BlogGang.com : : จันทราน็อคเทิร์น : I Dreamed a "Dream"

ยังไม่ได้เล่าเรื่องนี้เลยครับ

พอดีผมไปแทนงานให้พี่ ผจก ซึ่งมีปัญหาที่บ้าน ที่เพชรบุรี
....พูดง่ายๆ ว่า ชะอำ...
ซึ่งผมสบายมากครับ ผมชอบไปชะอำ หัวหิน อยู่แล้ว
ไปทำงานนี่สบาย ๆ ทีแรกพี่ ผจก เกรงใจมากเพราะชะอำมันไกลอยู่
แต่กับพี่ผจก ที่ไหนก็ได้ ผมยินดีช่วยเหลือกันเมื่อยามลำบากอยู่แล้ว

ผมตอบตกลงพี่ ผจก ทันที บอกว่าหายห่วงได้เลย
จากนั้นผมก็หนีบ ปริ๊นซ์ เด็กสายตรงของพี่ ผจก ไปด้วย จะได้ต่องานกันได้
ทีแรกก็ทำงบไปหาโรงแรมนอนครับ ก็มองโรงแรมที่ไม่ไกลจากที่ทำงานเอาไว้
แต่ลูกค้าทางโน้น โทรมาบอกว่า "ไม่ต้องครับคุณปริ๊นซ์ เรื่องที่พักเราดูแลให้เอง"

โอ้โห! มันดีแบบนี้นี่เอง!!! เป็นการทำงานไปเที่ยวไปแบบตังอยู่ครบของแท้
แต่ก่อนว่าที่ผมจะเดินทาง ทางลูกค้าก็โทรมาแจ้งว่า....
"Remind นะครับ คุณปริ๊นซ์เตรียมผ้าเช็คตัว สบู่ อะไรมาด้วยนะครับ
เครื่องนอน ผ้าห่ม ไม่ต้องครับ"
พร้อมตบท้ายว่า "เอาเบียร์มาแช่ นั่งดื่มริมทะเลได้เลยครับ"

แหม่....ภาพในหัวผิดนี่ข้ามช๊อต
จากการทำงานไปนั่งชิลริมทะเลแล้วครับ

เราเริ่มออกเดินการทันทั้งแต่ 6 โมงเช้า เพราะถ้าสายพระราม 2 จะติดมาก
ยิ่งผมเพิ่งไปหัวหินมา ยังเข็ดไม่หาย
ไอปริ๊นซ์ก็ไม่มีปัญหา มารอจุดทางภายในผมแวะรับได้สะดวก
ใช่ครับ ครั้งนี้เรารวมรถกันไปแค่ 1 คัน เพราะรุ่งขึ้นก็วันพฤหัส
ยังไงก็ต้องกลับมาเตรียมทำงาน ไม่ได้ติดเสาร์อาทิตย์ที่จะแยกไปเที่ยวต่อไป

คิดถูกครับ พระราม 2 ตอนเช้าไม่ได้ติดอย่างที่คิด
ติดประปรายตามประสา ให้พอรู้ว่า นี่แหละพระราม 2 ของแทร่

แต่ด้วยออกเท้า เราถึงชะอำราวๆ 10 โมงเช้า
นี่คือขับเรื่อยๆ แวะหาอะไรกินตอนเช้า แวะเข้าห้องน้ำ แวะเซเว่นซื้อของ
ก็ตรงไปเข้าหน้างานเช็คอินกันก่อนว่าเรามาถึงกันแล้ว
แล้วก็เริ่มทำงานพร้อมกับกินอาหารกลางวันง่าย ๆ ที่ทำงานครับ
จัดการเรื่องงานเสร็จราวๆ 4 โมงเย็น ทางลูกค้าก็ให้location ที่พักมา
ซึ่งใกล้ๆ นี่เอง แถมกินทะเลซะด้วย
ยอดเยี่ยมจริงๆ ทริปนี้ ผมกับปริ๊นซ์จัดการแวะซื้อเครื่องดื่มเบาๆ ติดไม้ติดมือไปด้วย
ไปถึง...โอ้....ทางเข้ามีป้ายเล็กๆ ชี้เข้าไปในซอยที่ลึกและแคบมากครับ
"แม่งไม่ได้หลอกเราป่ะวะ" ปริ๊นซ์เริมสงสัย
ในใจผมคือ ...มึงเพิ่งเริ่มสงสัยหรอไอ่ปริ๊นซ์ กุนี่คิดมาซักพักแล้ว...

