เป็นกำลังใจให้นะ...ภูมิใจที่มีคุณคับ

เสียงกริ่งคงเหมือนเสียงหวอเตือนให้ระวังกลุ่มสัมพันธมิตรทิ้งระเบิดกระมังครับ

อืมๆ น่าสงสารคนไข้เน๊อะหมอเน๊อะ

ตะเองเข้าเวรก็ต้องดูแลตัวเองดีๆดั๊วน๊า
เข้าจัยป่าวววววววววว


มิสซ์ซี่ๆๆๆๆๆๆๆจ้า

ขอภาวนาให้ไม่มีเสียงกริ่ง สองครั้งอีกเลยนะค่ะ

เเล้วมีไหมที่เรากำลังทำอะไรเพลินๆจนไม่ได้ยินกริ่งเเรกของ2กริ่งล่ะคับ

ไขปริศนาได้เเล้วเหรอคับ งั้นขอดูคำตอบ เอาตัวอักษรเเรกมาดูหน่อยคับ ถ้าไม่ถูกต้องมีของมาเซ่นนะคับ

อ่านบล้อกนี้แล้ว สะเทือนใจเลยค่ะ

เมื่อไหร่ มันจะหมดไปจากโลกเราซะที

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เท่าที่ผ่านมายังไม่มีครับ
ที่นี่ยังไม่มีอะไรให้ทำเพลินๆขนาดนั้น

"จ จาน" ครับ

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ

เก่งจัง ตอบถูกด้วย เอาอะไรเป็นรางวัลดีล่ะ

เเต่เคยเรียนกับอ.จ. ด้วยเหรอคับ เวลาสอนเป็นไงบ้าง ใจดีป่ะคับ เเล้วทำไมถึงรู้ประวัติคับ

ตอนผมผ่านแผนกนี้ อ.จ ลาพอดีครับ
ส่วนรายละเอียดนี่ ผมฟังมาจากเพื่อนๆครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ บ้านเราก็อยู่แถว ๆ นั้นเหมือนกัน ได้ยินข่าวทีไร รู้สึกแย่ทุกที

สู้ ๆ ค่ะ

เเล้วเพื่อนๆที่เจอเล่าให้ฟังยังไงบ้างคับ อยากรู้จะได้เอาไปกัดต่อ อิอิอิ

อยู่ในสถาการณ์เช่นนั้นก็ไม่อยากได้ยินเหมือนกันนะคะ

เพราะอย่างไรเสีย ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ต้องมีคนบาดเจ็บอยู่ดี

อยากให้สถาการณ์สงบเร็วๆๆ จังค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

ภาวนาให้เสียงกริ่งลดลงทุกวัน
ขอให้สิ่งศักดิ์คุ้มครองทุกคนที่นั่นรวมทั้งคุณด้วยค่ะ

อยากบอกว่าชื่อน่าอ่านทุกหัวข้อเลย
เดี๋ยวจะทะยอยอ่านนะคะ

กิ๊ง กิ๊ง กิ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

อัพบล๊อกบ่อยจางงงง

ภูมิใจในตัวคุณหมอคะ

แปร้น แปร้น แปร้น....
ปล. ช้างเดินมาให้ซื้ออาหารช้าง พอดีคะ

หวังเหมือนกันครับว่าเสียงกริ่งจะลดน้อยลง

และถ้าหากมันจะไม่น้อยลง ก็ขอให้คนที่ถูกหามเข้ามาและเป็นสาเหตุให้ต้องกดกริ่งนั้น เป็นบรรดาผู้ร้ายที่สร้างสถานการณ์ความไม่สงบเอง
(และขอให้เป็นแบบที่ไม่มีโอกาสร้องโอดโอยด้วย... )

ขอโทษที่ดุไปหน่อยครับ...



