เป็นเพราะโชคดี หรือเป็นเพราะความฉลาดของมันกันแน่ .... !? [ปูมวันที่ 28 ]
xx xxxx 2502
ป่าหวาย
เป็นอีกครั้งที่ต้องยอมรับในมันสมองของสัตว์เดรัจฉานอย่างไอ้แหว่ง ไอ้ช้างตัวนี้มันมีดีกว่าที่เราคิดไว้มาก ตลอดเวลาหกวันที่พวกเราตามแกะรอยมัน เกือบจะทันกันอยู่หลายที แต่มันก็รอดไปได้ทุกทีไม่รู้ว่ามันโชคดี หรือคิดคำนวณออกมา ทุกครั้งที่เราเข้าใกล้ จะต้องเป็นช่วงเวลาที่เราอยู่เหนือลมตลอด ทำให้มันรู้ตัวหนีไปได้ทุกครั้ง
เริ่มจากไอ้แหว่งล่อให้พวกเราไปงมรอยมันอยู่ที่เขานางเสียสองวันเต็ม แล้วก็พบว่ามันพาวกกลับตัดสันเขาเตี้ยๆ ลงทุ่ง บ่ายหน้ามายังป่าหวายอีกครั้ง หลังจากนั้นก็ตรงเข้าเส้นทางที่เราตั้งแค้มป์อยู่ ตอนแรกที่รู้ว่ามันมุ่งหน้ามายังแค้มป์ของเรา ใจหายวาบ นึกกังวลขึ้นมาจับใจ รพินทร์เองก็คงร้อนใจไม่แพ้กัน นำพวกเรากลับแบบไม่ให้หยุดพักกันเลย
ค่อยโล่งใจหน่อยที่แค้มป์ของเรายังอยู่ดี ไม่โดนพวกไอ้แหว่งเข้าตี
แต่จะว่าก็ว่าเถอะ เห็นฤทธิ์พรานใหญ่ชัดๆ ก็หนนี้เอง ครั้งที่ตามรอยมันวันแรกๆ พ่อก็นำสาวรอยไปอย่างกับหมาล่าเนื้อแทบไม่ได้หยุดพักกันเลย นั่นยังไม่เท่าไหร่ ต้องคราวกลับแค้มป์นี่สิ พอได้ร่องรอยว่ามันย้อนตลบหลังเราแน่ หมอนำทางกลับแบบไม่ให้พัก ขนาดกลางคืนก็ยังเดิน อีกสี่คนที่เหลือก็ทรหดเหลือเกิน ตามกันไปได้ไม่มีบ่น กลายเป็นเราเหนื่อยหนักอยู่คนเดียว
ภาวนาอย่าให้ไอ้แหว่งมันบุกเข้ามาทักทายอีกเลย ขอพักยาวๆสักคืนเถอะ เหนื่อยเหลือเกิน
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
