ชอบสำนวนการเขียนจังเลยค่ะ

เลยต้องคลิ๊กไปอ่านหัวข้อซ้ายมือหลายเรื่องเลยทีเดียว

สวัสดีครับ พี่ตั้ม

รพช. ~ รด. = ดูพูดซะ ...

มันขนาดนั้นเลยเหรอคับ

ที่ค่ายรด. 4 คืน 5 วัน มันทำให้ผมไม่ลืมเลย

แล้ว รพช. 2 ปีจะขนาดไหนนะ (ปีแรกโรงพยาบาลจังหวัดนิ)

# "ซิ่ง" ผมก็ยังไม่เห็นประโยชน์เหมือนกันเลยคับ

# "ซ่อม" เป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดมาก

ทำเพื่ออะไร ทำไมต้อง "ซ่อม"

สนองตัญหาครูฝึกหรืออย่างไร

ชีวิตผมยังต้องมีวันต่อไปนะ

(คิดอย่างงั้นจริงๆ ตอนหมอบคลานกะดินยามบ่ายโมงตรง พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งกลางศีรษะ)

# เรื่องอุดมการณ์ก็แล้วแต่บุคคลคับ

บางคนก็บอก "นี่คือความฝัน/อุดมการณ์ของฉัน"

บางคนก็ว่า "อุดมการณ์มันกินไม่ได้/ไม่อยู่ท้องหรอก"

นานาจิตตังคับ

# ส่วนประสบการณ์เข้าค่าย รด. ก็เหมือนกับพี่ตั้มว่าแหละคับ

กลับมาเราก็มาเล่าฮาเฮตามประสบการณ์ที่พอจำได้

ได้เป็นเรื่องเล่าขานมาว่า ...

ครั้งหนึ่ง(กรู)เคยผ่านมาแล้วนะ

ยังดีที่มันแต่ 4 คืน 5 วัน

แต่ถ้ามัน 2 ปี หรือตลอดชีวิตการทำงานล่ะ ????

ผมยังไม่ได้ตัดสินใจกับชีวิตอนาคตของผมเลย

เอาแค่ให้จบ MD ก่อนละกันคับ แหะๆ

PS. พี่ตั้มสู้ๆ ^o^

สวัสดีครับท่านผอ.

ผมก็คิดคล้ายๆกัน อันเนื่องจากสาขาที่ผมตั้งใจจะเรียนจริงๆมันก็ไม่จำเป็นต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดให้ลำบากหรอก

แต่ไม่รู้ยังไง ตอนเอ็กซ์เทิร์นผมตัดสินใจเลิกเรียนต่อหลังจบ แล้วเลือกไปหาประสบการณ์แปลกใหม่ก่อน

นั่นทำให้ชีวิตผมมันมีรสชาติมากขึ้นโขเลยครับ

แต่ก็เหมือนเรียนรด. ถามว่าให้กลับไปทำอีกเอาไหม

ตอบได้เลยว่าไม่แน่นอน แต่ไม่เคยเสียใจที่ได้ออกไปใช้ทุนครับ

ปล. 1 แล้วปีหน้าจะลงจากเขาชนไก้รึเปล่าครับ
ปล. 2 มีสาวฝากชมมาว่าท่านผอ.เขียนได้เยี่ยมหลายเรื่องครับ
ปล. 3 รูปแพรวตั๊ะไว้ก่อนครับ เอาไว้ทริปหน้าละกัน คงอีกไม่นานนี้ อิ อิ

fonrin --> ขอบคุณที่แวะเวียนมาทักทายครับ ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยครับ

foscarnet --> สู้ไปด้วยกันน้องเอ๋ย

jonykeano--> ปีหน้าผมอาจลงเขาครับอยากลงไปผจญภัยครั้งใหม่ดู
แต่ไม่รู้จะไปเขาไหนต่อไป รูปคุณแพรวนี้ต้องใช้เลนส์ wide เก็บไหมครับ

