หึๆ พ่อคนใช้บรรดาศักดิ์ -_-" .... !? [ปูมวันที่ 34 ]
xx xxxx 2502
เขาอีโก้ง
สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง พรานใหญ่ของเราไม่ใช่ทั้งนักปราชญ์และก็ไม่ได้มีสี่ตืน ย่อมต้องพลาดกันบ้าง เป็นธรรมดา รพินทร์นำเราตัดทางผิดตั้งกะออกจากพุเตย ไปวกอ้อมเขาอีโก้งอยู่เกือบครึ่งลูกถึงค่อยรู้ เลยต้องยืดเวลาเข้าหล่มช้างไปอีกวัน ไอ้เรื่องเวลาที่ช้าไปบ้าง หรือเรื่องที่พ่อพรานเอกนำเราตัดทางผิด พวกเราไม่เก็บมาคิดให้กังวล หรือจะกล่าวโทษเค้าหรอก
ไอ้เรื่องที่ต้องคิดกันจริงๆ ก็เจ้าคนใช้บรรดาศักดิ์ของเรานี่แหละ รพินทร์ตัดทางผิด หมอก็ดันรู้ แถมรู้ก่อนเจ้าตัวอีกมั้ง นั่นยังไม่เท่าไหร่ แต่ที่น่าจับมาเขกกระบาลจริงๆ ก็เรื่องที่รู้แล้วแต่ไม่ยอมบอกนี่แหละ ปล่อยให้เราเสียเวลาเดินกันเป็นวันๆ ไม่รู้คิดอะไรของมันอยู่ เดาใจมันไม่ถูกจริงๆ คราวไอ้แหว่งก็ทีแล้ว ครั้งนั้นมันมีเหตุผลมาอ้าง เลยปล่อยๆ มันไป แต่คราวนี้สิ มันจะมีเหตุผลอะไรอีก อย่างที่รพินทร์ว่าไว้ไม่ผิด พวกเราไม่ควรไว้ใจมันมากนัก ต่อไปเห็นจะต้องคอยจับตาดูมันตลอดแล้วสิ ไม่รู้ว่าคราวหน้ามันจะเล่นตลกอะไรกับเราอีก
หลังจากพวกเราหยุดพักจัดแจงเรื่องที่พักเรียบร้อย ภาพที่ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เห็นก็ปรากฏต่อสายตาอีกครั้ง มหิงสาเป็นฝูงนับได้ราวยี่สิบกว่าตัว เห็นแล้วก็นึกถึงไอ้เขาเกกตัวนั้น ดีเท่าไหร่แล้วที่ตอนนั้นพวกเราปะทะกับมันแค่ตัวเดียว ถ้าต้องเจอพร้อมกันทีเดียวเป็นฝูงอย่างนี้ ต่อให้สิบรพินทร์ก็เห็นจะรอดยาก
พอพวกมันควบผ่านไป สีหน้าของรพินทร์กับแงซายก็ดูแปลกไป คล้ายมีเรื่องคิดไม่ตกอยู่ ดูกังวลอย่างไรไม่รู้ พอมาฟังเชษฐาถามขึ้นมาว่ามันหนีอะไรมา ก็เริ่มกังวลเหมือนกันแฮะเรา ไอ้ชาติทรพีพวกนี้มันตื่นตกใจอะไรง่ายๆ ที่ไหน ถ้าจะว่ากันจริงๆ แล้วก็จัดได้ว่าเป็นจ้าวป่าประเภทหนึ่งทีเดียว ต่อให้เสือก็เหอะ ถ้ามาเจอกันตัวต่อตัว ที่จะต้องหนีน่ะไม่ใช่ควายป่าหรอก เสือต่างหาก แล้วนี่มันทั้งฝูงตั้งร่วมยี่สิบตัว ทะลึ่งวิ่งเตลิดมาพร้อมกันอีก ยังนึกไม่ออกเลยว่า ควายป่าฝูงใหญ่ขนาดนี้ยังจะกลัวอะไรอีก
::::::::::: credit ::::::::::::::::::::::::::::::
ตรวจคำผิด :mera , สหายน้อย
ตรวจเนื้อหา :wormy , นายเค
รวบรวมแก้ไข : ฟ้ากาง
ตรวจสำนวน :ภคิน , จตร
รูปประกอบ : นายเค
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
