แต่ดูเหมือนมันจะไปหยุดอยู่ที่หน้าไอ้เดย์ซะเป็นส่วนใหญ่..

แหม่..คิดถึงกูม๊ากกก เร็วๆนี้เคยเดินสวนกันที่โรงเรียนยังทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุอยู่เลยครับ ผมก็เข้าใจนะ
แล้วก็ไม่ได้ไปรู้สึกแย่อะไรกับท่าทีของมิ้นเหมือนตอนที่โดนบอกเลิกแรกๆแล้วด้วย แต่วันนี้เธอมาแปลก
ตั้งใจทักผมทั้งที่จะเดินเมินทำเป็นไม่เห็นเหมือนอย่างทุกทีก็ได้ ไม่กลัวไอ้แฟนใหม่ที่มันจ้องตาเขียวปั๊ดอยู่นั่นด้วย

“กำลังจะกลับอ่ะ ไปนะ” ผมก็ตอบตัดบทไปสั้นๆแล้วนะครับ ไม่ได้ยิ้มให้ไม่ได้อยากคุยด้วย แต่มิ้นยิ้มหวานใส่
“ลูกคิดยังไม่บอกเราเลยนะ ว่าเป็นยังไงบ้าง ลูกคิดสบายดีนะจ๊ะ”
“อื้อ” ผมอยากเดินไปจะแย่ แต่คราวนี้มิ้นดึงแขนผมไว้เลยครับ
ผมมองมือมิ้นอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเหล่มองหน้าไอ้เดย์.... มันกำลังมองหน้ามิ้นอยู่

วันนี้มิ้นก็ยังดูสวยหวานเหมือนเคย ปล่อยผมยาวตรงใส่ชุดกระโปรงสีส้ม แต่งหน้านิดๆ
มิ้นยิ้มๆให้ไอ้เดย์ ก่อนจะพูดเสียงอ้อนเหมือนน้อยใจใส่ผม “ในฐานะเพื่อน ไม่ถามเราบ้างเหรอว่าสบายดีมั้ย”
เน้นคำว่าเพื่อนเหลือเกินครับ

ไอ้เดย์มันกระตุกๆแขนผมที่มิ้นจับไว้ ผมก็ดึงแขนตัวเองออกแล้วไอ้เดย์ก็ย้ายข้างมายืนคั้นมิ้นกับผมแทน
มันไม่พูดอะไรแต่กอดคอผมซะแน่น
“อ่ะเอ่อ..เป็นไง” ผมถามอย่างเสียไม่ได้ มิ้นก็ยิ้มระรื่นตอบผมเสียงแจ๋ว
“555มีความสุขดี แหม..เพื่อนหล๊อหล่อเนอะ ชื่อไรคะ” มิ้นยิ้มหวานให้ไอ้เดย์แต่มีเงิบครับ ไอ้เดย์ไม่ตอบ

“ขอตัวก่อนนะ ต้องไปแล้ว” ได้ยินไอ้เดย์มันถอนใจแรงแล้วผมก็พยายามตัดบทอีกรอบ แต่แม่คุณ
คราวนี้ดึงเสื้อครับ “โธ่ลูกคิด~~รีบกลับจัง เรายังไม่ทันถามเลยว่าตอนนี้มีแฟนใหม่รึยัง55”

“......อื้ม มีแล้ว” ดูหน้าไอ้เดย์ก่อนตอบ ขืนผมลองบอกว่ายังไม่มีดูสิ กลับบ้านไปมีหวังมันอาละวาดบ้านแตกแน่
แล้วก็ดูท่าจะเป็นคำตอบที่ถูกใจไอ้เดย์ครับ มันมีแอบยิ้มเยาะเล็กน้อยดูกวนตีนนิดๆ แต่มิ้นคงไม่เข้าใจหรอก

“เฮ้ยจริงสิ! 55แล้วทำไมไม่เห็นพาแฟนมาด้วยเลยล่ะ อยากเห็นจังจะน่ารักเท่าเรารึเปล่าน๊า55”
“เอ่อ...” ผมก็อ้ำอึ้งครับ มิ้นยังขยี้ต่อ
“ล้อเล่นน่า คิกๆๆ พาแฟนมาเที่ยวด้วยสิเดี๋ยวก็น้อยใจหรอก ส่วนเพื่อน...ก็ปล่อยให้ไปกับแฟนเขาบ้าง”
มิ้นมองไอ้เดย์อีกแล้วครับ เดย์มันหน้านิ่งมองมิ้นเหมือนกัน ผมรู้สึกแปลกๆ อยากแยกสองคนนี้ให้พ้นกันจริงๆ
มองหน้ากันไปๆมาๆอยู่ได้ แอบเหลียวไปมองทางด้านหลังผม แฟนใหม่มิ้นก็มองมาทางนี้อยู่ตลอดจากที่โต๊ะ

“ว่าแต่......เพื่อนมีแฟนรึยังล่ะ อยู่โรงเรียนป๊อบน่าดูนี่นา” .........ผมได้ยินมิ้นถามแบบนี้ยอมรับว่าเหวอจริงๆครับ
ก็นะไอ้เดย์มันสาวกรี๊ดเยอะจะตาย มิ้นคงรู้จักไอ้เดย์มาก่อนแต่ฟอร์มทำเป็นไม่รู้มากกว่า แถมทำท่า
อยากคุยกับเดย์มากกว่าผมซะอีก..

แต่ไม่ใช่การรู้จักฝ่ายเดียวหรอกนะครับ ไอ้เดย์มันก็รู้จักมิ้นเช่นกัน อย่าลืมว่าเดย์แอบชอบผมมานาน
เรื่องของมิ้นมันก็รู้หมดนั่นแหละ

ขณะที่มิ้นยิ้มแล้วมองไอ้เดย์ตาเยิ้ม ไอ้เดย์กลับทำหน้าหยิ่งๆใส่กวนตีนๆตามสไตล์มัน แล้วหันมาพูดกับผมแทน
“ไปได้ยัง”
ผมกลืนน้ำลายกับน้ำเสียงเย็นยะเยือกของมันแล้วรีบตอบ “เออๆๆไปเดี๋ยวนี้แหละ เอ่อ..เราไปก่อนนะมิ้น”
ลาแฟนเก่าแค่นี้ไอ้เดย์ก็ชักสีหน้าใส่ผมแล้ว ผมหลบตามันแล้วบอกว่าไปๆๆ ไอ้เดย์ก็กอดคอผมเดินเลย

เราหันหลังก้าวขาเดินแล้ว แต่ยังได้ยินมิ้นพูดเสียงสดใสร่าเริงลาผมอย่างเป็นมิตรตามหลังมา
“บ๊ายบายนะลูกคิด วันหลังอยู่กับเพื่อนก็ทักเราได้น๊า ยินดีคุยด้วยเสมอจ้า ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันเนาะ55”

ไอ้เดย์พาผมหันกลับอย่างไว มันลากผมเดินไปหามิ้นครับ!!! ผมอย่างตกใจอ่ะ!!!
“เพื่อนเหรอ!? อยากให้ทักเหรอ!?” ไอ้เดย์พูดแล้วเค้นหัวเราะทำหน้าเยาะ
“เดย์!” ผมสะดุ้งเลยครับ ตาโตมองไอ้บ้าเดย์ที่เดินกลับมาถามมิ้นแบบนี้
มิ้นดูงงๆที่จู่ๆไอ้เดย์ก็หันกลับมาพูดด้วย ถึงน้ำเสียงมันจะไม่ดีแต่มิ้นก็พยักหน้าแล้วแจกยิ้มหวานสู้ทั้งที่ดูเริ่มกังวล

“ลูกคิดไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนเป็นแฟนเก่า!แบบเธอหรอก เลิกกันไปแล้วก็เลิกคบกันไปเลยดิวะ!”
เดย์พูดแรงใส่หน้ามิ้น มิ้นทำหน้าไม่ถูกเลยครับ ผมอ้าปากจะพูดอะไรไอ้เดย์ก็หันมาจ้องหน้า
เลยได้แต่เลิ่กลั่กมองมัน แบบว่าพูดไม่ออก|||||||

