[Y]มาแชร์ประสบการณ์ความรักให้ฟังครับ 8 เขาเป็นคนเดินนำเข้าไปก่อน พอเปิดประตูเข้าไป พรึ่บ!!! สายตาครับ สายตาเกือบทุกโต๊ะ เกือบทุกคน แถมผีสางเทวดาแถวนั้นด้วยแล้วกัน จ้องมาที่เขาหมดเลย อืม กูอาย กูอนาจตัวเอง อยากจะเดินกลับไปที่รถจริงๆ เขาเดินเข้าไปโดยที่ไม่ใส่ใจสายตาที่จับจ้องมาที่เขา ผมก็เดินตามต้อยๆประหนึ่งคนใช้ตามถือของ ก่อนที่เขาจะหยุดแล้วหันมาถาม เอาอะไร ผมจ้องไปที่เมนูที่ติดอยู่บนผนัง คิดอยู่นานก่อนจะสั่ง มอคค่าแก้วเดียวก็พอ เขาพยักหน้ารับก่อนที่จะยืดคอมองหาโต๊ะว่าง แล้วชี้ไล่ให้ผมไปนั่งก่อน ซึ่งผมก็ทำตามโดยดี และไม่ลืมที่จะยื่นเงินให้เขาไป เขาไม่รับเงินผม แล้วรีบไล่ให้ผมไปรอที่โต๊ะ สงสัยคงกลัวว่าคนอื่นจะมองไม่ดีที่อยู่ใกล้คนใช้อย่างผม :((((( ผมเดินคอตกไปนั่งโซฟาตัวใหญ่นั่งได้2คน โต๊ะเล็กๆลายน่ารักวางอยู่ตรงหน้า เพื่อให้วางกาแฟ เค้ก และ หนังสือเล็กๆน้อยๆ แล้วเขาก็เดินมา พร้อมกับเครื่องดื่ม2แก้ว และเครื่องอะไรสักอย่างที่เขาอธิบายให้ฟังตอนหลังว่า ถ้าเค้กที่สั่งได้แล้ว จะมีไฟสีแดงติด ผมหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านรอเขาสักพักแล้ว จึงไม่ได้สนใจว่า เขาวางอะไรไว้ตรงไหน และเลือกที่จะนั่งตรงไหน แต่ผมต้องแปลกใจ ที่โซฟาที่ผมนั่งอยู่ ค่อยๆยุบตัวลง ผมเงยหน้ามองโซฟาฝั่งตรงข้าม มันว่างเปล่าไร้คนนั่ง เลยหันมามองคนข้างๆ แล้วก็ต้องรีบหันหน้ากลับมา เพราะอะไรนะหรอครับ เพราะว่าเจ้าตัว แมร่งนั่งจ้องหน้าผม พร้อมกับรอยยิ้มสุดหล่อนั่นไงหร่ะครับ!!!! มรึงจะทำให้กูเขิลทำมายยยยยยยยยยย แล้วกูเขิลทำมายยยยยยย ก็แค่ผู้ชายคนนึงยิ้มมาให้ แค่นั้นเอง !!!! ไม่ปล่อยให้ความคิดแตกกระจาย ผมก็เอ่ยปากถาม มานั่งนี้ทำไม ไปนั่งนู้น พร้อมกับชี้นิ้วไปที่โซฟาฝั่งตรงข้าม เขาเสหน้ามองตาม ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า ก็กูอยากนั่งตรงนี้ ไม่พอครับ ยังขยับมาใกล้ผมอีก จนผมต้องขยับหนี เขาเห็นดังนั้นก็เลยหัวเราะออกมา ตอนนี้สายตาคนรอบข้างเริ่มกลับมาจ้องมองเราอีกครั้ง เพราะ พฤติกรรมที่แสดงออกมา มันไม่ค่อยจะเหมือนเพื่อนชายที่มานั่งอ่านหนังสือกันแล้วสิ ผมหันไปมองรอบๆ ผิดจากเขาที่จ้องมาที่ผมอย่างเดียว มองทำไมวะ!!! ผมทำอะไรไม่ถูก นอกจากพูดขึ้นมาแก้เขิล คนมองหมดแล้วมรึง