หนีฝนไปหาแฟน Chapter 1(ที่มาที่ไป) กาลครั้งหนึ่ง เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว...... หลังจาก ปฎิบัติการ "บอกรักครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดอีกครั้งหนึ่งในประวัติศาสตร์ MSN" เกิดขึ้นได้ไม่นาน ผมจำได้ว่าบทสนทนาแรก ๆ หลังจาก การเป็นแฟนกันครั้งแรกในรอบ 13 ปี ของผมกับแป้ง ที่เรา 2 คนมักจะพูดกันบ่อยๆ นอกจากจะเอาแต่พูดว่า "ต้นรักแป้งนะ" "แป้งรักต้นนะ" วนไปวนมา ประมาณ 73% ต่อการคุยทุกครั้ง มักจะเป็น "คำถาม-คำตอบ" ที่หญิงสาวผู้หนึ่งเฝ้าคอยถามผมตลอดอย่างมีความหวังว่า "เมื่อไหร่ผมจะกลับไทย? ๆๆๆๆๆๆๆๆ" แต่โชคร้าย ที่ผมมักจะดับความหวังผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ด้วยการตอบกลับไปทุก ๆ ครั้ง ด้วยคำตอบเดียว คำตอบนั้น ที่เลือดเย็น ไม่น้อย เสมอ ๆ ว่า "ไม่มีกำหนด" 4 พยางค์สั้น ๆ ที่ทำให้ เรื่องราวความรักทางไกลหมื่นลี้ ของคน 2 คน แม้จะเต็มไปด้วยความสุขอัดแน่นทุก ๆ วินาที แต่ก็ สุขได้ไม่เต็ม ล้าน% นัก เพราะตามประสา พระเอกนางเอก ย่อมต้องการที่จะ อยู่ร่วมครองรักกัน ไปจนช่ัวนิรันดร แต่ตอนนี้ ออกแนว สุข น่ะ สุข แต่ไม่รู้จะไป happily ever after เมื่อไหร่นี่สิ? ที่จริงแล้ว...... ผมน่ะยังพอทนพิษอาการคิดถึงไหวนะ(ไม่จริง) ตามสไตล์พระเอก ผู้เข้มแข็ง แต่นางเอก นี่สิ ดันเป็นคนเพื่อนน้อย บางทีอยู่คนเดียว ก็ร้องไห้คิดถึงแฟน(เรื่องจริง) เป็นที่น่าสงสารยิ่ง..... ผมอยากบอกว่า.... ถ้าอะไรมันง่าย ๆ แบบว่า 1.ผมบินไปหาเธอ 2-3 วันแล้วก็กลับ 2.ผมไม่ติดเรียน 3.ถ้าประเทศไทยอยู่ใกล้ ๆ ชิคาโก้เหมือน นิวยอร์ค 4.ถ้าค่าใช้จ่ายในการไปกลับบ้านเกิดไม่อลังการก็ดีน่ะสิ แต่จะว่าไป..... 15 ช.ม ของระยะทางการบิน และเรื่องเงิน ก็ไม่ได้มีปัญหา กับ ผมเท่าไหร่หรอก(จริงครึ่งนึง) ที่จริงแล้ว อุปสรรค อันใหญ่หลวง ของการกลับเมืองไทยผม คือ แทน แท่น แท๊น "ผม passport หาย" เมื่อกลางปีที่แล้ว!!!! ต่างหาก ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ นะครับ passport หาย ทำให้ วีซ่า ก็หายตาม!!! เพราะวีซ่า อเมริกา นี่มัน..... "มีค่ายิ่งกว่า เพชร" ดังนั้น.... การออกนอกประเทศและกลับเข้ามาใหม่ จึงกลายเป็นเรื่อง ที่ผมหวาดกลัวจนตัวสั่น ไปในบัดดล เพราะ..... ถ้าผมคิดจะออกนอกประเทศไป มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะกลับมาได้ใหม่ คือต้อง "ทำวีซ่าใหม่" แล้ววิธีเดียว ที่จะได้ วีซ่า ใหม่ ก็คือต้องกลับไปทำใหม่ที่ไทย สถานเดียว!!!! ยอมรับตามตรงว่า..... "ผมกลัวการไปขอวีซ่าอเมริกา ที่สุดในโลก" เอ่อ....คือ จะว่าไปแล้ว ถ้าจะเปรียบชีวิตให้เหมือนหนัง มันก็เปรียบเสมือน ปมด้อยของพระเอก นั่นแหละครับ ที่ฝังใจตลอดมา ว่า การเดินเข้าสถานทูต ไม่ได้ต่างอะไรกับการเดินไปนรกเล้ยยย (คนที่เคยมีประสบการณ์ขอวีซ่า คงเข้าใจดี) ไม่มีใครอยากจะเผชิญบ่อย ๆ หรอกนะ ยิ่งตอนสัมภาษณ์เนี่ย หัวใจแทบหยุดเต้น ดังนั้น..... เมื่อพระเอก มีปมด้อย นางเอกจึงต้องออกโรงช่วยพระเอกตามสคริปต์(ที่ผมเขียน) ด้วย Project "หนีฝนไปหาแฟน" ึ plan B ของผม ที่คิดขึ้นมาให้กับ แป้ง หนทางเดียวเท่านั้น ที่จะช่วยให้พระเอก นางเอก ได้อยู่ร่วมครองรัก ไปชั่วนิรันดร ณ. ชิคาโก้ เมืองแห่งสายลม ฟังดูดี แต่....... ไม่ง่ายอย่างที่คิด!!! เมื่อ....... ความจริงแล้ว ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยได้รับอนุญาติจาก พ่อ เลย แม้จะแค่ นั่งรถจาก เชียงใหม่ ไป เที่ยว กรุงเทพฯ ตัวคนเดียว ด้วยซ้ำ ไป กทม. คนเดียว พ่อยังไม่ให้ แต่คราวนี้ จะขอไปไกลถึง ชิคาโก้ คนเดียว!!! แป้งบอกว่า...... "พ่อน่ะ ค่อนข้างหัวโบราณ แป้งรู้คำตอบ อยู่แล้วว่า พ่อไม่มีทางให้" ผมตอบว่าผม "เข้าใจ" ก็แค่ต้องยอมรับว่า..... บางทีมันก็เป็นเรื่องยากเหลือเกิน ที่จะเปลี่ยนมุมมอง ของใครซักคน ในเรื่องแบบนี้ โดยเฉพาะผู้ให้กำเนิด ในที่สุด...... Project "หนีฝนไปหาแฟนของแป้ง" ก็เลือนหายจาก บทสนทนา ระหว่าง 2 เรา ไปอย่างรวดเร็ว นานนับเดือน จนกระทั่ง....... 1 เดือนผ่านไป มีคน ๆ หนึ่ง ได้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเรื่องของเรา 2 คน (พร้อมกับ รับรู้เรื่องราว ความรัก ทั้งหมดของเรา 2 คนอีกด้วย) คน ๆ นั้น คือ "แม่ของแป้ง" つづく   Create Date : 26 พฤษภาคม 2551 24 comments Last Update : 26 พฤษภาคม 2551 13:06:38 น. Counter : 577 Pageviews. Share Tweet