สวัสดียามเช้าครับพี่


ผมเองไม่ได้เรียน รด.ครับ
ไม่อินเทรนด์กับเค้าเลยครับ 55555

จริง ไม่ใช่ว่ามีประสบการณ์ในทั้งสองทาง จะ รพ หรือ รด เอิ๊กก

แต่เห็นว่าจริง ก็คงการในที่ที่ลำบากไม่ว่าจะใจกาย ถ้าเราผ่านมาได้ มันก็คือประสบการณ์หนึ่งในชีวิตที่เราพูดถึง นึกถึงได้เสมอ

เหมือนกับว่ามีประสบการณ์นั้น ได้สัมผัสมันอย่างถึงๆ ยังดีกว่าผิวๆที่เจอ

คิดว่างั้นอะค่ะ

เขียนเปรียบเทียบได้ดีมากครับ


ตอนไปเข้าค่ายที่เขาชนไก่...
ผมมักจะเจอ ร.ด.ตุ๊ด จาก ร.ร. อื่น อย่างน้อย 1 คน
พวกนี้แต่งตัวเก่งเหลือเกิน (เช่นเสื้อเอวลอยประดับหัวใจ )
ชุด ร.ด. ที่เขาว่าตรวจเข้มๆ คุณเธอยังเอามาโมฯ ได้อีก
อืม...แปลกดีซะด้วย


ลองดูแล้ว ได้ข้อคิดว่า...


แม้ว่าคนเราลำบากแค่ไหนก็ยังแสวงหาความสุขเล็กๆ
เพื่อปลอบประโลมใจไม่ให้แห้งเฉาได้มั้งครับ

อยู่ที่โน่นคงลำบากแต่...สู้ๆ ครับหมอ

ขำ และ ซึ้ง

ว่าแต่พี่ตี๋ครับ..ผมไม่เคยไปเขาชนไก่อ่ะ แหะๆ

ปล.ไม่ไฮโซหร๊อกกกกก ไม่หน้าหยกด้วย
...แต่งวดนี้ถ้าไปกินข้าวแล้วก็บินกลับนี่คงไม่ไหวนะ บินทีเป็นวัน -_-''

รด. เขาว่าพวกรักดี

ยี่สิบเอ็ดปี ไม่ต้องหนีเกณฑ์ทหาร

เพราะเขาผ่อนผันให้

นึกถึงวันเก่าๆ เออ

เรียนเพื่อวินัย แต่ค่าชุดกับเดินทาง

ไม่น้อยเลยนะขอรับ

+ [จากบล็อกพี่ หน้าที่แล้ว] อะจ๊ากกกกก พี่เกรงว่าคงไม่ใช่มังครับเรื่องเพื่อนจารย์หมอของพี่อ่า เพราะพวกพี่ยังไม่ได้ "ถึงวัย" กันขนาดนั้นหรอกครับ เพื่อนพี่ได้เป็นหัวหน้าแผนกเพราะหัวหน้าคนเดิมเค้าอยากลงจากตำแหน่งแค่นั้นเอง และเค้าก็เพิ่งสอนเด็ก นศพ. ระดับ ป.ตรีที่ ม.รังสิตเองอ่ะครับ ยังไม่เชี่ยวถึงขั้นสอนแพทย์เฉพาะทางอ่ะครับ

+ กร๊ากกกก ซิงค์ ร.ด. นั่น พี่ว่ามันคงเกี่ยวกับความเป็นระเบียบเรียบร้อยของขากางเกงและถุงเท้ามังครับ (เดาเอา) เพราะถ้าไม่มีประโยชน์อะไรเลย ก็ไม่น่าเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องแบบให้หนักเล่นเป็นตรวนใส่ข้อเท้าเยี่ยงนั้นได้อ่า

+ แอบขำเรื่องโดนซ่อม ... อืม ... พี่ว่าหน้าตาอย่างพวกเรา (อนุมานว่าคล้ายๆ กัน เพราะสมัยเรียนพี่ก็เป็นตี๋น้อยใส่แว่น หน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมเช่นกัน) คงจะน่ารักเกินไป พวกครูฝึกกับเดะเกเรเลยหมั่นไส้ มักชอบมาหาเรื่องกลั่นแกล้งอยู่เนืองๆ มังครับ กร๊ากกกกก

