อีกคืนแห่งความอลม่าน .... !? [ปูมวันที่ 27 ]
xx xxxx 2502
ป่าหวาย
เราเคลื่อนขบวนมายังไหล่เขาแห่งนี้ตั้งแต่เช้า มันเป็นทำเลดีอย่างที่รพินทร์ว่าไว้จริงๆ ภูมิประเทศสลับซับซ้อนไปด้วยแก่งโขดหิน และทางเข้าออกอันแคบจำกัด เหมาะอย่างยิ่งที่จะใช้เป็นปราการถาวร เพื่อตั้งรับการโจมตีของโขลงช้างได้อย่างปลอดภัย
หลังจัดการเรื่องที่พักเรียบร้อย รพินทร์ก็ออกสำรวจโดยรอบบริเวณ และกลับมาพร้อมข่าวดี ขาหลังด้านซ้ายของไอ้แหว่งหัก สมกับคำพระท่านว่าเสียจริง “ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว” มันทำให้ขาของเชษฐาหัก ก็สมควรแล้วที่ขาของมันจะหักตามไป และพรานใหญ่แจ้งกับเราว่า พวกมันบ่ายหน้ากลับไปทางเขานาง
เราตกลงกันว่าพรุ่งนี้จะออกตามล่าโขลงไอ้แหว่งกันอีกครั้ง โดยมุ่งหน้าสู่หุบหมาหอน ที่ซึ่งไอ้แหว่งน่าจะหนีไปซ่อนตัวตามการคาดคะเนของพรานใหญ่กับแงซาย โดยแบ่งกำลังคนส่วนน้อยออกตามล่า เพื่อความสะดวกในการเดินทาง คือ เรา รพินทร์ เกิด เส่ย จัน และแงซาย ทิ้งบุญคำให้อยู่เฝ้าแค้มป์กับเชษฐาและน้อย เรารับปากเชษฐาว่า จะต้องตามคว่ำมันลงเพื่อแก้แค้นแทนเขาให้ได้
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
วันที่: 31 ธันวาคม 2550 เวลา:11:12:33 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
