"อย่ามันเสียเวลาถามตัวเองว่าคุณเกิดมาทำไม และต้องทำอะไร
เพราะคุณไม่มีทางรู้ คนเดียวที่จะบอกคุณได้ คือคนที่ออกแบบและสร้างคุณมา"
^
^
^
ชอบประโยคนี้จังค่ะ

อ้อมเองก็เป็นพวกเรื่อย ๆ
ที่เข้ากลุ่มไหนที่แน่นอนไม่ได้เหมือนกันค่ะ

คิดถึงตอนสมัยเรียน ม.ปลาย ที่โรงเรียนเก่าฮ่ะ มีการแบ่งกลุ่ม หรือแยกกลุ่มตามที่คุณพี่หมอตั้ม กล่าวมา จริงแหระ

อ้าวหมอน่าจะชินกับกลุ่มนะครับ เพราะตอนเรียนเเพทย์ก็เเบ่งเป็นกลุ่มๆตอนขึ้นวอร์ด

ผมว่าอยู่กล่มไหนก็ได้ที่เรารู้สึกเป็นตัวของตัวเองมากที่สุดครับ ไม่เเน่สมาชิกกลุ่มนั้นอาจมีเเค่ 1 คนก็เป็นได้ครับ

+ พักหลังๆ น้องหมอตั้มทำเท่ห์ ด้วยการตั้งชื่อบล็อกด้วยพยางค์เดียวมา 3 หน้าใกล้ๆ กันแล้วนะครับเนี่ย (+ "โดด" หน้าเก่าอีกอันนึงด้วย) ... ก็ดีเหมือนกันครับ ทำให้สงสัยใคร่รู้ว่า มันจะเป็นเรื่องอะไรกันแน่ ... เด๋วนี้เวลาพ่อแม่จะตั้งชื่อลูก เห็นเพื่อนๆ พี่หลายคนก็นิยมชื่อจริงเป็นพยางค์เดียวเหมือนกันครับ เท่ห์ สั้น ง่าย แต่ได้ใจความอ่า

+ "กลุ่ม" เหรอครับ? ตอนเด็กๆ พี่มีความรู้สึกว่าตัวเองอยู่กลุ่ม "ขี้แพ้" (Underdog /Loser) ครับ จริงๆ นะ รู้สึกยังงี้อยู่ตั้งนานแน่ะ กว่าจะปรับพฤติกรรมและทัศนคติ/ความรู้สึกของตัวเองได้ ก็ใช้เวลานานโขอยู่ (และทำให้พี่กลัวมาก กับความรู้สึกว่า "ตัวเองเป็น Nobody" ... มันทำให้รู้สึกไร้ค่าเหลือเกิน)
... ทุกวันนี้ ถึงแม้พี่จะรู้สึกถึง self-esteem ในตัวเองแล้ว รู้ว่าคุณค่าของตัวพี่เองอยู่ตรงไหน มองโลกในแง่บวก ตั้งใจที่จะคิดดีและทำดี ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น ... แต่พี่ก็ยังจำความรู้สึกเก่าๆ ตอนที่พี่ยังเป็นเด็กได้ดีครับ

+ พอโตขึ้นมาอีกหน่อย ราวๆ ปลายชั้นประถม จนถึงชั้นมัธยม พี่ก็กลับกลายเป็นกลุ่ม เด็กเรียน (ภาษาสมัยนี้ คงเทียบเคียงได้กับพวกเด็กเนิร์ด) หัวโต ตัวลีบ ใส่แว่นหนาๆ ไม่ชอบเล่นกีฬา ไม่เคยเตะฟุตบอลตอนกลางวัน (ฮา! ) กับเพื่อนๆ คะแนนสอบอยู่ในระดับท็อป (โฟร์ ตั้งแต่ประถม ยันมัธยม เหมือนที่เคยเล่าไว้ในบล็อกพี่หน้าก่อนนู้น) แต่งตัวเชยๆ เหมือนลุงอะไรสักอย่างที่หลุดออกมาจากหนังสือชุดพล, นิกร, กิมหงวน ... พี่นึกสภาพตัวเองในวันนั้น แล้วก็ยังอดขำไม่ได้เลยครับ

