Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 15 หน้า 4 บนโต๊ะอาหาร คุณนายชมจันทร์ มองหน้าลูกสาว แมงมุม อิฐ ที่นั่งเรียงกันตรงหน้า คันปากอยากจะซักบุตรสาวแต่ก็ต้องรอโอกาส มองดูอิฐที่ทำหน้าลำบากใจ เพราะนั่งห่างจากอิงดาว จะชวนคุยต้องข้ามหน้าอีกคนไม่สะดวก มองคุณชมจันทร์เป็นเชิงถาม ว่าผมมาทำอะไรที่นี่ “อิง ไปอยู่ที่ไหนมาเราน่ะ พวกอาหากันไปทั่ว ไม่ส่งข่าวบอกกันเลย พ่อแม่ เป็นห่วง อาก็เป็นห่วงจนนอนไม่หลับ” พีชเริ่มซักหลานสาว “อิงไปอยู่สวนสมุนไพรมาค่ะ” “ที่ไหนล่ะลูก น่าจะบอกแม่สักคำ” “นครนายกค่ะ” อิงดาวตอบ พีชแอบมองแมงมุมที่ทานข้าวไม่สนใจ ทำท่าจะซักต่อ มันช่างดูมีลับลมคมใน “ปูหลนชาววัง กินที่ไหนก็ไม่อร่อยสู้ของอาจารย์เลยนะครับ” เสียงทุ่มๆ เอ่ย ทำเอาทุกคนหันมาสนใจปูหลนถ้วยใบย่อมแทนอิงดาว อิงดาวอมยิ้ม ไม่เคยเห็นแมงมุมเอ่ยชมใครแบบนี้ “ก็สูตรดั้งเติมที่สืบทอดกันมา สมัยนี้เขาดัดแปลงสูตรกันเยอะ” “แต่ผมว่าอาหารสูตรไหน ถ้าเป็นอาจารย์ทำก็อร่อยทั้งนั้นล่ะครับ” เขายังยออาจารย์ชมจันทร์ต่อ จนอีกฝ่ายเริ่มหน้าบาน “แมงมุมก็พูดเกินไป” คุณชมจันทร์ยิ้มไม่หุบ พอโดนยอหน่อยไม่ได้ มักจะลืมตัว อิงดาวอมยิ้ม ที่จริงแม่ชอบผู้ชายปากหวาน แต่ไม่คิดว่าแมงมุมจะมีมุมพูดจาน่ารักได้ “ลูกสาวน่าจะได้อาจารย์สักครึ่งนึงบ้าง” อิงดาวหุบยิ้มแทบไม่ทัน กับคำพูดของแมงมุมที่เหมือนจะส่อเสียดเธอให้แล้ว “หมายความว่ายังไงคะลุง ฉันทำกับข้าวไม่อร่อยเหรอคะ” ดาวตาโตถามเขา แมงมุมหันมามอง “อร่อย” เขาตอบเบาๆ ชมจันทร์มองการตอบโต้ของแมงมุมและอิงดาวอย่างสงสัย ไม่เพียงแต่ชมจันทร์ ทั้งพีช และณิตาเองก็เช่นกัน “อิงดาวเหรอทำกับข้าวอร่อย” พีชเริ่มมีคำถาม “อาพีช ถามอิงเหรอคะ” เธอหันไปถามพีชที่นั่งตรงข้ามเธอ “ถามแมงมุมมั้ง” อาหนุ่มตอบเธอล้อเลียน “อร่อย” แมงมุมตอบประโยคเดิมนิ่งๆ แล้วหันไปคุยกับดอกเตอร์แทน “ช่วงนี้มีงานวิจัยอะไรหรือเปล่าครับ” “มี ตั้งแต่แมงมุมไป ก็ขาดผู้ช่วยเก่งๆ ไปด้วย กลับมานี่ มาถาวรหรือชั่วคราว” “ชั่วคราวครับ ผมไม่ได้มีตำแหน่งอะไรในหน่วยนะครับ” “อย่างแมงมุม ผมต้องบอกว่าเสียดาย” “คนเก่งๆ มีเยอะนะครับ” เขาถ่อมตัว “เก่งมีเยอะ แต่เก่งและเป็นหนึ่ง