“เอ่อ...ทำ...ไม....” มิ้นหน้าเสียมาก เธอดูเหวอๆที่ไอ้เดย์โมโห แล้วเธอก็ทำหน้าเหมือนคิดอะไรได้ก็ต่อว่าผมทันที
“นี่ลูกคิดคงเล่าเรื่องเราให้เพื่อนฟังแต่เรื่องไม่ดีล่ะสิ เราก็เลิกแล้วต่อกันดีๆนี่นาใจร้ายจังเลยนะ”

ผมโดนเธอสวมเขาให้แถมพอจับได้ยังโดนบอกเลิกแล้วโดนด่าว่าสารพัด..ผมปล่อยให้เธอคบคนใหม่อย่างสบายใจ
เพื่อนผมรู้กันดีว่าเธอใจร้ายกับผมขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอดันบอกว่าผมใจร้ายซะงั้น

แฟนใหม่มิ้นลุกขึ้นเมียงๆมองๆทำหน้าไม่พอใจมาทางผม มันคงร้อนใจที่ไม่รู้ว่าพวกเราคุยอะไรกัน
แต่มันไม่กล้าเดินมา ถ้ายังจำกันได้ไอ้นี่เคยโดนไอ้เดย์ขู่ไว้ไม่ให้มายุ่งกับผมอีก
ส่วนพวกเพื่อนผมที่พากันนั่งมองอยู่ห่างๆต่างก็ทำหน้างงบ้าง อยากรู้บ้าง ทางไอ้ไลค์ก็เอาแต่นั่งจ้องไม่วางตา

เดย์มันยิ้มกวนๆแล้วพูดกับมิ้น “ หึ...แฟนใหม่ลูกคิดดีกว่าเธอร้อยเท่าพันเท่ารู้ไว้ด้วย!”
มิ้นกัดปากทำหน้าไม่พอใจแล้วพูดเหมือนจะเอาชนะ “แหม! เหรอจ๊ะ!! สวยมากงั้นสิ! ไม่ใช่ว่าหน้าปลวก
จนไม่กล้าพามาเดินโชว์หรอกเหรอ ถ้าอยากโกหกว่าลืมเราได้แล้วก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะลูกคิด
ยังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ไม่อยู่คนเดียวก็มีแต่เพื่อนผู้ชาย มีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้!”

มิ้นยังไม่ทันหุบปาก ไอ้เดย์ตะคอกสวนทันทีเลยครับ “ก็ยืนหัวโด่อยู่นี่ไง! ไม่มีตาดูเหรอ!!!”

“ไอ้เด๊ย์!!!” ผมตกใจมากครับ แต่มิ้นตกใจแรงกว่า มองไอ้เดย์อ้าปากเหวอเหมือนเจอผี

“มองหน้าทำไม!” ไอ้เดย์เสียงแข็งใส่ซะจนอีกฝ่ายสะดุ้งหน้าซีด แต่สีหน้าเดย์จ้องเอาเรื่องมิ้นเต็มที่
“เชี่ยเด๊ย์!!!” ผมรีบดึงมันดันมันให้เดินไปจากตรงนี้เดี๋ยวนี้ ยังไงมิ้นก็เป็นผู้หญิงคงต่อยกับมันไม่ไหวหรอก
คนอื่นจะว่ามันเอาได้ว่าหาเรื่องผู้หญิงตัวเล็กๆ แค่โดนไอ้เดย์ตะคอกใส่บอกว่าเป็นแฟนใหม่ผมเธอก็ใบ้แดกแล้ว

“อย่าให้กูเห็นว่ามายุ่งกับลูกคิดอีกนะ! แม่ง!! แรดอยู่ได้!! ไม่ต้องพยายามอ่อยกูด้วย!
ไสหัวกลับไปหาผัวฟันบานนู่นเลยไป!” เดย์โมโหด่าปากมันนี่สุดยอด มันขืนตัวทำท่าจะเดินกลับไปด่ามิ้นอีก
ผมต้องรีบผลักมันออกนอกประตูร้านไปคนมองกันใหญ่แล้ว เห็นผมกับเดย์ออกไปแฟนใหม่มิ้นก็รีบเดินมา
เขย่าแขนเรียกมิ้น ส่วนมิ้นเหรอครับ เธอก็ยืนอึ้งเอ๋อแดกอยู่อย่างนั้นไม่ขยับตัวเลย..

ออกมานอกร้าน ผมมองกลับไปเห็นไอ้ไลค์มันเดินตามมามองอยู่ที่ประตูด้วย ไอ้เดย์ยิ่งไม่พอใจ
ลากแขนผมเดินไปไกลเลย มันโทรหาไอ้มาร์ค บอกให้ไปเจอกันที่ร้านอื่นเดี๋ยวมันเจอร้านแล้วจะโทรบอก
ให้พวกนั้นรอไอ้ยูแถวหน้าร้านนั้นก่อน ผมเห็นเดย์กำลังโกรธก็ไม่กล้าพูดอะไรได้แต่เดินตามแรงลากของมันไป

.................................
.....................

“เดย์...กูเจ็บ” ผมเสียงอ่อยบอกมันว่ามันลากแขนผมเดินแรงไปแล้ว เดย์ก็ชะงักหยุดมองมือมันที่บีบแขนผมแน่น
มันสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วถอนหายใจออกแรงๆ ก่อนค่อยๆปล่อยมือเดินไปนั่งสงบสติอารมณ์ตัวเอง
ที่ข้างร้านขายเสื้อผ้าแฟชั่นใกล้ๆ ผมตามไปนั่งข้างมัน เรานั่งติดกระจกร้านริมทางเดิน ไม่ถึงกับนั่งลงไปบนพื้น
เพราะข้างร้านมีพื้นยกระดับขึ้นมานิดหน่อยเป็นที่แค่พอหย่อนก้นนั่งได้

“โมโห....โกรธทำไม..... ยังไง กูก็ไม่ได้ชอบใคร ....นอกจากมึง”
ผมก็พูดแค่เท่านี้แหละครับ ไอ้เดย์มันนั่งมองพื้นมองรองเท้าตัวเองเงียบๆอยู่พักใหญ่กว่าจะเปิดปากพูดออกมาได้
“มึงก็รู้นิสัยกูนะลูกคิด กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งมาแตะคนของกู” เดย์เลื่อนมือมาจับมือผมที่ข้างตัว
เรานั่งมองคนเดินผ่านไปมา คุยกันแบบไม่ได้มองหน้าแต่มือของพวกเรานั้นจับกันไว้แน่นแบบสอดประสานมือ

“แล้วนี่เราจะไปกินร้านไหนกันดีล่ะ” ผมนึกขึ้นมาได้ป่านนี้ไอ้พวกนั้นบ่นแน่ๆที่พวกผมหายหัวมา
ไอ้เดย์มองซ้ายมองขวา “แถวนี้เหรอ....กูว่าคุ้นๆเหมือนจะมีร้านคนรู้จักอยู่นะ...เอ..”

