อวสานแห่งยักษ์ไร้ขา .... !? [ปูมวันที่ 37 ]
xx xxxx 2502
หล่มช้าง
และแล้ว เจ้างูยักษ์ สัตว์ประหลาดแห่งยุคบรรพกาลก็ถูกยัดเข้ามาเป็นหนึ่งในสถิติของคณะเราจนได้ ไม่ใช่แค่ตัวเดียว แต่เป็นยักษ์ใหญ่ขนาดสิบคนโอบถึงสองตัว
นับเป็นเหตุที่เหนือความคาดหมายของทุกคนอีกครั้ง ในขณะที่เรากำลังตั้งหน้าจะล้างผลาญมันด้วยศรพรหมมาศ เสียงปืนจากหมู่บ้านก็ระเบิดขึ้นราวปะทัดแตก พวกเราแทบจะทิ้งปืนวิ่งเข้าหมู่บ้านทันที ปรากฏว่ามีไอ้งูยักษ์อีกตัวแอบเลื้อยเข้ามาเล่นงานพวกเราถึงกลางหมู่บ้าน เท่ากับว่างูยักษ์มีด้วยกันถึงสองตัว ไม่ใช่ตัวเดียวอย่างที่เราเข้าใจแต่แรก
เป็นการดีเหลือเกินที่เชษฐาปลอดภัยในครั้งนี้ แถมยังไว้ลาย (ทั้งๆที่ขาเจ็บ) ฝากรอยแผลให้มัน ชนิดที่พรานใหญ่ออกปากว่าตายแน่ๆ สุดที่ว่าจะไปตายลงที่ไหนเท่านั้น
จากสภาพที่เห็น ทำให้พวกเราตัดสินใจออกตามทันที แต่พวกเราก็ต้องเจอกับปัญหาหนักกับทะเลใบไม้อันมีลักษณะประหลาด ซึ่งจะดูดสิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่มีน้ำหนักให้จมหายลงไปภายใต้อย่างลึกลับ ขณะที่เรากำลังจนปัญญาที่จะข้ามตามรอยมันต่อไปได้ คะหยิ่นได้แสดงความสามารถอันประหลาดล้ำของมันออกมา มันอาศัยการเลื้อยตัวประดุจงูข้ามปลักใบไม้นั้นไปได้อย่างไม่ลำบากนัก ช่วยให้พวกเราสามารถตามรอยของมันต่อได้
เราตามรอยมันต่อจนกระทั่งทุกคนต่างเหนื่อยล้าเต็มที่ โดยเฉพาะน้อย ที่ดึงเอาธาตุแกร่งออกมาจนเราทั้งทึ่งทั้งสงสาร รพินทร์จึงสั่งพักขบวน
ระหว่างที่เรายังงุนงงถึงการหายไปอย่างไร้รอยของมัน แม่มดดารินก็แสดงปาฏิหารย์ให้ประจักษ์กับสายตาอีกครั้ง ด้วยการนั่งทางในหาตำแหน่งของไอ้งูยักษ์ คะหยิ่นถึงกับตกตะลึงไปเลยทีเดียว เมื่อแม่มดดารินของเราเผยที่อยู่ของมันออกมา จะไม่ให้ตะลึงได้ยังไง ก็ไอ้งูยักษ์ที่เราพลิกแผ่นดินหามันอยู่เนี่ย ดันทะลึ่งมานอนอาบแดดอยู่บนหัวเรานี่เอง ตอนที่เงยหน้าไปเห็น หัวใจจะหยุดเต้นเสียให้ได้
ให้ตายสิ ! พนันกันได้เลย ร้อยเอาหนึ่ง ในโลกนี้ไม่มีจุดใต้ตำตอที่ไหน จะชวนขนหัวลุกได้เท่านี้อีกแล้ว พักที่ไหนไม่พัก ดันต้องมานั่งเล่นอยู่ใต้ท้องมัน โชคดีเท่าไหร่แล้วระหว่างที่เราพักอยู่ใต้ท้องมันแล้วมันไม่รู้ตัว ม่ายงั้นอาจได้เลื่อนตำแหน่งจากใต้ท้องเป็นในท้องแน่ๆ
ตอนแรกก็นึกว่าเจอตัวมันอย่างนี้แล้ว พอจะจัดการมันได้โดยสะดวก ที่ไหนได้คู่ของมันดันผ่าเลื้อยเข้ามาพอดี ไล่เขมือบพวกเราจนต้องหนีกันกระจัดกระจาย แว่บแรกที่เห็นหัวมันชัดๆหัวใจก็ตกไปอยู่ที่ตาตุ่มทันที ไอ้นี่มันพญานาคชัดๆ ทั้งเหนียง ทั้งหงอนกับไอ้ลูกตาแดงก่ำขนาดเท่าตุ่มลูกย่อมๆ ดูไม่ผิดอะไรกับพญานาคที่เคยเห็นตามบันไดวัดเลย