มีไม่กี่คน” ดอกเตอร์เอ่ย “กลับมาอยู่แล็บแล้วไม่ใช่เหรอ” พีชถาม “ก็แค่มาช่วย” “นึกว่ามายึดคืน” พีชเอ่ยขำๆ “อะไรที่เสียไปแล้วผมไม่คิดเอาคืนหรอกครับ” แมงมุมตอบอย่างไม่สนใจ ทำเอาณิตากลืนข้าวไม่ลง “และอีกอย่าง คนที่มายึดตำแหน่งของผมไป เขาทั้งเก่งและเป็นหนึ่ง ผมต้องยอม” น้ำเสียงเวลาเอ่ยถึงบุคคลไร้ชื่อช่างแตกต่างกับเสียงคุยกับพีช “ชมแบบนี้ระวังตัวลอย” พีชเหน็บอย่างหมั่นไส้ อิงดาวได้แต่ยิ้ม ทุกคนทานข้าวกันด้วยหลากหลายอารมณ์ มีดอกเตอร์ ชมจันทร์ แมงมุม พีชและ อิงดาวที่อร่อยกับอาหาร ส่วนอิฐกับณิตา มองคนอื่นแล้วรู้สึกเคว้ง เหมือนเป็นส่วนเกินของโต๊ะ หลังอาหารมื้อเย็นทุกคนมารวมตัวที่ห้องนั่งเล่นแม่กับอิงดาวช่วยกันเตรียมผลไม้ที่ครัว “อิง แม่ดูออกนะ” “ดูอะไรคะคุณแม่” ดวงตากลมสวยสบตามารดา “แมงมุม กับอิงสนิทกันขนาดไหนแล้ว” “เราก็เจอกันทุกวัน คุยกันทุกวัน” เธอตอบตามจริง “อะไรลูก นี่แม่อุตส่าห์ชวนคุณอิฐมา แล้วลูกกลับพาแมงมุมมา แถมคุยกันสนิทขนาดนั้น” “ขนาดไหนกันคะ อิงก็พูดปกติ” “ทีกับคุณอิฐลูกหลบเขา แม่รู้นะ” “อิงไม่เคยหลบใครนะคะ” เธอแย้ง “อิฐเขาทั้งหน้าตาดี หนุ่มกว่าตั้งเยอะ” “คุณแม่คะ เรื่องรูปร่างหน้าตาไม่สำคัญเท่าข้างในหรอกค่ะ” “นี่เข้าข้างเขาใช่ไหม?” แม่เหมือนจะเสียใจ “เขาจีบอิงเหรอ?” ดวงหน้าใสมองมารดาอมยิ้ม “คงจีบมั้งคะ คุณแม่ลองถามเขาดูค่ะ เขาจีบอิง แล้วอิงก็จีบเขา” เธอพยายามหลบหน้า “นี่ อิงดาว..” นางไม่เคยเห็นลูกสาวยอกย้อน “อาพีช จะเอาอะไรคะ” อิงดาวรีบหาตัวช่วยเมื่อเห็นพีชเดินเข้ามาในครัว ชมจันทร์เลยต้องหยุดพูด “มาเดี๋ยวผมช่วยยกครับพี่ชม” เขาเข้าไปรับถาดใส่จานผลไม้จากพี่สะไภ้แล้วเดินออกไปกับอิงดาว แม่ตามออกมานั่งลงข้างอิงดาว ฟังดอกเตอร์คุยกับแมงมุมอย่างออกรส นางพยายามหาช่องว่างคุยกับอิฐ แต่ วงสนทนากลับตีประเด็นเรื่องของไวรัสจนไม่มีโอกาสแทรกได้ และตามต่อด้วยเรื่องที่ไม่รู้จะต่อยังไง “แล้วนี่งานแต่งพีชเลื่อนไปได้ฤกษ์อีกทีเมื่อไหร่กันคะ” แม่หันไปถามพีช “น่าจะให้โรคระบาดซาก่อนครับ ทางครอบครัวคุณณิตาก็เชิญแขกไว้เยอะ” “โรคนี้ก็ทำให้ชีวิตเราปั่นป่วนไปหมดเน๊าะ อะไรก็เลื่อนไปไม่มีกำหนด