เป็นกำลังใจให้หมอ และเจ้าหน้าที่ผู้เสียสละที่อยู่ทางใต้ทุกคนนะครับ

คุณหมอ

กลับมาสวัสดีคุณหมออีกครั้งหลังจากได้อ่านจดหมายที่ไปหย่อนไว้ในตู้จดหมาย(ในบล๊อกเรา)วันนี้

ดีใจ-ยินดีที่ยังมีคนรักจดหมายอยู่อีกคน
มีพี่สาว(ที่เคยทำกิจกรรมด้วยกัน)เป็นพยาบาลอยู่ที่จ.นราธิวาสเหมือนคุณหมอ แต่ไม่รู้ว่ารพ.เดียวกันหรือเปล่า
เรามักเขียนโปสการ์ดถึงกันอยู่เสมอ
เธอมักวาดรูปสีน้ำส่งข่าวคราวมา
และความคิดถึงก็ติดสแตมป์ส่งมาให้หัวใจเราเบิกบาน

ชอบอ่านทุกข้อเขียนในบล๊อกนี้ค่ะ
อ่านเกือบครบแล้ว
ทั้งข้อความ
ทั้งรูปประกอบ
ลงตัว....กำลังดี
และมักทำให้เราต้องตั้งคำถามกับตัวเองกลับมาเสมอ
ไม่น่าเชื่อว่าโลกไซเบอร์จะมีความรู้สึกดีๆมากมายขนาดนี้
เพิ่งเคยสัมผัสค่ะ
เพราะคิดเสมอว่าชีวิตเราคงไม่มีโอกาสได้นั่งลงหน้าจอ
และพูดคุยกับใครซักคนโดยที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา

ขออนุญาตแอดบล๊อกคุณหมอไว้เป็นเฟรนด์บล๊อกด้วยนะคะ

ขอให้แข็งแรงและมีความสุขนะคะ

ป.ล. จดหมายฉบับนี้ไม่ได้ติดสแตมป์ค่ะ แต่มีความรู้สึกดีๆไม่แพ้กัน

เป็นกำลังใจให้เน้อ สู้ๆ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ หวังเช่นกันว่าเสียงกริ่งคงเงียบลงในที่สุดค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจอีกครั้งครับ

วันนี้อยู่เวรครับ ยังไม่มีเสียงกริ่งเลย


เมื่อกี้แวะไปที่บล็อคคุณ คนทับแก้ว มาครับมีแนะนำต่อไป ที่บล็อคคุณต่อตระกูล เป็นคลิปของ "หนูดี" ที่พูดถึงทฦษฏีอัจฉริยะภาพครับ ดีมากๆเลยครับ
ขอเชิญชวนทุกท่านให้เข้าไปชมกัน

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=all4u&month=07-2007&group=4&date=16&gblog=32

ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ

เข้ามาสวัสดีจ้า อิอิอิอิ เห็นเด็กผู้ชายไม่เตะบอลตอนกลางวันเข้าไปในบล๊อกเราคนแรกเลย เอ๊ะ เข้าไปได้ไงอะ แบบว่ายังงงเพราะทำเป็นวันแรกอะค่ะ อิอิอิ

+ อืม ... เมื่อไหร่มันจะสงบซะทีหนอ
+ รบกวนคุณหมอตั้ม (และคุณ CM guy) ช่วยย้อนกลับไปอ่านหน้า นิค เคจ (หน้าที่แล้ว) ด้วยนะครับ พอดีผมไปเขียนไว้ซะยืดยาวที่นั่น (รวมถึงเรื่อง อจ. หมอคนที่ว่า)
+ พอดีเลยอ่ะครับ ผมกำลังว่าจะเขียนถึงเรื่องไฟใต้ในบล็อกพอดี (แต่ยังไม่ได้อัพขึ้นบล็อก) ไว้ว่างๆ เชิญที่บล็อกผมได้นะครับผม

สู้ ๆ นะคะคุณหมอ
เป็นกะลังใจให้พี่นะคะ
กะลังจะซึ้ง
แต่..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

ป.ล ถ้ามีการกดกริ่งรัวมากกว่า 3 ครั้งติดต่อกัน แปลว่า

"มีเด็กเวรที่ไหนซํกคนมากดเล่นซะแล้ว"

^
^
เจอข้อความนี้เข้า ซึ้งไม่ออกเลยค่ะ

blog คุณหมอโคตรรร ป๊อบเลยย สู้ๆ อีกไมนานก็เสร็จภาระกิจที่นั้นแล้วนิ....

