Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 1 หน้า 3 อิงดาวหูผึ่งเมื่อได้ยินชื่อคนนั้น ชื่อของคนนั้นเธอได้ยินมานานนับปี แม้ไม่เคยเห็นหน้าแต่ก็คุ้นเคยกับเขาเป็นอย่างดี “เพื่อนอาพีชเหรอคะ” เธอถาม “ใช่ แต่จะบอกว่าไม่ใช่ ก็ได้นะ” พีชตอบหลานสาวที่อายุห่างกันแค่ 10 ปี “พูดไปแล้วก็เสียดายคนเก่งแบบนี้จริงๆ เลย นานๆ ที ได้เจอคนแบบนี้” ดอกเตอร์พูดอย่างเสียดาย “แล้วนี่คุณอิฐ เป็นไงบ้างครับงานที่รัฐสภา คุณพ่อสบายดีไหมครับ” ทรงกรดหันไปชวนอิฐคุย “สบายดีครับ ยังพูดถึงคุณอาบ่อยๆ” “ช่วงนี้ต้องเดินทางไปประชุมหลายที่ ทั้งงานวิชาการอีก แทบจะไม่เคยได้เจอกัน ยกเว้นไปเจอตามงานต่างๆ เวลาอยากจะเพิ่มวันละ 30 ชั่วโมง” “แหม พูดเหมือนกันทุกคนเลยนะครับ ถ้าประเทศเรามีนักวิทยาศาสตร์เก่งๆ แบบคุณน้า เราไปไกลแน่นอน” อิฐรีบหยอดหวานเอาใจดอกเตอร์ “รุ่นผมมันแก่แล้ว รอรุ่นใหม่ๆ เอาแนวคิดมาใหม่มาพัฒนาประเทศ” ดอกเตอร์ทรงกลดเอ่ยอย่างใจดี “ถ้าเกิดว่าโคลนนิ่งคุณอาเอาไว้ล่ะครับ ก็จะดีมากนะครับ คนเก่งๆ ใช่ว่ารุ่นหลังๆ จะเก่งเท่านะครับ” อิฐสรรหาคำมายออีกฝ่าย “สมัยใหม่แล้ว อะไรๆ ก็เปลี่ยน ความทันสมัยมีเยอะกว่าสมัยก่อน การค้นคว้า เครื่องไม้เครื่องมือทันสมัย ทำให้เราก้าวไปได้เร็วกว่านะครับ” ดอกเตอร์ยิ้ม “เรื่องนั้นเห็นจะไม่แย้ง” “แล้วนี่อิงดาว จะไปเรียนต่อที่อเมริกาอีกไหม” พีชหันไปถามหลานสาว “ตอนนี้อิงยังขอใช้ทุนก่อนค่ะ” “อย่างคุณอิงยังต้องใช้ทุนอีกเหรอครับ” อิฐถามอย่างแปลกใจ “รายนี้เขาสอบชิงทุนตลอดล่ะค่ะ” ชมจันทร์เอ่ย “ก็อิงอยากลองสอบดูนิคะ แล้วถ้าเกิดได้ ก็แสดงว่าอิงใช้เงินจากประชาชนส่งเสียให้เรียน เรียนจบแล้ว อิงก็ต้องมาชดใช้บุญคุณที่เขาอุตส่าห์ส่งให้ไปเรียน” “ดูพูดจาสิ” แม่หันไปยิ้ม “น่ารักจังเลยนะครับ” อิฐชมซึ้งๆ หน้า ทำเอาอิงดาวอึ้ง แม่ได้แต่ยิ้ม มองดูอิฐที่สนใจลูกสาวอย่างออกนอกหน้า ถ้าเกิดว่าบุตรชายของรัฐมนตรี หน้าที่การงานก็ก้าวหน้า เป็นถึง ส.ส. พรรคดัง อย่างนี้คนเป็นแม่ก็หมดห่วงหากเขาดูแลลูกสาวคนเดียวนี้ได้ แต่ดูอิงดาวยังไม่มีท่าทีอะไร ก็เอาเถอะ เพิ่งจะเจอกันแค่ครั้งสองครั้งเอง คราวที่แล้ว งานเลี้ยงรุ่นของชมจันทร์ ซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับแม่ของอิฐ แต่คนละคณะ ทำให้อิฐได้พบอิงดาวเป็นครั้งแรก เขาก็สนใจในความน่ารักของอิงดาว ผ่านมา 1 เดือน เขาก็พยายามหาช่องทางแวะเวียนมาหา บางทีก็ชวนพีช ที่รู้จักมักจี่กัน ติดสอยห้อยตามกันมา แต่ทีจริงก็แอบแฝงต้องการมาคุยกับอิงดาว เพิ่งจะได้โอกาสดีที่พีชแวะไปรัฐสภาเขาเลยแสร้งชวนมาพบดอกเตอร์ทรงกรดที่เพิ่งกลับจากนิวซีแลนด์ ขณะที่แม่คิดถึงอนาคตของลูกสาว พลางยิ้มและรอบมองสองหนุ่มสาวอย่างยินดี อิงดาวกลับคำนึงคิดถึงเรื่องที่พ่อเล่าให้ฟัง เธออยากคว้าโทรศัพย์มากดหาข้อมูล