๐ ระลอกคลื่นตื่นลมซัดโลมฝั่ง
เสียงคล้ายดั่งรำพันคราหวั่นไหว
โพ้นทะเลเห่เพรียกเหมือนเรียกใคร
หันมองหาทิศใดก็ไร้เงา

๐ ท่วงทำนองร้องกู่ให้รู้สึก
ในห้วงลึกแห่งฝันของวันเหงา
ไยสำแดงโทษทัณฑ์มิบรรเทา
แปลงรูปหลอกหยอกเย้าอยู่เช้าเย็น

๐ ยังจดจำได้มั่นคำนั้นอ้าง
ดังก้องกลางทรวงอยู่ให้รู้เห็น
คลื่นครวญคลั่งสั่งหาดสาดกระเซ็น
ราวจะเป็นการย้ำถ้อยรำพัน

๐ ย้อนวนในมโนนึกจารึกอยู่
โดยมิรู้จากร้างออกห่างขวัญ
กระซิบสั่งฝั่งนานนับกาลกัลป์
แท้เสียงนั้นเพียงคลื่นยามตื่นลม

๐ จินตภาพซาบซึ้งตราตรึงจิต
ได้ซึมซับจับติด แต่พิษขม
ที่แล่นพร่านซ่านอกวิตกตรม
ต้องทนท้อระทมสุดข่มลง

๐ จะตัดเยื่อเถือใยเสียให้ขาด
แต่มิอาจทำตามความประสงค์
ใจหนอช่างผูกพันจนมั่นคง
ราวถูกวงบ่วงบาศพันพาดรั้ง

๐ ฤาภพชาติวาดวางลงต่างทิศ
พรหมลิขิตบิดเบี้ยวเกินเหนี่ยวหวัง
กำแพงใจขึงขอบเข้าครอบบัง
เป็นคุกขังเกินเคลื่อนเขยื้อนพ้น

๐ นับวันเดือนเลื่อนเลยคำเอ่ยเอื้อน
ยังเย้าเยือนเตือนติดจนจิตหม่น
พร้อมเจือทุกข์รุกทบบรรจบวน
จักข้ามพ้นทะเลฝันได้วันใด

๐ ลมคลื่นหวนทวนเห่ทะเลตื่น
จนดึกดื่นหมื่นดาวพร่างพราวใส
สนสีเสียดเบียดก้านสะท้านใบ
สะท้านในใจหนึ่งคะนึงครวญ

๐ เดือนเพ็ญดวงช่วงโชน ณ โพ้นภพ
เหมันต์กรายกลืนกลบบรรจบหวน
กาลผ่านเวียนเปลี่ยนทัศน์เข้าผลัดทวน
แต่บางส่วนทรวงคล้ายมลายลาญ-

๐ ด้วยปริแยกแตกยับเกินจับถือ
เหมือนถูกยื้อแย่งใจไปประหาร
คงค่อยค่อยเสื่อมทรามไปตามกาล
เกินผสานวาสนาใต้ฟ้าเดียว

๐ จักเก็บงำคำนั้นอนันต์กัป
กี่สร้อยศัพท์ทับถม รอพรหมเหลียว-
มาแลดูผู้ร้างอ้างว้างเทียว
แล้วรั้งเหนี่ยวชาติภพบบรรจบวง

วลีลักษณา
๒๒ ธันวาคม ๒๕๖๔

Create Date : 22 ธันวาคม 2564
Last Update : 1 กรกฎาคม 2565 6:43:49 น.		16 comments
Counter : 1121 Pageviews.
Share Tweet