แวะมาทักค่ะ...

และขอภาวนาให้เสียงกริ่งน้อยลงโดยเร็ว...สู้ สู้ ค่ะ

สวัสดีค่ะ ยินดีที่เมืองไทยมีคุณหมอที่เสียสละ

ที่สำคัญ..มีอารมณ์ขันด้วย ( จากการวิจัยของสถาบัน EBA ระบุว่าจะช่วยให้คนไข้หายเร็วขึ้น100% ค่ะ )

ขอคุณพระคุ้มครองให้ปลอดภัย ทั้งคุณหมอและกริ่งนะคะ

ps.ขอบคุณที่แวะเข้าไปเยี่ยมบลอคนะฮับ

ส่งของกินมายั่ว อิ อิ

^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
เอาข้าวเหนียวหมูทอดมาฝากคะ

meaw_1985-- ขอบคุณครับ

สนิมสร้อย -- ผมก็งงครับ

บลูยอชท--ตอบได้สะใจจอร์จเลยครับ เข้าไปอ่านมาแล้ว
มีอะไรที่ผมพอช่วยได้ก็บอกครับ

verdancy--ซึ้งหน่อยก็ได้ครับ ครูอ้อม

<"> -- วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่อยู่เวรครับ

annie_martian--ถึงตอนนี้ยังไม่มีครับ ต้องร่วมลุ้นต่อไปถึงเช้าพรุ่งนี้

แม่Sugar-- ตอนคนไข้ป่วยหนักๆ ผมไปเล่นมุข เขาก็ไม่ค่อยฮาครับ



สวัสดีตอนกลางคืนครับทุกท่าน

เป็นกำลังใจให้คุณ-- ขอบคุณครับ วันนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย

เราว่าคนญี่ปุ่นซะอีกเหมือนคนไทย อิอิ

ไม่แตกต่างอะไรเลย

สวัสดีค่ะ ยังงัยก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ คนไข้กับคุณหมอเป็นของคู่กัน แต่ก็ขอให้มันน้อยลงเรื่อยๆนะคะ (สู้ๆ)

ปล. เด็กผู้หญิงที่ไม่เตะบอลทั้งกลางวันและกลางคืน

take care ค่ะ สู้ต่อไปนะคะ

โห คงเศร้าน่าดูเลย ข่าวพวกนี้ก็มีทุกวัน ระเบิดกันได้ทุกวันเลย

เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณที่ช่วยเหลือคนไทยด้วยกันค่ะ

ผมอ่าน blog ล่าสุดหมอตั้มแล้วผมนึกถึง เซนเซอร์ครับ
ด้วยเหตุใดไม่ทราบ....

ด้วยหน้าที่ของผู้ก่อการร้าย มีหน้าที่ก่อการร้าย จึงต้องก่อการร้าย
และด้วยหน้าที่ของหมอ มีหน้าที่รักษา จึงต้องรักษา
เหมือนผู้กำกับหนังมีหน้าที่ทำหนัง กอง กบว. มีหน้าเซนเซอร์

จนกว่าจะมีคนวางระเบิดพลาดในฐานของตัวเองหละมั๊งครับ
หมออาจได้เข้าถ้ำเสือ...เมื่อผู้ก่อการร้ายกลายเป็นเหยื่อ และหมอกลายเป็นผู้ล่า ไม่ใช่..

ด้วยพื้นฐานทั้งหมดแล้วผู้ก่อการร้ายอาจจะลืมตัวไปว่าตัวเอง
เป็นมนุษย ์ เพราะด้วยหน้าที่หละมั๊งครับ แต่จะว่าไปหน้าที่ตัวร้ายก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ที่ดีซักเท่าไหร่

สงสัยหมอต้องเป็นต้นขั้ว ผู้ก่อการรัก ครับ ดูเพลบอยไปรึเปล่า? -*-

meaw_1985 --- นั่นสิครับ

pasuta---กลางคืนผมก็ไม่เตะครับ

แพนด้ามหาภัย---สู้เว้ยยยย

Chollaphin ---

jate---"สงสัยหมอต้องเป็นต้นขั้ว ผู้ก่อการรัก ครับ ดูเพลบอยไปรึเปล่า? ผมว่าออกแนวลูกทุ่งครับ ทำไมคุณเจตตื่นเช้าจังครับพี่

