bloggang.com mainmenu search
เกียรติยศของคนปะเกือก - The Cobbler by Ariel Marinie



เกียรติยศของคนปะเกือก - The Cobbler by Ariel Marinie


ชายชราผู้นั้นเป็นช่างซ่อมรองเท้า แกมีร้านเล็กๆ อยู่ที่มาเรย์ ถิ่นเก่าแก่มีชื่อใน
ปารีสและเป็นระแวกที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เพื่อคุณค่าสำคัญทางประวัติศาสตร์
วันที่ผมเอารองเท้าไปให้แกซ่อมนั้น ตอนแรกแกบอกว่า “ลุงไม่มีเวลา
หรอก เอาไปให้ไอ้หมอที่อยู่ถนนใหญ่เถอะ เขาซ่อมได้ทันทีเลย”

แต่ผมเล็งร้านนี้ไว้นานแล้ว แค่เห็นม้ายาวของแกเต็มล้นไปด้วยเครื่องไม้เครื่องมือ
และแผ่นหนังชิ้นเล็กชิ้นน้อย ผมก็รู้เลยว่าแกเป็นช่างที่ชำนาญ "ไม่ละ” ผมยืนกราน
“ไอ้หมอนั่นจะทำรองเท้าผมเสีย ฝีมือเขาไม่เอาไหน”

“ไอ้หมอนั่น” เป็นเจ้าของร้านประเภทที่รับติดส้นรองเท้าและรับทำลูกกุญแจอย่าง
รวดเร็วขนาด “ลูกค้าคอยรับคืนได้" ช่างจำพวกนี้ทำงานอย่างสุกเอาเผากิน
ไม่ได้มีความรู้เรื่องซ่อมรองเท้าหรือทำลูกกุญแจสักเท่าไร พอดีพอร้าย
ลูกค้าอาจต้องปารองเท้าที่ตั้งใจจะซ่อมสายรัดส้นเพียงข้างเดียวทิ้งไปทั้งคู่

เมื่อลุงช่างของผมเห็นว่าผมไม่ละความพยายามแน่แล้ว แกจึงยิ้มพลางเช็ด
มือทั้งสองข้างกับผ้ากันเปื้อนสีน้ำเงิน มองดูรองเท้าของผม บอกให้ผมใช้
ชอล์คเขียนชื่อผมเองลงบนส้นรองเท้าข้างหนึ่งและสั่งว่า “ซักอาทิตย์นึง
ค่อยมาเอา”

ผมกำลังจะออกไปจากร้านอยู่แล้วตอนที่แกหยิบรองเท้าบู๊ตคู่หรูลงมาจาก
ชั้นวางรองเท้า เป็นรองเท้าที่ทำจากหนังอ่อนนุ่มและด้วยฝีมือเยี่ยม


“ดูฝีมือลุงซี่” แกชวนให้ผมดูด้วยความภูมิใจ “ในปารีสเนี่ย มีช่างฝีมือยังงี้
อยู่แค่สามคนเท่านั้นนะ”

เมื่อผมกลับออกมานอกถนนอีกครั้ง ผมเห็นโลกทั้งโลกดูราวจะใหม่เอี่ยมอ่อง
ขึ้นมาทันใด ลุงช่างเป็นตัวอย่างที่หลุดออกมาจากยุคกลาง ชายชราผู้นี้พูดจา
ง่ายๆซื่อๆ สวมหมวกสักหลาดรูปร่างพิกลและมีฝุ่นจับเขลอะ สำเนียงแปร่งๆ
แปลกๆ ที่เดาไม่ได้ว่ามาจากิ่นใด และที่สำคัญที่สุด มีความภูมิใจใน
งานฝีมือของตนยิ่งนัก

สมัยนี้ คนให้ความสำคัญเพียงว่า ลงทุนแล้วจะได้กำไรหรือขาดทุนเท่าไร วิธีการ
เก่าๆ ยังใช้ทำมาหากินได้ตราบเท่าที่ทำแล้วมีผลประโยชน์ตอบแทน พูดง่ายๆ
ก็คือ เป็นยุคที่คนเราถือว่างานคือช่องทางหาเงินให้ได้มากขึ้นเท่านั้น ไม่ได้
มองว่า งานก็เป็นอีกวิถีหนึ่งซึ่งตนจะได้ตระหนักถึงความสามารถอันเป็น
แก่นแท้ของตนเอง ในช่วงเวลาเช่นนี้ การได้พบคนปะเกือกผู้แสวงหา
ความพอใจอย่างใหญ่หลวงให้ตนเองได้จากความทระนงในผลงาน
ที่ทำอยากสุดฝีมือ ทำให้ผมรู้ว่ายังมีคนคิดเช่นนี้อยู่ นับเป็น
ความประโลมใจที่หาได้ยากยิ่ง

ผลงานฝีมือดีมีคุณภาพบ่งบอกความมีศักดิ์ศรี ไม่ว่าอาชีพใด คนทำงานผู้หยิ่ง
ในศักดิ์ศรีของตนจะพยายามทำหน้าที่อย่างรอบคอบระมัดระวังด้วยความ
ซื่อสัตย์สุจริต และโดยปราศจากความทยานอยากอื่นใด คนเช่นนี้มี
เกียรติยศมากพอๆ กับศิลปินเรืองนาม ความมีศักดิ์ศรีหาใช่มรดก
ตกทอดไม่ คนดีน่านับถือจึงสมควรได้รับการยกย่องว่า
เป็นผู้มีเกียรติอย่างแท้จริง

**************



หนูหล่อ มอไม้แก่น
แปลจากเรื่องย่อ The Cobbler ของ Ariel Marinie
12 กพ. 2553



มีคนบอกว่าควรสงวนลิขสิทธิ์งานแปล
แต่ใครแฮ็ปงานขี้ปะติ๋วเนี่ยก็สิ้นคิดแล้วครับ



Create Date :14 กุมภาพันธ์ 2553 Last Update :14 กุมภาพันธ์ 2553 10:28:35 น. Counter : Pageviews. Comments :21