เขาหันไปมองรอบข้าง ก่อนจะกลับมาหยุดที่ผม ช่างแมร่งดิ โว้ยยยยยยยยยย อะไรของมรึงเนี่ยยยยยยยยย ผมได้แต่นั่งก้มหน้าอ่านหนังสือ แม้จะไม่เข้าหัวเลยสักนิด ส่วนเขาเลือกที่จะนั่งที่เดิม มองกวาดสายตาไปทั่ว บางทีก็มองมาที่ผม แล้วก็หยิบเจ้าอุปกรณ์ของที่ร้านมาดู ก่อนจะเดินไปรับเค้กที่สั่งมา 2จาน!!!!! ผมเงยหน้ามองเค้ก2จานนั้น โหหหห น่ากินว่ะ ก่อนจะหันไปพูดกับเขา เอาอีกแล้วนะมรึง ตรรกะคนรวยอีกแล้วนะ (ไม่เข้ากับประโยคข้างบนเลย!!!) 555555 นึกแล้วก็ขำตัวเองครับ เมื่อก่อน คำนี้เป็นคำด่าติดปากของผมเลย เขาคงชินแล้วครับ ไม่สนใจผม แล้วก็จิ้มกินเอากินเอาอย่างเดียว เราทั้งคู่ไม่มีบทสนทนาอะไรกันมากมาก ส่วนใหญ่จะเป็นเขาที่พูดกับผมก่อน สนุกมั้ย อ่านเรื่องไรวะ อร่อยมั้ย เอาอะไรอีกมั้ย ซึ่งผมก็ตอบส่งๆไป ไม่มีอะไรมากมาย จนเขาเงียบลงไปในที่สุด จนเวลาล่วงเลยมาถึงตีสอง ผมอ่านหนังสือจนเกือบจะจบเล่ม เขาก็นั่งเล่นเกมในไอโฟนของเขาไปเรื่อย ผมเงยหน้าขึ้นมามองเขาที่กำลังเล่นเกมในไอโฟนอย่างสนุกสนาน มรึงนี่ก็เด็กเหมือนกันเนอะ ผมคิดในใจก่อนที่จะเอื้อมไปหยิบเครื่องดื่มของเขาที่เขาสั่งมา แล้วผมก็ดูดจากหลอดเขาครับ!!! มันไม่ใช่จูบทางอ้อมนะโว้ยยยยยย!!! ผมทำหน้าเบ้ ก่อนจะหันไปถามเขา อะไรวะเนี่ย เขาหัวเราะแล้วตอบกลับมา โคอาล่ามาร์ชปั่น อืม เข้าใจคิด!!! จะบ้าเรอะ ผมทำหน้างง ก่อนที่เขาจะเฉลย ช็อกโกแลตปั่น แต่กูว่ามันเหมือนโคอาล่ามาร์ชปั่นมากกว่า จริงของเขาครับ ผมก็ว่ารสชาติมันเหมือนจริงๆ พอเขาตอบเสร็จเขาก็ก้มลงไปเล่นเกมต่อ ผมปิดหนังสือ มองบรรยากาศในร้าน ตกแต่งสวยดีครับ มีทั้งมุมนั่งพื้น มุมเก้าอีกสูง มุมโซฟา ไฟสว่างทุกที่ มีที่เสียบปลั๊กทุกโต๊ะ ถือว่าตอบสนองความต้องการได้ดีทีเดียว แล้วก็มาหยุดที่เขา มุมหล่อ มุมเท่ มุมน่ารัก เขาก็มีหมดเหมือนกัน ผมนั่งคิดไปเรื่อย ไม่รู้จะทำอะไรดี ก็เห็นทิชชู่กับปากกาตั้งอยู่บนโต๊ะ ก็เลยเอื้อมมือไปหยิบ เขามองตามมือผมนิดนึงก่อนจะหันกลับไปเล่นเกมต่อ ผมหยิบทิชชู่มาไว้ที่ตัก แล้วลงมือใช้ปากกาวาดรูปสิ่งที่อยู่ในหัวผม วาดไปสักพักหนึ่ง ก็เป็นเขาที่พูดขึ้นมา กลับกันมะ ดึกแล้ว อืม นี่ก็จะตี3แล้ว พรุ่งนี้ผมมีเรียนเที่ยง ไม่มีปัญหา แต่เขานี่สิ เรียนกี่โมง พรุ่งนี้มรึงเรียนกี่โมงวะ ผมถาม 9โมง กำ ไม่บอกกูวะ กูได้รีบกลับ เขาคงเห็นผมหน้าเครียดก็เลยพูดต่อ กูตื่นไปเรียนทันหรอกหน่า แล้วเขาก็เอื้อมมือมาหยิบกระเป๋าตัง บีบี กุญแจรถ ก่อนจะเงยหน้ามองผม พร้อมกับที่ผมยื่นทิชชู่ให้เขา อะไรวะ เขาถาม ผมเลิกคิ้วก่อนจะตอบ ผ้าอนามัยมั้งฟัส! เอาไป กูให้ เขายิ้มก่อนจะรับไป แล้วก็ก้มลงดู ส่วนผมหรอ เขิลครับ เขิลมาก ไม่คิดว่าจะทำอะไรแบบนี้ ผมเลยเลือกที่จะหันหน้ามองไปที่อื่น ก่อนที่เขาจะเรียกผมหันกลับไป แล้วกางทิชชู่ที่ผมยื่นให้ ให้ดู กูรู้โว้ยยยย ว่ากูเขียนอะไรลงไป กูชอบว่ะ ขอบคุณมาก เขาตอบกลับมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มสุดๆ พร้อมกับขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็เก็บทิชชู่นั้นลงกระเป๋าตังไป สองครั้งแล้วนะเว้ยวันนี้ ขยี้หัวกูสองครั้งแล้วนะโว้ยยยยยยยยย!!!! คงอยากรู้สินะครับว่าในทิชชู่นั้นผมเขียนอะไร อิอิ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ผมก็แค่วาดรูป หมีตัวหนึ่งที่คุ้นตาที่อยู่บนกล่องขนม กับแก้วน้ำทรงสูงแบบในร้าน พร้อมกับเขียนประโยคสั้นๆไว้หนึ่งประโยคว่า โคอาล่ามาร์ชปั่น อิอิ ผมน่ารักใช่มั้ยล้าาาาาาาาา หลังจากเก็บของเสร็จ เราสองคนลุกขึ้นยืน และเดินออกจากร้านไป ระหว่างร้านไปถึงคอนโดผม ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นเลย มีก็แต่รอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าเขาตลอดทาง ทำเอาผมยิ้มตามไปด้วยเลย หลังจากมาถึงคอนโด ยิ้มทักพี่ยาม ผมก็เดินยิ้มตัวลอยขึ้นห้องไป ล้างหน้า แปรงฟัน ไม่อาบน้ำ เปลี่ยนชุดนอน ก่อนจะล้มตัวลงนอนแล้วนึกถึงเรื่องที่ผ่านมา แค่มรึงว่าง ไม่อยากอยู่บ้าน ก็เลยมาหากู พากูไปอ่านหนังสือ เลี้ยงกาแฟกับเค้กกู แล้วก็มาส่งกูแค่นั้นหรอวะ มันไม่วุ่นวายเกินไปหน่อยเรอะ คำถามนี้วนเวียนอยู่ในหัวผมสักพักนึง ก่อนที่ผมจะเด้งตัวลุกจากเตียง เดินไปหยิบบีบี แล้วก็แอลกใจว่าทำไม เขาไม่ส่งมา เพราะโดยปกติแล้ว เขาจะเป็นฝ่ายส่งมาก่อนว่าถึงบ้านแล้วทุกครั้ง ไม่รอช้า ผมก็เลือกที่จะเป็นฝ่ายส่งไปก่อนเอง ถึงบ้านยังวะ ทำไมนานจัง เขาอ่านทันทีครับ แล้วส่งกลับมา ถึงแล้ว นึกว่าจะไม่ถามซะอีก เห้ย!!! อะไรวะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมกูรู้สึกตะหงิดๆ ทำไมกูรู้สึกว่าอะไรมันเปลี่ยนไป