ผมเป็นหนุ่มที่ค่อนข้างจะกระเดิก-กระดากเขินอายอยู่พอสมควรในการจะกล่าวพูดถึงในเรื่องของ”ความรัก”
บางทีผมรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่จริงจังไป เลี่ยนเกินไป หรือบางทีผมกลับรู้สึกว่าเรายังไม่ได้รู้จักมันเต็มๆที (สำนวนคนใต้ )

ผมชอบประโยคที่คนพูดว่า ถ้าเราไม่ได้มองความรักเฉพาะในความสัมพันธ์แบบหนุ่มสาวเพียงอย่างเดียว
เราจะเห็นความรักอยู่ทั่วไปหมด “Love is all around”  คนฝรั่งมั่งค่าเขาว่ากันอย่างนั้น

อย่างไรก็แล้วแต่ วันนี้ผมอยากชวนคุยเกี่ยวกับความรักแบบหนุ่มสาวนี่แหละครับ
เพราะ…..
ไม่ใช่ไอ้ความรู้สึกแบบนี้หรือครับ ที่ทำให้ตอนเด็กๆเรามีอาการเขิน อายๆ เกร็งๆไม่กล้าคุยกับเพื่อนสาวบางคน
ไม่ใช่ไอ้ความรู้สึกแบบนี้หรือครับ ที่ทำให้ตอนเด็กๆ เราต้องไปแกล้งๆสาวๆ ทั้งๆที่ไม่อยากแกล้งแต่บางทีเราอยากแค่ได้คุยเฉยๆ และสุดท้ายไอ้ความรู้สึกแบบนี้แหละที่ทำให้เราอยากมาโรงเรียน ( และบางครั้งตอนจบมันทำให้เราไม่อยากมาโรงเรียน )

ใน 365 วันนั้น ในช่วงเวลากางเกงบาน ขาสั้น คงมีเพียงไม่กี่วันที่มีดอกไม้ ตุ๊กตาหมี เดินร่อนเต็มทั่วไปหมด และเสียงหวีด วิ้วกระหึ่มเป็นระลอกๆ หลายคนบอกว่ามันเป็นสิ่งที่สิ้นเปลือง แต่บางครั้งผมก็แอบมองว่ามันดันเป็นความทรงจำที่อุ่นๆ อมยิ้มอยู่ไม่เบา  ถ้า บวก ลบ คูณ หาร ดูแล้วมันอาจพอกล้อมแกล้ม คืนทุนอยู่บ้าง

หลังจากจบหลักสูตร”ขาสั้น”แล้ว เราก็มาว่ากันต่อที่ภาค “ขายาว”
ภาคนี้ดอกไม้และตุ๊กตาหมี  บินว่อนกันหนักกว่าเดิม แต่เสียงวี้ด วี้ววว ดูจะเบาบางลง ไม่กระหึ่มเอาซะแล้ว
(ซึ่งเป็นส่วนที่ผมชอบที่สุด )
ยิ่งผ่านไปหลายๆปีขึ้น เทศกาลเหล่านี้ดูจะจางๆลง แต่ดูจริงจังมากขึ้น
การให้ดอกไม้ กับ หมีให้เป็นการส่วนตัวมากขึ้น ไม่ประเจิด ประเจ้อเหมือนเมื่อก่อน เสียงวี้ด  วี้ววว ไม่มีแล้ว ( จริงๆผมจะหมกมุ่นไปทำใย )

พอจบมาทำงานแล้วยิ่งหนัก
ไม่มีดอกไม้ ไม่มีตุ๊กตา เสียงวี้ด วี้ววววว มีแต่จิ้งหรีดในยามค่ำคืน

ตัวผมไม่รู้จะเรียกบรรยากาศอย่างนั้นกลับคืนมาอย่างไรดี
ทุกๆปีผมมักมีของ surprise เล็กๆน้อยให้กับเพื่อนสาวคนสนิทอยู่บ้าง
แต่ในปีนี้นั้น คุณเธอคนนี้พึ่งขับรถโชว์ยิมนาสติก โดดใส่เกลียว  2 รอบครึ่งลงข้างทาง
เป็นเหตุให้เป็นสาวน้อยเฟสปิกเกมส์ นั่ง wheel chair เล่นอยู่ใน รพ. โดยผมทำหน้าที่เป็นพลขับ มือหนึ่ง
(และเป็นสาเหตุให้ผม ห่างหายจากหน้าบล็อกนี้ไปนานแสนนาน )

ปีนี้ผมขอทำหล่อ บอก  



“ Happy valentile “   ผ่านทางนี้ละกันครับ



“ขอบคุณพระเจ้า ที่ทำให้เราได้มาเจอกันน่ะจ้ะ”



ดอกไม้ กับ ตุ๊กตาหมีผมคงพอถูไถไปได้

แต่เสียงวี้ดดด วี้ววววว ขอท่านผู้อ่านช่วยผมด้วยครับ

ด้วยรักและเคารพ

:->m’26

วี้ดดดด วี้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2552
Last Update : 13 กุมภาพันธ์ 2552 20:38:48 น.		33 comments
Counter : 763 Pageviews.
Share Tweet