+ อืม ... ภาพลักษณ์วิชาชีพ แพทย์ สมัยก่อนก็ดูเป็นเทวดาที่น่าเคารพนบไหว้ เพราะกำอนาคตของคนไข้อยู่ในมือแบบเต็มๆ ... แต่ปัจจุบันกลับถูกมองเหลือเพียงเป็นอีกวิชาชีพหนึ่งที่ต้องทำหน้าที่บริการสังคม (ข่าวสารและเน็ต ทำให้ผู้คนเหมือนถูกสะกดจิตหมู่ คิดอะไรคล้ายๆ กันมากขึ้น) มังครับ เลยพลอยทำให้ดูศักดิ์สิทธิ์น้อยลงกว่าสมัยก่อนด้วยอ่า

+ หึๆ หนังเรื่องที่ว่าในโปสเตอร์นี่มันนานขนาดไหนแล้วเหรอครับเนี่ย? ชื่อคุ้นๆ เหมือนกันนะ แต่พี่คงยังไม่ได้ดูแน่นอน (คงจะออกเป็นแผ่นอย่างเดียว) แต่พอดูชื่อพระเอก นางเอก แล้วก็ จ๊ากกกกกกกกกก อาจประมาณพี่ยังทีนเท่าฝาหอยอยู่มังครับเนี่ย มีเฮียอ๊อด บรั่นดีเป็นพระเอก ป้านก ป้าแหวน เป็นนางเอกเยี่ยงนี้อ่า เหอๆๆ

+ แหม! เข้าใจเปรียบเทียบนะครับ อยู่ รพช. กับไป รด. เขาชนไก่เนี่ย ถ้าไม่คิด อาจนึกไม่ออก แต่ถ้านึกออกแล้ว น้องๆ ก็คงจำได้ไม่ลืมแหละครับ

+ ใช่ครับ ประสบการณ์ 7 วันบนเขาชนไก่ เป็นอะไรที่โหด มันส์ ฮา มากมาย แต่ถ้าวันนี้ถามแล้วให้พี่เลือก พี่ก็คงเลือกจะไปอยู่ดี เพราะยังไงมันก็เป็น "ครั้งหนึ่งในชีวิต" ที่จะหาไม่ได้อีกแล้ว ... รู้สึกพี่จะไม่ได้เข้าส้วมเลย (เข้าไม่ลง) ตลอด 7 วัน ... ตอนขุดหลุมเพลาะแล้วถอดถุงเท้า แทบเป็นลมกับกลิ่นทีนตัวเอง และสุดท้ายตอนลงเขามาถึงในเมือง พี่ต้องต่อรถไฟไปลาดกระบัง ระหว่างสวนเจ้าเชษฐ์นั่งรถเมล์มาหัวลำโพง ผู้คนแหวกหนีกลุ่มพี่กันหมด เพราะสภาพมอมแมมเหมือนตกบ่อขยะและกลิ่นอันเหลือจะทานทน หุๆๆ

+ ถ้าเมืองไทยมีแพทย์ที่รักอุดมการณ์มากกว่าเงินทองเยอะๆ อย่างน้องหมอตั้ม ก็คงจะดีเนอะครับ ชาวบ้านตามชนบทก็คงมีที่พึ่งเยอะกว่านี้ แล้วคนที่เสียสละก็คงจะเหนื่อยน้อยลง ... ขอเป็นกำลังใจให้นะครับผม แด่ท่าน ผอ. ตั้มและคุณหมอผู้ร่วมอุดมการณ์ทุกท่านครับ

ตกลงตอนนี้เป็นหมออยู่ที่เขาชนไก่เหรอจ๊ะ

เข้ามาเกท ปล.