เดย์ฉุดมือผมให้ลุกเดินตามมันไป ข้ามถนนแล้วเดินไปอีกไม่ไกลนักเราก็เจอร้านขายก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บ
เจ้าของร้านกล้ามโตเจอหน้าไอ้เดย์ก็ยิ้มทักดีใจ

“อ้าวเฮ้ยยยยยยยย ไอ้คุณชายดิลวิล!5555555ลมอะไรหอบมึงมาได้วะนี่55 ไอ้เปรตเอ๊ยมาๆๆ เชิญๆๆคร้าบ”
“หวัดดีพี่55 ไม่มีไรทำอ่ะ มากินของฟรี55”
“ถุ้ย! เชี่ยเดย์บ้านมึงก็มีตังค์นะ สงสารคนหาเช้าผลาญหมดตั้งแต่หัวค่ำแบบกูหน่อยเห๊อะ”
“ล้อเล่นห่าพี่โต๋! โธ่ดูด้วยครับนี่ๆ อุตส่าห์พาเพื่อนมาอุดหนุนนะเนี่ย เคี้ยก5555”
“มึงนี่ยังหัวเราะกวนตีนไม่เปลี่ยนนะ 55กูก็พูดเล่นน่า จะกินอะไรสั่งเลยพี่เลี้ยงเอง”
“โหยยยยใจดีอ่ะพี่ แต่จะเลี้ยงไหวเร้อ เพื่อนๆผมอีกล่ะ”
“อ้าวไม่ได้มีแค่คนนี้เหรอ”

พี่เขาชี้มาทางผมที่ยืนข้างหลังไอ้เดย์ ผมก็ยกมือไหว้เขาแล้วไอ้บ้าเดย์มันดันพูด “คนนี้ไม่ใช่เพื่อนผมพี่ มันเป็น..”
มันเหลียวกลับมามองตาผมแบบเจ้าเล่ห์เหมือนอยากแกล้ง ผมเลยถลึงตาใส่เหมือนบอกเป็นนัยๆ
ว่ามึงอย่าพูดอะไรบ้าๆออกมานะ แล้วดูมันพูดสิ... “ต่างด้าวอ่ะพี่! พ่อจ้างมาเป็นคนใช้ที่บ้าน เคี้ยก5555”
นี่ผมควรโล่งอกหรือโกรธมันครับ ไอ้หมาเอ๊ย -*-

พี่เขาก็ทำหน้าตกใจนะ ถามมันว่าจริงเหรอ “ไม่น่าเชื่อเลยว่ะ! หน้าตาเหมื๊อนเหมือนคนไทยนะเนี่ย!”
ผมกัดปากตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยวไอ้บ้าเดย์นัก ผลักแขนมันแรงๆ มันกลับหัวเราะใส่ผม ก่อนที่เพื่อนรุ่นพี่ของมัน
จะหลงเชื่อมันมากไปกว่านี้ ผมก็รีบแก้ตัว “ผมเป็นเพื่อนมันนั่นแหละพี่! ชื่อลูกคิดครับ! แหะๆ ไอ้เดย์มันบ้า
พี่อย่าไปฟังมัน! มันชอบเพ้อเจ้อไปทั่วอ่ะ” ผมพูดแล้วขำแบบที่ก็ไม่รู้จะขำใส่พี่เขาทำไม.. เขาก็ยิ้มตอบมา

ไอ้เดย์ลูบหัวเกรียนตัวเองพูดขำๆ “โด่ล้อเล่นน่าพี่55”
“ไอ้เดย์มึงยังนี่ชอบกวน..เพื่อนเหมือนเดิมนะ55ว่าแต่เพื่อนมาเยอะป่าววะกูลดให้มึงครึ่งราคาเลยเอ้า!”
“โห~~~~~~! ขอบคุณมากครับพี่โต๋ โหยโคตรหล่อเลยอ่ะเพ่!!!555”
“ของมันธรรมดาเว้ย หึหึ”
“อันนี้ผมก็ล้อเล่นอีกแหละพี่”
“เชี่ยเอ๊ย”
“เคี้ยกก555”

คงไม่ได้เจอกันนาน กอดคอชวนคุยโน่นนี่ถามหาเพื่อนคนนั้น ท้าวความว่าเจอพวกรุ่นพี่ๆคนนี้คนโน้นบ้างมั้ย
พอเดาได้คร่าวๆจากที่ผมได้ยินมันคุย เจ้าของร้านเคยอยู่แก็งค์เดียวกันมาก่อน พูดกันติดลมซะจนไม่เป็นอันได้นั่ง
พักนึงเลยไอ้เดย์คงนึกขึ้นได้ก็หันมาบอกผม
“เฮ้ยมึงไปนั่งจองโต๊ะไว้ก่อนป่ะไอ้ลูก คนมาเรื่อยๆเลยเดี๋ยวไม่มีโต๊ะนั่ง โทรตามไอ้พวกนั้นด้วยบอกได้ร้านแล้ว”

ผมก็นั่งที่โต๊ะใกล้ๆแล้วโทรตามเพื่อนๆ ผมโทรหาไอ้ซีน มันบอกว่าไอ้ยูตามมาแล้วมากับพี่บาสด้วย
ผมก็บอกให้พวกมันพากันยกขบวนมานั่งกินที่ร้านของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ เขาใจดีจะเอาของที่ห่อจากร้านก่อน
มากินรวมที่นี่ด้วยก็ได้

พอไอ้เดย์บอกพี่โต๋ว่าเดี๋ยวจะมีเพื่อนมาอีกหลายคน พี่เขาก็ตะโกนเรียกน้องสาวที่อยู่ด้านในร้าน
ให้ออกมาช่วยทำงานทางหน้าร้านอีกแรงเร็วๆ

น้องพี่เขาน่าจะรุ่นเดียวกับพวกผมนะ เธอเดินเอื่อยๆทำหน้าบูดเหมือนคนขี้เกียจจะเดิน แต่พอเห็นไอ้เดย์เท่านั้น
ท่าทีนี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยครับ ยิ้มหวานแล้วรีบเดินไปช่วยหยิบนู่นจับนี่ใกล้ๆพี่ชายทันที
ผมคอยเหล่มองจนตาจะเหล่อยู่แล้ว ไอ้บ้าเดย์ก็ไม่รู้จะคุยอะไรตรงนั้นนานนักหนา เห็นแล้วหงุดหงิดรำคาญครับ

ผมก็ไม่ได้อะไรกับเจ้าของร้านที่เป็นหนุ่มรุ่นใหญ่อารมณ์ดีหรอกครับ แต่น้องสาวเขาที่ยืนอยู่ข้างๆนี่สิ
มองไอ้เดย์เหมือนอยากจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัว! ตอนที่พี่ชายเธอแนะนำไอ้เดย์เธอก็มองมันซะตาเยิ้ม ต่างกับตอนที่
หันมาแค่มองหน้าผมแล้วยิ้มนิดหน่อยพยักหน้าให้เล็กน้อย เธอแอบอมยิ้มตลอดเวลาเลยที่อยู่ใกล้ไอ้เดย์
แถมยังทำเป็นมาเกาะแขนอ้อนพี่ชายแล้วชวนไอ้เดย์ให้แวะมาบ่อยๆ เผื่อจะติดใจคน..เอ๊ย ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้...

เดี๋ยวนะครับ! ... คือต่อหน้าต่อตากูเลยครับ!
ถึงในใจผมจะอยากเก็กขรึมแค่ไหน แต่สงสัยสีหน้าผมคงออกอาการหมดแล้ว ไม่ชอบใจเอามากๆ
มาอ้อยอะไรกันต่อหน้ากูฟร๊ะ! -*-

จะให้ยิ้มกลบเกลื่อนก็ทำยากเกินไป ผมก็นั่งมองนิ่งๆพอไอ้เดย์เหลียวดูก็ทำเป็นว่าไม่ได้สนใจมากมาย
ทั้งที่ในใจมันก็เคืองแหละครับ ยิ่งไอ้หมาเดย์มันหันมามองผมยิ้มๆแล้วยักคิ้วทำเหมือนอวด! แม่งกวนตีนได้อีก!

