ตอนที่ 46 เกี่ยวกันไหม...(yaoi)

*** ///เรื่องนี้เป็นนิยายวายมีเนื้อหาเกี่ยวกับชายรักชาย/// บอกไว้ให้สำหรับคนที่ไม่ชอบแนวนี้จะได้ไม่ต้องอ่านนะคะ แต่ถ้าใครสนใจ หรือชอบแนวนี้ ก็เชิญให้ลองอ่านและติดตามกันได้ตามอัธยาศัยค่า^^ เนื่องจากเรื่องนี้อาจมีคำไม่สุภาพค่อนข้างเยอะ เพื่อให้เข้ากับเนื้อเรื่องและลักษณะนิสัยของตัวละครแต่ละตัว เพราะฉะนั้นถ้าใครไม่ชอบใจขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่า คนแต่งขอขอบคุณแฟนๆไว้ก่อนล่วงหน้า (จุ๊บๆ รักครับผม)









“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”
ผมแทบหยุดหายใจตอนที่พ่อไม่ได้ตอบอะไรกลับมา แต่มันก็แค่ชั่วอึดใจ

“เอ้อ! ว่าไงลูก”

พ่อจ๋ายังพูดชัดถ้อยชัดคำเสียงดังกึ่งตะโกนแบบที่แกชอบเป็นเสมอ น้ำเสียงไม่ได้ขุ่นเคืองเหมือนโกรธอะไรนี่หว่า..
มาอย่างนี้ผมนึกคำพูดแทบไม่ทัน “อ่ะอ่ะ เอ่อๆๆ..เอ่อพ่อจ๋า! ...สะสะสบายดีมั้ย...ค~~~ครับ!?”
ผมกลืนน้ำลายแล้วรอพ่อตอบ “เอ้อ ก็วุ่นๆอยู่ลูก มีอะไรรึเปล่าโทรมาหาพ่อได้”
“เอ่อ.......” ผมกรอกตามองหน้าไอ้เดย์ มันก็เหล่มองหน้าผมทั้งๆกำลังเอาหูแนบฟังโทรศัพท์ผมด้วย
เดย์มันรีบกระซิบบอกข้างหูผมว่าให้ถามหาน้องๆ

“เอ่อคิด! คิดถึงน้องอ่ะจ๋า! แหะๆคือซีน่อนซีโน่เป็นไงบ้างครับ”
“โอ้ยมันก็ซนเป็นลิงตีกันเหมือนเดิมนั่นแหละ555 นี่เมื่อเช้าก็ยังบ่นอยากไปหาพี่มันอยู่นะเอ้อ
แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แถวนี้นะโทรไปหาพวกมันสิคงแย่งกันพูดน้ำไหลไฟดับ แหม่! แล้วไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอลูก”
พ่อจ๋าลากหางเสียงยาวๆเหมือนแกล้งทำเป็นน้อยใจ ผมเริ่มอมยิ้มออก พ่อน่าจะยังไม่ทันดูเฟสไม่รู้อะไร

ไอ้เดย์มันทำท่าคิดขณะที่ผมคุยกับพ่อจ๋าไปก็คอยกรอกตามองมันไปด้วย มันมากระซิบข้างหูให้ผมถามเข้าเรื่อง
(จะถามไงอ่ะ||||||) ผมพูดไม่ออกเสียงบอกมันว่าไม่รู้จะเข้าเรื่องยังไง
(ถามว่าเดี๋ยวนี้ยังเล่นเฟสอยู่มั้ย) ไอ้เดย์ตัดสินใจบอกให้ผมตั้งค่าใหม่เฉพาะเพื่อนที่จะเห็นอะไรได้ แล้วบล็อกพ่อไปเลย
บอกพ่อว่าเฟสผมมีปัญหา ที่เหลือคือขอแค่อย่าให้มีคนรู้จักส่งอะไรไปให้แกดูเล้ย |||||||| แต่จะว่าไปมานึกๆดู
ตั้งแต่ตอนที่พ่อจ๋ามารับน้องกลับพัทยา หลังจากนั้นผมก็ยังไม่เห็นพ่อเคลื่อนไหวอะไรในเฟสอีกเลยนะ

“จ๋า จ๋ายังเล่นเฟสอยู่มั้ยไม่เห็นอัพอะไรลงเลย”
“เอ้อ! จริงสิ!!!”
อยู่ๆพ่อจ๋าก็เสียงดังผมสะดุ้งตาโตตกใจหมด ไอ้เดย์นี่ลนรีบถามผมมีอะไรๆๆๆๆ ผมต้องรีบส่ายหน้าให้มันหยุด

“ไอ้สองแสบมันเอามือถือพ่อไปเล่นแล้วดันทะลึ่งกดออกจากเฟสพ่อ พ่อจำรหัสได้ที่ไหนเล่า จำอะไรไม่ได้สักอย่าง
ก็ไม่เคยออกเลยนี่หว่า เฮ้อเลยไม่ต้องทำอะไรกันเลยทีนี้ พ่อก็ทำไม่ค่อยจะเป็นด้วยอะไรที่มันยุ่งยาก เลยว่าเอาไว้
จะให้เด็กที่ร้านมันเปิดให้ใหม่ไว้พ่อจะแอดไปนะลูกนะ ”

แม่ง! สุดยอดดดดดดดดดดดดดด!!! ไอ้แฝดน้องพี่!!!! 555555555 โชคดีโคตะระตะระเลยกู!!!

“ครับๆๆๆ พ่อจ๋าดูแลตัวเองดีๆนะ ครับๆๆ” วางสายพ่อปุ๊บผมกับไอ้เดย์นี่กระโดดกอดกันเฮลั่น
มือถือก็ปล่อยแม่งร่วงหล่นแถวโซฟาไม่สนใจแล้ว แหกปากร้อง “ไซโย!ไชโย!ไชโย!”
จนแม่จ๋ารีบเดินถือทัพพีออกมาดูแกทำหน้างงมาก “55เป็นบ้าอะไรกันน่ะ ใครถูกหวยเหรอ”

ได้ยินคำว่าหวยไอ้เดย์นี่หูผึ่ง มันทำหน้านึกอะไรได้ตาโตเท่าไข่ห่าน “เชี่ย! จริงดิ! พรุ่งนี้หวยออก!!
กูต้องรีบนอน โหยกี่ทุ่มแล้วเนี่ย ไม่ได้การล่ะ!” แล้วมันก็หันไปขอมาม่าที่จ๋าทำให้ จ๋าบอกเสร็จแล้วแต่อยู่ในครัว
ไม่ได้ยกออกมา ไอ้เดย์รีบยิ้มหวานขอบคุณแม่ผมแล้ววิ่งไปแดกมาม่าหลังบ้าน นี่มึงยังแดกมาทั้งวันยังไม่พอเหรอ

ยังไม่ถึงนาทีดีเลยครับ ผมนั่งงงๆก็ว่าจะเดินไปคุยกับมันหลังบ้านเชี่ยเดย์พุ่งพรวดออกมาไหว้จ๋า
ตบหัวผมเล่นสองทีด้วยสีหน้ากระหยิ่มยิ้มกวนตีนเป็นการลาผม
(มึงนึกว่ามึงหล่อนักเหรอสัส...แม่ง.....เสือะหล่อจริงอีก -*- )
แล้วไอ้เดย์ก็แทบจะบินกลับบ้านมันไป "เจอกันที่โรงเรียนไอ้ลูก กูรีบไปฝันหาเลขแทงหวยก่อน บาย”

ทิ้งให้ผมยืนเอ๋อแดกเกาะประตูหน้าบ้านมองตามหลังมันไป …….. มันลืมทวงรางวัลจากผมอ่ะคิดดู


++++++++++++++++++++++++++++


เช้าวันต่อมาไอ้คนบ้าหวยที่ระริกระรี้เมื่อคืนเดินหน้ามุ่ยไปโรงเรียนกับผม ผมเห็นมันเครียดผิดปกติก็เป็นห่วง
“เดย์ มึงเป็นอะไรอ่ะ ทำไมทำหน้าเครียดงี้วะ”
“เมื่อคืน...”
“เมื่อคืนทำไม”
“กูไม่ฝัน! สัดเอ๊ย||||||||”
“เฮ้อ....ห่าน -*- ”
ผมก็นึกว่าอะไรไอ้เวรนี่ร้อนรนยังไม่มีเลขแทงหวยครับ

