Group Blog
All Blog
|
Oh!! my sassy boss ตอนที่ 23 หน้า 1 คุณแม่คนสวยมาปรึกษาเธอเรื่องที่ยังมีเลือดออกทั้งที่จะเข้า 2 เดือนแล้ว นางรู้สึกเป็นกังวลว่าจะเกิดอะไรผิดปกติหรือไม่ เมขลาทำการซักประวัติเรียบร้อย พอทราบว่าเธอได้มีการอยู่ไฟแบบเดริเวอรี่มาแล้ว แม้จะเพียงระยะ 7 วัน แต่ก็ยังดีกว่าที่ไม่ได้ทำเลย เมข “คุณแม่ได้ให้นมลูกไหมคะ” คุณแม่ “ก็มีแบบบีบไว้ให้ค่ะ ไม่ได้ให้ดูดเอง” เมข “การให้นมลูกเอง เป็นการสร้างสายใยที่ดีให้กับแม่และลูกนะคะ แล้วลูกจะมีพัฒนาการที่ดีด้วย เวลาที่ลูกดูดนม อาจจะมีการบับรัดตัวของมดลูกไปด้วยค่ะ การที่มียังมีเลือดออกกระปิดกระปอยอาจจะเพราะว่าน้ำคาวปลาออกยังไม่งามพอ” คุณแม่ “หมายความว่ายังไงคะหมอ” เมข “อาจจะยังไม่หมดค่ะ หมอเห็นว่ามีการอยู่ไฟมาบ้างแล้ว แต่ก็สามารถที่จะนิ่งท้องยุบกับทับหม้อเกลือได้ ลองทำติดต่อกันสัก 1 อาทิตย์ดูนะคะ” คุณแม่ “ค่ะ” เมข “แต่ถ้าทำไปสัก 3-4 วันแล้วเลือดไม่ออกแล้ว ก็อาจจะหมดแล้วค่ะ เดี๋ยวจะให้ยาประสะไพลกับรุน้ำนมไปทานด้วยค่ะ” คุณแม่ “สมุนไพรมีผลกับให้นมลูกไหมคะ?” เมข “ไม่ค่ะ สมุนไพรที่เป็นยาประสะไพล และ รุน้ำนมนั้น เราก็มีใช้มาตั้งแต่สมัยโบราณ หมอตำแยพื้นบ้านก็ทำให้คุณแม่ทานกัน แล้วสมุนไพรที่ใช้ก็เป็นอาหารจากในครัวเราที่ออกรสร้อน เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนของโลหิต” คุณแม่ “อ้อ” เมข “ช่วงนี้ไม่ได้มีอะไรกับคุณพ่อใช่ไหมคะ?” เธอถามคนไข้ คุณแม่มองหน้าตื่นๆ เมข “งดนะคะ” เธอบอกเหมือนรู้กัน เมข “เอาล่ะ คุณแม่นอนบนเตียงได้เลยนะคะ เกลือได้ที่แล้ว” เมขลาได้ยินเสียงเกลือประทุแล้ว จึงบอกแม่ให้ขึ้นนอนที่เตียงเพื่อเตรียมตัว กฤษ ยกหม้อตาลใส่รถเข็น เข็นมาให้เธอข้างเตียงก่อนจะดึงม่านปิดให้ เพื่อให้เมขลาทำให้คุณแม่กันสองคน ผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่าๆ เมื่อเสร็จจากทำคนไข้คนแรกไปแล้ว มีคนไข้มาพร้อมกัน 2 คน เพื่อมานวดแก้อาการ ทั้งสองสามารถที่จะรับงานนวดพร้อมกันได้ ตอนนี้กฤษ สามารถได้เก่งและมีน้ำหนักดี สามารถแก้อาการเบื้องต้นได้แล้ว เมชลาเลยปล่อยเขาทำอย่างไว้ใจ นวดทั้งสองคนเสร็จแล้ว พร้อมกับจ่ายยาหม่องให้คนไข้ไปใช้ในระหว่างที่นัดในรอบถัดไปเพื่อมาดูอาการต่อ เมข “แต่ถ้าคนไข้อาการดีมากแล้ว จะไม่มาก็ได้นะ ใช้ยาหม่องนวดเองได้ค่ะ” เธอแนะนำคนไข้ คนไข้ “หมอบอกตรงๆ เข่านะ ลุงเป็นมาหลายปีแล้ว ไปนวดมาก็หลายที่ ยังไม่ดีเลย” เมข “งั้นลุงดูอาการก่อนนะคะ ลองเดินดู ว่ายังมีอาการแป๊ปๆ อยู่ไหม” เธอบอกให้คนไข้ลองเดิน คนไข้ “หายแล้วหมอ” คนไข้พูดอย่างดีอกดีใจ คนไข้ “ไหล่ฉันก็ไม่แป๊ปแล้วค่ะ” คนไข้อีกคนบอกหมอทั้งสอง เมข “งั้นก็ดีแล้ว ต่อไปลุงต้องระวังเรื่องยกของหนัก แล้วอย่ากระโดดแรง อาหารก็งดไก่ เนื้อ กินอาหารที่ให้พลังงาน ย่อยง่าย อย่างปลา ผัก พวกของรสจัด ของหมักดอง อาจจะต้องงดนะคะ” คนไข้ “ครับ ขอบคุณมากครับหมอ” เมขลายิ้มอย่าง ดีใจ คนไข้เอ่ยขอบคุณทั้งสอง เธอเดินออกไปส่งคนไข้ทั้งสองที่ด้านหน้าเวรเปลแล้วกลับเข้ามาที่เรือนยาไทย กฤษเก็บของเรียบร้อยแล้ว เก็บชุดคนไข้ไปเก็บที่ตะกร้า เพื่อส่งซัก รอบซักผ้าวันละ 2 ครั้ง เที่ยงและเย็น การเป็นหมอแพทย์แผนไทยไม่มีพยาบาลช่วยจำเป็นต้องทำเองทุกอย่าง แม้เขาจะเป็นเจ้าของโรงพยาบาลที่มาฝึกงานก็ต้องทำเองเหมือนที่เมขลาเคยทำ แล้วรู้สึกผิดว่าที่แล้วมาเรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นกับแผนกที่สามารถทำเงินและชื่อเสียงให้กับโรงพยาบาลมาตลอด กฤษ “ทำไม? ถึงไม่มีพยาบาลมาช่วยที่นี่ครับ” เขาเคยถามเธอเมื่อครั้งมาฝึกงานใหม่ๆ และก็จำได้ว่าเมขลาเคยบอกว่างานบนตึกยุ่งวุ่นวาย เธอเคยชินกับการทำงานคนเดียวมานานแล้ว แต่เขาคิดว่าน่าจะไม่จริง ทำไม ผอ ถึงไม่ให้ความสำคัญกับเรือนยาไทยกันเล่า หรือเป็นเพราะเมขลาไม่ต้องการคนมาช่วย เมข “เก็บของเสร็จแล้วเหรอ?” เธอเอ่ยถาม เดินไปนั่งที่โต๊ะ แล้วเอากระป๋องออกมานับเงินที่เธอกับกฤษช่วยกันเขี่ยตาคนไข้กันชุลมุนในตอนเช้า เมข “เมื่อเช้าเราได้ตั้ง 2500 แน่ะ อ่ะ นี่ส่วนของเธอ 1000 ของฉัน 1000 อีก 500 เอาไปทำบุญ” เธอแบ่งสรรปันส่วนเหมือนทุกครั้ง โดนไม่ได้เอาเปรียบเขา แม้จะรู้ว่าสถานะของเขาเงินพวกนี้ไม่ได้จำเป็น เธอวางเงินลงตรงหน้ากฤษ แล้วยิ้มร่าเริงนับเงินของตัวเอง กฤษ “จะงกเงินไปถึงไหน?” กฤษเอ่ยถาม อันที่จริงเขาไม่อยากให้เมขลาต้องรับงานที่เกินตัวมากกว่า บางวันก็กลับบ้านตั้ง 2 ทุ่ม แล้วกิจกรรมเขี่ยตาด้วยกระชายแบบนี้ คนทั้งโรงพยาบาลต่างก็อยากทำ อาทิตย์ไหนมีทำ มาขั้นต่ำ 20-30 คน หากต่อไปไม่มีเขาช่วยเธอแล้ว เธอก็คงจำต้องทำคนเดียว ซึ่งมันดูหนักเกินไป เมขลา “ไม่ได้งกซักหน่อย เงินนี้ก็ได้มาโดยสุจริต ฉันทำงานแลกมันมา ส่วนหนึ่งฉันก็จะเก็บไว้ใช้ในอนาคต ใช้หนี้สินฉัน แล้วก็...”
 โดย: หอมกร
  วันที่: 25 เมษายน 2567 เวลา:8:20:10 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