ไอ้เดย์ตัดบทขอตัวเขาเดินมานั่งตรงข้ามกับผม แม่งนั่งจ้องหน้าสักพักไม่พูดอะไร ผมก็ทำหน้านิ่งๆไม่มองหน้ามัน
ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์เห็นจากหางตาว่ามันเอาแต่ยิ้มเย้ยดูจะชอบใจมาก ผมทนทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ แต่ไอ้เดย์ไม่ทนครับ
ทำระรี้ระริกเป็นฝ่ายพูดเสียงร่าเริงมาเลย “สมน้ำหน้า! หึ้งอ่ะดี้! คึคึคึคึ”

ผมสะดุ้ง จ้องมันตาโตส่ายหน้ารัวๆ “หึงบ้าไรวะ////*// เพ้อเจ้อแล้ว หิวอ่ะดิ! สั่งก๋วยเตี๋ยวให้กูด้วย”
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องหร๊อกไอ้ลูก คิกๆ.. กูเห็นมึงจ้องจนตาจะถลน55 นี่หน้าหรือตูดวะเนี่ยบูดได้อีก55”
“ควายเหอะเดย์”
“ เป็นไงรู้ยัง เวลามีคนมายุ่งกับแฟนตัวเองมันรู้สึกยังไง” ผมมีชะงักเล็กน้อย สะอึกนิดหน่อยที่ได้ยินมันพูดแบบนี้
“กูก็ไม่โวยวายเหมือนมึงป่ะ”
“แน๊ะ!!! รับว่าหึงเค้าแล้วดิ คึคึคึคึ5555”
“หุบปากไปเลยไอ้บ้า!/////*//”
“มึงก็ขี้หึงเหมือนกันแหละว้าไอ้ลูก จำตอนวันงานโรงเรียนที่มึงเอากล้วยทอดกรอบปาหน้ากูได้ป่ะ55
นั่นไม่โวยวาย ไม่หึง ไม่เหวี่ยงใส่กูเลยเนอะ55”

มันก็พูดแล้วอมยิ้มขำคิกคักก่อนจะย้ายที่มานั่งฝั่งเดียวข้างผมเนียนๆ คนทั่วไปอาจจะมองว่ามันทำอะไรก็หล่อ
ก็ดูดีแค่เท่านั้น แต่สำหรับผมมันยังดูกวนตีนสุดๆด้วย มันชอบแกล้งผม ชอบทำให้ผมทำตัวไม่ถูก

วันนี้ไม่เหมือนวันงานวันนั้นนี่หว่า ก็น้องพี่เขาเป็นผู้หญิง คนก็เต็มร้าน ไหนจะพี่ชายเขาอีกล่ะ
ใครจะไปกล้าเหวี่ยงใส่ตรงๆกันล่ะครับ ผมไม่ใช่ไอ้เดย์นี่มันน่ะเกินคำว่ากล้าหรือหน้าด้านไปแล้ว มันคนบร๊า!

รอไม่นานเท่าไหร่พวกเพื่อนเลวของผมก็ยกขบวนมารวมแก็งค์กันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำรสแซ่บของรุ่นพี่ไอ้เดย์
เราเอาอาหารอีสานที่ร้านก่อนมากินในร้านนี้ได้ด้วย ลูกค้าโต๊ะอื่นมองด้วยสายตาแปลกๆงงๆ
แต่เพื่อนๆผมหน้าด้านพอที่จะไม่สนใจอะไรเลยครับ ตอนแรกผมนั่งเหนียมนิดหน่อยแต่ของมันอร่อย เลยพากันกิน
ไม่ลืมหูลืมตา สวาปามของที่ห่อมาจากร้านนั้นกันยังไม่พอ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวเกาเหลาลวกจิ้มที่ร้านพี่โต๋อีก
แดกกันเหมือนแร้งลงจนพี่โต๋แกเห็นแล้วอดหัวเราะพวกเราไม่ได้ ส่วนน้องสาวเขาก็ยืนแอบมองไอ้เดย์เหมือนเดิม

“ต้าร์ มึงไม่ได้ทะเลาะอะไรกับแอ๋มแน่นะช่วงนี้” จู่ๆไอ้ซีนที่เคี้ยวไก่ย่างอยู่ก็ถามโพล่งใส่ไอ้กีต้าร์ทั้งปากมันๆ
เล่นเอาเพื่อนๆชะงักกรอกตากันไปมาแล้วรอฟังมันคุยกันต่อ

กีต้าร์ขมวดคิ้วคิดนิดหน่อยก่อนจะส่ายหน้ายักไหล่แล้วหันมาขอกล่องทิชชูที่อยู่ใกล้มือผม พอผมส่งให้มัน
มันก็ดึงกระดาษไปแตะๆที่ปากไอ้ซีน ซีนมันสะดุ้งเล็กน้อยก่อนรับกระดาษไปเช็ดๆที่ปากตัวเอง
“กินเหมือนเด็กอนุบาลไม่เปลี่ยนเลยมึง55 แก่มากูต้องนั่งเช็ดหมากให้มึงมั้ยซีน”
ถึงแม้ว่ากีต้าร์จะไม่ได้เช็ดปากให้ไอ้ซีน แต่มันก็มีความลำเอียงอยู่ดี ทีเพื่อนน็อตขอกระดาษบ้าง
ไอ้หอกต้าร์ยกปาให้ทั้งกล่อง ความละมุนของมึงเมื่อกี้คือภาพลวงตาสัดๆ ...

“แล้วทำไมหมู่นี้ไม่ค่อยเจอหน้าแอ๋มเลยล่ะ” ไอ้ซีนยังถามต่อ กีต้าร์ก็ทำหน้านึกอีก “ก็ไม่รู้สิ เขาไม่ค่อยว่างตรงกะกู 

แต่ก็ไม่ได้มีอะไรจริงๆ ไม่ค่อยเจอแต่ก็โทรคุยกันทุกวัน ก็ไม่มีอะไรนี่ นี่แอ๋มก็ส่งข้อความมาบอกแล้วว่าอยู่บ้าน
....มึงไม่ต้องห่วงหรอก”


กีต้าร์ตบบ่าไอ้ซีนที่นั่งข้างกันเบาๆแล้วยิ้มให้แทนคำขอบใจที่เป็นห่วง ไอ้ซีนพูดเบาว่าก็ดีแล้ว
แล้วมันก็ก้มหน้าแทะไก่ต่อไป พวกเราก็คุยกันขำกันไปทั่ว มาสะดุดตรงที่ไอ้คิมแอบถามความเห็นเพื่อน
เรื่องน้องสาวของเพื่อนรุ่นพี่ไอ้เดย์ที่แอบมองมาทางโต๊ะพวกผมเป็นระยะๆ มองใครคงไม่ต้องให้บอกนะครับ

“เฮ้ยน่ารักดีเหมือนกันนะเว้ย พวกมึงว่ากูจีบน้องเขาดีป่าววะ ถ้าไปขอเบอร์พี่เขาจะว่าอะไรกูป่าววะเดย์ๆ!!”
ไอ้คิมมันวอนหาเรื่อง ไอ้เดย์รีบกระซิบบอกว่าพี่โต๋หวงน้องสาวเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน อย่าไปยุ่งจะดีกว่า
คิมมันก็จิ๊จ๊ะปากบ่นเสียดายที่ไม่ได้หม้อ พวกผมเลยช่วยกันแซวมันว่าแล้วเอากระทะแบนๆอย่างอิดุ๊กดิ๊กไปไว้ไหน
“พวกห่า!/////*// ก็กูบอกตั้งหลายครั้งแล้วว่าไม่มีเชี่ยไรกันไงเล่า พูดไม่รู้เรื่องนะพวกมึงนี่!”
มันก็ยังคงปฏิเสธอยู่เหมือนเดิมครับ ไอ้ดำคิมปากหมาไม่พอเดี๋ยวนี้แม่งปากแข็งซะด้วย

“นี่ แต่พี่ว่า55 น้องเขาเหมือนจะ....ชอบมองมาทางนี้แล้วยิ้มให้บ่อยเลยนะว่าป่ะ” พี่บาสซุบซิบบอกครับ
ไอ้ยูมันทำหน้าเหรอหราแอบเหล่มองน้องพี่โต๋แล้วก็หันมาพยักหน้าเห็นด้วยกับแฟนมัน ซึ่งเป็นเหตุทำให้
ผมโดนเพื่อนๆแซวยกใหญ่ว่างานนี้โดนแย่งไอ้เดย์แน่....... เหอะ ไอ้พวกบ้าคิดว่าผมจะยอมง่ายๆรึไง

