หล่มช้าง หากข้าไม่ตายลงเสียในดงดำข้างหน้านั่น ข้าจะกลับมา .... !? [ปูมวันที่ 44 (จบภาค1) ]
xx xxxx 2502
หล่มช้าง
พรุ่งนี้แล้วสินะที่ต้องจากหล่มช้างไป อยู่ที่นี่มาร่วมเดือนจนจะกลายเป็นคนหล่มช้างไปแล้ว คิดๆก็เสียดายเหมือนกันที่ต้องจากไป คนที่นี่แม้จะดูป่าเถื่อนไร้อารยธรรมไปบ้าง แต่ทุกคนก็มีแต่ความจริงใจให้กัน ถ้าไม่ติดที่ต้องตามอนุชากลับมา เราก็อยากอยู่ที่นี่ให้นานกว่านี้แหละ
ทุกสิ่งทุกอย่างถูกเตรียมไว้พร้อม สำหรับความสาหัสสากรรจ์ที่เราจะต้องเจอ เต็มที่เท่าที่เราจะบรรทุกไปได้ แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็ใจของพวกเรานี่แหละ ที่เตรียมกันมาเต็มร้อย ขนาดน้อยยังยอมให้เชษฐาหั่นผมออกจนสั้นจุดจู๋เลย
ฝีมือเชิงพรานของเราก็ดีขึ้น แบบฝึกหัดที่ได้จากที่นี่ทำให้เราพัฒนาขึ้นไปมาก ก็หวังว่ามันจะมากพอที่จะไม่เป็นภาระให้ใครอย่างที่ผ่านมานะ
คืนนี้ชาวบ้านจัดงานเลี้ยงส่งให้พวกเรา มันเป็นงานเลี้ยงที่สนุกปนเศร้ายังไงก็ไม่รู้ ยิ่งน้อยด้วยแล้ว เกือบจะร้องไห้ออกมาทีเดียวตอนที่นังแอเอาเจ้าพลายมาลาแม่ของมัน แต่งานเลี้ยงคืนนี้ก็เป็นแค่ช่วงสั้นๆเท่านั้น เพราะพวกเราต้องเดินทางกันแต่เช้า เชษฐาจึงไม่อยากให้เราอ่อนเพลียกันนัก คงอยากให้ออมแรงไว้เผชิญงานหนักในวันพรุ่งนี้
เราเองก็ต้องรีบเข้านอนเหมือนกัน ต้องออมแรงให้มากที่สุด พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้ มันจะหนักจะหนากว่าที่ผ่านมาสักเท่าไหร่กันนะ มานึกถึงเรื่องเล่าของรพินทร์กับแงซายก็ให้แสยงสยองในใจ ตะขาบตัวเท่าฝาบ้าน ต้นพริกขนาดหลายคนโอบ กิ้งก่าเพลิงที่เลื้อยไปทางไหนก็มอดไหม้เป็นทาง เดี๋ยวก็ได้รู้กันไปแล้วสินะ ว่าสิ่งที่หมอเล่ามาจะจริงรึเท็จสักเพียงใด
หล่มช้างเอ๋ย ขอให้การจากกันครั้งนี้ไม่ได้เป็นการจากลาชั่วนิรันดร์ หากข้าไม่ตายลงเสียในดงดำข้างหน้านั่น ข้าสัญญา ข้าจะกลับมาอีกครั้งให้จงได้
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค |
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