คนต่างจังหวัดก็กลับบ้านไม่ได้ ทั้งงานแต่งงานศพ อยู่คนละที่ยังไม่ได้ไปเลย” “ครับ นี่ยังไม่รู้ว่าจะได้เลื่อนถึงไหนเลยครับ คุณพ่อคุณแม่ท่านก็แก่แล้วอยากอุ้มหลานเล็กๆ อิงดาวโตมาตั้งหลายปีแล้ว อยากมีบรรยากาศมีหลานตัวเล็กไว้กอด” “แม่ก็อยากอุ้มหลานแล้วนะลูก” เมื่อแม่ได้โอกาสหันไปหาลูกสาว “คุณแม่รออีกหน่อยสิคะ” ลูกสาวบอก “แล้วคุณอิฐมีแผนหรือยังคะ” แม่รีบหาช่องไฟเพื่อเติมเชื้อ “ผมแพลนไว้นานแล้วครับ รอว่าเมื่อไหร่เจ้าสาวจะตกลง” อิฐเองก็รีบประสานงานต่อพยายามสบตาอิงดาวแต่เธอก็ไม่ได้สนใจนัก แม่ยิ้มอย่างพึงใจที่แผนการชักโยงทำท่าไปได้สวย “แมงมุม หนีจากแล็บไป ช่วงนั้นไปทำอะไร” ดอกเตอร์เอ่ยถามแมงมุมไม่ได้สนใจเรื่องงานแต่งกับเขาเลย “ทำสวนทำไร่ ปลูกสมุนไพร” “ที่ทางเขาเยอะครับคนนี้” พีชเอ่ย “มีที่ต่างจังหวัดก็ดีแบบนี้ ทำไร่ทำสวน ดูเป็นอาชีพที่มั่นคงดี ตอนนี้ดูสิ ธุระกิจ 10 ล้าน 100 ล้าน สายการบินที่ว่ารายได้เยอะ โรงแรม 5 ดาว ราคาแพง ยังล้มระเนระนาด” “ครับ ที่ดินก็ทำเลดี ติดเขา ติดน้ำตก คลองชลประทาน ใกล้แหล่งท่องเที่ยว ผมก็อาศัยทำโครงการหลวงตามรอยของพ่อหลวง ทำนาไว้กิน 5 ไร่ ปลูกฟักแฟงแตงน้ำเต้า 5 ไร่ ไว้ขายไว้กิน พืชสมุนไพร 5 ไร่ ผมสนใจงานสมุนไพร นี่ก็มีอาจารย์หลายท่านทราบว่าผมมีพืชสมุนไพรหลายชนิด ก็ติดต่อขอซื้อผมไปบ่อยๆ ไม่ว่า กระชาย บุก กวางเคลือ ชะเอมเทศ มะขามป้อม ฟ้าทลายโจร ปลูก แซมๆ กันไว้ มีหนูทดลองไปกินจะน่าจะหมดไร่แล้วมั้งครับ” อิงดาวตาโตที่โดนพาดพิง “อิงกินวันละ 5 ต้นเองนะคะ” “แล้วที่คุณขนมาปลูกหลังกระทรวงอีกละครับ 50-60 ต้นจะได้มั้ง” “ลุงก็พูดเกินไป ต้นอ่อนมีตั้งเยอะ ทำไมลุงต้องหวงด้วยล่ะคะ” “ผมคิดดอก 5 เท่า เอามากี่ต้นก็กลับไปปลูกคืนผมด้วยนะครับ” ทุกคนนั่งฟังการสนทนาอันสนิทสนมของทั้งคู่อย่างสนใจ ดอกเตอร์ได้แต่อมยิ้ม ชมจันทร์ มองลูกสาวที แมงมุมที หันไปมองอิฐที่นั่งฟังห่างๆ เพราะไม่มีทางแทรกเรื่องกับเขาได้ พีชกินผลไม้ไป ณิตานั่งนิ่งฟังเงียบๆ ไม่สบตาใคร “ถ้ายกที่ให้สัก 10 ไร่ ก็จะไปปลูกชดใช้ให้ค่ะ” ทุกคนต่างสบตากันไม่คิดว่าอิงดาวจะกล้าตอบบุรุษผู้ปากร้ายไปแบบนั้น “10 ไร่ก็น่าจะใช้เป็นค่าสินสอดได้นะครับ” แมงมุมหันไปหารือกับดอกเตอร์ “จะพอเหรอคะ” ทำเอาดอกเตอร์หลุดขำออกมา กับการไม่ยอมกันของทั้งคู่ ชมจันทร์ถึงกับเนื้อเต้น รู้ว่าแมงมุมเป็นคนพูดตรง แต่ไม่คิดว่าเขาจะมีความก้าวหน้ากับลูกสาวไปถึงขั้นไหน “เอ่อ...” นางทำท่าจะเอ่ยเพราะคันปากอยากพูดบ้าง “ที่ทางแถวนั้น ราคาไร่ละเท่าไหร่กัน” ดอกเตอร์ถามออกมาก่อน “ถ้าทำเลงามๆ ก็ไร่ละ 2-3 ล้านครับ” ทุกคนแทบหูผึ่ง โอโห้.....เข้าให้ ถ้านับๆ ที่แมงมุมถือครองก็น่าจะ 15 ไร่เข้าไปแล้ว “15 ไร่ก็ 30-40 ล้านเลยนะ” พ่อเอ่ย “พี่ รายนั้นเขาต้องมีมากกว่า 15 ไร่ล่ะครับ ผมเห็นเขาออกไปดูที่ ญาติขายให้บ่อยๆ” พีชพูดอวดแทนเพื่อนไปซะอย่างนั้น “2 -3 ไร่ก็น่าพอ” ดอกเตอร์เอ่ยอย่างอารมณ์ดี ทำเอาคนเป็นแม่นั่งไม่ติด เพราะหมายหมั้นปั้นมือเอาไว้ไม่ใช่แมงมุม ดูพ่อคอยผสมโรงเข้าข้างอีกคนไปแล้ว “พูดแบบนี้จะยกลูกให้เขาหรือไงคะ” อิงดาวเอ่ยยิ้มๆ แม่หันมามองเธอตาเหลือกกับท่าทางออกหน้าของลูกสาว “แหมๆๆ ยัยอิง ยังไงของเรานิ” พีชหันไปปรามหลานสาว “ถ้ายกให้แล้วจะยอมไปอยู่ด้วยกันไหมล่ะ” แมงมุมไม่ยอมปล่อยโอกาสผ่านไป เขาเอ่ยยิ้มๆ ชมจันทร์แทบวิญญาณออกจากร่าง ณิตาเองก็ก้มหน้านิ่งไม่คิดว่าชายที่เธอเคยคบหา เขาจะพูดเล่นและอ่อนหวานกับหลานของแฟนใหม่ แถมพูดเรื่องตกแต่งกันอย่างไม่อ้อมค้อม ทั้งที่เคยคบหาเธอมานาน 5 ปี ไม่เคยพูดเรื่องแต่งงานสักที “ฮ้าๆๆ” ดอกเตอร์ได้แต่อารมณ์ดี กินผลไม้ “พวกแก ตกลงจะแต่งงานกันเลยเหรอ แล้วแก เล่นมาจีบหลานข้าไม่กลัว พ่อ แม้ น้า อา เขาเลยนะ” พีชชักจะหมั่นไส้เพื่อนตัวเอง ที่ท่าทางเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ “ใครนับญาติกับแก” แมงมุมหันมาเล่นงานเขา “ถ้าคิดจะเป็นหลานเขย ยังไงข้าก็เป็นอาเอ็งอยู่แล้ว” เหมือนเขาจะได้ทีข่มอีกฝ่าย “ถึงข้าจะแต่งกับอิงดาว ก็ไม่ได้แต่งกับเอ็งนิ” พูดออกมาเต็มปากเต็มคำ “ฮ้าๆๆ สรุป วันนี้ เอ็งมาขออิงดาวเหรอ พวกเอ็งจีบกันตอนไหนนี่” พีชเห็นเป็นเรื่องสนุกที่จะได้กัดแซะเพื่อนซี้เก่า คู่กัดเริ่มฟัดกันอย่างสนุก ดอกเตอร์ได้แต่ยิ้มหน้าบาน ส่วนชมจันทร์วิญญาณออกจากร่างต้องเดินไปหายาดมอีกห้อง อิงดาวเดินตามแม่ไป มาถึงจุดนี้อิฐเริ่มจะหน้าเสียกับการสนทนาของทุกคน