบิกตากว้างด้วยความตระหนก วูล์ฟ! อะไร อีกฝ่ายพูดเสียงห้วนและคงจะประชดอะไรต่ออีกยืดยาวถ้าไม่เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจของลูกครึ่งแวมไพร์ ทำไมหรือวลาร์ด แผลของนายกำลังเน่า เขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าและหยิบเครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กออกมา คงต้องให้พวกเขามารับเร็วกว่ากำหนด วูล์ฟมองหน้าเพื่อนด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ เขายกมือขึ้นเช็ดของเหลวที่ไหลเยิ้มออกมาจากแผล ใบหน้าของหนุ่มหมาป่าถึงกับเผือดลงเมื่อพบว่ามันคือเลือดและน้ำเหลือง วูล์ฟรู้สึกเหมือนเรี่ยวแรงในกายกำลังลดถอยลงในขณะที่ความร้อนรุ่มเริ่มกระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว ทำไม น้ำลายของเจ้าจิ้งเหลนนั่นอาจจะเป็นพิษ วลาร์ดพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงกังวลก่อนจะเลื่อนสายตามองไปยังถนนซึ่งอยู่ไม่ไกล เดินไหวไหม ไหว วูล์ฟตอบออกมาได้เพียงแค่นั้น เขาเดินโซเซออกไปสองสามก้าว ดวงตาเริ่มพร่าเลือน เด็กหนุ่มสะบัดหน้าของตนเองสองสามครั้งก่อนความรู้สึกทุกอย่างจะดับวูบลง ร่างสูงใหญ่ของเขาล้มลงทันทีและคงจะกระแทกกับพื้นอย่างแรงถ้าวลาร์ดไม่รีบเข้าไปประคอง */*/*/*/* อันเดอร์ฮิลล์ยืนมองวูล์ฟซึ่งนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงคนไข้ ใบหน้าของเขามีผ้าสีขาวสะอาดพันเอาไว้ รอบตัวมีสายน้ำเกลือและสายอุปกรณ์ต่างๆห้อยระโยงระยางอยู่โดยรอบ หลังจากฟังแพทย์ออกมารายงานผลการรักษา ชายชราจึงถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก เขาหันไปมองวูล์ฟอีกครั้งก่อนจะก้าวออกจากห้องและชะงักเมื่อเห็นวลาร์ดยืนรออยู่ เจ้านั่นเป็นยังไงบ้างครับ อาการดีขึ้นมากแล้ว อันเดอร์ฮิลล์ตอบพร้อมกับยิ้ม ไม่เข้าไปดูเขาสักหน่อยหรือ คงไม่จำเป็น เด็กหนุ่มตอบด้วยสีหน้าที่ดูเบาใจขึ้น ก่อนจะกลับไปขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาถูกพิษอะไรหรือครับ เล็บทิเลีย สควอมาต้า สกินโควอิเดส จิ้งเหลน น้ำเสียงไม่แสดงความแปลกใจนัก อันเดอร์ฮิลล์พยักหน้า ใช่ เขาพูดเสียงขรึมขณะเดินนำวลาร์ดไปยังห้องวิจัย เป็นจิ้งเหลนลิ้นสีน้ำเงิน แต่สิ่งที่ผมเห็นเหมือนมนุษย์ที่มีรูปร่างเป็นจิ้งเหลนมากกว่า เขามองหางที่เก็บกลับมาผ่านกระจกบานใหญ่ มีนักวิจัยสองสามคนกำลังยืนรายล้อมมันอยู่ ผมเคยสู้กับปิศาจมามากแต่ไม่คิดว่าจะมีอะไรแบบนี้ด้วย ฉันก็เหมือนกัน อันเดอร์ฮิลล์มองเข้าไปในห้องวิจัย ดูเหมือนคนพวกนั้นจะทำอะไรมากไปกว่าที่เราจะคาดถึงแล้ว คนพวกนั้น วลาร์ดทวนคำและมองหน้าเขา ใครหรือครับ อันเดอร์ฮิลล์มองหน้าเด็กหนุ่มนิ่งราวกำลังชั่งใจ ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยทำให้เขาต้องถอนใจออกมา สิ่งที่พวกเธอเจอมาในวันนี้ไม่ใช่ปิศาจหรืออสูรร้ายเหมือนทุกครั้ง เขาเลื่อนสายตากลับไปมองหางที่วางอยู่ในห้องกระจก มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากการทดลองของคนกลุ่มหนึ่งที่สร้างขึ้นมาเพื่อต้องการทำลายเผ่าพันธุ์มนุษย์ หมายความว่ายังไงครับคุณอันเดอร์ฮิลล์ วลาร์ดจ้องชายชรา อีกฝ่ายหันกลับมามองเขา มีความจริงบางอย่างที่องค์กรของเราปิดบังเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอทั้งสองคนได้รู้ สีหน้าของอันเดอร์ฮิลล์ดูเคร่งขรึมและจริงจังมากกว่าทุกครั้ง เด็กหนุ่มนิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามด้วยเสียงที่ไม่ดังนัก เรื่องอะไรหรือครับ กลุ่มคนที่พวกเธอออกตามล่าอยู่ทุกคืนในตอนนี้ไม่ใช่แค่พวกแวมไพร์หรือมนุษย์หมาป่า ชายชราสูดลมหายใจ แต่เป็นองค์การลับที่เรียกตัวเองว่า อิลูมิเนติค */*/*/*/*
|
กิสึเนะ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?] moony ค่ะ เป็นคนชอบสร้างจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก เคยวาดการ์ตูนไว้เป็นเล่ม แต่เก็บไว้อ่านเอง นิยายเรื่องแรกที่เขียนเป็นแนวจีนกำลังภายใน ตอนหลังรู้จักเน็ตจึงเริ่มสร้างสรรเรื่องอื่นบ้างแต่ส่วนใหญ่เป็นแนวแฟนตาซี Group Blog
All Blog Friends Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