โดย: Almondblist 26 พฤษภาคม 2551 13:48:07 น.

ลุ้นๆๆๆ พระเอกกับนางเอกจะได้เจอกันมะเนี่ย หรือจะได้รักกันแค่ผ่านทางอีโมติคอน   โดย: Galilee 26 พฤษภาคม 2551 13:59:34 น.

กรี๊ดดดดดด มีคุณแม่แป้งมาช่วยแล้ว แล้วจะรอลุ้นนะ ว่าตกลงตอนจบ จะเป็นอย่างไร อิอิอิ   โดย: Borken 26 พฤษภาคม 2551 17:12:43 น.

เกริ่นมาซะดิบดี ไหงวีซ่าหายซะงั้นอ่ะ แม่คุณแป้งน่ารักเนอะ   โดย: *~LiTtlE SpAce~* 26 พฤษภาคม 2551 19:31:25 น.

อ้าวๆ....ทิ้งให้ลุ้นแล้วจากไป ตามสไตล์ pecochan อีกแล้ว ตามต่ออีกแล้วเรา ว่าแต่..งเข้าblog นี้ทีไร มดกัดทุกที หว๊านหวาน 555   โดย: jay_jay52 26 พฤษภาคม 2551 21:11:27 น.

เอาใจช่วย สู้ๆน๊า เด๋วก้อได้เจอกันแล้วนี่นา   โดย: CheRRy (no matter ) 26 พฤษภาคม 2551 21:20:31 น.