“มันมีเรื่องอื่นให้มึงควรกังวลกว่าเรื่องนี้นะกูว่า...” ผมเดินเข้าโรงเรียนปุ๊บ รู้สึกแปลกทันที
ปกติคนก็ชอบมองผมกับมันอยู่แล้ว วันนี้ดูเหมือนจะโดนจ้องหนักกว่าทุกวัน ไม่ได้คิดไปเองหรอกครับ
ได้ยินเสียงซุบซิบนินทาตามหลังมาจริงๆ “เฮ้ยมาโรงเรียนพร้อมกันด้วยเว้ย มึงๆๆ” ผมก็ทำเป็นไม่ได้ยินนะ
“แม่งมึงว่าจริงป่าววะ555” แล้วพวกมึงจะอยากรู้ไปเพื่ออะไรวะ “ไอ้พวกตุ๊ดเอ๊ยกากว่ะถุ้ย ทำเป็นแมน55”

“มึงพูดเชี่ยไร”
ผมตกใจชะงักเท้ารีบหันกลับไปดู เห็นไอ้เดย์ยืนค้ำหัวไอ้พวกเด็กม.ต้นสามคนที่มันเพิ่งแซวพวกผมไปเมื่อกี้
ไอ้เดย์หน้าโหดเกิ๊นไอ้พวกรุ่นน้องสามคนนั่นแม่งนั่งกันเลิ่กลั่กหน้าเสีย เพื่อนๆมันนี่วงแตกเลยครับ
“เฮ้ยพวกมึงๆๆ จารย์ให้มาตามเว้ย ไปเว้ยไปๆไปเร็วเข้าดิสัด!|||||||”
ดีที่ยังมีคนมีสติวิ่งมาลากเพื่อนมันไป วิ่งหนีไอ้เดย์เปิดตูดแน่บไปเลยครับ
ผมได้แต่ยืนส่ายหน้าถอนใจ โคตรแมนเลยเนอะพวกมึงนี่ โดนไอ้เดย์ถามแค่นี้ก็วิ่งหนีขี้แตกแล้ว

ผมเดินไปเตะตูดไอ้เดย์บอกให้รีบไปห้องแล้ววิ่งหนีมัน “เชี่ยลูก! เดี๋ยวเหอะมึงอย่าหนีนะ” ไอ้เดย์มันรีบวิ่งไล่
ผมก็ไม่อยากเหนื่อยแต่เช้าหรอกครับแต่ทำแบบนี้จะได้ถึงห้องไวขึ้น ขี้เกียจได้ยินอะไรระหว่างทางอีก

ผมไม่ปฏิเสธหรอกครับว่าเพราะไอ้เดย์มันค่อนข้างเป็นที่จับตามองหลังจากมีเรื่องต่อยตีจนคู่กรณีเข้าโรงพยาบาล
แถมรูปร่างหน้าตามันก็ถูกใจสาวแท้สาวเทียมทั้งโรงเรียน เรื่องความรักของเราก็เลยพลอยเป็นที่จับตามองไปเรื่อย
คาบแรกที่เรียนเช้านี้ขนาดอาจารย์ยังแซวผมเลย

“อ่ะแฮ่ม...ธีทัต ฟังที่อาจารย์พูดอยู่รึเปล่า เรียนถึงบทไหนแล้ว”
“อ่า..ฟังครับ ถึงบทที่ห้าครับ”
“ดีที่รู้เรื่อง นึกว่ามัวแต่คิดถึงดิลวิลอยู่”

เพื่อนๆนี่ฮาครืนกันทั้งห้อง ผมแทบจะเอาหน้าซุกจั๊กกะแร้ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆแต่ไม่เอาหรอกกลัวเหม็น
อะไรกันครับเนี่ยทำไมแม้แต่เด็กม.ต้นกับอาจารย์ยังรู้ รู้กันทั้งโรงเรียนเลยรึเปล่าวะ||||||||| มึงไวไปมั้ยข่าว

พอหมดคาบผมรีบเดินตามอาจารย์ออกไปนอกห้องเลยครับ ประชิดตัวกระซิบกระซาบถามแก
“อาจารย์ อาจารย์ครับอาจารย์ ระรู้เรื่องผมได้ไงครับ”
“ก็เห็นเด็กๆเขาจับกลุ่มกรี๊ดกร๊าดอะไรกันแต่เช้า เลยขอเขาดู ก็เลยรู้ว่าคู่เธอน่ะมันยังไง55”
“โธ่อาจารย์”
“แซวเล่นน่า ไม่ต้องไปซีเรียสหรอกธีทัต ตั้งใจเรียนสอบให้ผ่านวางตัวดีๆไม่ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ครับ”
อาจารย์ยิ้มให้ผมแล้วเดินไป ผมถอนหายใจมันรู้สึกอึ้งๆแปลกๆ คนรังเกียจก็มี คนที่เข้าใจก็ต้องมีเหมือนกัน

แต่ผมก็ไม่วายอายสายตาชาวบ้านเขาอยู่ดี แต่ก่อนก็ชอบโดนมองบ่อยๆเวลาตัวติดกับไอ้เดย์ ตอนนี้เขารู้กันทั่ว
ว่าผมกับมันคบกันจริงๆ มหกรรมโดนจ้องจนตาเปียกตาแฉะก็เกิดขึ้นตลอดวันล่ะครับ

“เฮ้อ....”
“มึงถอนหายใจทำไมนักหนาวะไอ้ลูก”

พักกลางวันพวกเรามากินข้าวที่โรงอาหาร ไอ้คิมที่นั่งข้างผมถาม ผมก็เหล่มองหน้ามันแบบเซ็งๆ
“มึงแกล้งไม่รู้หรือจะกวนตีนกูวะคิม”
“อะไรเล่า”
“อ่ะ มึงก็ดู”
แค่ผมสะบัดหน้าแทนการชี้ไปทางด้านข้าง ผู้คนรอบๆก็สะดุ้งหลบตากันให้พรึ่บ แม่งรุมมองกูเหมือนหมีแพนด้า
ไอ้คิมหัวเราะกับไอ้ยู กีต้าร์กับซีนเดินถือจานข้าวกับน้ำซุปเดินมาที่โต๊ะนั่งตรงหน้าผม กีต้าร์ถามหาไอ้เดย์
ผมยังไม่ทันจะตอบอะไรมันก็โผล่หัวมา เดินกอดคอกับไอ้มาร์คมาแต่ไกล มีไอ้น็อตเดินเช็ดแว่นตามหลังมาติดๆ

“นู่นแน่ะ ตายยากมั้ยล่ะมึง” ผมพูดขำๆไอ้หมาคิมก็รีบแซว “แหมๆๆทำเป็นด่า ความจริงดีใจจนเนื้อเต้นอ่ะดิ โถๆๆ
ผัวมา! ก๊าก5555 ข้าวปลาไม่กินรอมันอยู่กูรู้หรอกเชี่ยลูก5555” ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆตะคอกใส่มัน “เชี่ย!////*//”
แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักกรี๊ดกร๊าดจากสาวๆโต๊ะรอบข้าง.... แม่งเอ๊ย กูอยากหนีกลับบ้านแล้วอ่า T///T

ไอ้เดย์มันยิ้มแป้นแล้นถือจานข้าวหมูแดงมาวางแหมะข้างๆผม ผมเขยิบให้มันนั่งได้ถนัดขึ้น
ไอ้เดย์เห็นผมซื้อข้าวหมูแดงมาเหมือนกันมันก็ยิ้มกว้างแซว “55แน่ะ ใจตรงกันเลยน๊า”
แค่ผมยิ้มตอบให้มัน คนรอบนอกที่คอยดูอยู่ก็มีปฏิกิริยากันใหญ่ ชี้ชวนกันให้ดูเอาซะผมต้องรีบก้มหน้าหลบ

“เป็นไรวะลูกคิด กินข้าวดิ” ไอ้บ้าเดย์ทำหน้างงๆถามยิ้มๆ นี่มึงไม่รู้สึกสะทกสะท้านเชี่ยไรบ้างเลยรึ
“เดย์..... มีแต่คนมอง มึงไม่รู้สึกเหรอ” พวกเพื่อนพากันเงยหน้าหันมาฟังผม ไอ้เดย์เกาหัวก่อนตอบ “แล้วไง”
“แล้วมึงทนได้ไง กูไม่อยากกินข้าวแล้ว อยากกลับบ้านอ่ะทำไมต้องคอยมองเราเหมือนตัวประหลาดด้วยวะ”

ผมพูดอย่างนี้พวกเพื่อนๆก็ขำด่าว่าผมบ้า คิดมาก ส่วนใหญ่คนก็มองเพราะชอบไม่ใช่เหรอ
“ชอบเนี่ยนะบ้าดิ พวกที่หมั่นไส้ไอ้เดย์กับพวกที่แอบชอบมันคงจ้องกูแล้วคิดอยากลากไปซ้อมตลอดเวลาเหอะสัด”
ยิ่งพูดแบบนี้ไอ้พวกบ้าแม่งยิ่งขำ มีสมน้ำหน้าผมด้วยนะ สนุกกันมากมั้ยพวกมึง ต้องรอให้กูโดนลากไปรุมก่อน
ค่อยมาสงสารกูใช่มั้ย เอ๊ะหรือจะไม่มีใครสงสารผมเลย T T

ไอ้เดย์ไม่สนใจสายตาใครจริงๆ กอดคอผมแล้วยิ้มหล่อพูด “ใครจะทำอะไรมึงบ้าป่ะเนี่ย กูอยู่นี่ กินข้าวไป”
แล้วมันก็ขยี้หัวผมเล่นอย่างเคย ผมรีบดันมันออกบอกกินข้าวไม่ถนัดแต่ความจริงแม่งโคตรอาย คนก็มองจ๊างงง

“เฮ้ยๆมึง สิบนาฬิกาเว้ย” จู่ๆไอ้ยูก็สะกิดบอกไอ้คิม ไอ้คิมพยักเพยิดหน้าบอกผมอีกที ผมหันไปมองพร้อมเดย์
แม่งเจอยัยตัวแสบครับ แฟนเก่าคนล่าสุดที่พ่นพิษทิ้งทวนไว้เมื่อวานของผมเอง ไอ้เดย์เห็นปุ๊บก็ลุกพรวด
ผมตกใจรีบจับข้อมือมัน “เดย์! นั่นผู้หญิงนะเว้ย มึงจะไปทำอะไรเขา”

“กูจะไปซื้อน้ำแดง ปล่อยกูได้ยัง”
“อ้าว เออๆไปเหอะๆ แหะๆ”
หน้าแตกเลยครับผมนึกว่ามันจะเดินไปหาเรื่องมิ้น พอไอ้เดย์เดินผ่านมิ้นไป เห็นมิ้นกับเพื่อนที่เดินมาด้วยกัน
อีกสองคนมองตามหลังไอ้เดย์แล้วพากันซุบซิบหัวเราะคิกคักกันน่าดู ก่อนจะเดินตรงมาหาผม

“หวัดดีลูกคิด วันนี้เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย คิกๆๆ” มิ้นมาหยุดยืนยิ้มหวานให้จงใจทักผมเสียงดัง
“..................” ผมไม่ตอบนะถอนใจแล้วเบือนสายตาไปทางอื่น แต่มิ้นก็ยังเรียกผมอีกจนผมต้องถอนใจแรงกว่าเดิม

“เลิกยุ่งกับเราได้มั้ยมิ้น ไอ้ที่ทำเมื่อวานน่ะก็มากพอแล้วนะ จบๆไปเหอะขอร้องถ้าทำให้รู้สึกแย่มากเราก็ขอโทษ”
พอผมพูดแบบนี้ไอ้คิมก็ผลักไหล่ผมเล็กน้อยรีบแย้ง “มึงบ้าป่ะลูก! ไปขอโทษมันทำไม!!”
มิ้นหน้าหงิกว่าไอ้คิมกลับ “เอ๊ะคิม! นี่ไม่ใช่เรื่องของคิมนะคะ ไม่เสือกดิคะ!”
ไอ้คิมถลึงตาโตชี้หน้ามิ้น มันอ้าปากจะด่าตอบแต่ผมจับแขนมันเขย่าเรียกแล้วส่ายหน้าห้ามไว้ “พอๆๆคิมไม่เอา”
ผมรู้สึกรำคาญเรื่องงี่เง่าแบบนี้มากอยากให้มันจบ

“ลูกคิด ทำไมลูกคิดต้องทำท่าเหมือนไม่อยากคุยกับเราแล้วด้วยล่ะ ในเมื่อเราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา..
....เพื่อนสาวน่ะ!555555555555555555” มิ้นหัวเราะร่วนพร้อมเพื่อนอีกสองคน คนก็พากันมองมาที่ผม
“55555ลูกคิดไม่น่าเลยนะ อกหักแค่นี้กลายเป็นตุ๊ดเลยเหรอ5555”
“ไว้ว่างๆเดี๋ยวเรามาชวนไปซื้อยาทาเล็บด้วยกันนะตัวเอ๊งงงง5555555555”
ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นก็ช่วยกันยัดเยียดความสาวแตกให้ผมดีเหลือเกินครับ ยัยพวกนี้เห็นเป็นเรื่องสนุก
ถึงผมจะคบผู้ชายแต่ผมก็ยังไม่ได้สาวแตกขนาดนั้น ที่ผมไม่พูดอะไรต่อเพราะรู้นิสัยมิ้น คงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว
เธอไม่มีทางรู้สึกผิดกับผมหรอก และคงโกรธที่โดนไอ้เดย์หักหน้าเมื่อวาน..

ตอนนั้นเองไอ้เดย์มันเดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ยืนถือน้ำแดงหน้าหงิกอยู่ข้างหลังกลุ่มมิ้นที่กำลังขำ
“ลูกคิดมีเพื่อนเยอะแล้ว ไม่รับเพิ่มเว้ย! ไม่สวยแล้วยังเจ๋ออีก หัวเราะกันพอรึยังไปให้ไกลๆตาดิ๊รำคาญลูกตาว่ะ!”
ไอ้เดย์พูดไล่มิ้นให้หลีกทางแล้วกระแทกก้นนั่งข้างผมเหมือนเดิม มันไม่สนใจมิ้นที่ทำหน้าแค้นกระฟัดกระเฟียด

“เดย์!!” มิ้นเรียกชื่อไอ้เดย์เสียงแข็งแต่โดนไอ้เดย์ชี้หน้าจ้องเขม็ง
“หยุด! หุบปากซะ!! คิดว่าสวยมากเลือกได้รึไง!? นมก็แบน ขาก็สั้น หน้าก็เหมือนเต้าหู้โดนเหยียบขนาดนี้!”

“พรืดดดดด!!! ก๊ากก555555555” ไอ้พวกเพื่อนผมมันพากันหัวเราะซะข้าวกระจายกับความปากร้ายของไอ้เดย์
แต่มิ้นไม่ขำด้วยแน่ๆ แผดเสียงเกรี้ยวกราดใส่กลุ่มผมให้หยุดหัวเราะเธอ “อ๊ายยยยยยย!!ขำบ้าอะไรกันห๊ะ!!”
เดย์เค้นหัวเราะทำหน้าทำตายียวนมองมิ้น “อ้าวโง่นี่! ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอว่าโดนด่าอ่ะ! สมองอ่ะมีม๊ะ!”

“อ๊ายยยยยย!!!”
“หนวกหูโว้ย!”
“อ๊ายยยยยไอ้บ้า!!!!”
มิ้นตะคอกด่าไอ้เดย์เสียงดังจนเพื่อนข้างๆเลิ่กลั่กหันมองรอบตัว กลัวมีอาจารย์โผล่มาแถวนี้

แล้วสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้นครับ เชี่ยเดย์คว้าแก้วน้ำแดงที่เพิ่งซื้อมาสาดใส่มิ้นเต็มๆ
“ซ่า!!!!!!!!!”
ผมตกใจมองตาค้าง ยัยสองสาวเพื่อนมิ้นรีบหลบฉากแทบไม่ทัน มิ้นรับเต็มๆคนเดียวอึ้งแดก ก้มดูสภาพตัวเอง
ทั้งหน้าทั้งผมทั้งชุดนักเรียนเลอะเทอะไปหมดมีแต่น้ำแดง เธอทั้งโกรธทั้งอายจนหน้าสั่น
“อ่ะ อ๊ะ อื้อออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!||||||||||||||*||”
คงอยากจะร้องกรี๊ดแรงๆออกมาแต่โดนเพื่อนรุมเข้ามาอุดปากไว้ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเสียงกรี๊ดลอดออกมาให้ได้ยิน

“เฮ้ยมิ้น เออะเอ่อ!!” ทุกคนตกใจได้แต่มอง ผมเลยลุกยืนจะเดินเข้าไปหามิ้น ไอ้เดย์มันหันมาจ้องหน้าผมจนสะดุ้ง
ไม่กล้าไปต่อก็หน้ามันนี่อย่างโหด แล้วมันก็คว้าแขนผมลากมากอดคอไว้ พาผมลุกไปใกล้มิ้นซะเอง

มิ้นกับเพื่อนมีผงะก้าวถอยหลังกันแทบไม่ทัน ไอ้เดย์ก็ยังลากผมเดินตามไปใกล้ ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนมิ้น
รวมถึงผู้คนรอบตัวคงลุ้นจนตัวเกร็งไม่ต่างกับผมว่าไอ้เดย์มันจะทำอะไร

เดย์ชี้ให้มิ้นดูหน้าผมกับหน้ามันสลับกันช้าๆ แล้วพูดตะคอกใส่หน้ามิ้นที่ยืนตาเบิกโพลง
“กูคบกันอยู่ไม่ได้หนักหัวใคร! (ชี้หน้ามิ้น) แฟนเก่าไม่เสือกโอเคนะครับ!!!!”