+ พอโตจนเข้ามหา'ลัย ได้ เนื่องจากดันเรียนคณะที่ตัวพี่เองไม่ถนัดนัก ก็เลยกลายไม่ค่อยสนใจการเรียนเท่าไหร่ เอาแต่ตีไพ่ เล่นเกมส์คอมพ์เป็นระวิง ... แต่ในขณะเดียวกัน ก็เริ่มสะสม 'อัตลักษณ์' บางอย่างในตัวเอง ให้เข้มแข็งและชัดเจนมากขึ้น

+ ทุกวันนี้ ถ้าจะให้พี่จัดกลุ่มตัวเองว่าเป็นพวกไหน คงจะลำบากหน่อย
... ถ้าเป็นแนวคิด พี่เคยนิยามตัวเองว่า พี่เป็นพวก "เสรี - อนุรักษ์นิยม (Liberal - Conservative)" (สงสัยจะไม่มีในปทานุกรม) ... คือถึงแม้จะออกอนุรักษ์นิยมหน่อยๆ แต่ก็พร้อมที่จะเปิดกว้างในแนวทางอืนๆ เช่นกัน
... แต่ถ้าเป็น Life-Style พี่คงจัดอยู่ประมาณกลุ่ม เกือบๆ จะ Indy (ก็ไม่เชิง) ... เพราะชอบดูหนังอินดี้ (แต่หนังเมนสตรีมก็ดูได้นะ ถ้าเรื่องนั้นดีพอ), เพลงแนวอินดี้ก็ชอบฟัง แต่ไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารเท่าไหร่ ... แต่ที่แน่ๆ ก็คือ พี่จะไม่ตามกระแส และก็จะไม่ถึงกับสวนกระแส ก็คือ "มีกระแสของตัวเอง" อะไรที่พี่คิดว่ามันดี, เจ๋ง, เท่ห์, Cool, make-sense, สิทธิของผม-ไม่เดือดร้อนใคร ... พี่ก็จะคิดและทำอันนั้นแหละครับ

... แต่กว่าจะมาเป็นได้อย่างทุกวันนี้มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย
... และขอบคุณน้องหมอตั้ม สำหรับหน้าบล็อกนี้ด้วยนะครับ เจงๆ พี่อยากจะเขียนอะไรคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกัน แต่ไม่กล้าเขียนในบล็อกตัวเองอ่ะครับ มันดูเป็นการ 'นิยามตัวเอง' ไปหน่อย มาเขียนที่บล็อกคนอื่นนี่แหละ สบายใจดีอ่า

ไม่อยากบอกว่า อยู่ในกลุ่ม ส.ท.ร แปลว่า....แส่ทุกเรื่อง อายจังเยย................

อยู่กลุ่มคนสวยค้า ...อิอิ ล้อเล่น
มีหลายคนเหมือนกันเนอะที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่กลุ่มไหนดี
มิ้มก็แอบเป็นเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยสับสนเท่าไร
เพราะอยู่ได้ทุกกลุ่มเลย
วันนี้ช้านอยากเล่นกีฬา
พรุ่งนี้ชั้นอยากร้องเพลง
มะรืนอยากตั้งใจเรียนค่ะ.....
อย่างงี้เรียกหลายใจอ้ะเปล่า

ตอนสมัยเรียน
เป็นเด็กเรียนแฮะ

แต่พักการวันปุ๊บ วิ่งไปหาเพื่อนจับกลุ่มเมาท์ๆๆๆ อย่างเดียวเลย

คุยเรื่องโน้นนี่ เยอะมาก
ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากคุยแฮะ


ปล. ขอบคุณที่แอบแวะมาบล็อกเรานะคะ

อืม ตอนเด็กๆ เป็นพวกกลุ่มเด็กนางรำค่ะ
ทั้งรำ ทั้งเต้นกันทุกงานจนคุณแม่บ่นๆว่า ลูกขาช่วยเอาหน้ามุดใต้โต๊ะบ้างเถอะค่ะ เพราะคุณแม่ขี้เกียจเสียค่าเช่าชุดแล้ว

โตขึ้นมาอีกหน่อย ก็โดนเข้าพรรคเด็กเรียนดี เรียบร้อย(ต่อหน้าครู ลับหลังละเว้นไว้)

พอเข้ามัธยมก็เลยเป็นพวกหัวกะทิ อันนี้เค้าแยกแยะออกมา เพราะดันสอบติดห้องคิง อยู่กลุ่มนี้ก็ดีค่ะหมอ มีคนให้ลอกข้อสอบแล้วได้คะแนนสูงๆ หุหุหุ ไม่ใช่ๆ ได้เพื่อนช่างคิดดีค่ะ พอเป็นหัวกะทิเค้าก็เลยจะคั้นกะทิออกจากหัวเรา ก็อีกแล้วค่ะ ต้องออกงานโรงเรียนบ่อยๆ ไปแข่งโน่นนี่อีกแล้ว