ไอ้ตัวดีของผมมันก็ทำหน้ากระหยิ่ม ตักโน่นตักนี่กินไปอมยิ้มไปตลอดเหมือนเป็นบ้า ยิ่งเห็นผมโดนล้อแล้วหน้าบูด
มันยิ่งอมยิ้มเข้าไปใหญ่ ปัญญาอ่อนงี้ยกๆให้เขาไปเลยดีมั้ยนะ

เพื่อนๆเล่าเรื่องที่ไอ้เดย์เจอกิ๊กเก่าและผมเจอแฟนเก่าให้ไอ้ยูฟังอย่างเมามันส์และโอเว่อร์เกินจริงถึงขั้นมียิงจรวด
(มาไงวะ) แต่ที่ยังขาดไปคือเรื่องไอ้ไลค์ มาถึงตอนนี้ไอ้น็อตท่าจะคันปากมันอยากเล่าเรื่องไอ้ไลค์ใจจะขาด
เซ้าซี้ขอผมจนไอ้พวกที่ไม่รู้พากันอยากรู้ ผมยังไม่ทันพูดอะไรไอ้เดย์มันชิงตัดหน้าเล่าให้ฟังซะเอง

“ฮึ พวกมึงรู้ไว้ก็ดีแล้ว รู้ไว้เลยกูไม่ไว้ใจไอ่เชี่ยไลค์นั่นที่สุดละ นึกถึงหน้าแล้วอยากกลับไปซัดแม่ง
ขนาดคราวที่แล้วโดนกูเล่นไปขนาดนั้นมันยังกล้ามองไอ้ลูกอีก พวกมึงก็คิดดูแล้วกัน ฮึ่ม..”
เดย์มันเล่าแบบเจ็บใจมากแค่ผมโดนไอ้ไลค์มองเฉยๆเนี่ยนะ แล้วผมก็โดนล้ออีกตามเคยว่าเสนียด เอ๊ยเสน่ห์แรงเกิ๊น

“ต้าร์ๆ เดี๋ยวกูไปอ่านหนังสือบ้านมึงนะ” เสียงไอ้ซีนครับ ได้ยินเรื่องอ่านหนังสือออกมาจากปากมันนี่เล่นเอาเพื่อนสะอึก 

แทบสำลีกตะลึงกันเป็นแถบ ไอ้คิมตาโตถามไอ้ซีนแบบตกใจสุดๆ
“เชี่ยยยยย กูว่าอาหารที่กินแม่งต้องมีสารห่าอะไรสักอย่างอ่ะ ไอ้ซีนสมองมันคงได้รับผลข้างเคียงแล้วเชี่ย!!”

“เกินไปแล้วเชี่ยคิม กูกับกีต้าร์ก็ติวกันหลังเลิกเรียนบ่อยๆ แค่ไม่เคยบอกพวกมึงว่ากูจะเอาจริงเอาจังเรื่องเรียนแล้ว
ต้าร์มันสอนเก่ง ดีกว่ากูอ่านทวนเอง อีกไม่เท่าไหร่เดี๋ยวๆแม่งก็สอบ สอบ สอบ สอบ ถ้ากูไม่เตรียมตัวไว้
ตั้งแต่ตอนนี้นะม๊าเอากูกระอักเลือดแน่|||||||||| เห็นคะแนนสอบกูคราวก่อนม๊าลมขึ้นจนกูต้องวิ่งหายาดมแทบไม่ทัน”

ไอ้ซีนมันเล่าจริงจังนะ พวกเรากำลังอึ้งและทึ่งกับความคิดใฝ่ดีของไอ้ซีน แต่มาฮาแตกตรงกีต้าร์เล่าเสริมนี่สิครับ
“โอ๊ยมึงเลิกสร้างภาพเหอะห่าซีน ม๊ามึงเอารถมาล่อก็บอกเพื่อนไปดี๊!” เพื่อนโห่มันกันใหญ่รวมทั้งผมด้วย


“เอาโค้กเพิ่มมั้ยคะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงปุ๊บก็หันไปมองปั๊บ เป็นน้องสาวพี่โต๋ครับมายืนยิ้มหวานเลียบๆเคียงๆ
ถามจำเพาะเจาะจงกับไอ้เดย์แค่คนเดียวซะด้วย ไอ้ห่าเดย์ดันพยักหน้ายิ้มหล่อให้น้องเขาอีก เธอก็เขินม้วนเดินไปเลย
ไปเปิดตู้หยิบน้ำขวดมาให้มัน เปิดฝามารินใส่แก้วให้พร้อม แล้วเธอก็ไม่ได้วางแก้วไว้ที่โต๊ะนะครับ ส่งให้กับมือ!
ผมนี่มองตาแทบถลน น้องสาวพี่โต๋เล่นจับมือไอ้เดย์มารับแก้วต่อหน้าต่อตาโผ๊มมมมมมม!!!!! -*-

“อ่ะแฮ่ม!!!!!!”
ผมแกล้งกระแอมดังก่อนจะหันไปมองทางอื่นอย่างอารมณ์เสีย ไอ้พวกเพื่อนห่านี่ก็พากันขำคิกคักๆล้อเลียนผม
น่าโมโหไอ้บ้าเดย์นะครับ มันเอาแต่นั่งอมยิ้ม น้องสาวพี่โต๋ยังไม่ยอมไปไหน ยืนคุยกับมันอยู่ข้างๆอย่างนั้น
ผมกัดปากตัวเองแล้วกัดปากตัวเองอีก อยากจะด่ามันก็ยังหาช่องไม่ได้ น้องสาวพี่โต๋ชวนไอ้เดย์คุยไม่หยุดเลย
ยิ่งไอ้เดย์คุยตอบเขาผมยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยดึงชามก๋วยเตี๋ยวมันมากินเองซะเลย!
อยากคุยกันนักก็คุยกันไปไม่ต้องแดกแม่งหรอก!

“เอ๊า! ของกูไอ้ลูก!” เดย์มันหันมาเห็นผมแย่งของมันไปกินเอากินเอาด้วยความโมโห มันก็โวย
แต่เจอหางตาค้อนพิฆาตของผมเข้าไป มันก็หยุดการเรียกร้องเอาคืนยกให้แต่โดยดี “เออ..เออๆเอาๆ กินเลยกินๆ”
แล้วแม่งหันไปสั่งใหม่กับน้องสาวพี่โต๋! ผมได้ยินก็ขัดใจสิครับ แอบหยิกข้างเอวมันแรงๆจนมันสะดุ้ง
ไอ้ห่านี่ทะลึ่งขำจนน้องเขาสงสัยว่าเป็นอะไรมันก็แก้ตัวว่ามดกัดเอว “คิกๆ เป็นคนหล่อไม่พอ ตลกด้วยนะเนี่ย55”


“โดนสาวแซวแล้วหน้าบานนะมึง! มีความสุขมากงั้นดิ ไปช่วยเขาขายก๋วยเตี๋ยวดิไป”
ผมหันไปใส่มันทันทีที่น้องสาวพี่โต๋เดินไปสั่งของให้ไอ้เดย์ใหม่ เกลียดท่าทางไอ้เดย์ฉิบ มันทำหน้าสบายใจ
มีความสุขเชี่ยไรบนความทุกข์ของกูเนี่ย! -*- มันตักโน่นนี่ใส่จานให้ผมกินทำเป็นเอาใจนะ แต่ผมไม่กินตักออก
มันก็กุมมือผมใต้โต๊ะแล้วบ่น “หึงทำไม นั่นน้องสาวพี่โต๋ ไม่ให้พูดกับเขาดีๆได้ไงเล่า เข้าใจหน่อยดิ”

