ข้อความล่าสุดที่เราส่งไปในไลน์ของพี่ฉลามเพื่อตอบขอบคุณข้อความ ข้อมูลจากพี่คิน เมื่อวันที่ 5 ต.ค. ยังไม่ได้รับการเปิดอ่าน
ตอนนี้ก็เงียบทั้งพี่ฉลาม ทั้งพี่คินเลย ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง
ความเงียบอย่างนี้ ถ้าเป็นคนอื่นคงทรมานมากนะ ถ้าเป็นเราเมื่อก่อนก็คงทรมานมาก แต่เราในเวลานี้ไม่ทรมานแล้ว ไม่ใช่ว่าเรามีคนใหม่หรือมีความรักครั้งใหม่เกิดขึ้น แต่เป็นเพราะเราไม่ยึดติด
การไม่ยึดติด ไม่ได้หมายความว่าเราไม่คิดถึงนะ เราคิดถึง แต่เราทำอะไรไม่ได้ เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็ต้องหาทางอยู่กับมันให้ได้
ตอนนี้เราทำได้เพียงดูการเปลี่ยนแปลงรูปโปรไฟล์ รูปปกไลน์ ซึ่งทางไลน์พี่ฉลามก็ไม่ได้เปลี่ยนมาหลายวันแล้ว
ส่วนทางพี่ฉลามก็คงดูความเคลื่อนไหวของเราผ่านทางบล็อก การที่เรายังเขียนบล็อกอยู่ ส่วนหนึ่งก็อยากให้พี่ฉลามรู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่ ไม่ได้เจ็บไม่ได้ป่วย
ถ้าเราหายจากบล็อกไปเป็นเดือน อันนี้จะผิดปกติแล้ว ยิ่งถ้าหายไปจากทวิตเตอร์ ก็ขอให้รู้ว่าอาจจะป่วย หรือมีภารกิจที่ต้องทำ ต้องให้ความสำคัญ
ถ้าลำพังดูไลน์ ดูเฟซบุ๊ก เราก็ไม่ได้อัปเดตอะไรมานานแล้ว แต่อยากบอกว่าตอนนี้เรามีเฟซบุ๊กใหม่อีกอัน ชื่อว่า Tangkwa Comicclubs เฟซบุ๊กนี้เรามีไว้สำหรับติดตามนักเขียน ติดตามสำนักพิมพ์ เป็นเฟซบุ๊กที่เราเล่นคนเดียวจริงๆ
ตอนนี้กลับสู่โหมดกลับมาอ่านนิยายเพื่อจะได้เคลียร์กองดองและบริจาคหนังสือ
ตอนนี้กิจกรรมเรามีเยอะมาก เราเลยไม่ค่อยเหงา (แต่บางคนกิจกรรมเยอะ แต่ยังเหงาอยู่ เราก็เข้าใจนะ เราเคยเป็น)
เรื่องเรากับพี่ฉลามจะได้กลับมาคุยกันอีกเมื่อไหร่ก็อยู่ที่พี่ฉลามล้วนๆ เลย เราก็ได้แต่รอ รอโดยที่ไม่คิดจะมีใครใหม่ เพราะเงื่อนไขในชีวิตเรามันเยอะ เขาจะรับที่เราเป็น ที่เราทำอยู่ได้ไหม เดี๋ยวก็เป็นผู้ชาย เดี๋ยวก็เป็นผู้หญิงอะไรงี้ ไหนจะเรื่องความเชื่อที่ไม่รู้จะลงที่พุทธหรือคริสต์ คือ ชีวิตเราค่อนข้างซับซ้อน ก็ไม่อยากให้คนอื่นมาลำบากกับเรา
ก็ได้แต่รอพี่ฉลามนั่นแหละ