มิ้นสะอึกตาโตยืนใบ้แดกเลยสิครับ

ไอ้เดย์พูดเสร็จมันลากผมไปจากตรงนั้นเดี๋ยวนั้นเลยครับ
“เฮ้ยเดย์! ขะข้าว!!”
“ไม่ต้องแดกแล้ว!!!”
ผมหันไปมองเห็นมิ้นก็โดนเพื่อนลากไปเหมือนกัน เธอดูอ่อนเปลี้ยเพลียแรงตัวเลอะน้ำแดงและอยากด่าไอ้เดย์มาก

ผมรีบตะโกนบอกเพื่อน “เฮ้ยพวกมึงซื้อขนมปังให้กูด้วยยยยยยยยยย โธ่~~ข้าวหมูแดงกู๊|||||||||”


********************


ตกเย็นมาไอ้เดย์เดินคอตกมารอผมเก็บของกลับบ้านหน้าห้อง ผมเห็นก็สงสัยถามมันว่าเป็นอะไรถึงซึมแบบนี้

“โธ่เว้ย!!!ซวยสัด! แม่งเพราะมีคนมาขัดลาภกู โดนหวยแดกหมดฟายเอ๊ย!!! -*- ”
แล้วไอ้เดย์ก็เปลี่ยนจากโหมดเศร้ามาเป็นโหมดโมโหแทนครับ มันโทษว่าเป็นเพราะเจอมิ้นเลยซวยหวยแดก
ผมก็ได้แต่แอบส่ายหน้าระอามันขำๆ เห็นมันก็โดนแดกอย่างนี้ตลอดนั่นแหละ นี่ยังไม่ชินอีกเหรอ

ผมเก็บกระเป๋าเสร็จไอ้เดย์มันก็มาแย่งไปถือให้ ไอ้ซีนที่ยืนคุยกับกีต้าร์ซึ่งกำลังลบกระดานอยู่หันมาเห็นพอดี
มันก็แซว “แหมๆๆ มึงกลัวไอ้ลูกมันแท้งรึไงห๊ะเชี่ยเดย์ ไม่อุ้มมันกลับบ้านไปเลยล่ะ”
ผมเดินผ่านก็ผลักหน้ามันอย่างรำคาญ คนอื่นพากันหัวเราะแต่ไอ้เดย์ดันทะลึ่งอมยิ้มเขิน เขินบ้าเขินบออะไรของมึ๊ง

“ฮึ! เชี่ยซีนจะไปไหนเหรอ กูเห็นยืนนัดแนะกับไอ้ต้าร์อยู่นานละ ไม่กลับบ้าน? มึงจะไปแรดที่ไหน”
“แรดเชี่ยไร กูจะไปติวหนังสือเป็นเด็กดีเว้ย”
“ที่ไหน”
“บ้านกีต้าร์งะ”
“กูไปด้วย กูก็อยากเป็นเด็กดี”
“มึงไม่ต้องไปเลย”
“อ้าว” ผมก็กลั้นขำแทบแย่นะ แค่แกล้งขอตามไปด้วยไม่ได้อยากจะไปจริงหรอกครับ
แค่เรียนที่โรงเรียนกับโดนไอ้เดย์ติวให้ก็ปวดหัวจะตายห่าแล้ว แต่ผมเห็นไอ้ซีนมันร้อนรนแล้วสนุกดี

“ทำไมมึงไม่ให้ไอ้เดย์สอนเหมือนเดิมล่ะลูกคิด” กีต้าร์ขมวดคิ้วทำหน้างงถามผม
“เดย์ก็ไปกับกูด้วยไง เนอะๆๆ ไปบ้านมึงกันให้หมดนี่เลย!” ผมอมยิ้มหันไปยักคิ้วให้ไอ้เดย์พยักหน้า มันคงดูออก
ว่าผมแค่อยากแกล้งไอ้ซีน เลยรีบพยักหน้ารัวๆให้ แต่ไอ้หมาคิมกับไอ้หมายูดันพากันส่ายหน้าไม่รับมุกผมเล้ย

“กูมีธุระ!” ไอ้คิมรีบออกตัวสะพายเป้วิ่งจู๊ดหนีออกนอกห้องไปเลยครับ ตามด้วยไอ้ยูที่รีบไปเหมือนกัน
แต่คนละทาง “กูรีบไปซ้อมบาส! ห่าเอ๊ยแข่งใกล้สอบด้วย ไว้วันหลังนะพวกมึง บายยยยย”
มันตะโกนบอกโบกมือให้ ผมก็ยักไหล่แล้วหันไปมองพวกนังพงษ์เทพ ยัยโฟร์กับแมวเหมียวพยายามฉุดมือดุ๊กดิ๊ก

“อิดุ๊กดิ๊กมึงจะหนีกลับบ้านก่อนไม่ได้นะ! ไปดูหนังด้วยกันก่อนเลย” แมวเหมียวทำหน้าขึงขังตีแขนดุ๊กดิ๊กเบาๆ
“เออ! เดี๋ยวนี้ชอบหายไปไหนคนเดียวนะ ไปด้วยกันเลยกูนัดไอซ์กับแจ๋วแหว๋วแล้วด้วย นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี”
โฟร์ชี้ไปทางสองสาวที่เพิ่งเอ่ยชื่อยืนยิ้มโบกมือให้อยู่หน้าประตู แต่นังดุ๊กดิ๊กสะบัดแขนออกวุ่นวาย
“โอ๊ยยยยยย พวกหล่อนทำไมไม่ถามกันก่อนยะ! ไอ้หนังเรื่องที่ว่าเนี่ยกูไปดูมาแล้ว!ให้ไปดูอีกไม่เอาหรอก”

ดุ๊กดิ๊กหน้ามุ่ยกอดอกส่ายหน้า โฟร์กับแมวเหมียวก็รุมถามตาโต ไปดูมาเมื่อไหร่ ไปดูมากับใคร
“ทำไมไม่ชวน!!” สองสาวถามพร้อมกันเล่นเอากระเทยสวยหน้าเจือนชั่วแว๊บแต่แค่แป๊บเดียวมันก็เชิดหน้าต่อ
“ไปดูกับแม่มา กูกลับบ้านก่อนนะแม่บอกให้รีบกลับอ่ะ” แล้วมันก็ทำเดินบิดก้นผ่านหน้าผมไป
มีส่งจูบขยิบตาให้ไอ้เดย์ที่ยืนข้างๆด้วย ผมรีบคว้าจูบที่มันส่งให้กลางอากาศมาขยำทิ้งแล้วเหยียบซ้ำอย่างหมั่นไส้
เลยโดนมันด่า “อุ้ย อิลูก! หวงผัวเหรอคะ5555555” ผมเลยผลักมันไล่ให้รีบเดินไป

“รีบไปเลยไปดุ๊กดิ๊กเดี๋ยวคนที่เขารอมึงอยู่จะบ่นเอากูไม่รู้ด้วยนะ” ใครเชื่อว่ามันจะไปหาแม่ก็เชื่อไป ผมไม่เชื่อ
“อึก.. มึงพูดอะไรอิลูก ใครที่ไหนรอกูบ้าเหรอ” มันมีเลิ่กลั่กเล็กน้อยหันมองหน้าเพื่อนๆที่รุมจ้องมันครับตลกดี
“ก็แม่มึงไง!5555” ผมบอกขำหนักตอนที่มันมองค้อนให้ผมก่อนรีบเดินจ้ำไป โฟร์กับแมวเหมียวพากันบ่น

“มึงดูมันนะแมวเหมียว เดี๋ยวนี้มันชักจะมีลับลมคมในแปลกๆมึงว่าม๊ะ หน้าอย่างมันเนี่ยนะไปดูหนังกับแม่มา”
ยัยโฟร์ลูบคางชะโงกหน้ามองตามดุ๊กดิ๊กที่เดินไปไกล แมวเหมียวบอกช่างมันเถอะแล้วไปยืนข้างไอซ์ที่รออยู่
โฟร์รีบเข้าไปแทรกกลางทันที มันเกาะแขนไอซ์แล้วถามเสียงหวานปานน้ำผึ้งเวชพงศ์
“ไอซ์จ๋าถ้าจองตั๋วหนังแล้วเราไปหาอะไรกินกันก่อนเนอะๆๆ”