พอเข้ามหาวิทยาลัย อันนี้โดนผลักไสให้มาอยู่กลุ่มคุณหญิงคุณนาย เพราะดันเลือกเรียนสังคมสงเคราะห์ เค้าหาว่าจบมาต้องเป็นพวกนางงาม ใจบุญ อะไรทำนองนั้น (ไม่จริงนะคะหมอ เพราะดิฉันงกมากๆ หน้าเลือดสุดๆ)

เรียนจบโดนมาเป็นกลุ่มนอกคอก เพราะจบมาแล้วดันทำงานคนละสาขากับที่เรียน ก็ดันมาทำงานการโรงแรมซะงั้นค่ะ

ตอนนี้มีคนจัดกลุ่มให้อยู่ กลุ่มแฟนทหาร แต่ไม่ได้ตีกระบังรอนะคะ เพราะแฟนยศนายสิบ อีกอย่างไม่ชอบตีกระบังค่ะ มันฟูๆไม่แมทกะหน้า

แต่เท่าที่ดูแล้วจะเป็นหัวหน้ากลุ่มที่ดีได้ ก็คงเป็นหัวหน้ากลุ่มพรากผู้เฒ่าเนี่ยล่ะค่ะหมอ รายละเอียดยังไง รบกวนหมอลองสอบถามคุณeodได้ค่ะ

คำว่า กลุ่ม ฟังแล้วพาให้นึกถึงคำว่า แบ่ง อะไรก็ตามที่ถูก แบ่ง มันก็จะไม่ เต็ม ในความรู้สึกเรา แต่หลายคนเมื่อเกิดขึ้นมาหรืออยู่ท่ามกลาง กลุ่ม นั้นๆตั้งแต่ต้น ก็จะทำให้รู้สึกว่าที่เป็นอยู่ เต็ม และ สมบูรณ์ จนปฏิเสธกลุ่มใหม่ๆที่ได้รู้จัก แม้ว่ากลุ่มเหล่านั้นจะดีแค่ไหนก็ตาม

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เคยปฏิเสธครับ จะเรียกว่าปฏิเสธก็ไม่เชิง เรียกว่าไม่ได้มองมากกว่า ผมอยู่กลุ่มสายวิทย์ครับ ก่อนจะถึงทางเข้า ผมก็มองแต่ห้องที่มีป้ายแปะว่าเป็นคณะของสายวิทย์ ไม่ได้มองหรือเหลือบไปดูสายศิลป์แม้แต่น้อย มารู้อีกทีว่าคณะของสายศิลป์มีหลายคณะทีเดียวที่ผมอยากเรียน

แต่มันก็ผ่านมาละ เป็นประสบการณ์ที่ดี เพราะตอนนี้ผมก็ไม่ได้ใช้วิชาที่เรียนมาเลย ใช้เพียงประสบการณ์ดีๆในมหาลัยเท่านั้น(มหาลัยสีม่วง เหอๆ ที่เดียวกับคุณหมอนั่นแหละครับ ลูกจ๊าง ลูกจ๊าง...) เพราะกำลังเริ่มเรียนรู้ใหม่ในสายงานวิทยุอยู่ครับ :]

เพลงเพราะ เพราะเพลงเพราะ

แวะมาเยี่ยมคุณหมอค่ะ
ส่วนเราน่าจะอยู่กลุ่มการ์ตูนค่ะ (ถ้าช่วงมัธยมนะ) แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็น กลุ่มหนังสือนิยาย กับ กลุ่มกินของอร่อยๆค่ะ

--Nothing is more complicated than people's mind, so as ours.--

''How wonderful it would be if we completely didn't have to care how we look, how people thinking about us, and live our life freely as we want, do anything we wish to do.''

