"เขา" เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังคงวิ่งไล่ตามความฝัน....และยังคงค้นหาตัวเอง
"เขา" เป็นเหมือนกับผู้ชายทั่ว ๆ ไป ไม่อ่อนหวานแต่อ่อนไหว...ไม่แข็งแรงแต่แข็งกระด้าง
แสดงออกในสิ่งที่ตรงข้ามกับความต้องการของจิตใจ ไม่พูดคำว่ารัก ไม่เคยแสดงออกว่า "เขา" รัก "เธอ"
สิ่งเดียวที่เขามีให้อย่างเสมอต้นเสมอปลายก็คือสายตา...และความจริงใจ
"เขา" คิดว่ามันน่าจะเพียงพอแล้ว... และ "เธอ" ก็คงจะคิดเช่นเดียวกับ "เขา"
ทุกครั้งที่ "เขา" คิดถึงก็มักจะพูดแต่เพียงว่า "ก็แค่อยากคุยด้วย"
มันคงจะดีกว่านี้ถ้า "เขา" กล้าที่จะยอมรับกับความต้องการของหัวใจตนเอง


"เธอ"เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการใครสักคน...คนที่"เธอ"รักและเป็นคนที่รัก
"เธอ"ยังคงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรักและหวังว่าสักวันจะต้องเจอคนที่เกิดมากันและกัน
"เธอ"มักจะวางตัวนิ่งๆเฉยๆเมื่ออยู่กับ"เขา"ไม่เคยบอกว่ารู้สึกเช่นไร...สิ่งเดียวที่"เธอ"ทำได้และทำเสมอมาคือการรอ
รอให้"เขา"เปิดโอกาสให้กับ"เธอ"และกับตัว"เขา"เอง
รอสักวันที่"คนทั้งคู่"เปิดหัวใจให้แก่กันและกัน
"เธอ"หวังไว้เช่นนั้น..หากแต่"เธอ"เองก็ไม่เคยบอกเช่นกันว่าคิดถึง"เขา"มากมายเพียงไร
สิ่งที่ "เธอ" มักจะย้ำตลอดเวลา "รักษาสุขภาพมาก ๆ " มันคงจะดีกว่านี้ถ้า "เธอ" จริงใจกับความรู้สึกของหัวใจเธอเอง


เรื่องของคนทั้งคู่นี้...ไม่มีตอนจบ...เพราะไม่มีตอนเริ่มต้น..
ทั้งคู่ยังคงดำเนินชีวิตต่อไปตามวิถีทางที่ควรจะเป็น
พบเจอกันเพื่อความสุขใจ...และเก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆเอาไว้
แต่ทั้งคู่ไม่สามารถจะรับรู้ถึงความรักที่ต่างคนมีให้กันได้
เพราะต่างคนต่างแอบซ่อนความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง....


ได้โปรดรับรู้ไว้เถิดว่า
มนุษย์...มีตาไว้ดู....มีหูไว้ฟัง
มีหัวใจ.....เอาไว้รู้จักความรัก
ความรักที่ไม่สามารถแสดงให้หัวใจอีกดวงได้รับรู้
ก็เป็นแค่ความรู้สึกที่สูญเปล่า...เป็นความรักที่ไร้ค่า
อย่าปล่อยให้เวลาล่วงเลยไป..จนไม่มีโอกาสที่จะแสดงความรัก
เพราะท้ายที่สุดแล้ว
ความรักคือชีวิต และชีวิตก็สถิตอยู่ในหัวใจ


ปล.วันนี้คุณบอกรักใครรึยัง
ขอให้ความรักที่อยู่ในก้นบึ้งของจิตใจคุณทุกคน
จงเบ่งบานและงอกงาม