วันนี้อยู่เวรถึงเช้า มีกดกริ่งเพียง 1 ทีครั้งเดียวครับ
เป็นคุณแม่มือใหม่เจ็บท้องคลอด

เข้ามาทักทายยามสายค่ะ สงสัยจะต้องเข้ามาคุยกับเด็กผู้ชายไม่เตะบอลตอนกลางวันแทบทุกวันแล้วไม่งั้นเดี๋ยวไม่อินเทรนด์ (อิอิอิอ เพราะเห็นใครๆก็เข้าบล๊อกนี้)

ขอบคุณนะคะที่ขอให้พระเจ้าอวยพรเรื่องเจ้าตัวน้อย สนิมสร้อยก็ขอให้พระเจ้าอวยพรให้เด็กผู้ชายไม่เตะบอลเจอเรื่องความสุขนะคะ

แล้วจะเข้ามาบ่อยๆนะคะ

ขอให้คนไทยกลับมาเป็นคนไทยแท้ๆ โดยเร็วนะครับ สู้สู้

เคยมีคนกดกริ่งเป็นรหัส มอร์ส บ้างมั๊ยครับ
ถ้ามีคงหลอนๆน่าดูนะครับ

เคยไปรอรับเพื่อหน้าห้องฉุกเฉิน ม่ายสนุกเรย ใจเต้นตุ๊บๆ

เป็นกำลังใจให้คุณหมอน๊ะค่ะ

(ปล.หนึ่ง เพื่อนนู๋กำลังเรียนเป็นหมอเเต่มานชอบเตะบอลตอนกลางวันล่ะ
ปล.สอง พยาบาลฉุกเฉินที่มหาลัยที่เรียนอยู่ ดุขาดใจ คนไข้กลัวจิง อิอิ)

สวัสดีค่ะคุณหมอ
ขำๆนิดนึงกับบล็อกนี้ของคุณหมอ
อาการเดียวกับแฟนเลยค่ะ
แต่แฟนน่ะไม่ชอบเสียงโทรศัพท์ดังยาวๆ
นั่นหมายความว่ามีเหตุแจ้งเหตุระเบิดมาที่หน่วย
ก็ลุ้นกันค่ะว่าที่โทรมาน่ะ
ระเบิดไปหรือยัง ถ้ายังเป็นอะไรที่ลุ้นตลอด

ยังไงฝากดูด้วยนะคะ
เผื่อวันไหนเจ็บไข้ได้ป่วย อาจจะมีทหารตัวเล็กๆขี้บ่น
ไปนอนให้หมอรักษาน่ะค่ะ

เข้ามาเพราะชื่อนะเนี่ย...
เด็กชายผู้ไม่เตะบอลตอนกลางวัน
.
..
...
ผมก็ไม่เคยเตะเลยเหมือนกัน

โห.....สุดยอดอะพี่ บล็อคป๊อบมักมัก
มิ้มก็ไม่ชอบเสียงกริ่งเหมือนกันค่ะ
ไม่ชอบเสียงกริ่งโทรศัพท์ เวลาอยู่เวรตอนกลางดึกค่ะ
บางทีเจอคนไข้ AML อาการปกติดีมากก มาเพราะหมอส่งตัวต่อมาให้ตรวจ แต่บังเอิ๊นว่างตอนตีสามอะ เซงงงงง

เป็นกำลังใจให้นะคะคุณพี่
เออ แล้วพี่คุยกะคนไข้รู้เรื่องเหรอคะ

สนิมสร้อย --พระเจ้าอวยพรครับ

ต่อตระกูล--- เราก็ต้องหวังกันต่อไปครับ ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆครับพี่