“เออดีอิโฟร์กูอยากกินแม็คว่ะ” แมวเหมียวเสนอ แต่ยัยโฟร์ไม่ได้สนใจเอาแต่อ้อนไอซ์ “ไอซ์จ๋าเค้าอยากกินไอติม”
มันกระพริบตาปริบๆให้ไอซ์ ไอซ์ก็เอาแต่ยิ้มๆขำๆแล้วว่าตามใจโฟร์เถอะ แมวเหมียวก็ว่า “เออไอติมกูก็อยากกิน”
โฟร์ก็พูดกับไอซ์อีก “ไอซ์จ๋าไปแวะดูช็อปชุดคุณหมีด้วยนะ เค้าอยากได้ชุดเปลี่ยนให้ตุ๊กตาเค้าอ่ะ”
แมวเหมียวตาโตรีบบอก “เออๆๆกูก็อยากได้! แล้วไปซื้อซีรี่ย์เป็นเพื่อนกูด้วยนะ เรื่องที่กูอยากได้
อปป้ากูโคตรหล่อ” โฟร์ยังคงมองไอซ์แล้วพูดจ้อไม่หยุดขณะที่ไอซ์เอาแต่ยิ้มอย่างเดียว
สักพักเหมือนแมวเหมียวจะบ่นว่ากูยังจำเป็นอยู่มั้ย ผมเห็นแล้วอดขำไม่ได้ ส่วนนังแจ๋วแหว๋วมันไม่สนใจอะไร
ล้วงกระจกขึ้นมาส่อง สักพักก็หยิบลิปสติกขึ้นมาทาปากอวบหนาของมันสีส้มแจ๋นเชียว

ตกลงกันเสร็จสรรพก่อนพวกสาวๆจะพากันเดินไป นังแจ๋วแหว๋วไม่วายหันมาส่งสายตาหวานเยิ้มให้แฟนผม
“เดย์ขา~~~~~ ไปดูหนังกับเมียเก่ามั้ยคะ ว้ายยิ้มหล่อจังเลยค่ะที่รัก///////คิกๆๆ”
มึงชวนอยู่คนเดียวเลยเนอะอิแจ๋วแหว๋ว ผมชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถามแล้วกูล่ะ ก็โดนมันมองด้วยสายตารังเกียจใส่

“ไม่ต้องแสลนได้มั้ยคะลูก ปล่อยให้เดย์เขาไปเจออะไรดีๆบ้าง มึงน่ะกลับบ้านไปหาหนอนแดกเถอะ”
อิแจ๋วแหว๋วมันพูดเสร็จก็ถลามาเกาะกอดแขนไอ้เดย์ ทำท่าอยากจะจิกจะกัดจะข่วนหน้าผมเหลือเกิน
หน้ามึงนี่ตัวอิจฉาในละครทีวีต้องยกมือกราบ

“เหรอ แล้วมึงจะกินด้วยมั้ยกูจะได้หาเผื่อ” ผมยักไหล่แกล้งถามแจ๋วแหว๋ว นังแจ๋วแหว๋วก็ยักไหล่
เหล่มองไปทางเป้าไอ้เดย์ซะตาเยิ้ม “หนอนที่กูจะกินน่ะ มันต้องตัวใหญ่ๆเท่านั้น ฮุฮุฮุฮุฮุฮุฮุ//////”

ไอ้เดย์มันหัวเราะแหะๆแล้วค่อยๆดึงแขนตัวเองออกจากมือนังแจ๋วแหว๋ว เอามากอดแขนผมไว้แทนแบบกลัวๆ
ผมกลั้นหัวเราะขำหน้านังแจ๋วแหว๋วที่ขัดใจแทบแย่ มันฮึดฮัดบ่นว่าไอ้เดย์โดนผมทำของใส่ถึงไม่ยอมมอง
คนสวยๆอย่างมัน แล้วมันก็เดินเชิดๆไปยืนกระทืบเท้าขัดใจภาพที่เห็นไอ้เดย์เขยิบมากอดแขนผมแน่นขึ้น

ไอ้กีต้าร์ทำความสะอาดกระดานเสร็จตามที่อาจารย์สั่ง (ถ้าไม่สั่งมันไม่มีทางทำหรอกครับ55) ก็หันมาพูด
“ไปดูหนังกันให้สนุกเถอะสาวๆ เดี๋ยวพวกเราจะไปติวหนังสือกัน!55”
ไอ้ซีนนี่หันมองอย่างแรงคอแทบหัก ดูแววตามันก็รู้ เชี่ยซีนตัดพ้อออกนอกหน้ามากครับ มันคงไม่อยากให้ผม
กับไอ้เดย์ไปด้วย ผมอมยิ้มมองหน้ามันแบบกวนๆเยาะเย้ย โดนไอ้ห่าซีนแม่งยันข้อพับเข่าเล่นเอาทรุด
ไอ้เดย์รีบจับประคองกอดโดนเพื่อนที่ยังเหลือในห้องส่วนหนึ่งโห่แซวอีก ทำยังไงผมก็ไม่ชินมันเขินอ่ะครับ/////

“ขยันกันจังเลยเนอะ ขอให้สอบเข้ามหาลัยที่อยากเข้าได้กันนะจ๊ะ”
ไอซ์คนดีอวยพรยิ้มสวยให้ พวกผมทุกคนนี่รีบพนมมือไหว้สาธุจนเธอขำ แล้วยัยโฟร์ก็ถามโพล่งออกมา
“แล้วไอซ์ล่ะจ๊ะ อยากเข้าที่ไหนอ่ะ”
“อ๋อเราตั้งใจว่าจะเข้าที่เชียงใหม่น่ะ”
“ห๊า!!!!!!!!! ทำไมไปไกลนักล่ะไอซ์” โฟร์ดูตกใจมาก
“ก็เราชอบ โฟร์ล่ะอยากเข้าที่ไหนเหรอ”
“..........ไม่รู้สิจ๊ะ”

ยัยโฟร์นี่ท่าจะติดเพื่อนมากดูมันทำหน้าซึมไปเลย คงคิดว่าอีกไม่นานต้องแยกจากกันสินะ เรื่องมหาลัยเหรอ.....
นี่ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องแยกกันเรียนคนละมหาลัยกับไอ้เดย์มาก่อนเลย เราคงไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ทุกวันสินะ


..............................................
.................................
..............

พอเดินมาถึงหน้าป้ายรถเมล์ ผมกับไอ้เดย์ก็ขอแยกกลับบ้าน ไอ้ซีนดีใจจัดดึงผมไปกอดลา เลยโดนไอ้เดย์โบกซะ
หัวแทบแตก กีต้าร์ขำแทบกลิ้งไอ้ซีนมันด่าว่าแม้แต่เพื่อนก็ไม่เว้นนะหึงไม่เข้าท่า เชี่ยเดย์แสยะยิ้มทำท่าจะถลาไป
กอดกีต้าร์บ้าง ไอ้ซีนรีบผลักอกไอ้เดย์ไล่ให้กลับบ้านกับผมไปเลย ผมล่ะขำไอ้พวกบ้านี่มันก็พอกัน

“ไหนว่าเพื่อนไงไอ้ซีน หวงทำหอกไร กีต้าร์ก็เพื่อนกู กูจะกอดยังไงก็ได้” ไอ้เดย์ไม่วายยังจะแกล้งไอ้ซีน
“มึงไม่กลัวไอ้ลูกมันหึงเหรอเชี่ยเดย์! ทำอะไรเกรงใจมันบ้างดิวะสัด” ไอ้ซีนก็แถไปเรื่อยมันชี้มาทางผม

ผมแกล้งทำหน้าเหรอหราแล้วยิ้ม “ไม่เป็นไร กูไม่ว่า เพื่อนกันๆมานี่มากูกอดเอง555” ผมเข้าไปกอดกีต้าร์แทน
ไอ้กีต้าร์ก็ทะลึ่งกอดผมตอบซะแน่นเลย “แปลกเนอะทำไมตัวมึงหอมจังวะลูกคิด ขอหอมหน่อยดิ๊555”
มันขำแล้วทำท่าจะหอมแก้มผมด้วย ผมรีบยันหน้ามันไว้แทบไม่ทัน ไอ้บ้านี่ก็เล่นใหญ่ซะนี่มันป้ายรถเมล์นะเว้ย
เด็กโรงเรียนเดียวกันไหนจะคนแถวนั้นหันมามองกันเพียบ

เชี่ยซีนกับเชี่ยเดย์หายช็อกก็พากันกระโจนเข้ามาจับผมกับกีต้าร์แยกออกจากกันเดี๋ยวนั้น ไอ้ซีนทำหน้ามู่ทู่
ผลักไหล่กีต้าร์แรง กีต้าร์ทำหน้าทะเล้นแล้วขำเสียงดัง ส่วนไอ้เดย์มันตีตูดผมหนึ่งทีแรงพอดู
ผมสะดุ้งร้องโอยเลยนะ มือหรือตีนนี่หนักชิหาย|||||||||| มันชี้หน้าผมแบบคาดโทษ
“สนุกนักนะมึง แรดนักใช่มั้ยกลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้เลยเชี่ยลูก ต่อหน้ากูเลยนะๆแม่ง”

เดย์รีบคว้ามือผมจูงไป ไม่สิเรียกลากไปเลยดีกว่า ไอ้จอมลากมันเดินบ่นพึมพำเป็นหมีกินผึ้งตลอดทาง
ผมกลั้นขำมันแทบแย่


*************************************

กลับมาถึงบ้านผม สวัสดีแม่จ๋าแล้วไอ้เดย์ก็รีบลากผมขึ้นห้อง เข้าห้องผมได้มันก็ผลักผมจนหงายหลังล้มไปบนเตียง
เดย์มันตามมานอนทับผมแล้วกดตัวไว้ไม่ยอมให้ผมลุกหนี ก่อนจะทำหน้าจริงจังพูด
“จะยั่วผู้ชายก็ยั่วให้มันถูกคนหน่อย ว่าที่ผัวอยู่นี่ทำไมไม่ยั่ว...หือ..”