ผมคงไม่ลงรูปนะครับ เดี๋ยวรู้ว่าเป็นที่ไหนแล้วจะไม่ดี
ไม่ลงรูป แต่จะเล่าแบบ....ตรงไปตรงมา....

ไปถึง บริเวณมันก็กว้างดี มีที่จอดรถใต้ตึก
ผมหมายถึง...ถอยจอดใต้ชายคาตึกเหมือนม่ายรูดงี้ แต่ไม่มีม่าน 5555
จากนั้นก็เดินไปเช็คอินที่ เคาน์เตอร์ทรงไม้ๆ
ที่มองขึ้นไปด้านบน มีหิ้งสิงศักดิ์สิทธิ์อยู่
พนักงานน่ารักพูดจาดีมากๆ ให้กุญแจ....กุญแจวะ.......
ไม่ใช่คีย์การ์ดนะครับ "กุญแจ"
อ่ะต่อๆก่อน.....ให้กุญแจมาพร้อมกับบอกว่า พักให้สบายนะคะ

ผมกับปริ๊นซ์ขนของลงจากรถแล้วก็แบกทุกสรรพสิ่ง เดินขึ้นบันไดไปชั้น 3
เจดโด้!!!!!! ไม่มีลิฟต์วะครับ!!!!!
ในใจก็นึกถึงโรงแรมที่ยุโรปที่ต้องยกกระเป๋า 29 นิ้วขึ้น 3 ชั้น
คิดแล้วไอ่นี่จิ๊บๆ ไปเลย 55555
แต่พี่พักดูสะอาดมากๆ ราวบันได บันได ทางเดินสะอาดดี มีกลิ่นสะอาดๆ
ไปถึงห้อง ผมไขประตู และเปิดเข้าไปในห้อง
ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ...... เตียงสองชั้นทำด้วยไม้สีน้ำตาลๆ
พร้อมผ้าห่มสีแดง และผ้าม่านมีเหลือง
และไม่ได้มีเตียงเดียวนะครับ ในห้องเรามีเตียง ชั้นอยู่.....2เตียง
สำหรับคน 4 คน....แต่กูมากัน 2 คนไง

"พี่นอนไหน...." ปริ๊นซ์หิ้วของเข้ามาให้ห้องแล้วพยักหน้าให้ผม
"นี่แล้วกัน" ผมชี้ไปที่เตียงด้านนอกสุดหน้าห้องน้ำ
"แน่ใจนะว่าพี่จะนอนติดตู้เสื้อผ้า" ดูมันถาม....
ซึ่งผมก็หันไปมองตู้เสื้อผ้าบางไม้สีน้ำตาลแดง ตู้ใหญ่ที่อยู่ข้างเตียง
ก่อนจะหันกลับมองหน้ามันอีกครั้ง
"ทำไมวะ"
"ป๊าว ก็...ก็แล้วแต่พี่ แค่ถามให้แน่ใจ"
มึงมีประเด็นแหละไอ่ปริ๊นซ์ กวนตีนกูและ.....

พอได้ที่หลับที่นอนกัน ซึ่งเราคุยกันแล้วว่าจะนอนคนละเตียง
ไม่ใช่ชั้นบนกับชั้นล่างนะ เพราะไม่มีใครอยากนอนอย่างบน 55555
ด้วยความที่เรามาแบบทำงานปัจจุบันทันด่วน
ผมเลยไม่ได้จองร้านอาหารไว้ล่วงหน้า
ผลคือร้านดีๆ เต็มหมดเลยครับ เลยขี้เกียจออกไปไหน
ก็แค่สั่งอาหารไลน์แมนเข้ามานั่งกินกันในห้อง
ทำให้เวลาเหลือๆ พอที่เราจะไปเดินส่องทะเลกันระหว่างรออาหารมาส่ง

