สิ้นสุดกันที พญาคชสารแห่งไพรกว้าง .... !? [ปูมวันที่ 30 ]
xx xxxx 2502
ป่าหวาย
ในที่สุดไอ้อันธพาลตัวร้ายก็จบชีวิตอันธพาลของมันเสียที เป็นการจบชีวิตที่สง่างามยิ่งนัก
ไอ้แหว่งพญาคชสารร้ายยืนตายอย่างสง่างามอยู่ในสุสานของมัน ณ ถ้ำแห่งนั้น!! สมศักดิ์ศรีความเป็นราชาแห่งช้างทั้งหลายของมัน
มันตายลงด้วย .300เวเธอร์บี แม็กนั่ม ปืนคู่ใจของน้อยนั่นเอง เป็นนัดเดียวกับที่น้อยหลับหูหลับตาลั่นมันออกมาเพื่อช่วยชีวิตพรานใหญ่ของเรา นั่นก็ว่าเป็นเรื่องประหลาดใจอย่างถึงที่สุดของพวกเราแล้ว แต่หลังจากที่น้อยกล่าวอโหสิกรรมให้มันจบ ร่างของราชาแห่งช้างป่าผู้ยิ่งใหญ่ เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง แล้วค่อยๆ ทรุดลงมาหมอบฟุบอยู่กับพื้นอย่างสงบราบคาบเป็นดุษฎี แทบเท้าของหม่อมราชวงศ์หญิง ดาริน วราฤทธิ์
สิ้นสุดกันทีนะไอ้แหว่ง อโหสิกรรมให้กันด้วย อย่าคิดอาฆาตจองเวรกันอีกเลย บอกตรงๆ ตามล่า ตามล้างกับแกเนี่ย มันเหนื่อยฉิบหายเลยว่ะ
พอเรากลับถึงแค้มป์ บอกข่าวดีให้เชษฐาฟัง หมอที่ขาเจ็บอยู่ก็แทบจะกระโดดตัวลอยด้วยความยินดี ไม่เพียงแค่เชษฐาเท่านั้นที่ดีใจ พวกลูกหาบเราก็เฮกันลั่นทีเดียว น้อยกลายเป็นราชินีไพรของพวกเขาไปโดยปริยาย พวกนั้นพร่ำแต่คำสรรเสริญเธอไม่ขาดปาก แน่นอนว่าตำนานบทนี้จะไม่จบแค่ที่พวกเขาแน่ หลังจากที่แยกย้ายกันไป เรื่องราวของนายหญิงที่งามราวเทพธิดา ผู้ดับพญาคชสารลงด้วยกระสุนเพียงนัดเดียว จะกลายเป็นตำนานที่ชาวป่าทั้งปวงจะต้องเล่าขานกันไปอีกนานแสนนาน
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
แต่พอจะเข้าใจว่าคำไหนที่ต้องห้าม ^_^
RIP นะไอ้แหว่ง