ไอ้เสือนี่มันแน่จริงๆ .... [ปูมวันที่ 24 ]
xx xxxx 2502
หุบหมาหอน
สองวันที่ผ่านมาเส้นทางของพวกเรานับว่าทุลักทุเลพอดูทีเดียว ทั้งขึ้นเขา ลุยโคลน ข้ามน้ำ ครบเครื่องจริงๆ แงซายแสดงการตอกทอย ช่วยพวกเราร่นระยะทางไปได้ร่วมสามสิบกิโลเมตร ได้ยินมานานก็เพิ่งเห็นกับตานี่แหละ ดูครั้งแรกก็ไม่น่าเชื่อว่าทอยลูกเล็กนิดเดียวจะรับน้ำหนักคนทั้งคนได้ สองครั้งแล้ว ที่แงซายแสดงความแปลกพิสดารออกมา เห็นขรึมๆ นิ่งๆ พอเอาเข้าจริงก็สำคัญไม่หยอกเหมือนกัน ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่รับเสือนี่เข้าคณะเดินทางด้วย
ตลอดเส้นทางมีแต่ขึ้นกับลงเท่านั้น ประเดี๋ยวก็ไต่สูง ประเดี๋ยวก็เทลาดลง สลับไปสลับมา เล่นเอาเมื่อยไปหมด เดินแทบไม่ไหว เมื่อคืนเลยต้องไปนอนค้างเติ่งอยู่บนสันเขาไกลาส (มีสระโบกขรณีด้วย แต่ไม่ยัก มี กินนรีแฮะ)
เมื่อวานก็ว่าทุลักทุเลแล้วนะ ถ้าเอามาเทียบกับวันนี้ เป็นเรื่องเล็กไปเลย วันนี้ทั้งวันมีแต่เรื่องให้ลุ้นระทึกตื่นเต้นได้ตลอด ตั้งแต่ตอนที่จะตัดลงแอ่งข้างล่าง เชษฐาเกือบได้ลงไปเป็นผีเฝ้าก้นเหวซะแล้ว ดีที่ช่วยกันดึงไว้ทัน แล้วไหนจะต้องเดินลุยป่าพรุ ลุยดงทาก บริจาคเลือดให้มันโดยไม่เต็มใจอีก แต่ทั้งหมดนั่นก็ยังไม่เทียบกับการข้ามบึงเมื่อตอนบ่าย มองผาดๆ นึกว่าไม่มีอะไร ที่ไหนได้ ดงจระเข้แท้ๆ แล้วแต่ละตัวขนาดเรือเอี้ยมจุ๊นทั้งนั้น ดีที่รพินทร์ได้สมเสร็จมาล่อพวกมันก่อน ไม่อย่างนั้นยังคิดไม่ออกเลยว่าจะข้ามกันไปได้ยังไง
ก็ใช่จะมีแต่เรื่องร้าย เรื่องดีก็มีเหมือนกัน อย่างน้อยๆ ก็ตอนที่ยิงละมั่งตัวนั้นละ ฟลุ๊คจริงๆ เห็นมันโดดหนีไปคิดว่าพลาดซะแล้ว ที่ไหนได้ กระสุนจับขาหน้าทะลุปอดพอดี นอกจากนั้นมื้อค่ำยังได้ลาภปากเป็นหมูหันสูตรบ้านป่าจากฝีมือพรานใหญ่ของเราอีก ไม่น่าเชื่อ กรรมวิธีก็ง่ายๆ ไม่มีอะไรมาก ผ่าท้องออก เอาใบตองคลุกเกลือยัดเข้าไป เย็บท้องด้วยหวาย แล้วก็ย่างไฟ แค่นี้เอง แต่ทำไมทั้งหอมทั้งอร่อยได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ พอเงยหน้ามาอีกที กระดูกก็แทบไม่เหลือ รสเยี่ยมจริงๆ
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
รูปหล่ะ รูปอยู่ไหน