Group Blog
All Blog
|
เชื้อมันร้าย ตอนที่ 6 หน้า 3 หลังจากคุยไลน์เสร็จเชิญขวัญ หันซ้ายแลขวา เดินไปที่โรงรถ ที่นั่นมีต้นข่า ต้นมะขาว และตะไคร้ เธอจัดการตัดเอาใบข่า ถกตะไคร้ และใบมะขามมา เพื่อจัดตำรับยาสุม ยาสุมสูดดมที่เธอจัดให้กับอรนั้น ประกอบไปด้วย ใบข่า ต้นตะไคร้ ใบมะขาม ใบมะกรูด และบอก อร ให้เอาหอมแดงเพิ่มเข้าไปด้วย เพราะหอมแดงแก้หวัด ที่บ้านเธอมีว่านรางจืดเธอเลยจัดใบว่านรางจืดมัดรวมไปด้วย ประมาณ 7 ชุด กะว่าให้น้องใช้ไป 1 อาทิตย์ สมุนไพรทุกตัวล้วนมีกลิ่นเฉพาะ และให้น้ำมันหอมระเหย ทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ เพื่อไปกระตุ้นการทำงานของปอดและขับเสมหะ เธอแจ้ง HR เรื่องจะไปส่งยาให้กับ อร ซึ่งมันก็จะเป็นข้ออ้างสำหรับการขอเดินทางออกนอกพื้นที่ของเธอ เพื่อนๆ ก็เอาของกินมาฝากเธอมากมาย ให้เธอขนไปให้ อร ในช่วงกักตัว พอถึงเช้าวันอาทิตย์ เชิญขวัญ เอาขนมเค้กไปส่งบุญยงค์ ผู้จัดการฝ่าย ที่สั่งขนมเค้กกับเธอ แต่ร้านมาส่งช้า เธอเลยเก็บไว้ให้ แล้วรีบกลับ บุญยงค์ “ไหนว่าจะมาแต่เช้า ไปซื้อดินมาด้วยไหม?” เมื่อวานเธอบอกเจ้บุญยงค์ว่าจะไปซื้อดินก่อนมาส่งเค้ก เจ้บุญยงค์ก็ฝากเชิญขวัญซื้อดินมาให้ด้วย เชิญขวัญ “อ้อ พี่เขาเลิกงานมา 7 โมงกว่ามันสายแล้ว ไปก่อนนะจะรีบไปส่งยาอร แล้วกลับมาเรียน” เธอรีบบอกสาเหตุที่มาล่าช้าและไม่ไปซื้อดิน แล้วลาเจ้ไปอย่างเนียนๆ ทำเป็นเร่งรีบมากมาย พอเธอมาถึงหออร เธอเจอเป็ดด้านล่าง เป็ดโบกมือลาเธอ เตรียมตัวที่จะไปพักรักษาตัว เธอเอายา 5 รากให้ไป 1 ถุง ไกลๆ เปิดเดินมาหยิบเอา พอเป็ดไปแล้ว เจ้าของหอ เอาแอลกอฮอล์มาฉีดพ่นทำความสะอาดพื้นที่ ไม่ได้รังเกียจอะไร แต่ก็เพื่อป้องกันการสะสมเชื้อ ทั้งที่บริเวณโรงรถเป็นที่โล่ง แดดออก เชิญขวัญไม่อยากจะมีข้อโต้แย้งใดๆ กับเหล่าทีมผู้ดูแลหอ เพราะภาระกิจของเธอคือมาส่งอาหารและยาให้ลูกน้องคนสนิท เธอส่งข้อความหา อร เจ้าขวัญ “อรพี่มาแล้วนะ เป็ดไปโรงพยาบาลเองเหรอ” อร “ซุป บริษัทเป็ดเขาเปืดโรงแรมให้ไปพัก” เจ้าขวัญ “โห ดีแท้ เดี๋ยวพี่แจ้งเจ้าของหอก่อนนะ ห้องเบอร์อะไร” อร “ซุป อยู่ตึก 2 นะ 2013” เมื่อเธอแจ้งเจ้าของหอเรียบร้อยและช่วยกันขนไปวางหน้าห้อง อร เธอเคาะเรียก แล้วไปยืนไกลๆ ถ่ายรูปอร เพื่อส่งให้เพื่อนๆ ดู อร “ซุป อย่าเอารูปลงเฟสนะ กลัวที่บ้านตกใจ เพราะไม่ได้บอก พ่อ แม่” เจ้าขวัญ “  ”หลังจากส่งยาอรเรียบร้อย เสร็จภาระกิจที่เธอบอกใครๆ ไว้แช่นนั้น แถมบอก พี่อารินทร์ ผู้จัดการ HR เรียบร้อย ทั้งที่ก่อนหน้านี้จะห้ามเธอเดินทางข้ามจังหวัด แต่เหตุเอายาไปส่ง ก็มีน้ำหนักพอที่จะให้เดินทางได้ พอโพสรูปถ่ายภาพเรียบร้อยเธอก็บึ่งรถเข้ากรุงเทพ ไปแลบ กรกรรณ กรกรรณ “วันนี้ พี่เล็กไม่มา” เขาบอกเธอ แต่เธอเจอพี่อรรถแทน พี่เขามาช่วยกรกรรณสะกัดมะกรูด และเป็นคนรับซื้อมะกรูดจากแม่ค้าตลอดดินแดงมาให้ หอบกันมา กิโลกรัมละ 20-25 บาท กรกรรณ “ฉันกำลังสะกัดมะกรูด น้ำมันมันหอมมากเลยนะ นี่ฉันจะทำแชมพู สูตร NO MORE Tear ” เชิญขวัญ “เหรอ น่าใช้นะแก” กรกรรณ “ไม่ใช้สารเคมี เป็นสูตรที่ผลิตให้คลินิก ภูมิแพ้ของโรงพยาบาลเลยนะ” กรกรรณ โฆษณาสินค้าของตัวเอง เชิญขวัญได้แต่ตาโตอย่างสนใจ เชิญขวัญ “สวัสดีค่ะพี่ อรรถ” ขวัญหันไปไหว้ผู้สูงวัยที่นั่งหั่นมะกรูดไปบ่นไปเรื่องมีดไม่คบ กรกรรณ “แกเตรียมของเสร็จก็บอกฉันนะ เดี๋ยวมาเอาเข้าเครื่องให้” สารธยายเสร็จก็หายไปอีกห้องทันที ขวัญ “เอามีดหนูใช้ไหม น่าจะคมกว่านะคะ” อรรถ “ไม่ลงทุนซื้อหินลับมีดเลย” ขวัญ “ใช่ค่ะ เหนื่อยนะคะ ใช้มีดไม่คม” พี่อรรถ หัวเสียก่อนจะหันมาเอามีดขวัญไปใช้ อาทิตย์นี้พี่เล็กไม่มาแลบทำเอาเธอไม่มีเพื่อนคุยเท่าไหร่ เพราะพี่อรรถ ดูแกเงียบๆ ผิดปกติ
เรื่องนี้ไม่สนุกค่ะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 31 มีนาคม 2566 เวลา:12:37:26 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