คงมีไม่หลายคนนักที่ใช้ชิวิตอย่างอิสระเสรีไม่ต้องคำนึงถีงการแบ่งกลุ่ม อย่างในคอมเมนท์ที่4หรือคอมเมนท์ที่6

น่าอิจฉาจังเลยนะคะ อยากจะเป็นอย่างนั้นมั่งจัง อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องสนใจว่าใครจะมองว่าเราเป็นยังไง อยากจะคุยกับใครก็คุย อยากจะร้องเพลงเตะบอลวาดรูปอ่านหนังสือเมื่อไหร่ที่ไหนก็ทำ อยากเรียนอะไรก็เรียน อยากเป็นอะไรก็เป็นไม่ต้องสนใจใคร (ขอแต่อย่าเบียดเบียนผู้อื่นก็พอ) ไม่ต้องสนใจภาพพจน์ใดๆทั้งนั้น

ขอโทษค่ะสงสัยทำให้บทความสบายๆกลายเป็นกระทู้หนังอึ้งไป คิดไปไกลไปหน่อยค่ะ

อ่านบล็อคนี้แล้วเกิดคิดถึงเพลงนี้ขึ้นมาตะหงิดๆ ไม่ค่อยเกี่ยวกันเท่าไหร่หรอกค่ะ Free ของ Lighthouse Family
//www.youtube.com/watch?v=WYAeGh8UnrU ออริจินอล เวอร์ชั่น
//www.youtube.com/watch?v=JU8XPguCCik มีเนื้อร้องประกอบ+ ดัดแปลงภาพ

ไหนๆก็ยาวแล้วขอระรานพื้นที่คุณหมออีกหน่อยละกันนะคะ

รูปข้างบนดูผ่านๆเข้ากับชื่อเรื่องบล็อคมาก แต่ดูอีกทีมันคุ้นๆเหมือน capsule hotel เลยค่ะ ช่างหาจังเลยนะคะ

เพลงใหม่คุณหมอร้องแต่ "ปะ ดะ ปุ ปะๆ" อ่ะค่ะ

ฉันว่าตัวเองอยู่กลุ่มเด็กธรรมดา
ไม่มีไรเด่น
อาจมีบ้างก็เรื่องเรียน เรียนเก่งเป็นบางวิชา
อุอุ

วันนี้คอมเมนต์ กันมันมากเลยครับ
ผมอ่านแล้ว พยักหน้าตามหงึกหงัก บ้างก็อมยิ้ม บ้างก็ย่นคิ้ว

ผมก็คิดเหมือนกันครับว่าการเป็นตัวของตัวเองแบบไม่สนใจใครนั้น ทำกันได้ยากมากๆ ไม่อย่างนั้นป่านนี้ผมคงร่วมแฟชั่นกางเกง โนลิง กับเขาไปแล้ว ( สบายน่ะครับ )

คุณแฟน EOD ฝีกตีโป่งแต่เนิ่นๆก็ไม่เลวน่ะครับ เผื่อเป้นใหญ่เป็นโต อีกทั้งถ้ารีบตีโป่งตอนนี้ พอถึงเวลาโป่งของเราจะได้มีสไตล์ที่สุด

นายหมูตุ้ย --- เพื่อนผมรอบๆตัวหลายๆคน แทบนับคนได้เลยครับที่ทำงานตรงกับที่เรียน

R on (S)T--- แม่นแล้วครับมันคือ capsule hotel
เพลง ของ like house มันให้ความรู้สึก อบอุ่น อมยิ้ม และ เหงาๆ อย่างประหลาด ว่าไหมครับ


cottonbook -- ครับ ขอให้เด็กธรรมดา จงเจริญ เย้ส

ถ้านึกถึงตอน ม.ปลาย เรื่องของกลุ่มผมก็อยู่กลุ่มไร้สาระน่ะครับ 555555 ประมาณว่ากีฬาก็ไม่ดี เรียนก็ไม่เก่ง เน้น เฮฮา นั่งคุย ตามประสา แบบว่าใครจะหล่อ สาวจะกรี๊ด ก็จะนั่งเฉยน่ะครับ

แต่พอเข้ามหาลัยผมถึงรู้อัตลักษณ์ของตัวเองน่ะครับ ว่าอยู่กลุ่มแบบไหน ง่ายๆ เลน คือ กลุ่มกิจกรรมครับ คอนเอนเตอร์เทรนชาวบ้านตลอดเลย ปัจจุบันก็ยังอยู่ในกลุ่มนี้เสมอเลยนะครับ

คุณหมอคะ ว่าค่ะ ว่ามากๆเลย
' เหงาๆ อย่างประหลาด' ←ถูกใจค่ะ
... one life, you've gotta do what you should ...one life, but we're not the same, we got to carry each other...

