Group Blog
All Blog
|
สงครามเชื้อมรณะ บทที่ 4 หน้า 1 “ อาทิตย์หน้าตรุษจีนพอดี ชมไปเที่ยวไหนหรือเปล่า” ต้นน้ำถามชมที่นั่งใกล้กันที่สุดโดยมีพาทิชั่นกั้นไว้ “ว่าจะกลับบ้านที่เชียงใหม่ค่ะ อากง โทรมาตามแล้วอยากแจกแตะเอีย แต่เราจะได้หยุดเหรอคะตรุษจีน” “มันก็ติดเสาร์อาทิตย์นะ ลาพักร้อนเพิ่มก็ได้นะครับ” ต้นน้ำแนะนำ ออมแอบฟังสองหนุ่มสาวคุยกันแล้วอิจฉา เธอสังเกตุได้ว่าหลังๆ มานี่ สองคนนี้ดูสนิทสนมกันมาก ต้นน้ำจะช่วยชมชิดดูสไลด์งานตลอด จนทำเอาออมรู้สึกหึงหวง “เสาร์ อาทิตย์นี้ ต้นไปไหนเหรอจ๊ะ” เธอรีบถามเขาทันที “ว่าจะไปออกกำลังกาย แล้วหาอะไรอร่อยๆทาน” “ออกแถวไหนคะ มีเพื่อนหรือยัง” ออมยังไม่ละพยายาม “ก็ที่คอนโดครับ เออ ชม ไปจตุจักรกันไหม?” อยู่ๆ เขาก็หันไปชวนชมชิดเฉยเลย ทำเอาออม รู้สึกปวดร้าวใจ “อ้อ ชม นัดเพื่อนไว้แล้วค่ะ” ชมไม่รู้เรื่องอะไรหันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม “ครับ” ก้องนั่งดูรายงานอยู่อีกฝาก ฟังเสียง สามคน คุยกันก็ส่ายหน้า “อยู่เฉยๆ ก็ดีนะออม” เขาเอ่ยเตือนสติ ออมนั่งหงุดหงิดอยู่คนเดียว เสียงออดประตูดังขึ้น ออมลุกขึ้นมามองเห็นเป็นท่านอธิการยืนกดออดทำหน้างงๆ อยู่หน้าประตูกระจก “ท่านอธิการมาค่ะ ทุกคน” ออมบอกเพื่อนๆ เพื่อเตรียมตัวก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ท่านอธิการ “อะไรกันเนี่ย ไม่ได้มาเดือนเดียวที่นี่เปลี่ยนกันไปเยอะเลยนะ ต้องสแกนหน้าเข้าเลยเหรอ” “ค่ะ คุณอิง เพิ่มระบบความปลอดภัยค่ะ เชิญค่ะท่าน” เมื่อเข้ามาในตึก ทุกคนลุกขึ้นไหว้ท่านอธิการ ท่านรับไหว้ เอ่ยทักทายทุกคนแล้วเดินเข้าไปห้องทำงานของอิง อิงเงยหน้าจากคอมหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง พร้อมร่างผู้สูงวัยเดินเข้ามาในห้อง อิงลุกไหว้อีกฝ่าย “สวัสดีค่ะ วันนี้มาถึงนี่ มีอะไรให้รับใช้ค่ะ” “มาดู เห็นแม่บ้านบอกว่าตึกแล็บ ติดสแกนหน้า” ท่านอธิการเดินเข้าห้องนั่งลงที่เก้าอี้รับแขกตรงหน้าโต๊ะอิงดาว “ก็อิงเขียนใบสั่งซื้อไปเดือนที่แล้วนะคะ” เธอพูดราวเตือนความจำอีกฝ่าย “อ้อ...ลุงก็เห็นแหล่ะ ก็นึกอยู่ว่าเอามาสแกนอะไร? ไม่นึกว่าจะสแกนตั้งแต่ทางเข้า” “ส่วนมากห้องปฏิบัติการทุกที่จะห้ามบุคคลภายนอกเข้านะคะ” “ลุงก็เข้าด้วยไม่ได้สิ” ผู้สูงวัยเอ่ยเล่น อิงยิ้ม “แหม่ ถ้าท่านมา เราก็ต้องอนุญาตค่ะ” “เรื่องที่อิงเคยคุยกับลุงไว้นะ ลุงว่ามันมีแววอยู่เหมือนกัน ตอนนี้คนติดเชื้อที่จีนเพิ่มจำนวนเป็นหลักหมื่นแล้ว แต่ก็พยายามปิดข่าว” “ค่ะ อิงเองก็ได้ข่าวจากเพื่อนเทคนิคการแพทย์ บอกว่ามีคนป่วยเพิ่มอย่างรวดเร็ว มีหมอออกมาเตือนประชาชน แต่โดนตำรวจจับไปปรับ หาว่าสร้างข่าวตื่นตระหนก” “แต่ลุงคิดว่ามันคงไม่แพร่ออกไปต่างประเทศหรอกมั้ง” อีกฝ่ายยังปักเชื่อความคิดตัวเองว่ายังไงประเทศจีนน่าจะเอาอยู่ “ท่านค่ะ หากเกิดเหตุฉุกเฉิน อิงจะขอเพิ่มคนมาช่วยห้องแล็บนะคะ” “อืม เพิ่มคนมา เกิดไม่มีงานล่ะ” “มีสิคะ ตอนนี้ สิ่งส่งตรวจจากโรงพยาบาลเพิ่มมาเท่าตัวนะคะ แล้วอีกอย่างอิงส่งผลตรวจกลับ เหมือนพวกเขายังปิดเป็นความลับอยู่ แล้วอีกอย่างอิงคิดว่า Top กำลังเคลื่อนไหวอะไรบ้างอย่างค่ะ” “หนูอิงหมายความว่ายังไง” “หลายโรงพยาบาลส่งสารคัดหลังมาตรวจดูเชื้อเพื่อคอนเฟริม 10 เคส เป็น เคสใหม่ที่เชื้อเดียวกัน อิงได้ขอตรวจสอบสไลด์กับเพื่อนเทคนิกการแพทย์ที่จีนแล้ว เป็นตัวเดียวกัน แต่เหมือนโรงพยาบาลยังปิดข่าวว่ามีคนติด” “มันใช่เหรอ หนูอิง” ท่านอธิการแย้ง มันมีความลับหลายทางที่วงในไม่อยากจะเปิดเผย “ยังไง อิงอยากให้ท่านอนุมัติคนค่ะ แล้ว 1 ใน นั้น อิงต้องการผู้มีเชี่ยวชาญพิเศษ เพื่อมาเป็นผู้อำนวยการอาวุโส” “ผู้เชี่ยวชาญที่ว่า หนูอิงจะเอามาจากไหน?” “อิงมีคนนั้นอยู่ในใจแล้วค่ะ” “เฮ้อ...เอาเป็นว่า เมื่อฉุกเฉินจริงๆ ลุงจะพิจารณาให้” ผู้สูงวัยตอบฟังจากน้ำสียงแล้วเหมือนจะเป็นได้ยากที่คำขอนั้นจะบรรลุผล เขาลุกขึ้นยืน เพื่อเตรียมจะจากไป อิงลุกตามเพื่อเดินไปส่งที่ประตู “แล้วหนูอิงอยากได้ใครมาช่วยล่ะ ตำแหน่งใหญ่เท่าหนูอีก มันดูจะไม่เหมาะสมเอานะ” ผู้อาวุโสเอ่ยเสียงเนิบๆ “เขาเหมาะสมกับตำแหน่งนั้นอยู่แล้วค่ะ ด้วยประสบการณ์และเกียรติของเขา ความสามารถของเขาสามารถที่จะช่วยเหลือประชาชนคนไทยได้” ท่านอธิการทำหน้าฉงน “ใคร?” “คุณอิสรภาพค่ะ” ท่านอธิการเหมือนจะนิ่ง และ อึ้งไปอึดใจเมื่อได้ยินชื่อนั้น “ก็เอาเถอะ ถ้าชวนเขากลับมาได้ ลุงจะอนุมัติให้เอง” เขาตอบยิ้มๆ “หมอนั่นมันเก่งมาก แต่ก็เป็น ผู้นำคอมมิวนิสดีๆ นี่เอง ฮ้าๆๆ” เขาหัวเราะอารมณ์ดีก่อนจะเปิดประตู อิงดาวยิ้ม เดินตามออกมา ไม่เคยเห็นท่านอธิการหัวเราะอารมณ์ดีแบบนี้ “หนูอิงก็เก่งมากอยู่แล้ว ลุงคิดว่าไม่น่าห่วง ถ้างานหนักจริงๆ มี 2 คนก็สบาย” “ขอบคุณค่ะ” แค่ได้ยินชื่อนั้นท่านอธิการถึงกลับอารมณ์เปลี่ยนไปเลย อิงดวงยืนยิ้มส่งท่านที่หน้าออฟฟิตมองดูต้นราชพฤกษ์ที่กำลัง ออกดอกเหลืองเป็นทิวทางเข้าตึกเพื่อผ่อนคลายความล้าในสมอง ก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าออฟฟิต ทุกคนมองอิงเดินเขาออฟฟิตมา “ท่านอธิการดูอารมณ์ดีจังนะคะ” ออมถามอย่างสงสัย “ค่ะ สงสัยได้ยินเรื่องถูกหู” “เป็นใครคุยกับคุณอิงก็อารมณ์ดีหมดค่ะ ยกเว้นหมาบ้า” ออมยิ้มโชว์ฟันขาว พูดราวกับจะแขวะคนอีกฟาก ก้องเหลือบมามอง ก่อนจะลุกขึ้น ถือแฟ้มเข้าห้องแล็บแยกไป ออมเบ้หน้าใส่หลัง ก่อนจะตามไปอีกคน ถึงออมจะเป็นสาวใหญ่อารมณ์ดี แต่เธอก็ไม่ค่อยชอบก้องที่ชอบแขว่ะชาวบ้านไปทั่ว เธอเลยไม่ค่อยเกรงใจนัก มีโอกาสก็มันจะจิกกัดกันบ่อยๆ
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
มีเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล
ตามความถนัดของ จขบ. ด้วยค่ะ