Veerapatt---ถ้ามีสงสัยคนเจ็บจะเป็นทหาร ....แล้วผมจะรู้เรื่องหรือครับ

skd_By_obf----เพื่อนสนิทหรือเปล่าครับ

แฟนEOD---เป็นกำลังใจให้คุณแฟนครับ หวังว่าระเบิดคงน้อยๆ และกู้สำเร็จทุกครั้งครับ

UnEdiTED---เจอพวกแล้วครับ


มิกิโกะ --- ไม่ค่อยรู้เรื่องครับ เราใช้ใจสื่อถึงกัน ( วี้วววว

)

skd_By_obf----เพื่อนสนิทหรือเปล่าครับ

เห่อๆสนิทคร๊าบบบบสนิท เเต่เราเคยตกลงกันว่า(ซึ่งไม่ที่จิงไม่ต้องตกลงก็ยังได้)ไม่มีทางร่วมหอลงโลงกันอย่างหัวเด็ดตีนขาด(ไอหัวเด็ดตีนขาดนี้ให้มานโดนไปคนเดียวดีกว่า ก๊ากๆๆๆๆ) เพราะสงสารอนาคตลูกที่คงเกิดมาด๊ามมมมมมดำ ดำตามพ่อมาน(หึๆ นิดก็ไม่ขาวคงไม่โครโมโซมซ่อนค่อยช่วยชีวิต) เห่อๆ ที่จิงไม่มีใครเอาใครกันมากกว่า เเต่ติดกันตรงที่ชอบพูดขำๆฮาเล่นๆ อิอิ

เสียงกริ่งของคุณหมอ มีทั้งเรื่องน่ายินดี(เด็กคลอด)และเรื่องที่สะเทือนใจ เป็นกำลังใจให้คุณหมอดูแลพวกเขาอย่างเข้มแข็ง พวกเขาอยู่ข้างนอกไม่ปลอดภัยแต่อย่างน้อยเมื่อถึงมือคุณหมอ..ก็เชื่อว่าพวกเขาจะปลอดภัยที่สุด

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย และให้กำลังใจ ... Take good care นะค่ะ

อืมค่ะ น่ากัวเหมือนกันนะ ขอบคุณที่แวะมาcommentค่ะ

เป็นกำลังใจให้คุณหมอและชาว 3 จ.ว.ภาคใต้ด้วยนะคะ

ขอให้คุณงามความดี
และคุณพระคุ้มครองคุณหมอ
และชาว3จ.ว.ภาคใต้
ให้ปลอดภัย
จากภัยทั้งปวง
เพื่อที่คุณหมอจะไม่ต้องได้ยิน
เสียวกริ่งครั้งต่อไป
ในเวลาที่อยู่เวรนะคะ

อ่าว เป็นหมอใน 3 จังหวัดเหรอครับเนี่ย

ขอให้ปลอดภัยนะครับ ว่างๆไปโพสบ่นๆใน TCC บ้างก็ได้นะครับ (หรือว่าอยู่แล้วอยู่หว่า)

มารายงานตัวคะ กลับมาแล้วนะ ว่างๆ แวะไปแอ่วด้วยกันนะเจ้า

แวะมาโปรโมท //slownotsure.wordpress.com/ link แทน myspace ผมได้นะหมอ

ปล. รออัพเดทนะจรุ๊ฟซ์ๆ

ไม่หวังให้ไม่ได้ยินเสียงกริ่งครั้งที่สองครับ


หวังว่าแม้เสียงกริ่งซักครั้งเลยก็ยังดี(ซึ่งคงเป็นไปไม่ได้แฮะ)

ขอให้เสียงกริ่งน้อยลง และเงียบในที่สุด
...
...
ส่งกำลังใจให้ คุณหมอ ด้วยคนนะคะ
...
...
ปล1. เสียงกริ่งรัวเนี่ย ถ้าหาคนทำให้เกิดเสียงเจอ
แล้ว โปรดอย่ารัวมือบนหัวเค้านะคะ

ปล2. ที่ไปทะเลแล้วไม่ได้ลงทะเล เนี่ย ไม่ใช่เพราะว่า
เบื่อ หรือ ชิน หรอกนะคะ
เพราะว่า เวลาไม่ได้อ่ะค่ะ จริงจริง อยากลงไปเดินเล่นมาก
...
อยู่ใกล้น้ำแล้ว รู้สึกใจปลอดโปร่ง
ลืมเรื่องหนักหัวไปได้ชั่วขณะเลยอ่ะค่ะ