ว่าจะไม่แล้ว... แต่ขออนุญาตแก้(ตัว)แทนนะคะ(เผอิญนิสัยเสียค่ะ) lighthouse family ค่ะ เข้าใจค่ะว่าเข้าเวรหนักอดหลับอดนอน เบลอซินโดรม ไม่ต้องถึงกับเปลี่ยนชื่อวงให้ก็ได้ค่ะ แหะๆ

เรื่อง กลุ่ม นี่เห็นด้วยจริงๆจังคับ
เห็นพี่หมอพูดผมก็นึกขึ้นได้เหมือนกันว่า "เออ ทำไมต้องแบ่งเป็นกลุ่มๆด้วย(วะ)?" ..
ทำไมต้องมีกลุ่มย่อยด้วย..โรงเรียน..สังคม..ในเมื่ออยู่รวมกันก็น่าจะเป็นกลุ่มใหญ่อันเดียวกันไปเลยก็พอ..
ผมว่าคงมีปัจจัยมีหลายอย่างมากเลยคับที่ทำให้เกิดการแบ่งแยกเป็นกลุ่มๆ.. ยิ่งพูดยิ่งงง
-
ตอนผมเรียนม.ต้น อยู่กลุ่มเจี๋ยมเจี้ยมมากๆๆ แบบ ไม่มีการแสดงความคิดเห็นหรือออกมายืนอยุ่แถวหน้าเลยเท่าไร ใช้ชีวิตแบบธรรมดาฝังตัวอยู่ในกฎระเบียบอย่างเคร่งครัดตลอดเวลา
มาม.ปลายดันได้อยู่กลุ่มที่ค่อนข้างแรงมาก เลยพลอยทำให้เรากล้าตัดสินใจในการใช้ชีวิตแบบที่เราต้องการขึ้นมาอีก(นิดนึง)
อยู่มหาลัยก็เป็นกลุ่มที่เรียบๆเฉยๆไม่โดดเด่น..แต่เป็นตัวตนของใครของมันมากขึ้น ก็ดีคับ...
ปัจจุบันผมก็พยายามที่จะอยู่กับทั้ง3กลุ่มใน3รุ่นที่ผ่านมา แต่บางทีมันก็ยากเหลือเกิน ก็ทำเท่าที่สามารถ(ไปๆมาๆเหมือนจะกลายเป็นเรื่องเพื่อนฝูง 55+)
-
พูดถึงเรื่องเอนท์แทรนซ์เนี่ย นึกขึ้นได้พอดีเลย..
ช่วงนั้นผมต้องไปเอนท์ฯที่ม.ศิลปากรทับแก้ว นครปฐม แล้วทีนี้เนี่ย เหมือนจะเคยได้ยินตำนานเขาเล่าลือกันมาว่า..
"ถ้าใครมีโอกาสได้เห็น ตุ๊ดตู่(ตัวเงิน/ทอง) ขึ้นมาจากสระแก้ว(ไม่แน่ใจว่าชือสระถูกหรือเปล่านะคับ)จะเอนท์ฯติด"
ผมก็เพียรมองใหญ่ ทั้งวันไปสมัคร วันไปสอบ และผมก็เห็นคับ เห็นหลายครั้งด้วย อู๊ยยยย..ตอนนั้นดีใจไป50%แล้วยังกะเอนท์ฯได้แล้ว 55+
พอผลออกมา..เอนท์ฯไม่ติดคับ แหะๆ
หรือตำนานที่เขาเล่ามาจะไม่จริง?...ผมพลางคิดไปเรื่อย
..
...
....
จนมาเกททีหลังจากเรียนมหาลัยไปได้สักพักแล้ว..
" ก็ ตรู ไม่ได้เลือกศิลปากรสักอันดับเลยนี่หว่า..555++"
(แห๊มมม..สรุปก็คือ ไม่ขยันอ่านหนังสือเองหละคับเลยเอนท์ฯไม่ติด ไม่เกี่ยวกับตำนานอะไรหรอก แหะๆ)

R on (S)T---

P_Poy -- ผมพึ่งรู้น่ะครับเนี่ยว่าตัวเงินตัวทอง เขาเรียกกันว่า ตุ้ดตู่

ไม่ไหวมั้งคะหมอตั้มเรื่องหัดตีโป่งตีกระบังเนี่ย
ขอบายดีกว่าค่ะ

ว่าแต่พักนี้หมอไม่เห็นแวะไปเซย์hiที่บล็อกเลย
เอ...คิวเยอะหรือเปล่าคะหมอ

ก็แหงล่ะสิครับคุณหมอ :]