แต่กฏของบ้านห้ามแตะต้องโทรศัพย์บนโต๊ะอาหาร เธอเลยรีบทานข้าว “เดี๋ยวอิงขอไปตรวจรายงานที่ห้องก่อนนะคะ” “อ้าว อยู่คุยกับคุณอิฐก่อนสิลูก” “อ้อ... อิงขอโทษค่ะ พอดีเพื่อนอยู่ที่ ฝรั่งเศษ เขาจะคุยเรื่องงานวิจัยค่ะ” อิฐได้แต่มองอย่างระห้อย และเสียดาย พอลูกสาวเดินลับไป ชมจันทร์หันไปยิ้มให้กำลังใจแก่อิฐ แล้วหนุ่มๆ ก็คุยเรื่องสัพเพเหระต่อ พลางกินของว่างหลังอาหาร อิงดาวเข้าห้องได้ เปิดโน๊ตบุคเพื่อหาข้อมูลที่ได้ยินจากพ่ออย่างสนใจ “ปีใหม่นี้แพลนไปเที่ยวไหนกันครับ” อิฐถามคุณชมจันทร์ “อาชวนพ่อกับลูกไปเที่ยวเชียงใหม่ แต่คงได้ไปแค่ตาก ยัยอิง อยากขับรถไปกันเองจ๊ะ” “น่าสนใจนะครับ จองที่พักหรือยังครับ?” “เขาจองไว้แล้วล่ะ เห็นบอกมีเพื่อนอยู่ที่โน้น อยากให้ไปพักที่โฮมสเตย์เขาดู รายนั้นน่ะ ปฏิเสธ เพื่อนไม่เป็นเหมือนพ่อเขานั่นล่ะค่ะ” “น่าสนใจนะครับ” “ไปด้วยกันไหมคะ” คุณชมจันทร์ เห็นอิฐสนใจ “แน่นอนสิครับ” ดูท่าทางสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย “ผมว่าจะไปญี่ปุ่น พี่จะเอาอะไรไหม” พีชหันไปถามพี่ชาย “ไม่ล่ะ สรุปนี่งานแต่ง ทางโน้นเขาตกลงตามฤกษ์แล้วใช่ไหม” “ใช่ครับ ก็ว่าจะไปถ่ายพรีเวดดิ้งกันที่ญี่ปุ่นนี่ล่ะครับ” น้องชายตอบ “ไปไกลจัง” ทรงกรดอดสงสัยไม่ได้ “สมัยนี้ แต่งงานกันยากน้อ” เขาอดเหน็บน้องชายคนเล็กไม่ได้ “แหมพี่ สมัยนี้ก็ยังงี้แร่ะ เดี๋ยวยัยอิงแต่งก็รอดูเหอะ” “แต่ลูกสาวพี่ เลี้ยงมา เขาไม่เรื่องเยอะนะ” ทรงกรดบอกน้องชาย “ก็ใช่เน๊อะ ผมก็เลี้ยงแกมา ผมรู้หลานเป็นไง” “เลี้ยงหรือเพื่อนเล่น” ทรงกรดแหย่น้องชาย “ฮ้าๆๆ มันก็ทั้งสองอย่างแหล่ะครับ เช็ดตูดเช็ดอึ ผมก็ช่วยพี่ทำมาแล้ว เนี่ยดูสิ เผลอแป๊ปเดียวโตเป็นสาวแล้ว ผมยังไม่แต่งงานเลย” “โห คุณพีชได้เลี้ยงคุณอิงด้วยเหรอฮะ” อิฐทำท่าสงสัย “สรุปเหมือนไม่มีคนเชื่อ? ฮ้าๆๆ” พีชหัวเราะ “ตอนเป็นเด็ก ยัยอิง ซนมาก ปีนป่ายต้นไม้ก็เก่ง ผมเป็นคนเลี้ยง วิ่งไล่แทบไม่ทันเลย” “เขาชอบปลูกต้นไม้มากนะ สมัยที่คุณตายังอยู่ ตาจะสอนเกี่ยวกับยาสมุนไพร เด็กตัวเล็กๆ ยังจำโน้นจำนี่ได้เก่งมากๆ” แม่บอก “ตอนนี้ดูสิ บ้าเรียน บ้างาน จนไม่มีเวลาเดท” แม่ก็ยังเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวเรื่องนี้นัก “คุณอาไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมตั้งใจว่า จะไม่ปล่อยให้ลูกสาวคุณอาเป็นโสด” อิฐทำท่าทางจริงจัง “โฮวว” พีชถึงกับตะลึงกับความเอาจริงของอีกฝ่าย “อ่ะแฮ่ม” พ่อทำเป็นกระแอมใส่ “ผมขออนุญาตคุณอาทั้งสองครับ” “เรื่องนั้น ถึงผมไม่ได้ห่วงลูกสาว แต่ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเขาเองนะครับ” ทรงกรดไม่ได้กีดกันหรือยอมรับแต่อย่างใด ผิดกับแม่ที่ยิ้มจนหน้าบาน
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
มันน่าจะเป็นโคลนนิ่งมั๊ยคะ