เหตุผลมันก็น่าเข้าใจได้นะครับ แต่ผมเกลียดไอ้หน้าแป้นแล้นของมัน ยังไงก็ไม่พอใจอยู่ดีเที่ยวส่งสายตาเจ้าชู้ไปทั่ว
ถ้าผมไม่ได้มาด้วยมันจะขนาดไหนกัน ผมก็นั่งหน้างอเป็นคอเป็ดอยู่อย่างนั้นแหละ จนเพื่อนๆเลิกสนใจ
ทุกคนตั้งหน้าตั้งตากิน แต่ผมเลิกกินนั่งหน้าบูดแทน ไอ้เดย์น่ะบ้าสุดมันเอียงหัวท้าวคางมองหน้าผมยิ้มๆ

“มึงไม่ต้องมายิ้มให้กู ไปยิ้มให้แฟนมึงนู่น!”
ผมพูดประชดใส่มันตอนที่เห็นน้องสาวพี่โต๋เดินถือชามก๋วยเตี๋ยวมาให้ไอ้เดย์ ไอ้เดย์รับชามมา
แล้วยิ้มหวานให้เขาซะด้วยนะ ผู้หญิงเขาก็ไม่ยอมเดินไป ยืนชวนไอ้เดย์คุยต่ออีก
ทำไมพี่ชายเขาไม่มาตามไปให้ช่วยทำงานอย่างอื่นวะ!

ผมได้แต่นั่งหน้าหงิกเอาส้อมจิ้มผักในชามข้างหน้าตัวเอง หมั่นไส้ไอ้สองคนที่คุยกันข้างๆนัก -*-

“เดย์ขอเฟสหน่อยสิ////// ไว้ว่างๆเราทักแชทไปคุยเล่นด้วย เดย์คุยสนุกดีอ่ะ” ผู้หญิงพูดอย่างนี้หูผึ่งเลยสิครับผม
“อ๋อ ได้ดิ ชื่อเฟสเรา....” เชี่ยยยยย!!!! เชี่ยเดย์มันบอกเขาไปจริงๆด้วย!!!
“งั้นเราแอดไปตอนนี้เลยแล้วกัน รับเราด้วยน๊า..”
“อื้อได้ๆ เอ้ยไม่ได้ดิ โทษทีเน็ตหมดพอดี ไว้จะรับทีหลังนะ”
“ว้า...ไม่เป็นไร อย่าลืมแล้วกัน”

แล้วก็ไม่ได้จบแค่เฟสหรอกครับ ขอมันอีกเยอะ ทั้งไอจี ไลน์ ทวิต แม้แต่เบอร์มือถือหรือเบอร์บ้าน!
ไอ้เลวนี่ก็ให้เขาหมด!!!
ผมเริ่มทนไม่ไหวมากขึ้นเรื่อยๆก็หันไปจ้องหน้ามันแบบโกรธๆ แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไร
พอมันเห็นผมจ้องยังถาม “หื้อ..? เป็นอะไรอ่ะลูกคิด” เกลียดหน้าตาที่แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องของมันมาก

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็พูด “นั่นสิ เห็นนั่งหน้าบูดตลอด ปวดท้องเหรอ555 นู่น ห้องน้ำอยู่ทางนู้น หลังร้านนั่นนะ
ไปเข้าก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวเรานั่งตรงนี้แทนให้เองเอามั้ย555”

โอ้โห!!!! -*- ขึ้นเลยครับขึ้น!
ผมมองหน้าน้องสาวเจ้าของร้านอย่างไม่พอใจมากๆ เธอคงรู้สึกตัวเลยหยุดหัวเราะทำหน้าไม่ถูก
ไอ้กีต้าร์ที่นั่งข้างๆผมมีสะกิดหลังแอบกระซิบให้ใจเย็น พวกเพื่อนเริ่มไม่ขำกันแล้ว ไอ้เดย์ก็หุบยิ้มเรี่ยราดเอาตอนนี้

มึงเพิ่งรู้สึกตัวเหรอไอ้ห่า! คอยดูนะกลับบ้านไปผมจะไม่พูดกับมันเลย!!! แล้วแม้แต่ปลายก้อยก็ไม่ต้องมาแตะกู!!!


“เอ่อ...โทษทีแล้วกันนะ ไม่ต้องทำหน้าตกใจงั้นหรอก สงสัย....แฟนเราจะหึงขึ้นหน้ามากไปหน่อย55”
จากที่จ้องๆจะกินหัวเขาอยู่กลายเป็นผมต้องสะดุ้ง หันควับไปมองหน้าไอ้เดย์ที่เล่นพูดโต้งๆกับน้องสาวพี่โต๋แบบนี้

ไอ้เดย์พูดเสร็จก็ยกแขนขึ้นมากอดคอผมไว้แล้วยิ้ม ท่าทางมันน่ะดูสบายๆมากเลย แต่ผมนี่สิที่ล่อกแล่กแทน
ยิ่งเพื่อนๆส่งเสียงฮิ้ววววว แซวพวกผมเบาๆ ผู้หญิงเขาก็ยิ่งทำหน้างงหนัก เหมือนว่าเธอยังไม่แน่ใจว่าได้ยินอะไร
ออกจากปากไอ้เดย์แน่ “เอ๊ะ..อะเอ่อ คือเดย์ เดย์ว่าไงนะ เพื่อนเดย์......เขา..”

“ไม่ใช่เพื่อน นี่แฟนเรา”
“ห๊า!!!|||||||||||||||”

ผมได้แต่นั่งก้มหน้ากลืนน้ำลายครับ ไอ้พวกเพื่อนบ้ามันก็ขำกันคิกคัก คงจะขำหน้าน้องสาวเจ้าของร้าน
แอบเหล่มองเห็นเธอตกใจยกมือชี้ไอ้เดย์กับผมแล้วยังอ้าปากค้างเหมือนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วอึดใจ

“ล้อเล่นใช่มั้ย!!! แมนๆอย่างเดย์เนี่ยนะ!55 บ้าแล้ว เราไม่เชื่อหรอกเดย์อย่ามาอำน่า ไม่ได้เป็นใช่ป่ะ!”
“นี่แฟนเราจริงๆ”

ไอ้บ้าเดย์ยังไม่หยุดการพรีเซนต์ผมครับ มันขยี้หัวผมเล็กน้อยแล้วดึงไหล่ผมให้นั่งตัวชิดกับมันยิ่งขึ้น
ผู้หญิงเขาก็ทำหน้าเหรอหรา ไอ้เดย์บอกไม่เชื่อก็ถามเพื่อนๆดูสิ เธอก็ยังถามด้วยน้ำเสียงแบบไม่อยากจะเชื่ออยู่นั่น
เพื่อนๆผมก็พากันหัวเราะ ไอ้ห่าซีนกับไอ้หมาคิมนี่ตัวขำเสียงดังกว่าเพื่อน ขนาดพี่บาสยังขำไม่หยุดเลย
ผมก็อายเขานะเลยพยายามดันตัวออกจากอ้อมแขนไอ้เดย์ แต่มันไม่ยอมให้นั่งห่างแถมดุว่าให้นั่งเฉยๆ

“บ้าจัง|||||||||| โอ้ยยย เสียดายอ่ะ โธ่~~~เดย์ ชอบผู้หญิงไม่ได้เหรอ ฮือโคตรเสียดายยยยอ่า เปลี่ยนใจได้ป่ะโหยยย”
ยัง.... ยังไม่เลิกพยายามครับ น้องสาวพี่โต๋ยังยืนโอดครวญหน้าเบ้ มองไอ้เดย์แบบอาลัยอาวรณ์มาก
“ไม่เชื่ออ่ะ! ไปถามพี่โต๋ดีกว่า!!” ว่าแล้วเธอก็รีบไปหาพี่ชาย เกาะแขนทำหน้าอ้อน พูดกันอยู่ไกลผมไม่ได้ยิน
แต่เห็นพี่เจ้าของร้านทำหน้าตกใจแล้วชี้ๆมาทางนี้ ก่อนจะรีบวางชามก๋วยเตี๋ยวลงถาดให้ลูกน้องเอาไปเสิร์ฟ
แล้วตัวเองก็เดินรี่นำหน้ายัยน้องสาวตัวจุ้นนั่นมา

