.+*+. ปราการแห่งความรัก .+*+. .+*+. ปราการแห่งความรัก .+*+.เรื่องนี้เกิดขึ้นที่เวียดนามเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่บันทึกไว้ในข้อเขียนเรื่อง "เมตตาภาวนา :คำ สอนว่าด้วยรัก" ของท่าน "ติช นัท ฮันท์ อ่านจบหลายครั้งก็ยังประทับใจ จึงอยากนำมาเล่าต่อชายหนุ่มกับหญิงสาวคู่หนึ่งเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่นาน ฝ่ายชายก็ถูกเกณฑ์ไปราชการสงคราม หญิงสาวไปส่งสามีจนสุดสายตา เขาหายไปในสงครามเป็นเวลากว่า 3 ปีจึงส่งข่าวคราวกลับมาเธอดีใจมากจูงมืออ้ายตัวเล็กไปรับผู้เป็นพ่อแต่เช้าตรู่ทันทีที่พบกันทั้งสองโผเข้าหา กัน สัมผัสไออุ่นจากกันและกัน นิ่ง นานจนเกือบลืมไปว่ามีลูกชายตัวเล็กยืนจ้องตาแป๋วอยู่ผู้เป็นพ่อดีใจมาก ยื่นมือไปหมายกอดลูกชายแต่เจ้าหนูถอยกรูดแม่ปลอบว่า "อย่าตกใจเจ้าหนูไม่เคยเห็นหน้าพ่อมาก่อนก็เป็นเช่นนี้แหละ"ทั้งสามเดินกลับมาตามทางจนถึงตลาดหญิงสาวขอตัวเข้าไปซื้อข้าวของสำหรับทำกับข้าวมื้อพิเศษชายหนุ่มมีโอกาสอยู่กับลูกชายจึงขออุ้มเจ้าตัวน้อยอีกครั้งหนึ่งแต่ไม่สำเร็จ เท่านั้นยังไม่กระไรพอเจ้าลูกชายเริ่มพูดบางสิ่งบางอย่างเขาจึงรู้สึกได้ถึงที่มาแห่งปฏิกิริยาอันผิดปกติ"น้าไม่ใช่พ่อ ของหนู พ่อหนูมาหาแม่ทุกคืน พอแม่นั่งพ่อก็นั่ง พอแม่ยืน พ่อก็ยืน..."เพียงไม่กี่คำเท่านี้เองหัวใจของชายหนุ่มผู้เหนื่อยหนักมาจากสงครามอันแสนหฤโ หดยาวนานก็พลันกระด้างยังกับแผ่นศิลาสักพักหนึ่งพอหญิงสาวเดินกลับมาจากตลาด เธอก็พบว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เขาไม่เพียงแต่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนหากหน้าเธอเข้าก็ไม่ปราย ตามองอีกต่อไป เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเย็นวันนั้นอาหารที่เธอบรรจงทำอย่างสุดฝีมือเพื่อต้อนรับการกลับมาของเขาจืดสนิททั้งคู่เข้านอนแต่หัวค่ำ ต่างนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืดเธอถามตัวเองว่าเกิดอะไรขึ้นขณะ ที่เธอแวะไปซื้อของเขาถามว่าเธอยังเป็นผู้หญิงคนที่เขาสุดรักอย่างจับใจคนเดิมอยู่หรือเปล่าต่างคนต่างถามกันและกันในความมืด ทว่าเป็นการถามที่เงียบงำจนวังเวงเขาเย็นชากับเธอจากวันแรกจนถึงวันที่สาม ไม่มีการถามไถ่ไม่มีการโอบกอดอัน อบอุ่น ไม่มีการรับประทานอาหารร่วมกันอย่างเอร็ดอร่อยไม่มีแม้แต่การปรายตามองกันและกัน อย่างเต็มสองตาฉันสามีหนุ่มภรรยาสาวการณ์เป็นไปดังนั้นอยู่จนถึงเย็นวันที่สาม แล้วความอดทนของเธอก็สิ้นสุดลง เธอตัดสินใจลาจากความระทมทุกข์ที่แม่น้ำสายหนึ่งทิ้งปมปัญหาทุกอย่างไว้ ข้างหลังอย่างไม่ไยดีธอเย็นวันนั้นเขารู้ข่าวการจากไปของเธอด้วยน้ำตานองทั้งสองแก้มเขาไปรับศพ เธอมาบำเพ็ญกุศลอย่างเงียบๆในบ้านของตัวเองมีเพียงเจ้าหนูเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนเขาจนดึกดื่นและคืนนี้ความลึกลับทั้งปวงก็ได้รับการคลี่คลายตะเกียงน้ำมันก๊าดที่จุดไว้บนโลงค่อยๆหรี่ลงจวนเจียนจะดับเขาเติมน้ำมันแล้วจุด ใหม่ เปลวไฟโชนแสงวูบวาบ เขาลุกเดินกลับไปกลับมาขณะนั้นเองเงาของเขาทาบทอไป ปรากฏยังฝาเรือนเจ้าหนูชี้ไปที่เงาพลางตะโกนลั่น "นั่นไง พ่อหนูมาแล้วพอแม่นั่งพ่อก็นั่ง แม่ยืนพ่อก็ยืน คนนั้นแหละพ่อของหนู"ชายหนุ่มมองตามเจ้าหนู เห็นเงาของตัวเองทาบทออยู่ที่ฝาจึงเข้าใจขึ้นมาใน นาทีนั้นเองว่า "พ่อ" ที่เจ้าหนูเอ่ยถึงก็คือ "เงา"ที่เห็นอยู่นี่เอง ปริศนาทุกอย่างกระจ่างแล้วเธอ...