ที่พักติดทะเลจริงครับ แต่เป็นโซนที่ไม่มีหาดทราย
น้ำทะเลซัดถึงตลิ่งตลอดเวลา เพราะงั้นมั้งครับ ถึงได้มีที่พักแนวนี้
จริงๆ ถ้าจะลงไปเดินก็พอเดินได้ครับ แต่พวกผมก็ยืนดูเอาแล้วกัน

หลังจากนั่งกินข้าวกันอยู่ในห้องที่แอร์เย็นฉ่ำ
แอร์ดีจังๆ ครับ เปิด 25 องศา ยังแทบแย่ครับ หนาวมาก
พวกผมไม่มีอะไรทำ จะออกไปเที่ยวก็ไม่ได้ใกล้ที่เที่ยวอะไร
เลยนั่งดูหนัง นั่งดื่มไปกันเบาๆ แล้วอาบแน้ำ แยกย้ายกันนอนดูหนังบนเตียงตัวเอง

ผมเริ่มนอนไปราวๆ 4 ทุ่มครึ่ง
แรกๆ ก็นอนดีครับ ผ้าห่มสีแดงก็อุ่นดี ถึงแม้จะให้อารมณ์โรงพยาบาลมากๆ ก็ตาม
แต่นอนไปนอนมาเริ่มเมื่อย เหมือนที่นอนมันบางอ่ะครับ
ทีนี้ก็หลับๆ ตื่นๆ พลิกไปพลิกมา
แต่แน่นอน ผมหลับ ซึ่งอย่างที่บอกครับ ว่าผมหลับๆ ตื่นๆ
แล้วผมก็ตื่นขึ้นมากลางดึก พร้อมเห็นว่า ประตูห้องน้ำเปิดอยู่
ด้วยความที่ผมนอนเตียงใกล้ห้องน้ำ ก็รำคาญใจครับ
นึกด่าไอ่ปริ๊นซ์ว่า มึงนะ เข้าห้องน้ำแล้วเสือกไม่ปิดให้สนิท ให้กูนอนดมส้วมอีก
(เอาจริงๆ ห้องน้ำสะอวดและกว้างมาก เป็นสัดส่วนมาก ไม่มีกลิ่นเลยครับ แค่ความรู้สึก)

พอผมก้าวเท้าลงพื้น เพื่อเดินไปปิดประตูห้องน้ำให้สบายใจ
สิ่งที่ผมสัมพันธ์ที่เท้าคือความเย็น และเมื่อก้มมองดู ...
พื้นห้องกลับเต็มไปด้วยน้ำ!!!!
"เชี้ย!" ผมอุทานทันที และน่าจะดังพอที่ปริ๊นซ์มันจะตื่น
"เชี้ยอะไรวะเนี้ย ปริ๊นซ์ ปริ๊นซ์!" ผมหันไปเรียกไอ่ปริ๊นซ์
แต่ไอ่ปริ๊นซ์ซึ่งน่าจะได้ยินเสียงผม ทำแค่พลิกตัวไปอีกด้านหนึ่ง
หันไปอีกด้าน ผมเห็นน้ำยังคงมีเป็นหย่อมๆ ทั่วพื้น
แล้วเมื่อหันตัวกลับไปอีกด้าน ผมก็เหยียบแล้วแล้วลื่นปรื้ด!!!!

ผมตกใจตื่นขึ้นมาบนเตียง พร้อมกับแสงไฟน้อยๆ ที่ลอดผ่านประตูบานเกล็ดห้องน้ำ
เมื่อกี้คือฝันครับ.....แต่โคตรเหมือนจริง
โอเค ไม่เป็นไร ผมน่าจะแค่ติดตาภาพของห้องพัก บวกกับแปลกที่เลยเอาไปฝัน
ด้วยความที่ผ้าห่มนุ่มและแอร์เย็นสบายดี ผมพลิกไปพลืกมาแล้วหลับไปอีกครั้ง
แต่มันไม่ได้หลับสนิทหรอครับ ยังคงหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน จนเช้า