“เฮ้ยยยย เชี่ย55555 นี่มึงล้อเล่นรึเล่นผู้ชายจริงวะไอ้เดย์!555” มาถึงก็ตบไหล่ไอ้เดย์ที่นั่งยิ้มๆ พี่เขามองผมใหญ่
ไอ้เดย์เลยถือโอกาสแนะนำผมกับพี่เขาใหม่ “ระดับดิลวิลไม่มีเล่นพี่ คนนี้เอาจริงครับ นี่แฟนผม”

จะบอกว่าอายผมก็อายเขานะ จะว่าเขินแม่งก็น่าเขินมั้ยล่ะครับ แต่ถามว่าดีใจมั้ย....บอกว่าไงดี
การได้เห็นหน้าผู้หญิงน่ารักๆทำหน้าผิดหวังเสียดายจนบรรยายไม่ถูก ก็ไม่ได้น่าดีใจภูมิใจอะไรนักหนาหรอก
ถ้าเป็นคนอื่นนะ แต่กับยัยคนนี้ผมไม่เถียงครับว่าแอบสะใจอยู่เหมือนกัน อยากได้มากเหรอ หึหึ...ของผมครับ!!!

“เดย์ ...ไหนมึงลองทำอะไรที่มันเหมือนคนเป็นแฟนกันเขาทำให้กูดูหน่อยสิ”
พี่เจ้าของร้านยังมีท่าทีเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ไอ้เดย์มันเลยเอามือข้างที่ยกกอดคอผมอยู่ออก แล้วจิ้มกุ้งในชามข้างหน้า
มาจ่อที่ปากผม ผมเหล่มองเห็นทุกคนก็จ้อง พี่โต๋กับน้องสาวนี่สีหน้าต่างกันชัดมาก พี่โต๋ทำหน้าตื่นเต้นออกจะขำๆ
แต่น้องสาวพี่แกเบะปากมองตลอด ท่าจะหลงเสน่ห์ไอ้หมาเดย์จนโงหัวไม่ขึ้นขนาดเพิ่งเจอกันนะ

ผมอ้าปากงับกุ้งที่ไอ้เดย์ป้อนอย่างเสียไม่ได้หลังจากจ้องหน้ากัน เหมือนคุยกันทางสายตา มันก็รู้ว่าที่จริง
ผมไม่อยากทำอะไรที่มันมุ้งมิ้งหวานแหว๋วบ้าบอต่อหน้าคนเยอะแยะอย่างนี้ แต่ดูท่ามันจะชอบสีหน้าลำบากใจ
ปนอายๆของผมมากนะไอ้หมานี่

ผมคาบกุ้งคาปากอยู่แท้ๆแต่ผมกลับไม่ได้กิน เพราะไอ้เดย์รีบจับคางผมไว้ ผมก็ชะงักตกใจนะมันรีบยื่นหน้ามาใกล้
ใกล้มากๆ ผมจะผลักมันก็ไม่ทันไอ้บ้านี่รวบจับมือผมดึงลงล่าง มืออีกข้างก็ยึดคางผมให้นิ่ง
มันเอาปากมางับหางกุ้งที่โผล่ออกมาจากปากผมแค่นิดเดียวแล้วดึงกลับไปกินซะเอง
จังหวะนั้น...มันก็ต้องมีปากชนกันบ้างล่ะครับ ก็เล่นชิดขนาดนั้น ริมฝีปากของผมกับไอ้เดย์แตะโดนกันเบาๆ
ผมสะดุ้งหลับตาปี๋หันหน้าหนีก็ไม่ได้!!!//////*//

ผมนั่งหน้าร้อนโดนคนมอง เพื่อนก็แซวโห่ฮา ไอ้เดย์แม่งก็อมยิ้มบ้า ส่วนน้องสาวเจ้าของร้านยืนทำหน้าเจ็บใจ...

.***********************
............................
...............
......

กลับมาถึงบ้านผมพร้อมไอ้เดย์ มันหิ้วก๋วยเตี๋ยวต้มยำแต่สั่งแบบไม่เผ็ดมาฝากแม่จ๋าด้วย
“ขอบใจนะลูก ไปไหนก็นึกถึงจ๋าตลอด น่ารัก น่ารักกว่าไอ้ลูกอีก555”
เอาเถอะแม่ผมพูดงี้ ไอ้เดย์ก็ยิ้มหน้าบานหันมาแลบลิ้นเยาะเย้ยผมที่โดนข่ม ผมล่ะหมั่นไส้มันเลยยู่หน้าใส่มันก็ขำ

เรานั่งกินน้ำขวดที่โซฟาหน้าโต๊ะบัญชีแม่ ขวดมันเย็นน้ำก็หยดลงขา ผมเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชู่บนโต๊ะ
แม่จ๋าหันมาเห็นสร้อยที่คอผมแว๊บๆก็ทัก “ไปซื้อสร้อยมาเหรอลูกคิด!?”

“ห๊ะ...อ๋อ........นี่เหรอ...เอ่อ..............” ผมกำลังคิดว่าควรบอกว่าซื้อเองหรือได้มาฟรี ไอ้หอกเดย์ก็แทรกขึ้นมา
“ผมซื้อให้เองครับจ๋า สวยมั้ยครับ ของผมก็มีเหมือนของลูกคิดเลยนี่55”

เดย์เขยิบไปใกล้แม่จ๋า เอาสร้อยที่อยู่ในเสื้อออกมาอวด แต่แม่ผมชมแล้วถามมันกลับ
“เออ อู้ยยย สวยนี่ สวยดีลูก! แล้ว...แพงมั้ยเนี่ย ทำไมถึงซื้อให้ลูกคิดมันด้วยล่ะ” ผมเห็นไอ้เดย์มันก็ยิ้มแฉ่ง
ไม่มีอาการร้อนรนใดๆ นี่ถ้าเป็นผมนะป่านนี้เหงื่อตก ไม่เอ๋อก็สมองตีรวนแล้วจะตอบแม่ว่าไง

“ซื้อหนึ่งแถมหนึ่งครับจ๋า555 ไม่ซื้อได้ไง55”
“อุ้ย! ดีอย่างนั้นเลยเหรอลูก!55 ได้มาจากไหนกัน กี่ร้อยเนี่ย วันหลังไปเลือกมาให้จ๋าบ้างสิ!55”
เขาก็เออออห่อหมกกันไปล่ะครับสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ผมก็นั่งโล่งใจ

สักพักมีคนมาซื้อมาม่าไป จ๋าทอนเงินให้เขาแล้วหันมาถามลูกว่ากินอะไรดีเย็นนี้ ผมส่ายหน้ารีบบอกว่ากินมาแล้ว
คุณนายลูกเกดก็ยังถามว่าจะกินอีกมั้ยเดี๋ยวดึกๆก็บ่นหิว ไอ้เดย์รีบอ้อนว่าอยากให้จ๋าต้มมาม่ารสต้มยำใส่ไข่ให้กิน
จ๋าเลยถามว่าจะกินก๋วยเตี๋ยวที่ซื้อมาฝากมั้ย ไอ้เดย์ส่ายหน้าบอกอยากให้จ๋าทำให้กินอร่อยกว่า
งานเอาหน้าต้องมาครับ ผมหันไปมองมันตาโต ยังกินลงอยู่อีก สงสัยมันย่อยหมดตอนพูดมากบนรถเมล์มั้งนี่