แหะๆ น่าสงสารๆๆ

อยากให้น้องๆที่จะต้องออกไปอยู่ รพช.ได้มาอ่านจัง
อย่างน้อยน้องๆก็น่าจะมีความรู้สึกดีกับการเป็นหมอรพ.ชุมชน
เดี๋ยวนี้น้องๆอยู่ใช้ทุนไม่นาน ลาออกไปเรียนต่อ กับ อยู่เอกชนเยอะเลย
ไม่เหมือนสมัยที่พวกพี่จบกันมา
วงการเราเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ

เมื่อน้องตั้งลงจากเขาชนไก่
ก็ขอให้ได้เจอประสบการณ์ดีๆนะ
ชีวิตพวกเรามีอะไรดีดีเยอะเลย ว่ามั้ย

กะว่าก๋า---> ต้องไปเกณฑ์ทหารไหมครับเนี่ย ผมว่าอันนั้นน่าจะม่วนใจ ยกกำลังสอง

cottonbook---> "ได้สัมผัสมันอย่างถึงๆ ยังดีกว่าผิวๆที่เจอ "
เห็นด้วยเป็นอย่างยวดยิ่งครับ

ทุเรียนกวน ป่วนรัก-- "แม้ว่าคนเราลำบากแค่ไหนก็ยังแสวงหาความสุขเล็กๆ
เพื่อปลอบประโลมใจไม่ให้แห้งเฉาได้มั้งครับ"

อย่างนี้ผมต้องโมชุดเสื้อกาว ผมหน่อยซะแล้ว

P_Poy -- ลองไปดูซิครับ จริงๆผมยังไม่รู้เลยว่ามันตั้งอยู่จังหวัดไหน ไปยังไง จำได้ว่าคอยลุ้นว่า ขอให้ตูอย่าปวดขี้บนเขานี้เลย
เพราะ ห้องน้ำมันฮาร์ดคอร์ มาก ( จริงๆ )

Mr.Chanpanakrit --- ผมว่าทุกคนเรียน ร.ด เพื่อหนีทหารกันทั้งนั้น แต่เพื่อนผมหลายคนที่อยากเป็นทหาร เวลาเรียนก็ดูตั้งใจดีน่ะครับ

บลูยอชท์-- 7 วันแม่เจ้า ผมคิดว่าวันที่กลับมาปลดปล่อยนี้ขึ้นสวรรค์ชั้น 7 เป็นแน่แท้
( รุ่นผมไปแค่ 5 วันเองครับ ถูกตัดงบไปซื้อเครื่องบินมั้งครับปีนั้น )

grappa-- มาเยี่ยมผมไหมพี่

jummdcu--> นั่นสิครับ เรื่องราวดีๆมีอยู่รอบตัวมากมายถ้าใส่ใจรายละเอียด และไม่ตื่นมาดูข่าวช่องสามตอนเช้าบ่อยนัก

วันนี้เข้าสู่วันดีแล้วครับ 9/9/09

สวัสดีค่ะพี่หมอ
หนูอ่านแล้วค่อยรู้สึกดีหน่อย ที่อย่างน้อย
หมอก็ยังหาประสบการณ์ดีดี จากการเป็นรด. ได้
เพราะหนูเคยเคือง คนเดี่ยวคนหนึ่ง ที่กล่าวหาและว่าครูที่สอนลูกเสือ จริงๆ แล้วการเรียนลูกเสือ และการเรียน รด. ก็ช่วยสอนให้เราสามารถอยู่กับเพื่อนๆ หรือสังคม
อย่างที่เราไม่ได้อยู่บ้านได้นั่นเองค่ะ
อยู่กับคนหมู่มาก อยู่กับระเบียบ และวินัย
เพราะเมื่อเราอยู่ในสังคมจริงๆ เราก็ต้องอยู่กับคนมากๆ
และ ที่สำคัญ กฎระเบียบจะอยู่ในใจเรา คือจะทำหรือไม่ทำก็ได้ เด็ก ไทย ค่อนข้างไม่ชอบการเรียนลูกเสือ เพราะมันมีกฎ มีคนคอย เหมือนจับผิด แต่นั่นเป็นการฝึกตนเอง ให้อยู่ และบังคับตนเอง ให้อยู่กํบกฏระเบียบให้ได้
เพราะในสังคม เราไม่มีใครมาคอยมอง และลงโทษเรา
มันอยู่ที่ ศีลธรรมในใจ ล้วนๆ

