Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 5 หน้า 4 “มาหาใคร?” เสียงดุเข้มถาม “มาหาคุณอิสรภาพค่ะ” น้ำเสียงหวานๆ ตอบกลับมา แมงมุมเดินลงบันใดมา หาอีกฝ่าย “มีธุระอะไร?” น้ำเสียงแข็งดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย “ดิฉันมาจากห้องปฏิบัติการส่วนกลาง งานควบคุมสาธารณะสุข” “มาทำไม?” “ดิฉันมีภาระกิจอยากขอความร่วมมือกับคุณอิสระภาพ ให้ไปช่วยงานเราสู้โรคระบาดในจ็อบพิเศษ” ดูอีกฝ่ายพูดเป็นการเป็นงานพอสมควร “คุณมาผิดที่แล้ว ที่นี่ไม่มีคนชื่ออิสรภาพ” เขาพูดตัดเยื่อใยหมุนตัวจะเดินหนี “คุณแมงมุม โปรดฟังฉันก่อนนะคะ” แมงมุมยืนนิ่ง ถอนหายใจก่อนหมุนมาหาคนร่างเล็ก ดูเหมือนเธอจะรู้อะไรเกี่ยวกับเขามาเยอะพอควร “วันนี้เป็นวันอะไรฮึ มีแต่คนมาหา ฟังผมนะ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น ผมไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณ” “พวกเราต้องการคุณนะคะ ช่วยไปเป็นผู้อำนวยการอาวุโสให้พวกเราด้วยนะคะ” เธอยื่นข้อเสนอให้ “คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่คนที่คุณมาหา พูดไม่เข้าใจหรือไง?” แมงมุมมองดวงตาคู่สวย เขายืนกอดอกหน้าเข้ม “ผมไม่มีความจำเป็นจะกลับไปที่นั่น ที่นั่นมีผู้อำนวยการแล้ว” “แต่คุณกลับไปเป็นผู้อำนวยการอาวุโสได้” เธอแย้ง “ผมไม่มีความรู้ความสามารถด้านนั้น คุณมาหาผิดคนแล้ว” “คุณคือหนึ่งเดียวที่พวกเรายอมรับ” แมงมุมชักระอุในอก ผู้หญิงคนนี้คือใครกัน ทำไมไม่ลดลาวาศอกได้เลย “คุณกลับไปเถอะ งานของผมอยู่ที่นี่” เขาหมุนตัวเดินเข้าบ้าน ไปเตรียมตะกร้าไปเก็บข้าวโพด อิงดาวยืนรออยู่ที่หน้าบ้านไปยอมไปไหน แมงมุมลงจากบ้านมาอีกรอบยังพบร่างเล็กยืนอยู่ที่เดิม เขาเดินหนีอย่างไม่สนใจ อิงดาวเดินตาม เธอตั้งใจไว้แล้วจะต้องเอาตัวแมงมุมกลับไปด้วยให้ได้ เธอจะไม่ถอยโดยเด็ดขาด เธอเดินตามเขาไปในไร่ เขามองอย่างขัดใจที่เธอไม่ยอมถอย อิงดาวมองไปรอบกายอย่างสนใจ พื้นที่เขียวขจีสุดลูกตา จัดสรรการเพราะปลูก บางแปลงปลูกมัน ปลูกข้าวโพด ปลูกแตง ฟักทอง แซมกันไป และนั่นสวนสมุนไพร เธอรู้จักดีหลายชนิด ว่านชนิดต่างๆ กระชาย ขมิ้น ต้นรางจืด มะขามป้อม ไพร ฟ้าทะลายโจร และอีกมากมาย ที่นี่จะเรียกว่าขุมทรัพย์ของยาสมุนไรเห็นจะได้ “นี่คุณจะมาวุ่นวายกับผมทำไม?” เขาตั้งคำถาม “ถ้าช่วยเก็บข้าวโพดแล้วจะไปด้วยไหมคะ” “อะไรของคุณ วุ่นวายจริงๆ” อิงดาวไม่สนใจ ดูวิธีเขาเก็บข้าวโพดเธอก็ทำตาม ใช้เวลาไม่นานข้าวโพดที่ปลูกไว้กิน 1 ไร่ก็เสร็จ “จะเอาอะไรของคุณ?” แมงมุมไม่เคยพบเคยเจอคนแบบนี้ “ได้โปรดไปกับฉันเถอะนะ” “จะตื้อไปถึงไหน” จอมขวัญตัวแสบวิ่งเล่นมาหาน้าเห็นมีผู้หญิงมาหาก็ตื่นเต้น วิ่งเข้าไปหา “น้าแมงมุมมีแฟนมาหาเหรอ?” “เวรไหมล่ะ” เขาสถบ “แฟนเฟินที่ไหน มาช่วยน้าเก็บข้าวโพดเลย แล้วแบ่งกลับบ้านไปด้วย” เขาบอกหลานชาย “คุณกลับไปได้แล้ว” เขาหันไปทำเสียงดุใส่อิงดาว “ถ้าคุณไม่ไปด้วยฉันก็ไม่ไปค่ะ” แมงมุมแทบจะเดือด “น้า… แฟนจริงๆ ด้วย มาหาน้าแมงมุมใช่ไหม ชื่ออะไร ผมชื่อจอมขวัญครับ” “สวัสดีค่ะ น้ามาตามน้าแมงมุมกลับกรุงเทพค่ะ” “นั่นไง ยังจะมาหลอกอีกว่าไม่ใช่” จอมขวัญแก่แดดหันไปว่าน้าชาย แล้วถือตะกร้าข้าวโพดกลับบ้าน แมงมุมทั้งโมโหหลานกับอิงดาวหันมาจะเอาเรื่องเธอ “น้า ต้องกลับไปกับฉันค่ะ” “ใครน้าคุณ พูดยากพูดเย็น ผมไม่ใช่น้าคุณ” “ลุง ได้โปรด ถ้าลุงไม่ไป ฉันก็จะนอนอยู่ที่นี่แหล่ะ” เธอไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะโกรธ แมงมุมเดือดดาษในความดื้อรั้นของอีกฝ่ายสุดจะทน วันนี้เจอคนบ้า 2 คน เข้าแล้ว เขาเอาข้าวโพดเข้าบ้าน อิงดาวนั่งรอที่แคร่หน้าบ้าน สักพักพี่สาวแมงมุมมากับจอมขวัญพร้อมขนมเทียน อิงดาวยกมือไหว้ “สวัสดีค่ะ” “สวัสดี เห็นว่ามาตามแมงมุมกลับกรุงเทพจริงเหรอ?” “ค่ะ” “นี่ขนมพี่เพิ่งทำเสร็จนะ กินๆ ก่อน แล้วทำไมแมงมุมไม่หาน้ำมาให้ล่ะ จอมขวัญไปหาน้ำมาไป” จอมขวัญรีบวิ่งขึ้นบ้านไป “กินข้าวมาหรือยัง?” “ยังเลยค่ะ” “แล้วทำไมแมงมุมไม่รู้จักหาข้าวหาน้ำให้ทาน” “ไม่เป็นไรค่ะ ตอนเช้าอิงทานนมกับขนมมาเรียบร้อยแล้วค่ะ” “นี่มันจะเที่ยงแล้ว แล้วนี่ชื่ออะไร” “อิงดาวค่ะ” “ชื่อน่ารักจัก พี่เป็นพี่สาวแมงมุม ชื่อแตน นี่รู้จักกันมานานยัง” “ก็สักพักค่ะ” อิงดาวไม่รู้จะตอบอะไรเลยต้องตามน้ำไปก่อน “พี่ก็ว่าทำไมอยู่ๆ แมงมุมมันลาออกมาอยู่บ้านนอก ทั้งที่มันรักงานมันมากเลยนะ พอมารู้ทีหลัง มันว่าเบื่องานจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้” พี่เริ่มเล่าเรื่องให้ฟัง “ก่อนหน้านี้มันเคยมีแฟนนะ ไปๆ มาๆ กับเพื่อนผู้ชายอีกคน ชื่อพีช หลังๆ ไม่เห็นเขามาแล้ว” อิงดาวนิ่งคิด อาพีชเธอเป็นเพื่อนแมงมุม แล้วก็อาณิตาที่เป็นแฟนพีชตอนนี้ก็คงจะเป็นแฟนเก่าของแมงมุม “ก็คิดว่ามันจะได้แต่งกับคนนั้นแล้ว อยู่ๆ ก็เลิกไปหลายปี แล้วก็ไม่เห็นจะพาใครมาบ้าน ก็มีน้องอิงนี่ล่ะ แต่ทำไมไม่เคยมาหาเลยเป็นปี” “พอดีอิงไปต่างประเทศเพิ่งกลับค่ะ” อิงดาวตอบ “อ้อ ไปต่างประเทศนี่เอง ทิ้งมันไปหรือเปล่า?” “เปล่าค่ะ อิงไปเรียน” “งั้นเหรอ กลับมาง้อมันเหรอ” “ค่ะ อิงอยากให้เขากลับไปทำงานที่เดิม” “งั้นช่วยดูแลมันให้พี่หน่อยนะ มันก็ปากร้ายไปงั้นแหล่ะ มันแก่แล้ว อยากให้มันแต่งงานที” “ค่ะ” การตกกระไดพลอยโจรมันจะไปไกลกว่าที่คิดไว้ หากมันช่วยทำให้การพาตัวแมงมุมกลับไปด้วยได้ เธอยอม แม้ใจจะคิดว่าไม่สมควรแต่อิงดาวกลับรับปากไปแล้ว เธอนิ่งคิดว่า ไม่สมควรที่จะหลอกผู้สูงวัยกว่าเช่นนี้ แมงมุมเดินลงมาจากบ้านพร้อมจอมขวัญ “พี่ ทำขนมเหรอ” เขาถาม “ใช่ เห็นไอ้ขวัญบอกแฟนแกมา เลยเอามาให้กิน” พี่สาวตอบ แมงมุมเม้มปาก ไม่รู้จะทำไง จะจัดการหลานหรืออิงดาวดี “พี่เข้าใจผิดแล้วนะ” “เข้าใจผิดอะไร? เขามาหาแกก็ดีแล้ว แกก็น่าจะคุยกับเขาดีๆ ไม่ใช่ดุเขา นานๆ มาหาแบบนี้ น่าจะดีใจออก” พี่สาวคิดไปไกลกว่าแมงมุมแล้ว “เขาไม่ใช่แฟนผมนะ ใครก็ไม่รู้” เขาตอบ “ทำไมจะไม่ใช่ เมื่อกี้คุยกันแล้ว เขามาตามแกกลับไปกรุงเทพนิ” พี่สาวต่อว่า “พูดแบบนี้ผู้หญิงเสียใจนะ เขาอุตส่าห์มาง้อ” แมงมุมขมวดคิ้ว ทำไมเจอกันแค่นี้พี่สาวเข้าข้างหญิงแปลกหน้าคนนี้ได้เร็วนัก “พี่พูดบ้าอะไร?” “นี่แกว่าฉันบ้าเหรอ ฉันเป็นพี่แกนะ” พี่แตนเริ่มมีเสียงสอง “คุณพูดอะไรกับพี่ผม” เขาหันไปเล่นงานอิงดาวแทน “ฉันแค่พูดความจริง พวกเราต้องการคุณ” อิงดาวเห็นงานพูดยากก็ทำใจ แต่เธอไม่คิดจะถอยอยู่แล้ว เธอเปิดกระเป๋าสะพายข้างกางหนังสือรุ่นหน้าที่เป็นบันทึกของเขา “ฉันรู้ว่าเป็นคุณ พวกเราต้องการคุณนะคะ ฉันมาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือจากคุณ ช่วยมาเป็นกำลังพิเศษให้พวกเราด้วยนะคะ คุณคือกำลังสำคัญที่จะช่วยปกป้องประชาชน” แมงมุมอึ้ง “คุณเอาไอ้นี้มาจากไหน?” เขาถามกลับ “ก็ มีคนทิ้งไว้ในเคส ไม่ใช่คุณหรือไง?” อีกฝ่ายตอบ เขาหันไปมองหน้าพี่สาว ถึงนางจะตามไม่ทันว่าสองคนคุยเรื่องอะไร “ไปเถอะ เขามาตามแกขนาดนี้แล้ว จะอยู่ขึ้นคานที่บ้านนอกทำไม” “พี่.!!!!..” เหมือนจะเป็นคนละเรื่องเดียวกัน เขามองดวงตากลมสวยที่มีความมุ่งมั่นไม่ลดละ แมงมุมนิ่งคิดเนินนานก่อนจะตอบ ใจเขาเองเวลานี้พอได้ข่าวไวรัสแพร่ระบาดก็คันไม้คันมืออยากเข้าห้องแล็บ แม้จะยังมีฐิติเรื่องเก่าอยู่ก็ตาม “ก็ได้” อิงดาวยิ้มแป้น หันไปยิ้มให้พี่แตน “ขอบคุณนะคะพี่” “ขอบคุณอะไรกัน คนรักกัน มันต้องอยู่ด้วยกันล่ะ ถูกแล้ว จะโกรธจะงอนอะไรกัน ก็ปรับความเข้าใจกันซะ” อิงดาวปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าใจอย่างที่เธอเข้าใจไปก่อน มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะตอนนี้วัตถุประสงค์เธอบรรลุแล้ว
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
บทกุ๊กกิ๊กเนี่ยงานถนัดเลยนะคะ