ปล3. ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ

แวะมาทักทายคะ คุณหมอจบเฉพาะทางด้านไหนคะ (อยากรู้) ยังงัยก็อดทนนะคะ

หายไปไหนน้า
สงสัยหมอแอบหนีเที่ยววันหยุดแน่เลย

ครับ ผมเหมือนกันกับทุกความคิดเห็นที่ว่าเมื่อไหร่จะจบสักที เหนื่อยใจและเสียใจกับข่าวทุกข่าวที่ออกมา แต่ก็เสียใจมาก ที่ได้แต่นั่งดูไม่รู้จะช่วยยังไง

+ ท่าทางคุณหมอจะยุ่งกับการย้ายไปพัทลุงอยู่แหงมเลย หรือไม่ก็หาเน็ตใช้ยากขึ้น ... ผมกลับมาแว้วนะครับ มาพร้อมกับบทความเรื่องเกี่ยวกับ "ไฟใต้" ตามที่เคยได้เกริ่นบอกคุณหมอไว้ เลยแวะมาส่งเทียบเชิญ ... ถ้ามีเวลาว่างแล้ว เชิญไปอ่านและเม้นต์ที่บล็อกผมด้วยนะคร้าบ ขอบคุณขอรับ

เจนนี่แวะมาทักทายค่ะ ขอบคุณมากน่ะคะ ที่แวะไปเที่ยวกับเจนนี่ ไว้โอกาสหน้าจะพาเที่ยวอีกน่ะคะ แล้วจะแวะมาส่งข่าวจ้า วันนี้แค่แวะมาเยี่ยม เพราะความคิดถึงจ้า ฮิฮิ คิดถึงเจนนี่ก็แวะมาทักทายกันได้ที่ครอบครัวหมีแพนด้าของพวกเราได้ตลอดเวลาน่ะคะ ที่ห้องแชทค่ะ //www.pandagroup.pantown.com

สู้ๆค่ะคุณหมอ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เสียสละอยู่ที่นั่นนะคะ