ผมก็อึ้งไปนะหัวใจเต้นแรงมาก ไม่คิดว่ามันจะยังหึงไม่หาย ผมจับบ่ามันทั้งสองข้างผลักๆออก เรียกชื่อมัน
“เดย์! เดย์ไอ้บ้า หนักนะเว้ย เล่นๆกันน่า กูยั่วใครเป็นที่ไหนมึงบ้าเหรอ”
“ไม่จริง มึงยั่วกูทุกวันไม่รู้ตัวเหรอ กูจะทนไม่ไหวอยู่แล้วลูกคิด”

อึ๋ย.......ไอ้เดย์ก้มมากระซิบติดหูผม พูดเสร็จมันก็ขบติ่งหูผมเบาๆแล้วจูบดูดติ่งหู เล่นเอาทั้งจั๊กจี๋ทั้งสยิว
ผมร้อง “อื้ออออ” ส่ายหน้าหนี มันก็ตามไซร์กกหูยันซอกคอ เอาจมูกโด่งของมันซุกไซร์หอมไปทั่ว
มือมันนี่อย่างไวมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนสองเม็ดบนของผมตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เผลอแป๊บเดียว
มันทำรอยจูบไว้ที่เนินอกผมแล้ว มือมันก็ปลดกระดุมเสื้อผมต่อไปเรื่อยๆจนหมด ผมพยายามเอามือตัวเอง
ยันหน้ามันออก โดนจูบตามเนื้อตัวแล้วมันเสียวๆยังไงไม่รู้ครับ แต่เดย์ก็จับมือผมออก มันกุมมือผมแน่นทั้งสองข้าง
ดันให้กางออกแผ่ไปบนที่นอน แล้วซุกหน้าลงมาไล่พรมจูบไปทั่วตัวผมอีกครั้ง คราวนี้มันหยุดนานที่ยอดอก
“ซี๊ดดดดดดดด อื้อออออ อื้ออออออ ดะเดย์...เดย์ อื้ออออ”
ไอ้เดย์ทั้งดูดทั้งเล่นลิ้นกับยอดอกทั้งสองข้างจนมันชูชันแข็งสู้ ผมบิดตัวเกร็งไปมาแต่ก็หนีลิ้นมันไม่พ้น

เดย์ไล่พรมจูบต่ำลงไปเรื่อยๆ มือก็เลื่อนไปรูดซิบกางเกงนักเรียนขาสั้นแล้วค่อยๆถอดมันลงไปตามขา
มันล้วงมือเข้ากางเกงชั้นในแทนที่จะดึงออก ฝ่ามือร้อนๆขยำกำรูดสัมผัสกับส่วนที่พองตัวอยู่ด้านในของผม
“เดย์..อื้อ....” ผมได้แต่ซูดซี๊ดห่อริมฝีปากครางตามจังหวะการลงลิ้นนอกเนื้อผ้าของมัน ทรมานกันชัดๆ
ไอ้เดย์แกล้งผมนานทั้งที่มันรู้ว่าผมต้องการแค่ไหน ตอนนี้กดหัวมันจนมือสั่นไปหมดแล้ว

หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันระทึกขึ้นเรื่อยๆเหมือนจะระเบิดออกมานอกอก ยิ่งตอนที่ไอ้เดย์ส่งลิ้นแตะส่วนหัว
ลิ้นร้อนๆของมันขยี้ลงไปตรงนั้นผมครางแทบคลั่ง แอ่นสะโพกขึ้นสวนจับตรงนั้นจ่อเข้าปากมันแบบสุดจะทน
มันเสียวมันสั่นจนตาพร่า เหงื่อออกเยอะมาก ขณะที่เด้งส่วนล่างสู้แรงตอดก็ได้ยินแต่เสียงดูดจ๊วบจ๊าบ “อ๊า..”
ผมขยำผ้าปูที่นอนแน่นเงยหน้าขึ้นมองเพดานห้อง หลับตาปี๋สลับกับแอบหรี่ตาก้มมองภาพตรงหน้าเป็นระยะ
ส่วนนั้นที่ผลุบหายเข้าออกในโพรงปากทำให้ก้นผมลอยแทบไม่ติดพื้น

“ฮือออ เดย์ เร็วๆแรงๆอื้อออ อีกฮึก..อีก อ๊ะอื้ออ” เสียงอ้อนของผมสั่น และครางสั่นอย่างนั้นนานพอดู
ไอ้เดย์ก้มหน้าก้มตากลืนกินส่วนนั้นเหมือนหิวกระหาย ผมไม่อาจขืนได้มันทำผมเสียวตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเท้า
นิ้วเท้าหงิกเกร็งทุกนิ้วสุดๆไปเลย “อื้อออ เดย์ เดย์ อ๊า ฮือออ ซี๊ดดดด โอ๊ยฮือออ”
ผมร้องเหมือนจะไปไอ้เดย์ยิ่งแกล้ง มันลงลิ้นกระตุ้นที่ส่วนหัวพลางใช้มือรูดขึ้นลงส่วนที่เหลือเร็วขึ้นเรื่อยๆ..
ผมร้องดังจนต้องเอามืออุดปากตัวเองไว้เพื่อเบาเสียงลง ไอ้คนหื่นมันทำหน้าสะใจก่อนจัดการกับส่วนนั้นของผมต่อ

“อื้อออ อื้อออ” ผมครางทั้งๆที่อุดปากตัวเองแน่น ข้างล่างยังถูกดูดดุนจนทานทนแทบไม่ไหว
ในใจไม่รับรู้อะไรนอกจากความเสียวซ่านและความเมามันส์ ถึงส่วนแข็งขึงนั้นจะถูกทำจนช้ำตอนนี้ผมก็ยอม..

ลิ้นร้อนไล่เลียลามขึ้นมาด้านบน หยุดดุนเล่นที่ยอดอก ขณะที่ไอ้คนทำนอนซ้อนด้านหลังกอดไว้แนบแน่น
ผมเบ้หน้าด้วยความเสียวสุดๆทันทีที่มืออีกฝ่ายเร่งรูดเร้าส่วนนั้นให้ มันทำไปพร้อมๆกับที่ยื่นปลายลิ้นแตะเลีย
ยอดอกด้านบนข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ไม่ได้ถูกปล่อยว่าง นิ้วหัวแม่มือกับปลายนิ้วชี้กำลังบดขยี้อย่างมันส์มือ
ผมสั่นไปทั้งตัวได้แต่ปิดปากตัวเองกลั้นเสียงครางระงมห้อง

และในที่สุดทั้งตัวผมก็เกร็งกระตุกแรงอย่างฝืนไม่ได้
“อ๊ะ อ๊า!! ฮืออออออออ.....เด..ย์...แฮก..” ปล่อยออกมาเต็มมือไอ้เดย์

ผมเหนื่อยหอบจนตัวโย่นหมดแรงแผ่ไปกับที่นอน แต่ยังรู้สึกถึงแรงกระตุ้นช่วงล่างไม่หายมันไม่ได้หยุดพักตาม
มือและริมฝีปากร้อนที่เข้าครอบครองส่วนนั้นยังรูดเค้นไม่หยุด ภาพที่มันกำลังเก็บกลืนน้ำหวานลงคอ
ทำผมอายจนหน้าร้อนฉ่า เหมือนมันจะยังไม่พอ มันสื่อกับผมว่าอยากได้มากกว่านี้อีก

“ลูกคิด......เดย์อยากอ่ะ เอาเข้าไม่ได้เหรอ” ไอ้หล่อมันเลื้อยขึ้นมานอนทับ กระซิบเสียงกระเส่าข้างหูผมไม่พอ
ยังเอาเป้าตุงๆของมันมาถูกับตรงนั้นของผมด้วย ผมร้องอื้อส่ายหน้าหนีทันทีที่มันจับขาผมแยกออก
แล้วดันตัวแทรกลงมา “ไม่ได้ พรุ่งนี้กูมีสอบเก็บคะแนนตั้งสามวิชาเลยนะเว้ย ไว้วันหลังนะ”

เดย์มันโวยทันทีทำปากยื่นว่าผม “มึงจะขี้โกงเกินไปแล้วนะไอ้ลูก มึงสบายตัวคนเดียวงี้ได้ไงวะให้กูมั่งดิ
ใจร้ายแม่งงง” ยิ่งเห็นผมอมยิ้มแกล้งมัน มันยิ่งงอแงครับ ขย่มตัวแรงๆใส่ผมไม่ยอมท่าเดียวไซร์คอผมซะขนลุก
ขืนโดนมันรุกหนักผมจะแย่เอาซะก่อนเลยตกลงกับมัน “อ่ะๆกูช่วยมึงแล้วกัน แค่มือนะ ทีเดียวพอนะเว้ย”
พูดไปก็เขินปากแต่เพราะเป็นมันหรอกนะผมถึงยอมทำให้ ตอบแทนที่เมื่อกี้มันทำให้ผมมีความสุขสุดๆ

“กูขอสาม! ที่ปากด้วย! ถ้าไม่ตกลงกูเอาที่อื่นห้ามร้องนะ!”