แล้วมือถือผมก็ดังครับ ไอ้เดย์มอง ผมบอกมันว่าไอ้ยูโทรมา แล้วผมก็รับโทรศัพท์
“ลูกคิด มึงเข้าเฟสตัวเองยัง มึงเห็นยัง”
“อะไร เห็นอะไรวะ ยังอ่ะ”
“รีบไปดูเลย เป็นเรื่องแล้วมึง!”
“หือ? เรื่องอะไรไอ้ยูเอาดีๆ บอกกูเลย ทำเสียงตื่นเต้นทำไมเนี่ย เรื่องดีป่าววะ”
“เรื่องฉิบหายอ่ะดิ! แฟนเก่ามึงน่ะแม่งทำพิษแล้วไงสัด”
“........คนไหนวะ!?”
“ก็คนชื่อมิ้น”
“ทำอะไรอ่ะ!!?”
“มึงเปิดเข้าไปดูเหอะ”
“เออๆ”

ไอ้เดย์มันรีบถามผมว่ามีอะไรเพราะเห็นผมทำหน้าแปลกๆแล้วก็คุยกับไอ้ยูแปลกๆ ผมก็ไม่ได้พูดอะไรรีบเปิดดูเฟส
ปรากฏว่าแม่งฉิบหายแล้วจริงๆครับ!!!||||||||||||

มิ้นปลดบล็อกผมเอารูปที่ผมถ่ายกับเดย์มาโพสใหม่แท็กหาผมบอกว่า ..
[ ขอบคุณนะที่ยอมคุยกับเรา ขอโทษด้วยที่เราทำให้ลูกคิดกลับไปชอบผู้หญิงไม่ได้อีก เราเชื่อว่าลูกคิดคงไม่ได้หลอกใช้เราใช่มั้ย..

เรารู้ว่าลูกคิดอยากลืมเรามากกว่า ขอโทษจริงๆ ขอให้มีความสุขกับผู้ชายคนใหม่ของเธอนะ
ฝากบอกเดย์ด้วยว่าเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายแท้ๆที่รักเรามากอยู่แล้วไม่ต้องห่วง เชิญรักกันได้ตามสบายนะจ๊ะ
ถึงจะเป็นเกย์ไปแล้วแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนสาวกันได้นะ จากแฟนเก่า คริคริ ]


คือทำไมไม่แชทมาคุยส่วนตัววะ!!!!||||||||||||||||||||| เชี่ยยยยยยยยยยยยย~~~~~~~~~~~!!!
ผมอ่านแล้วหน้าเครียดหนัก ไอ้เดย์ก็แย่งมือถือไปดู มันอ่านแล้วสบถสั้นๆ “ตอแหล!”

“มึงว่าเขาตั้งใจเหรอ” ผมถามไอ้เดย์ มันพยักหน้าแล้วเอามือถือผมไปคุยไลน์กลุ่มหาเพื่อนๆ
พอทุกคนรู้กันก็รุมด่ามิ้นว่าทำอย่างนี้ทำไม แต่ผมขอให้เลิกด่าเพราะเข้าใจว่าเธอคงรู้สึกแย่กับเรื่องนี้
ถึงจะโดนแกล้งหนักขนาดนี้แต่ผมก็ไม่อยากต่อความกับแฟนเก่าอย่างมิ้นอีก ไอ้เดย์จะไม่ยอมแต่ผมว่าตอนนี้
มันไม่ใช่เวลามานั่งหาเรื่องมิ้น เป็นเวลาที่ผมต้องเตรียมใจตั้งหน้ารับสถานการณ์มากกว่า

เชี่ย....คนมาไลค์เยอะมาก คือคนเห็นแล้วเยอะมากๆเยอะกว่าเพื่อนที่ผมมีอีก แต่ผมกับเพื่อนๆเพิ่งรู้
น่าจะเป็นช่วงตั้งแต่ที่เราแยกกันกลับบ้าน ประเด็นคืออาจจะปิดคนที่โรงเรียนไม่มิดอีกต่อไป..............และ
ผมมีพ่อเป็นเพื่อนในเฟส! นี่พ่อผมรู้หรือยัง!!!||||||||||||||||

ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากกดลบไปแล้วได้แต่นั่งเครียด ไอ้เดย์มันจับไหล่ผมพูดทำหน้าจริงจัง
“มึงอย่าเพิ่งคิดมาก”
“ถ้าพ่อจ๋ารู้ กูจะทำไงดีวะ”
“.........กูไม่สนอ่ะ”
“แต่นั่นพ่อกู โธ่เว้ย ฮือ~~~~ แล้วแม่จ๋าอีกล่ะ ถ้าคนที่โรงเรียนรู้...รู้กันหมด ต้องมาถึงคนแถวนี้แน่|||||||
แล้วพวกที่ชอบมาเม้าท์กับแม่กูอ่ะ ข่าวแม่งไวจะตายห่า เชี่ยยยยเรื่องที่กูกลัวทำไมต้องมาเกิดตอนนี้ด้วยวะ!”
ผมอยากทึ้งหัวตัวเองไอ้เดย์ก็จับมือไปกุมไว้ มันเหล่มองไปทางหลังบ้าน แม่จ๋ายังอยู่ในครัวทำมาม่าใส่ไข่ให้มัน

“ขอโทษ....”
“...มึงขอโทษทำไมเดย์”
“ถ้ากูไม่บอกมิ้น...”
ผมเอานิ้วแตะที่ปากมัน “เฮ้อ อย่าพูดถึงเขาเลย พอแล้ว........กูไม่ว่ามึงหรอก กูรู้ว่ามึงรู้สึกยังไง”
ผมก็อยากจะตะโกนใส่หน้าคนที่มาชอบมันเหมือนกันว่ามันน่ะแฟนผม

“งั้นมึงก็บอกทุกคนว่า.........ไม่ได้เป็นอะไรกับกู......กูก็จะพูดเหมือนกัน”
“มึงพูดจริงเหรอเดย์”
“..........”
“อย่าทำหน้าอย่างนี้ดิวะ...เฮ้อ เรื่องคนที่โรงเรียนช่างแม่งเหอะ จ๋าไม่เล่นโซเชี่ยลเขาไม่รู้เรื่องหรอก
เอาแค่ถ้ามีข่าวลือมาเข้าหูจ๋า มึงช่วยยืนยันพร้อมกูว่ามันไม่จริงทีแล้วกัน ยังไงจ๋าก็เชื่อมึงมาตลอด..คงไม่เป็นไร”

“อื้ม..” เดย์เงียบไปเลยครับ ผมเลยนั่งกอดแขนมัน มันหันมามองยิ้มให้ผมนิดๆ

ผมไม่โทษไอ้เดย์หรอกครับ โทษไปก็เท่านั้นยังไงคนอื่นก็รู้ไปแล้ว แต่.........พ่อจ๋านี่สิ
พ่อผมไม่ได้โทรมาด่าเม้งแตก แต่เงียบไปอย่างนี้ผมยิ่งกังวลเลยเป็นฝ่ายโทรหาพ่อแทน
มันต้องเช็ค!

พอทางนั้นรับสายปั๊บผมแทบอยากวาง หัวใจแม่งเต้นตุ๊มๆต่อมๆมาก ไอ้เดย์ก็นั่งจ้องลุ้นไปกับผม

“ฮะ..ฮะ เอ่อ ฮาโหล..........ฮัลโหลพ่อจ๋า”





tsktonight…



*** เดี๋ยวมันจะครบเดือนซะก่อน555 กลับมาอ่านกันก๊อน

ปล. คิดถึงทุกคนเลยนะคะ วิวุ่นมากเลยแต่ก็แต่งทุกวันเลยนะนี่ได้วันละหน่อยๆ55

ถึงคุณ smilesmiletem --- แจ้งFC สามีน้องภูผานะคะ นางมีบทแค่นั้นค่ะ55555

ถึงคุณอาณาจักรแห่งเรา --- แจ้งFCน้องภูผาค่ะ น้องจะได้ออกอีกมั้ยยังไม่รู้ค่ะ55555555