เขียนเก่งนะคะ
ตอนนี้ยังอยู่ รพช เหรอ ยังไม่ไปเรียนต่อใช่มั๊ย
อ่านแล้วโดนใจหลายเรื่องเหมือนกันนะ
เราอยู่ รพช ภาคอีสาน ใช้ทุนอยู่เหมือนกัน
วันนี้นั่งเซ็งๆคนไข้ เลยlinkไปเรื่อยๆมาเจอblogนี้
ไม่ได้ตั้งใจจะมาอ่าน ...
แต่อยากบอกว่าขอบคุณที่ได้มิติที่ดี ในช่วงที่เหนื่อยๆแบบนี้

ต้องไปออกโอพีดีแล้วววว fighting!!

แม่ภูมิ (Artagold ) -> จริงๆผมชอบเรียนลูกเสือมากครับ
เพราะรู้สึกว่าชุดมันแท้ดี แถมได้เป็นหัวหน้าหมู่ด้วย (เพราะสมัยก่อนตัวเล็กสุดยืนอยู่ข้างหน้าพอดี ) ยูเรก้า เราจะทำดีที่สุด

sirinrat --> สู้ตายเช่นกันครับ

+ วันก่อนพี่สาวพี่นึกครึ้มอะไรไม่รู้ เธอก็ฮัมเพลง "จิ๊บ ร.ด." ขึ้นมากลางวันกินข้าวที่บ้าน แล้วทำให้พี่นึกถึงเอนทรี่นี้ของน้องหมอตั้มขึ้นมาอ่ะครับ

+ ว่าแต่ พี่ไม่ได้แวะเวียนเข้าบล็อกมา 10 วันเต็ม ... ยังไม่ขึ้นหน้าใหม่รึครับเนี่ย อุๆ

โหยยย
พอบอกห้องน้ำฮาร์ดคอร์
ผมคงขอ อิ๊กนอร์
ไม่อยากไปต่อ
เลยทีเดียวชอ..เอ๊ย! เชียว

..ฮี่ๆ ไปเที่ยวเมกาเปล่าครับ? ตามมาสิๆๆๆ

เก็บเรื่องราวดีดี บนเขาชนไก่ไว้เยอะๆคะ เพราะถ้าลงมาแล้ว อาจจะงอแง อยากกลับไปอีกครั้ง

เพราะรพ.จังหวัดน่ากลัวยิ่งกว่า 10 เขาชนไก่อีก

จนลืมไปเลยว่าความรู้สึกเวลาว่างๆที่ได้มองฟ้ามองดาว เป็นยังไง......หุหุ

สวัสดีครับท่านผอ.

ระหว่างอยู่บนเขาชนไก่

มารับการบ้านที่บล็อกผมไปทำหน่อยดีไหมครับ อิ อิ

ตอนเด็กๆ
เวลาที่คนที่ไม่รู้จักเรียกผม
เขาจะใช้คำว่า "ไอ้รูปหล่อ" ครับ

สบายดีเปล่าครับพี่หมอ??
..ท่าจะงานยุ่งนะช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลง

ช่วงนี้ผมกำลังทำแผนยุทธศาสตร์โรงพยาบาลอยู่ครับ
สิ้นปีงบประมาณพอดี

เลยสารวนอยู่กับหลายๆสิ่ง
เป็นกำลังใจให้ รพ. ผมด้วยครับ

ปีที่แล้วที่ทำแผน เป็นตอนที่ผมย้ายมาใหม่ แล้วรับตำแหน่ง ผอ เลย
ไปทำแผนดูก๋งๆ เป็นอย่างมาก

ปีนี้คาดว่าน่าจะหล่อขึ้นบ้างน่ะ

พระเจ้าอวยพรทุกท่านน่ะครับ