ผมได้แต่ร้อง “เชี่ย!!||||||||||*||” แค่นั้นไอ้บ้ากามมันก็จูบอุดปากผมนัวลิ้นซะหูอื้อตาลายหมด ก่อนจะโดนจับง้างปาก
แทบสำลักตอนมันกระแทกไอ้นั่นเข้าปาก ไอ้บ้าเอ๊ยเบาหน่อยก็ไม่ได้เดี๋ยวแม่งกัดให้เหลือครึ่งอัน หมั่นไส้หน้าฟินๆ
ของมันมากครับ ตั้งสามรอบรู้ว่ามันไม่หวงน้ำ แต่ไม่ห่วงของมึงก็น่าจะสงสารปากกูบ้าง T T มึงไม่เล็กนะฟายเอ๊ย



......................................................
...............................
................
.......

หลังไอ้บ้ากามมันตัวเบาจนพอใจแล้ว ผมรีบหนีไปอาบน้ำ แต่พอออกมาเจอมันหลับอ้าปากนิดๆเหมือนเด็ก
เห็นแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ครับ../////

“เดย์ เดย์ อาบน้ำนี่มั้ย หรือจะกลับไปบ้านมึง” ผมลงนั่งข้างๆแตะๆหน้าเรียกมันเบาๆ
เดย์สะดุ้งเล็กน้อย หืออือปรือตาขึ้นมองหน้าผม มือมันไวนะดึงแขนผมจนหน้าคะมำเอาแก้มไปแนบหน้ามันพอดี
โดนหอมดังฟอดใหญ่ “อื้อหืมมม หอมจัง////”

“ไอ้บ้า/////” ผมยันตัวลุกขึ้นรีบหนีไปใส่ผ้าเดี๋ยวโดนคลุกวงในอีกจะแย่
ใส่เสื้อไปก็นึกขึ้นได้ลองถามมันเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัยดู

“เดย์ มึงอยากเรียนต่อที่ไหนเหรอ”
“มึงเรียนที่ไหนกูก็เรียนที่นั่นแหละ”
ดูมันตอบมาสิครับ ผมหันไปมองมันยืนอึ้งอยู่สองวิก่อนจะรีบรุดไปนั่งตรงหน้า มันยังมีหน้ามายิ้มแฉ่งให้อีก
“ได้ไงไอ้บ้า มึงต้องเข้าที่ที่มึงอยากเรียนสิ หัวมึงดีจะตาย ถ้าเอาตามกูจะได้เรียนมั้ยเหอะ
กูจะสอบติดที่ไหนรึเปล่ายังไม่รู้เลย||||||||||||” นี่แหละครับเรื่องจริงของชีวิต

“จะให้กูคิดไรมากมายวะ ไม่มีมึงกูไม่เรียนแล้วด้วยซ้ำ ถ้าแยกกันกูไม่เอา”
“เดย์....”
“ความจริงกูไม่ต้องเรียนต่อก็ได้นี่ เฝ้าร้านทองให้พ่อ พอมึงเรียนเสร็จกูก็ไปรับกลับบ้านแฮปปี้จะตาย55”
“บ้าดิ ไอ้บ้า คิดถึงอนาคตของตัวเองบ้างสิ มึงไม่มีอะไรที่อยากทำบ้างเลยเหรอ”
“อยากอยู่กับมึง แค่นี้ก็พอแล้ว”
“ทำอย่างอื่นด้วยก็อยู่กับกูได้ ลองคิดดูให้ดีสิเดย์ มึงชอบเรียนวิชาอะไร แล้วอยากทำงานอะไร”
“กูชอบเพศศึกษาสุดละ อยากทำงานเป็นหัวหน้าแก็งค์..โอ๊ย!!! มึงตีหัวกูทำไมเชี่ยลูก!?”
“ฟายเอ๊ยยังมีหน้ามาถามอีก แต่ละอย่างนี่ใช้สมองคิดแล้วรึยังพูด!”
“ก็กูขี้เกียจคิดอ่ะ”
“เดย์......กูรู้นะ มึงไม่ชอบโดนบังคับ แต่กูไม่ได้บังคับกูขอร้องให้มึงเรียนต่อ สักที่เหอะ”
“ทำไมอยากให้กูเรียนต่อ”

ผมถอนใจขยับไปนั่งพิงไหล่มัน มันก็ยกมือโอบไหล่ผมพาเขยิบไปนั่งพิงข้าฝาทางหัวเตียง
มืออีกข้างก็เอาแต่ลูบหัวผมเล่น ผมพยายามพูดกล่อมมันอย่างตั้งใจ
“กูไม่อยากให้ใครเขาดูถูกมึง ว่ามึงไม่ดี คนแม่งก็มองกันที่เปลือก เขาไม่ได้มารู้ด้วยหรอกว่าใจมึงดีหรือไม่ดี”
“เอาตรงๆดิ๊”
“เอ้อ! กูอยากให้ญาติกูยอมรับมึงอ่ะ!!! ....” ผมหน้ามุ่ยพูดแล้วช้อนตาค้อนใส่มัน ยังจะมายิ้มอีกไอ้บ้าเดย์
“555เคี้ยกๆ เอาน่าไม่เป็นไรหรอกกูไม่สนว่าญาติคนไหนของมึงจะคิดยังไงกับกู ยกเว้นแม่มึงคนเดียว”
“ถึงจ๋าจะชอบมึงมากแต่เขาคงไม่เห็นด้วยหรอกถ้ามึงจะไม่เรียนต่ออ่ะ แล้วก็ช่วยสนญาติกูบ้างก็ดีนะ”
“อย่ามาทำหน้าบูด 55เดี๊ยะจูบทั้งคืนเลยนี่”
“อื้อออ!/////*// ไม่ต้องมาจับปากกูเลย เฮื่อย!”
มันแกล้งผมจนจะลุกหนีนั่นแหละถึงยอมเฉลย

“โอ๋ๆๆอย่างอนเดย์ดิ55 กูมีที่ที่กูอยากเรียนแล้วหรอก กูแกล้งมึงเล่นอ่ะ5555555”
“โธ่! ไอ้บ้านี่ ที่ไหนอ่ะ!!?” ผมโล่งใจนะแต่ก็ใจหายอีกแปลกๆ มันรู้ว่าจะไปทางไหนก่อนผมซะอีก เฮ้อ..
“มหาลัย....น่ะ กูว่าจะเรียนด้านออกแบบ มึงล่ะอยากเข้าที่ไหน”
“โหยยยยยยยยยย ฮืออออออออ กลายเป็นกูที่ไม่รู้จะไปอยู่ไหนแล้วดิ แม่ง”
ผมโอดครวญไอ้เดย์ก็ขำแล้วมันก็ยื่นนิ้วก้อยมาหา ผมได้แต่ชะงักมองไม่เข้าใจ

“เอานิ้วก้อยมึงมาเกี่ยวกันไว้เลยลูกคิด”
“เกี่ยวทำไม” ไอ้เดย์รำคาญผมที่ยึกยักจับนิ้วผมไปเกี่ยวเองเลย
“สัญญาว่าเราจะอยู่ด้วยกัน เข้ามหาลัยไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน มึงห้ามหนีกูไปไม่งั้นกูจะตามล่ามึงคอยดู!”
“|||||||||| นี่มึงเป็นแฟนกูรึนักล่าค่าหัวไอ้บ้า!” นี่กูควรร้องไห้เพราะซึ้งหรือกลัวมึงดี
“เคี้ยกกกกกกก555”

ความกลุ้มของผมกับเรื่องเรียนของมันคือความบ้าบอคอแตกชิหาย ซวยซ้ำโดนสั่งห้ามอยู่หอกับใครด้วยอีก
นี่ขนาดยังไม่เข้ามหาลัยเลยนะครับเนี่ย มันพล่ามห้ามผมทำโน่นทำนี่เป็นภูเขา