เขามาทำอะไรที่นี่กันแน่ เขาตั้งใจมาเพื่อพบอิงดาวและสานสัมพันธไมตรีกันให้ก้าวหน้ากว่าเดิม ไม่ได้มาเพื่อรับรู้ว่าตัวเองเป็นได้แค่คนอื่น ดูท่าทางสายตา การพูดคุย ก็พอดูออกแล้วว่าทั้งคู่ลึกซึ้งกันเพียงใด เมื่ออยู่กันตามลำพัง อิงดาวรู้ว่าแม่ต้องลมจับเพราะรับที่เธอพูดเล่นกับแมงมุมไม่ได้ เธอเข้าไปอ้อนนวดแขนแม่เบาๆ ชมจันทร์สูดยาดม “ลูกทำไม ลูกพูดแบบนั้นกับแมงมุมล่ะ ผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนั้นกับผู้ชายนะคะ” “มันสมัยไหนแล้วค่ะคุณแม่” อิงดาวพูด แต่ไหนแต่ไรมาพูดจาเชื่อฟังแม่ดี ไม่เคยโต้แย้ง “แม่อุตส่าห์ดันคุณอิฐ แล้วอิงก็พูดจาเกี้ยวพาราสีกับแมงมุมต่อหน้าต่อตา พ่อกับแม่ ไม่อายแม่กับพ่อเลย แม่ก็ขายหน้าคุณอิฐกับณิตานะลูก” “คุณแม่คะ อิงขอโทษค่ะ คุณแม่อย่าโกรธอิงเลยนะคะ” ลูกสาวกอดแม่ออดอ้อน “ไม่เอา แม่ยังไม่อนุญาต อะไรทั้งนั้นนะ แล้วก็เลิกพูดเล่นแบบนี้อีก” “ก็คุณแม่บอกว่าอยากให้อิงแต่งงานไม่ใช่เหรอคะ” อิงดาวทวง “แม่ก็เล็งคนของแม่ไว้แล้วนิ” “คุณแม่คะ สำหรับคนที่ใช่ แต่ไม่ใช่คนที่ให้ คุณอิฐในสายตาคุณแม่ อาจจะเป็นคนที่ใช่ เต่เขาไม่เคยให้อะไรกับอิงเลยนะคะ” ชมจันทร์ส่ายหน้า นางไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าอิงดาวจะขัดแย้งเธอเรื่องนี้ แม้อิงดาวจะไปเรียนเมืองนอกเป็น 10 ปี แต่เธอก็เรียบร้อยอยู่ในโอวาสของแม่มาเสมอ ยังดีที่ไม่เคยหิ้วหนุ่มฝรั่งตาฟ้า ตาเขียว มาฝาก “แล้วแมงมุมให้อะไรกับลูกบ้าง” นางย้อนถาม “เขาให้...การดูแล ปกป้อง คุ้มครอง อิงตอนที่อิงป่วย เขาให้กำลังใจอิง แล้วเขาก็ให้ความเชื่อมั่น และแรงศรัทธา ทำให้อิงรู้ว่าตัวเองมีคุณค่า และอิงก็อยากกลับมาอยู่เคียงข้างเขา เขาคอยช่วยเหลือกันและกัน คนแบบนี้ ที่จะเดินไปด้วยกันได้นะคะ” ชมจันทร์มองเสี้ยวหน้าลูกสาวที่พูดอย่างมุ่งมั่น มันเป็นสายเลือดจากพ่อสู่ลูกอย่างแท้จริง คิดถึงตอนดอกเตอร์ทรงกรดจีบเธอแรกๆ เขาก็มีสายตาแบบนี้ ชมจันทร์ถอนหายใจตีแขนลูกสาวเบาๆ “เป็นผู้หญิงรักนวลสงวนตัวบ้างนะคะ จะได้มีคุณค่า” “ค่ะ” อิงดาวยิ้มหวานให้แม่
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
บทโต้ตอบของตัวละครสนุกมากค่ะ