ทำไมกูรู้สึกว่ากูทำอะไรผิด ผมรีบส่งกลับไปหาเขา ก็ปกติ มรึงจะเป็นคนบอกกูก่อนนี่นา วันนี้กูไม่เห็นมรึงบอก กูก็นึกว่าไปขับรถชนที่ไหน ก็จริงครับ ผมรู้สึกแปลกๆ ถ้าจะนอนหลับไป ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาถึงบ้านหรือยัง สักพักเขาก็ตอบกลับมา เป็นห่วงกูสินะ ไอ้สลัสผัก!!! มรึงมารู้ความคิดกูได้ไง แล้วนี่มรึงลองใจกูเรอะ เดี่ยวมรึงจะโดนนนนน!!!!! ผมรีบส่งกลับไป ไอฟายยยยยยยยยย เขาอ่านแล้วตอบกลับมา 5555555 กูแซวเล่น นอนเถอะ พรุ่งนี้เรียนเช้า ผมอ่านแล้วคิดในใจ หึหึ เล่นงี้กับกู กูไม่ปล่อยไว้หรอก จากนนั้นผมก็ PING รัวๆใส่เขาไป สะใจคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ แต่สักพักเขาก็โทรมา !!! ใช่ครับ โทรมา อ่านไม่ผิดหรอก ผมก็งงไปเลยครับ ปกติไม่โทรหากันหนิ ผมรับพร้อมกับทำเสียงแปลกใจ ฮัลโหล - - แปลกใจมากเลยกู เขาตอบกลับมาเสียงเข้ม ถ้ามรึงไม่หยุด PING มา กูจะไปรับมรึงมานอนบ้านกูแล้วนะ!!! ผมได้ยินดังนั้น ก็รีบบอกขอโทษเขา แล้วบอกว่า จะเป็นเด็กดี จะไม่ทำอีกแล้ว ก่อนจะวางสายไป แล้วผมก็ล้มตัวลงนอน คิดถึงคำพูดล่าสุดที่เขาเพิ่งพูดมา กูจะไปรับมรึงมานอนบ้านกู เอ่อะ!!! แล้วมันเกี่ยวเชรี่ยไรกับที่กูทำให้มรึงนอนไม่หลับเนี่ย!!! คิดแล้วก็ปวดหัว นอนดีกว่า คืนนั้นผมได้นอนประมาณตี4ครับ เพราะนอนไม่หลับตามเคย ปล.เขียนตอนนี้ ก็ทำให้ความทรงจำตอนนั้นกลับมาชัดเจนขึ้น กระดาษทิชชู่แผ่นนั้น ผมก็ไม่รู้ว่าเขายังเก็บไว้อยู่รึเปล่า รสชาติโคอาล่ามาร์ชปั่นแก้วนั้น ถึงผมไม่ค่อยชอบ แต่ก็ยังจำมาได้ถึงทุกวันนี้ 5555555
จะน่ารักกันเกินไปแล้วนะ ^^ ชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ
โดย: taran IP: 171.6.236.65 วันที่: 26 พฤศจิกายน 2555 เวลา:22:19:30 น.
ระวังจะนอนไม่พอนะครับ :)
ถ้าความคิดผม ผมว่าเค้ายังคงเก็บไว้ละ เพราะมันคือความทรงจำที่มีค่า มีความสุข มีห้วงคำนึงถึงเรื่องราวต่างๆ ที่นึกถึงเมื่อไรก็ยิ้มได้เสมอนี้น่า โดย: สาหร่ายครองโลก IP: 171.99.85.178 วันที่: 7 ธันวาคม 2555 เวลา:12:42:03 น.
|
แนวนิ้วนิ้วแนว
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]
Group Blog
All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
น่ารักที่สุดในโลกกก