วันที่ 7 อ่ะๆ เพิ่มแล้วๆ โหยย .... ขออู้หน่อยก็ไม่ได้ มีบ่นๆ!!

xx xxxx 2502 หนองน้ำแห้ง (บ้านทาร์ซาน) วันนี้นายประเสริฐผู้จัดการของบริษัท Thai Wild Life คุมขบวนรถบรรทุกที่ขนสัมภาระของเรามาส่งที่หนองน้ำแห้งอย่างที่คาดไว้ แทบทั้งหมดเป็นของยายน้อย เรียกได้ว่ามีครบทุกอย่างตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ เชษฐาเห็นเข้าถึงกับส่ายหน้าอย่างอิดหนาระอาใจ พรานรพินทร์เองก็พูดไม่ออก เพราะยังไม่ทันได้อ้าปากก็โดนยายน้อยเล่นงานถี่ยิบชนิดไม่เว้นช่องว่างให้โต้ตอบได้เลย จริงๆ แล้วรพินทร์เองก็ไม่เห็นด้วยที่จะให้น้อยเดินทางเข้าป่าอย่างไม่มีกำหนดเช่นนี้ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะเชษฐาขอร้อง อีกประการแค่รพินทร์เอ่ยปากว่าน้อยไม่ควรเดินทางไปด้วยเท่านั้น ก็ต้องเจอกับฤทธิ์นางพญาไพรของเราเข้าอย่างจัง จนเขาเองก็คงจะอิดหนาระอาใจไม่อยากต่อความยาวด้วย เลยทำเงียบๆ ไปเสีย แต่หารู้ไม่ว่านั่นน่ะ ยิ่งทำให้ยายน้อยทั้งเขม่นทั้งเหม็นขี้หน้าไม่ถูกเส้นกับนายพรานของเรา ตั้งท่าคอยหาเรื่องอยู่ตลอดเวลา เฮ้อ...โตจนป่านนี้แล้ว เมื่อไหร่จะโตเป็นผู้ใหญ่เสียทีก็ไม่รู้ คืนนี้คุณรพินทร์เข้ามาร่วมกินข้าวกับเราที่เรือนหลังใหญ่ แล้วถือโอกาสอธิบายภาพรวมในการเดินทางครั้งนี้ ว่าเราจะเดินทางโดยใช้เกวียนในระยะแรกของการเดินทางจนถึงหมู่บ้านหล่มช้าง แล้วต่อจากนั้นเราจะต้องเดินไปกันโดยไม่มีเกวียนหรือพวกลูกหาบเพราะไม่มีใครยอมที่จะไปกับเราไม่ว่าจะให้ค่าจ้างเท่าไร จะมีเพียงคนเก่าแก่ของคุณรพินทร์เพียงสี่คนที่จะติดตามพวกเราไปด้วย คุณรพินทร์ให้คนของเขาไปตามมาพบพวกเรา ระหว่างที่เรารอคนของรพินทร์มาพบ เชษฐาเลยถือโอกาสพารพินทร์ไป ดูปืนล่าสัตว์ที่เราเอาติดตัวมาด้วย ท่าทางรพินทร์ตื่นเต้นมากทีเดียว กับปืนที่พวกเราหอบมาจากรุงเทพฯ ตัวรพินทร์เองใช้ปืนเพียง 3 ขนาด คือ ปืนลูกซองสำหรับหาอาหาร, .30-06 สำหรับสัตว์หนังบาง เช่น เก้ง กวาง เสือ หมี และ .375 สำหรับสัตว์หนังหนา เช่น ช้าง กระทิง ฯลฯ พอได้ยินเราถึงกับขนหัวลุก ใช้ .375 ซัดช้าง !!!!! ปล่อยพ่อเจ้าประคุณไปคนเดียวเถอะ ถ้าเป็นเราล่ะก็ ต้องขอประเภทลูกโตๆ เอาไว้ก่อนอย่างน้อยก็ยังอุ่นใจกว่า เชษฐามี Ruger Blackhawk .44 Magnum มามอบให้ รพินทร์ด้วย รพินทร์นำไปทดลองยิงลูกมะขวิดป่า ที่อยู่ห่างไปจากบ้านราวๆ 25 เมตร แต่ไม่ถูกเลยสักนัดเดียว ก็พอจะรู้ล่ะนะว่าเขาตั้งใจที่จะยิงไม่โดน ยายน้อยเลยถือโอกาสโชว์ฝีมือด้วย .357 คู่มือของเขา (น้อยเป็นนักยิงปืนระดับ Extinguish อยู่แล้ว) ดีแล้วล่ะที่คุณรพินทร์แกล้งยอมให้น้อย ไม่งั้นก็คงจะยังเขม่นนายพรานของเราอยู่นั่นแหละ ก็พอดีกับพราน 4 คนที่จะเดินทางไปกับเราเข้ามาแนะนำตัวพอดี รพินทร์เลยไล่แนะนำเป็นรายตัว 1) พรานบุญคำ เป็นพรานอาวุโสที่เป็นมือขวาของรพินทร์ อายุประมาณ 50-60 ปี 2) จัน อายุน้อยกว่าบุญคำ ตัวเล็กนิดเดียว ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจาแต่ท่าทางไว้วางใจได้ 3) เส่ยเป็นกะเหรี่ยง วัยฉกรรจ์ รูปร่างล่ำสัน แข็งแรงดูแกร่งไปทั้งตัว 4) เกิดเป็นเด็กหนุ่ม รูปร่างสูงชะลูด แต่ดูแข็งแกร่งไปทั้งตัวเช่นกัน รพินทร์บอกเราว่าความจริงเขาต้องการลูกหาบที่จะเดินทางไปด้วย 5 คน แต่ไม่มีใครอาสาที่จะไปด้วยก็เลยต้องยอมใช้ลูกหาบเพียงแค่ 4 คน เพราะไม่มีเวลาเหลืออีกแล้ว

UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ


  หมูน้อยลาป่วย!? ทั้งเล่นเป็นคุณครู ทั้งซ้อมเต้น แถมกินไอติมอีก


#หมูน้อยร้อยชั่ง

Create Date : 25 สิงหาคม 2550 Last Update : 16 เมษายน 2562 10:23:26 น. Counter : 92 Pageviews.		0 comments
Share Tweet