อ้อ แป้งร่ำ คืออีกชื่อของน้องตุ๊ดตู่
(เพิ่งดูซิทคอมมาเมื่อกี๊)

โอ ความรู้ใหม่ครับ

กลุ่มสัตว์กินเนื้อค่ะ อาหย่อย 555

แหม แค่ไม่อยู่บล็อคแค่เนี้ย
ถึงขั้นต้องปล้นกานเลยเหรอค้า

ปล้นอะไร ยอมได้
แต่อย่าปล้นหัวใจแล้วกาน หุหุ เสี่ยวได้ใจเจงๆๆ

+ ตามมาหักธงน้องหมอถึงบล็อกครับ 555
... หลังจากหน้าคั่นเวลา (ที่พี่กลายเป็นพ่อหมอ ... ดู&เดา) ผ่านพ้นไป พี่ก็เลยต้องรีบขึ้นหน้าใหม่อย่างรวดเร็ว คราวนี้เกี่ยวกับหนัง (แบบอิงประวัติศาสตร์) แล้วครับ ... ถ้าน้องหมอว่าง (จากการอยู่กรรม ... เอ๊ย อยู่เวร) เชิญไปเดินเล่นที่บล็อกพี่ได้เรยค้าบบบ

+ วันก่อนพี่ได้ลิสต์หัวข้อเรื่องที่คิดจะอัพลงบล็อกในอนาคตลงไฟล์ เพราะเดิมเก็บไว้แค่ในหัว กลัวนานๆ ไปมันจะเลือน ... ทีนี้ก็เลยว่าจะขอยื้มไอเดียการตั้งชื่อตอนเป็นพยางค์เดียวจากน้องหมอตั้มไปใช้บ้างนะครับ (มันดูเท่ห์ดีอ่ะ) ... ตอนนี้เรื่องที่คิดจะตั้งชื่อเช่นนี้มีประมาณ 3 เรื่องล่ะ เด๋วอ่านๆ ไปก็คงได้เห็นอ่ะครับผม

ประโยคท้าย ฟังคล้ายๆ คำว่า "อจินไตย" ของทางพุทธ (ตามที่ผมเข้าใจ) เลย

อะไรที่คิดไม่ออกเพราะมันเหนือความคิด-จินตนาการของคนธรรมดา ก็ไม่ต้องไปคิดให้มันเสียเวลา เช่นคำถามพวก เกิดมาจากไหน ตายแล้วไปไหน ฯลฯ

คิดให้หัวแตกก็คิดไม่ออก

บลูยอชท์ -- เต็มที่เลยครับพี่ ไม่ต้องห่วงครับ ผมไปเดินเล่นแถวนั้นบ่อยอยู่แล้วครับ แต่หลบๆซ่อนๆไม่ให้ใครเห็น เท่านั้นเอง



คนทับแก้ว --- ใช่เลยครับ "ใบไม้ในกำมือ" อย่างที่พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้

ออกแนวมูราคามินะเนี่ย คุณหมอ....
อุ่นๆ ทิ้งให้อบอวล ชวนพิศวง....อ่า...

ผมคงเป็นเด็กเลวที่ชอบทำตัวดีมั้งครับ

นั่งหน้าก็จริง แต่แอบหลับทุกคาบเลย

อาจารย์ก็ไม่สนใจ เพราะจะไปด่าพวกหลังห้องมากกว่า

สบายแฮเลยเรา

//www.lekvikrom.in.th/

แบ่งกลุ่มให้ตัวเองไม่ได้

555+เเอบอู้งานมาเม้นเรยน๊ะเนี่ย

ไม่ได้เข้ามาทักทายตั้งนาน พี่หมอตั้มสำบายดีบ่...

เเล้วจะเข้าไปอ่านหัวข้องเก่าๆย้อนหลังน๊ะ อิอิ

ตอนนี้..กำลังเอาชีวิตตัวเองไม่รอด

พูดเรื่องกลุ่ม...