คงรักเขามากสินะ ถึงขนาดสมมุติให้เงาตัวเองเป็นเขา แล้วบอกเจ้าหนูว่าเงาก็คือตัวเขา คือ "พ่อ"ที่หายไปในสงคราม โอ...ไม่น่าเลยความจริงนี้เจ็บปวดเกินไป เจ็บเกินกว่าหัวใจของคนธรรมดาจะรับไหวรุ่งขึ้นะ อีกวัน เขาชดใช้ความผิดพลาดอย่างมหันต์ของตัวเองด้วยการให้แม่น้ำเป็นตุลาการผู้พิพากษาชีวิตเขาอีกชีวิตหนึ่ง...เรื่องราวของเขาและเธอเป็นโศกนาฏกรรมแห่งความรักที่เล่าขานกันมาอีกนานนับนานวันนั้น หลังจากเจ้าหนูพูดถึง "พ่อ" ของตัวเองให้เขาฟังที่กลางตลาดหากเขา ไม่หุนหันพลันแล่น มีสติสักนิดหนึ่ง ถามไถ่จากเธอว่า "พ่อ"คนที่เจ้าหนูพูดถึงคือใคร และหลัง จากที่เขาเย็นชา ปิดปากเงียบสนิทหากเธอจะอาจหาญถามเขากลับไปว่ามันเกิดอะไรขึ้น เธอก็คงไม่ต้องเจ็บจนเกินเยียวยาและเขาเองก็คงไม่ต้องจบชีวิตอย่างน่าอนาถเช่นนั้นไม่ใช่เธอไม่รักเขา และไม่ใช่เขาก็ไม่รักเธอ หากทั้งเธอและเขาต่างรักต่างภักดีต่อกันอย่างสุดซึ้ง ความรักของคนทั้งสอง บริสุทธิ์ งดงามหมดจด จนกลายเป็นตำนานเล่าขานดังเรื่องราวของวีรบุรุษวีรสตรีผู้พิชิตความผิดพลาดหากจะพึงมีบนเส้นทางแห่งรักแท้จนกลายมาเป็นโศกนาฏกรรมของคนทั้งคู่เกิดจากเส้นบางๆของปราการแห่ง "ทิฐิ" โดยแท้หากทั้งเธอและเขา ยอมวาง "ทิฐิ" ลง แล้วหันหน้าเข้าหากันอย่างถ้อยทีถ้อยอ าศัยถามไถ่จากกันและกันอย่างให้เกียรติกันทั้งสองฝ่ายไหนเลยจะต้องมาจำพรากทั้งที่ยังรักล้นใจเช่น นั้นรักเอย รักนั้นงดงาม...........บริสุทธิ์ อ่อนหวาน ไม่ใช่ความผิดของความรักหรอกจะบอกให้ผิดที่ใจอันมากด้วย "ทิฐิ" ของทั้งคู่นั่นต่างหากปรารถนารักที่ยั่งยืนหมื่นปี อย่าให้มี "ปราการแห่งทิฐิ"มากางกั้นแค่นั้นพอ ........ปล. บทความนี้ขอฝากให้คุณ Jane_ka_Nanny Create Date :11 พฤษภาคม 2551 Last Update :11 พฤษภาคม 2551 18:56:30 น. Counter : Pageviews. Comments :4 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก เศร้าจังค่ะ ตัวเราเองตอนนี้ก็ได้แต่รอ และรอเช่นกัน เราเชื่อว่าเราเป็นคนซื่อสัตย์ รักเค้าและภักดีเสมอ และเค้าก็คงเป็นเช่นเดียวกันเราอยากให้ทุกๆคนที่มีรักแท้ให้แก่กันมีความสุขจากนี้และตลอดไป โดย: fay IP: 208.59.123.86 11 พฤษภาคม 2551 20:45:45 น.เรื่องทิฐิ ถ้ามันลดๆลงและเลือนหายไปได้จากความรักก็คงดีนะคะ โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) 12 พฤษภาคม 2551 14:14:03 น.ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ โดย: น้ำปริ่มแก้วนิ่งๆ 12 พฤษภาคม 2551 14:25:46 น.คิดน้อยก็ไม่ดี...คิดมากก็ไม่ดี...คิดไงดีล่ะเนี่ย...คิดลึกดีไม๊... โดย: big-lor 12 พฤษภาคม 2551 15:23:32 น.
เราอยากให้ทุกๆคนที่มีรักแท้ให้แก่กันมีความสุขจากนี้และตลอดไป
โดย: fay IP: 208.59.123.86 11 พฤษภาคม 2551 20:45:45 น.
โดย: eeh (คิตตี้น้อยสีชมพู ) 12 พฤษภาคม 2551 14:14:03 น.
โดย: น้ำปริ่มแก้วนิ่งๆ 12 พฤษภาคม 2551 14:25:46 น.
คิดน้อยก็ไม่ดี...คิดมากก็ไม่ดี...
คิดไงดีล่ะเนี่ย...คิดลึกดีไม๊...
โดย: big-lor 12 พฤษภาคม 2551 15:23:32 น.