สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 1 หน้า 4
ขณะเดียวกันที่บ้านไร่ท้ายทุ่ง
แมงมุมกำลังชิมต้มไก่บ้านของตัวเองอย่างอร่อย
“น้าแมงมุม น้าแมงมุม”
เสียงหลานชายตัวเล็กเรียก
แมงมุมเดินมาเปิดประตู
“มีอะไร จอมขวัญ มาอะไรซะมืด กินข้าวยัง มากินกับน้าไหม?”
“แม่ให้เอาขนมมาให้”
“แม่ทำอะไร”
“บัวลอยเผือก”
“แม้ ของอร่อยเชียวนะ งั้นเอาต้มไก่ไปกินด้วย”
“ครับ”
“เอ้อ น้าเพิ่งขุดมันญี่ปุ่น เอาไปด้วยสิ”
จอมขวัญยิ้มที่ได้มันหวานไปกิน
“น้า น้า”
“มีอะไร?”
“ผมขอไอ้นั่นด้วยสิ”
“อะไรล่ะ ไอ้นั่น”
แมงมุมได้แต่ทำหน้าสงสัย
“ไอ้นั่นไง น้าแมงมุม”
แมงมุมต้องจ้องมองหน้าหลานตัวน้อยกับท่าทางอยากได้ของ สรุปแล้วหาได้อยากมาส่งขนมเขาไม่
สายตาเจ้าเล่ห์ แหงนมองดูว่าวที่แขวนไว้ที่เสาบ้าน
แมงมุมแอบขำเด็กน้อย
แกล้งทำเป็นไม่สนใจกับสิ่งที่หลานชายต้องการ
“นะ น้าแมงมุม ขอให้จอมขวัญเถอะนะ”
เด็กน้อยเข้ามาจับชายเสื้อ
“ให้ดีหรือเปล่าน๊ะ แล้วน้าจะได้อะไรเป็นการตอบแทนล่ะ”
“อือ เดี๋ยวจอมขวัญมาช่วยน้าเลี้ยงเป็ดเลี้ยงไก่ก็ได้”
“ฮ้าๆๆๆ จริงเหรอครับ”
“จริงสิ ทำไมจะต้องหลอกน้าด้วย แล้วน้า ไม่ใช่เด็กแล้วจะเก็บว่าวไว้ทำไมล่ะครับ”
หลานตัวแสบก็ย้อนแมงมุมเข้าให้
“ก็เก็บเอาไว้เฉยๆ นี่ล่ะ”
เขาแกล้งแหย่ มองหน้าจอมขวัญที่เริ่มง้ำงอ
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ลุกขึ้นเดินไปที่เสาเรือน
เด็กน้อยทำท่าลิงโลดใจ
“ถ้าไม่ตั้งใจเรียนนะ น้าไม่ให้จริงๆ”
“ตั้งใจเรียนสิครับ”
“วิชาอะไรที่ตั้งใจเรียน”
“พละศึกษา”
อยากจะหัวเราะดังๆ กับคำตอบหลายชายตัวแสบ เด็กวัยนี้จะมีอะไรนอกจากห่วงเล่น
“วิชาอื่นก็ตั้งใจเรียนด้วยสิ”
“ครับๆ”
เขายื่นว่าวสีสวยให้หลานชายตัวแสบไป ไหว้รับเขาอย่างดีใจ
“ขอบคุณครับ”
“เก็บรักษามันดีๆ ล่ะ น้าไม่ได้ทำบ่อยๆนะ”
“ครับ”
เมื่อได้ของที่ต้องการแล้ว จอมขวัญตัวดีก็จากเขาไปอย่างดีอกดีใจ
เพราะเด็กน้อยแวะเวียนมาแอบดูเขาทำว่าวอยู่หลายวัน เห็นเขาเอาไปเล่นวันก่อนก็ทำตาระห้อยอยากจะเล่นด้วย พอเขาแกล้งเอามาเก็บไว้ในบ้าน
ก็ชอบมาชะเง้อดูอย่างมีความหวังว่าน้าชายจะอนุญาตให้เล่น แต่เขาก็แกล้งใช้หลานชายทำโน้นทำนี่จนหนีกลับบ้านไป
แมงมุมหันมาสนใจอาหารของตัวเอง
คว้ารีโมททีวีเพื่อเปิดดูข่าว ขณะที่รายงานข่าวต่างประเทศ ที่ประเทศแห่งหนึ่ง
พบโรคระบาดลึกลับประชาชนล้มตายไปร่วม 100 คน ทำเอาแมงมุมสนใจ
หลังทานข้าวเขาก็หาข้อมูลเพิ่มในอินเตอร์เน็ต
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
บล็อกนี้ยังไม่ได้โหวตค่ะ