นั้นสิ

ตอนมัธยมจะอยู่กลุ่มสวยหลังห้อง (เพราะมีเพียงสามสี่โต๊ะที่เปงผู้หญิง555ที่ยึดอาณาเขตหลังห้องไว้ได้อย่างมั่นคง เเต่ต้องใกล้ประตูด้วยน๊ะ ไม่งั้นหนีออกไม่ทัน555+)

เข้ามหาลัยนี่ยิ่งเเล้วใหญ่...กลุ่มตัวปะหลาดยักษ์(เพราะใหญ่มาก คือ ด้วยที่จำนวนคนต่อรุ่นมีน้อยจึงไม่รุจะเเบ่งไปทำไม )จะจำกัดความได้ดีที่สุดเห่อๆ เพราะไม่มีไคเหมือนไค เเละไม่มีไคอยากเหมือนไค เอิ๊กๆๆๆ

+ หุๆ ช่วงนี้คนดองบล็อกเยอะแฮะ เปิดเข้าไป 3 บล็อกเจอดองหมดเยย ท่าทางจะไปถือศีลกินเจ (แอนด์บี) กันหมด
+ Body #19 เจ๋งเจงๆ แหละครับน้องหมอ ... พี่ชอบบทภาพยนตร์อ่ะครับ เค้าเก็บรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ได้ดี คนเป็นหมอได้ดูนี่คงยิ่งหนุกเข้าไปใหญ่ เพราะได้ใช้สิ่งที่เรียนมาในการวิเคราะห์หนังไปด้วย ... ที่บล็อกคุณหมอพี (ผมฯ) เค้าวิเคราะห์หนังเรื่องนี้กันหนุกหนานบานตะไทเลยอ่ะครับ น้องหมอตั้มคงได้เข้าไปอ่านหน้านั้นแว้วมั้ง

+ พี่ชอบดูหนังแนว period นะครับ ทั้งไทยและเทศ ส่วนนึงคงเป็นเพราะพี่ชอบประวัติศาสตร์อ่ะแหละ แล้วอีกอย่างพีเรียดมันจะอารมณ์กึ่งๆ แฟนตาซี (คือไม่มีใครรู้ว่าจริงๆ แล้วเหตุการณ์เป็นยังไง จึงได้แต่จินตนาการกันเอาเอง) ซึ่งเป็นอีกธีมนึงที่พี่ชอบด้วยอ่ะครับ
... หนังจักรๆ วงศ์ๆ ตอนเด็กๆ พี่ก็ชอบดูนะครับ ให้เผอิญว่าพอ ส.ว. มากขึ้น ความเกียจคร้านก็เข้าครอบงำสันหลัง เกาะกินถึงไขกระดูก ก็เลยไม่สามารถตื่นเช้าในวันหยุดได้ (ถ้าไม่มีกิจกรรมบังคับ) อ่ะครับ

+ มานั่งเท้าคางรออ่านหน้าใหม่ของน้องหมอครับ อุๆ

ผมก็รู้สึกเหมือนกันครับ ว่าบล็อกผมเริ่มมีกลิ่นประหลาดๆแล้ว

นั่งเท้าคาง เกาคาง รออีกไม่นานครับ

เป็นไงบ้างครับพี่หมอ ตอนนี้งานยุ่งป่าวครับ เมื่อวานผมเพิ่งไปเยี่ยมพ่อเพื่อนที่ รพ. มา กะจะเจอพี่หมอหน่อยไม่เจอเลย ครับ

ว้า ....ยังไม่อัพอีกเหรอ
หยากไย่ ขึ้นแล้วค่ะ

หลงทางมาค่ะ
เสิร์ชกูเกิ้ลหางานของมูราคามิทำไมมาโผล่หน้านี้ก็งงตัวเองอยู่เหมือนกัน
อ่านภาษาหมอแล้วชอบทีเดียว
นึกถึงน้องชายตัวเอง..เป็นหมอเหมือนกันแต่ภาษาสวยมาก เรียกว่าถ้าเป็นผู้หญิงคงติดอันดับนางงามอย่างไทย

แล้วจะแวะมาใหม่บ่อยๆ
แบบไม่ผ่านกูเกิ้ล

:)

ยินดีที่ได้รู้จักครับ

แต่ผมเป็นผู้ชายน่ะครับ

ดองงงง...
คุณหมอคนสวยทำไมชอบดอง
หากหมอไม่สวยหมอคงไม่ดอง
หากหมอไม่แจ่มหมอคงไม่ต้อง ให้เท้าคางคอยเล่น
หากบล็อคไม่เด่นหมอคงไม่ดอง♪

เพลงแถม เผื่อยังถูกกดดันไม่พอค่ะ

ผมเริ่มเครียด แล้วครับ