ก่อนที่มันจะทันได้เล่นงานเรา กัมปนาทแห่งศรพรหมมาศก็ดังขึ้น เหตุการณ์ตอนนั้นมันเป็นยังไงก็ไม่รู้ได้ รู้แต่ว่า ไนโตรลูกนั้นช่วยชีวิตเรากับน้อยได้อย่างหวุดหวิดเหลือเกิน มาฟังรพินทร์เล่าตอนหลังว่า เขากับแงซายช่วยกันยิงตัดลำตัวมันขณะที่มันกำลังจะเล่นงานเรานั่นเอง ส่งผลให้ตัวมันหักครึ่งลงมาหมดฤทธ์ทันที เสียงระเบิดลูกที่สองเป็นการตอกย้ำความตายแก่มัน โดยแงซายป้อนเข้าปากให้มันรับประทานแบบจังๆ ส่งผลให้หัวของมันกระจุยกลายเป็นเศษเนื้อไปในทันที ส่วนลูกที่สามเป็นการยิงซ้ำใส่เจ้าตัวเมียเพื่อความแน่ใจ หลังจากรพินทร์ดับชีวิตมันด้วย .458 ไปแล้ว
หลังจากส่ง .600 ไนโตรใส่ซากของมันเพื่อความแน่ใจแล้ว พวกเราก็ต้องตะลึงกันอีกครั้ง กับขนาดอันมโหฬารของมัน มันใหญ่เกินที่เราประมาณไว้มากทีเดียว แงซายที่ว่าเป็นคนสูงใหญ่ ยังสูงได้เพียงครึ่งเดียวของลำตัวมันเท่านั้น อยากจะชักภาพเก็บรูปไว้เหลือเกิน ติดที่ว่ากล้องถ่ายรูปที่เรานำติดตัวมา ดันไม่เป็นที่พอพระทัยของราชาแหว่ง เลยโดนถวายพระบาทเละไปแล้ว สุดท้ายเลยต้องงัดเกล็ดมันออกมาตัวละอัน เพื่อเป็นหลักฐานต่อชัยชนะของเราในครั้งนี้
ทันทีที่เกล็ดทั้งสองถูกวางลงตรงหน้าเชษฐา เสียงโห่ร้องแสดงความปิติยินดีก็ดังกระหึ่มไปทั่วหมู่บ้าน คืนนี้ตลอดทั้งบริเวณหมู่บ้าน เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะร้องรำทำเพลง ทุกๆชีวิตในหล่มช้าง เต็มไปด้วยความสุขอีกครั้ง หลังมหาพิบัติภัยจากงูยักษ์ที่คุกคามทุกชีวิตในหมู่บ้านถูกขจัดปัดเป่าออกไป
เป็นอย่างที่เราว่าไว้ไม่มีผิด รพินทร์กับแงซาย สองเสือคู่นี้ลงได้จับคู่กันเมื่อไหร่ ไม่มีอะไรในป่านี้ที่ทำไม่ได้ แม้กระทั่งไอ้งูยักษ์มหึมานั่น ยังต้องตายจมกองเลือดด้วยฝีมือคนคู่นี้เลย พูดถึงรพินทร์ นึกขึ้นได้ เมื่อเช้าน้อยมาบอกเราว่ารพินทร์เป็นไข้จับสั่น แถมยังเรื้อรังอีกด้วย ฟังจากปากบุญคำเราก็ว่าไม่ใช่เล่นๆนา เดือนนึงสั่นสักครั้ง เหมือนจะไม่มีอะไร แต่นึกสภาพดู หากคณะเรากำลังอยู่ในช่วงติดพันถึงชีวิตอย่างที่ผ่านๆมา แล้วรพินทร์จับสั่นขึ้นมาล่ะ ไม่อยากจะคิดสภาพ เห็นจะต้องกำชับน้อยเรื่องนี้เป็นพิเศษเสียแล้วสิ แต่ก็ไม่รู้จะได้ผลรึเปล่า วันสองวันนี้เห็นไม่ชอบขี้หน้าพ่อยอดชายเราเข้าอีกแล้ว ไม่รู้ไปขัดใจกันอีตอนไหนสิน่า ถึงได้เคืองข้ามวันข้ามคืนอย่างนี้
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:9:46:26 น.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed 
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