ขออย่าให้มีเสียงกริ่งดังเลยจะดีกว่า

แล้วก็ขอบคุณมากนะคะที่แวะไปฟังเพลงที่ blog

ขออนุญาติ save blog ของคุณหมอไว้เปน fovarite link จาก blog เรานะ

แทงคยู

skd_By_obf -- ระวังเขามาบอกรักใต้ต้นชงโคน่ะครับ

floral_flory --ผมก็หวังว่าเมื่อถึงผมเขาจะปลอดภัยครับ

Invisible Angel --ขอบคุณครับ

--yeejin-- --จริงแล้วใน ร.พ.ไม่น่ากลัวเท่าไหร่ครับ

สเลเต--หวังว่าอย่างนั้นเช่นกันครับ

CDCR265 --ว่างๆว่าจะลองไปโพสดูบ้างครับ

mintny_n--แล้วจะไปเยี่ยมครับ

jate--ไปเยี่ยมมาแล้วครับ นุ่มใช้ได้เลย

สตอเบอร์รี่นมเขย่า --ชื่อเท่มากเลยครับ

Serendipity_t---เวลาอยู่ใกล้ทะเลจะรู้สึกว่าเรื่องเรามันเล็กนิดเดียวเอง

pasuta --ผมเป็นหมอจบใหม่ครับ เป็นหมอทั่วไปอยู่
ตอนนี้ผมเล็งๆ หมอรำ ครับ

มิกิโกะ --หลังจากปลดระวางก็หนีออกไปเที่ยว "ภูเก็ต" มาครับ

noomrangerha ---แค่มีคนสนใจ และอยากช่วย คนที่นี่ก็ดีใจแล้วครับ

บลูยอชท์ ---ใช้ครับ กำลังวุ่นกับการย้ายกลับห้อง แล้วจะไปเยี่ยมครับ

สาวอิตาลี --- แน่นอนครับ

โลมาตกกระ ---เป็นกำลังใจให้ทุกคนเหมือนกันครับ

lukbasketball ---ยินดีครับ

หมอตั้มอยู่ที่พัทลุงแล้ว ยังได้ยินเสียงกริ่งตามไปบ้างมั๊ย
คนทางนี้เพิ่งได้ยินเมื่อเช้าของวันแรกของเดือนนี้เอง หลัง
จากทักทายกันตอนเช้า ยังไม่ทันจะถามไถ่ไปไหนกัน 4 วัน
ที่หยุด คนเจ็บคนแรกมาถึง ER.ด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่ตกใจถึงขีดสุด บอกมีระเบิดที่ตลาดเช้า ยังไม่ได้รายละเอียดอะไรมากนัก แต่คนเจ็บคนต่อมาสิคะ กู้ภัยนำส่งด้วยสีหน้าที่บอกไม่ถูก ยืนอึ้ง พี่ๆทุกคนก็อึ้งค่ะ คนไข้ยังพอรู้สึกตัวแต่
อวัยวะท่อนบนหายไปเกินครึ่ง ต้องใช้ผ้ายางและผ้าขนาด
ใหญ่พันตัวแทนพันแผล ที่สำคัญเป็นผู้หญิงเหมือนเรา แต่
เขาเอากำลังใจมาจากไหนที่สามารถต่อสู้กับความเจ็บปวด
ได้ขนาดนั้น หรือว่าต้องการเจอใครบางคนก่อนที่จะไม่ได้
เจอกันอีก
อย่าเพิ่งเครียดล่ะ แวะมาทักทายเพราะคิดถึง

สู้ๆๆๆนะครับคุณหมอ ตราบใดที่ยังมีลมหายใจ เป็นอีกหนึ่งกำลังใจครับ

เป็นกำลังใจให้น้องหมอนะคะ
เจ๊เองก็มีเพื่อนอยู่โรงพยาบาลศูนย์ยะลาค่ะ เวลาบึ้มที ก็ต้องโทร. เช็คว่าเพื่อนยังอยู่ดีอยู่ไหม ?

สู้ ... สู้ ... นะคะ

(ปล. ที่ รพ. ที่เจ๊อยู่อ่ะ มันชอบรัวทั้งกริ่ง ทั้งแตรรถ แต่พอรีบตาลีตาเหลือกออกไปดู ... แค่คนไข้เมารถ เมาหัว ... ) เซ็งเป็ดค่ะ

ขอบคุณครับบบ
แต่ตอนนี้ผมก็หมดภารกิจแล้วละครับ

ไม่รู้จะมีโอกาสอีกเมื่อไหร่

เป็นเรื่องเล่าที่น่ากลัวมาก

.......จะให้กำลังใจเพิ่มอีกซักคนก็คงจะไม่ไร้ประโยชน์นะครับ ผมไม่รู้หรอกว่าหมอเป็นหมอหรือเปล่าแต่ขอเรียกหมอแล้วกันนะครับ
ผมก็คนหนึ่งละครับที่เข้าพิ้นที่บ่อยกว่ากลับบ้านหรืออยู่ทำงานที่กรุงเทพ ผมทำงานด้านการศึกษาครับ หวังว่าเราคงได้เจอกัน แต่ไม่ต้องรอเย็บแผลหรือผ่ากระสุนนะครับ

ขอให้โชคดีเช่นกันครับ

พี่ชายก็ไปทำงานอยู่แถวนั้นเหมือนกัน
ทำมาได้เกือบปีแล้ว
ตอนแรกๆ คนในครอบครัวก็เป็นห่วงกันยกใหญ่
แต่ตอนนี้เริ่มชินแล้ว เพราะถ้าพี่ชายไม่ไปก็ไม่ได้
"เราต้องทำเพื่อชาติ"

แต่ก็หวังว่าพี่ชายคงไม่เจอกับคุณนะคะ
ขอให้คุณพระคุ้มครองคุณนะคะ และทุกคนที่ไปปฎิบัติภารกิจที่นั่นด้วยค่ะ

"เราต้องทำเพื่อชาติ"


ถ้าทุกคนในบ้านเมืองเรา คิดอย่างนี้คงดีไม่น้อย