เช้ามา ผมตื่นมาตั้งแต่ 6:30ใกล้เคียงเวลาปกติที่ตื่นไปทำงาน ส่งหลานไปเรียน
ซึ่งตื่นมาตกใจกว่าเดิมอีกครับ เพราะไอ่ปริ๊นซ์ไม่อยู่ที่เตียงแล้ว!!!
ผม....ผมปวดๆ เจ็บๆ ไปทั้งตัวเลยวะ
แขนสองข้างหนักๆ เหมือนออกกำลังกายจัด ๆ มา
ทั้งๆ ที่ถ้าผมเวทปกติ ก็ไม่ได้ปวดเมื่อยอะไรขนาดนี้ อุ้มหลาน16 โล ไปไหนต่อไหนได้สบาย
ขาผมก็ปวดๆ เจ็บๆ ก้มดูมีรอยเขียวช้ำที่เข่า 1 จุด
แขนขวา 1 ชุด ท้องแขนซ้าน 1 ชุด แถมเจ็บหน้าแข้งแปลกๆ
......เมื่อคืนกูทำอะไรมาวะเนี้ย! .....
เมาก็ไม่เมา หรือว่าละเมอ....บ้าป่ะ กูไม่เคยละเมอ

แต่ขณะที่ผมกำลังนั่งตั้งหลักอยู่นั้น ปริ๊นซ์มันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ
"หลับป่ะวะพี่ เมื่อคืน"
"ไม่ค่อยว่ะ ทำไมวะ" นี่คือสงสัยคำถามมัน
"เออ...ผมก็นอนไม่ค่อยหลับ เหมือนเตียงนอนไม่สบาย เหมือนหนาว เหมือนอะไรไม่รู้"
"เตียงมั้ง พี่แม่งเมื่อยทั้งตัว แล้วนี่ทำไมไม่รู้มีรอยเขียวๆ เต็มเลย"

ถึงตรงนี้ ไอ่ปริ๊นซ์เอียงคอมองผมนิ่งๆ ขมวดคิ้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
ก่อนทำเสียงจึ๊ง! แล้วส่ายหัว
"เมื่อคืนผมฝันป่ะวะ"
"ห๊ะ....ฝันไรวะ" ผมทัก
"ไม่รู้วะพี่ จำไม่ได้..." ก่อนที่มันจะทำท่าคิดอยู่พักใหญ่
แล้วบอกว่า นึกไม่ออก แต่น่าจะฝันอะไรบางอย่าง
ซึ่งมันไม่สามารถนึกได้เลยว่า เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร

แต่มันพูดเหมือนผมตรงที่ มันก็ตื่นมาแล้วเมื่อยตัวเหมือนกัน
และหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน

ตอนขับรถกลับ
ผมเลยถามปริ๊นซ์มัน ว่าได้ยินผมเรียกรึป่าว
เพื่อเช็คตัวเองว่า ผมละเมอไปเตะอะไรเข้ารึป่าว
"พี่เรียกผมหรอ...เรียกไมอ่ะ" มันทำหน้างงๆ
"เรียกป่ะละ หรือไม่ได้เรียก"
แทนที่ไอ่ปริ๊นซ์จะตอบเลยว่า ใช่หรือไม่
แต่มันหยุดคิดไปนานเลยครับ แล้วขมวดคิ้วไปมา
เหมือนพยายามคิดว่า มันได้ยินหรือไม่ได้ยินเสียงผมกันแน่
"ไม่ได้ยิน...นะ..." เสียงแม่งลังเลมาก
ขณะที่ผมก็พยักหน้า แล้วไม่ได้สนใจเรื่องนี้ต่อ
พี่ปริ๊นซ์ก็ยกแขนขึ้นแล้วถกแขนเสื้อมาจนถึงท้องแขน
"ผมว่าผมแม่งต้องฝันเว่ยพี่ แขนนี่โดนไรไม่รู้.....เขียวเลย"

.............

ฝันแหละ.....พี่ปริ๊นซ์ กับ น้องปริ๊นซ์ น่าจะ....

.....ฝันเรื่องเดียวกัน.....

[ เรื่องสยอง 2 บันทัด ]