++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ถึงจะพูดว่าไว้วันหลัง แต่หลังจากนั้นเราก็ยังไม่มีโอกาสจึกกะดึ๋ยกันอย่างจริงจังหรอกครับ

เมื่อถึงวันหยุด วันอาทิตย์นี้ผมขอแม่จ่าไปเที่ยวกับที่บ้านไอ้เดย์ครับ บ้านเดย์จะไปทำบุญที่อยุธยา
แล้วแวะไปเยี่ยมตากับยายที่อยู่ที่นั่น คงกลับถึงบ้านมืดค่ำบอกแม่จ๋าไว้แล้ว จ๋าไม่ได้ห้ามหรือรั้งอะไรผมเลย
สนับสนุนแทบจัดใส่จานเสิร์ฟให้บ้านนั้น มีสั่งให้ซื้อขนมมาฝากอีกต่างหาก

ไอ้เดย์นั่งเล่นรอผมที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าบ้านขณะที่ผมร่ำลาแม่อยู่ที่โต๊ะบัญชี
“ไปไกลนะไปฉี่ไปขี้ก่อนขึ้นรถล่ะลูก”
“ครับๆ แวะปั้มก็ได้มั่งหรอกมั้งจ๋า”
“เอายาธาตุไปด้วยมั้ย เผื่อปวดท้อง เอาร่มพับติดไปด้วยสิกันแดดกันฝน นี่ๆไฟฉายมั้ย..”
“จ๋า! ไม่ได้ไปเข้าค่ายลูกเสือนะจ๋า ขนขนมใส่เป้ลูกก็พอแล้ววววว”
“งั้นเอาเม็ดแตงโมกับเม็ดฟักทองไป” ว่าแล้วจ๋าก็เดินรี่ไปหยิบมายัดกระเป๋าผมให้ ซึ้งครับ
“........ทั้งปี” ถามลูกสักคำมั้ยว่าอยากกินอะไร...ตั้งแต่เล็กจนโตโดนแม่ยัดเมล็ดผักผลไม้ให้แทะกินตามทางทุกที

คุณนายลูกเกดลำเอียงที่สุดในสามโลกอ่ะทุกคนครับ แม่ผมถือขนมปังตั้งสามห่อใส่ถุงยื่นให้ไอ้เดย์ที่ยิ้มรอรับ
“เดินทางดีๆกันนะลูกน๊า555” จ๋าโบกมือบ๊ายบายแล้วไม่วายตะโกนตามหลังบอกอย่าลืมซื้อของฝากมา

ผมหมั่นไส้ไอ้เดย์ ระหว่างทางที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปบ้านมันเลยแย่งขนมปังมาแกะกินซะ
แล้วเอาเมล็ดแตงโมใส่ถุงให้มันแทน

.....................................................
......................................
......................
.......

รถบ้านไอ้เดย์ออกเดินทางตั้งแต่เช้าใช้เวลาไม่นานก็ถึงอยุธยาแบบชิวๆ ไปทำบุญที่วัดตั้งสามแห่ง
แม่เดย์บ่นเสียดายตลอดที่พี่ดรีมไม่ได้มาด้วย เขาติดไปส่งแฟนบินไปดูงานที่เกาหลี

นั่งรถด้วยกันมาบรรยากาศดีมากๆครับ พ่อกับแม่เดย์อารมณ์ดีแล้วก็คุยกับผมดีมาก อย่างกับผมเป็นลูกเขาเลย
ไอ้เดย์เสียอีกโดนพ่อกับแม่ฟ้องว่าดื้อว่าร้ายว่ารั้นยังไง ด่าลูกชายตัวเองให้ผมฟังตลอดทาง เดย์มันก็บ่น
ว่าใครกันแน่ที่เป็นลูกบ้านนี้ ผมแลบลิ้นสมน้ำหน้ามัน ทีใครทีมันเพราะแม่จ๋าผมก็โอ๋มันเหมือนกันนั่นแหละ

ตกเย็นเราก็ไปบ้านคุณตาคุณยายกันครับ... ตอนนี้แหละที่ผมตื่นเต้น

“ไม่ต้องกลัวหรอกตากับยายใจดี”
ไอ้เดย์มันกระซิบบอกตอนที่ล้อรถเลี้ยวเข้ารั้วบ้านไปแล้ว ผมกลืนน้ำลายมองบ้านเรือนไทยหลังเบ้อเร่อ
รายล้อมด้วยสวนต้นไม้สวยๆเต็มไปหมด

“อยู่แค่ตากับยายเหรอ” ผมกระซิบกระซาบถามไอ้เดย์ตอนก้าวลงรถ
“ไม่หรอกมีน้องสาวแม่กับลูกเขาอยู่ด้วย คอยดูตากับยาย แกแก่มากแล้วดีที่ไม่ค่อยป่วยนะยังแข็งแรงกันทั้งบ้านอ่ะ”
“น้องสาวแม่......กับลูกเขา งั้นก็เป็นลูกพี่ลูกน้องมึงสิเดย์ สวยป่ะ คิกๆๆ”
“หวังเชี่ยไร มันเป็นผู้ชายเว้ย อยู่ม.สามแล้วมั้ง อย่าอ่อยเรี่ยราดล่ะมึงเดี๋ยวกูหลังมือให้”

“ตาเดย์! เดี๋ยวเถอะจะทำอะไรลูกเขา!” แม่หันมาเห็นไอ้เดย์มันแกล้งเงื้อมือใส่ผมก็รีบออกโรงด่ามันแทนผม
ผมล่ะขำสมน้ำหน้ามันทำเป็นเก่ง มันเลยมาดึงแก้มผมสองข้างยืดไปยืดมาเล่นแทน
อยากบอกแม่เหลือเกินว่าไม่ต้องกลัวไปหรอกครับ มันหวงผมยิ่งกว่าไข่มันเสียอีก เอ๊ยไม่ใช่หมายถึงไข่ในหินน่ะ

“โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!โฮ่ง!”
“เหวออออออ~~~~~~~~ออออออ!!!!!!!!!!|||||||||||||| ไม่เห็นบอกเลยว่ามีหมาอ่ะ!”
ผมตกใจสะดุ้งแรงกระโดดขึ้นขี่หลังไอ้เดย์ทันที กลัวเจ้าหมาไทยบิ๊กเบิ้มสองตัวที่พากันวิ่งวุ่นวายมารุมเห่ารุมขู่

“55555 ไม่ต้องกลัวลูกไม่ต้องกลัว มันไม่กัดหรอก555” แม่ไอ้เดย์หัวเราะบอกให้พ่อหันมาดูทางผม
พ่อกับแม่ช่วยกันถือกระเช้ารังนกกับถุงเสื้อผ้าของฝากตายาย เขาพากันหัวเราะผมใหญ่ ไอ้เดย์ก็ขำพลางไล่หมาให้

พอเท้าแตะพื้นยืนดมกลิ่นกันสักพักถึงค่อยรู้ว่าความจริงแล้วหมาสองตัวนี้ไม่ได้ดุอะไรอย่างที่บอก ออกเชื่องด้วยซ้ำ
เพิ่งเจอผมครั้งแรกยอมให้ลูบหัวลูบตัวกันทั้งคู่ มาอ้อนหางสั่นอยากให้เล่นด้วยเหมือนดีใจที่มีคนมาบ้าน
นี่เราเป็นคนแปลกหน้ากันนะเว้ย สงสัยเพราะผมหล่อมั้งพวกมันเลยชอบ.... (อ้าวอย่ามองบนกันงั้นเซ่)

“มะขามเอ้ยยยย มะยมเอ้ยยยยยย เอ็งสองตัวเห่าใครกันล่ะลูก!!?” เสียงตาตะโกนเรียกหมามาก่อนเห็นตัว
ไอ้เดย์หัวเราะหันมาบอกผมว่าตาหูไม่ค่อยดีคงไม่ได้ยินเสียงรถ แต่หมาพากันเห่าเสียงดังเลยได้ยินแล้วออกมาดู

“หวัดดีจ้าพ่อ หนูมาเยี่ยมจ้า555 คิดถึงจังเลย แม่ล่ะจ๊ะนี่หนูซื้อของมาฝากเต็มเลย55”
“อ้าวเฮ้ย! แม่มึงงงงงง อีหนูมันมาหาแน่ะเว้ย55555”

แม่เดย์พาพวกเรายกมือสวัสดีคุณตา ตาท่าทางตื่นเต้นดีใจเรียกยายที่อยู่ในครัวเสียงดังลั่นบ้าน

Create Date : 15 เมษายน 2559		12 comments
Last Update : 15 เมษายน 2559 4:55:49 น.
Counter : 1251 Pageviews.
Share Tweet