อะโห..แม่มาด้วย..ก็ดีนะ..แบบผู้ใหญ่ได้เจอกันเล้ยย...อิอิ.. ปล..จะส่ง.เพลงยุ้ย ญาติเยอะให้นะก๊าบบ...พกแม่มาด้วยเหรอ..ชะ พกแม่ มาด้วยเหรอเนี่ยะ..มาเมกาแค่เนี่ยะ..ต้องพกแม่มาด้วยยยยย....อิอิ..   โดย: ลิงจ๊ากจ๊าก 27 พฤษภาคม 2551 0:26:04 น.

โห ลุ้นมากมาย นี่ทำไมชีวิตเธออุปสรรครักเยอะจริงจริ๊ง กว่านางเอกพระเอกจะมาเจอกัน รับรองบล็อกที่ได้ถ่ายทอดต้องเป็นบล้อกที่ประทับใจแห่งปี มีสิทธิได้เข้าชิงโทนี่อวอร์ดปีหน้าแน่นอน   โดย: MaRiMeKKo 27 พฤษภาคม 2551 3:31:37 น.

อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาา ยังไงแม่ก็ต้องอยากให้ลูกมีอนาคต งานนี้ฉลุยยยยยยยยยยย   โดย: อุ้ม ณ ค้างคาว 27 พฤษภาคม 2551 8:08:49 น.

เราว่างานนี้เธอชนะขาด หนังเกาหลียัง ลำบากน้อยกว่านี้เลย เรื่องมันซับซ้อนซ่อนเงื่อน เพื่อนทรยศ จริงๆ มากมายเกินไปแล้ว   โดย: bangkokbear 27 พฤษภาคม 2551 15:49:42 น.

ขำตาลิงจ๊าก หัวเราะมากไปหน่อย ลอคอินหายเรยง่ะ   โดย: ซซ 27 พฤษภาคม 2551 22:17:29 น.

เข้ามาอ่าน แป้งกะต้น อิอิ   โดย: Opey 28 พฤษภาคม 2551 2:12:09 น.

พริ้งมาขอแอดเป็นเพื่อนนะคะ พริ้งมีเพื่อนในเน็ตไม่กี่คนหรอกค่ะ นอกเน็ตเหรอ ก็มีไม่กี่คนเหมือนกัน (แล้วมันจะพูดทำไม) พอดีเห็นหลงไปเม้นต์ในบล้อก เลยจับเป็นเพื่อนซะเลย พริ้งบ้าดาราค่ะ ไม่ต้องสร้างภาพ บอกกันไปตรงๆเลย ก๊าก   โดย: pringpring 28 พฤษภาคม 2551 8:54:52 น.

เราอิจฉาเป๊กโกะจังเลย   โดย: มันจะดีเหรอคะ 28 พฤษภาคม 2551 11:27:37 น.

โดย: Rata_RG 28 พฤษภาคม 2551 12:35:04 น.

ไม่อยากบอกเลยว่าอิจฉา เอาเป็นว่า.... แอบมีความสุขไปด้วยละกัน แต่ขอร้องน๊ะเป็กโก๊ะ พี่ขอร้อง อย่าหักมุมตอนจบ... ให้ความสุขหายไปอีกน๊า.... ไม่ยอม-ไม่ยอม......   โดย: สุดวอน 28 พฤษภาคม 2551 16:36:30 น.

แว๊กกกกกกกก.....ม๊ะม๊า น้องแป้งสุดยอด มาแล้วต้องปูพรมแดงเลยนะเนี่ย ทำไมเรื่องจบเร็วจัง เขียนตอนใหม่อย่าลืมไปเตือนเด้อ   โดย: REX-REX 28 พฤษภาคม 2551 19:56:25 น.

ดีใจด้วยนะที่ได้เจอรักแท้ เป็นไงต่อล่ะเนี่ย กลับมาอัพให้เพื่อน ๆ ด้วยเน้อ   โดย: Bananarumba 28 พฤษภาคม 2551 23:11:44 น.

เหมือนเดิม... โคตรอิจฉาเลย   โดย: palmy_yoyo 29 พฤษภาคม 2551 9:03:27 น.

หายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนน คิดถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   โดย: อุ้ม ณ ค้างคาว 30 พฤษภาคม 2551 8:27:29 น.

อยากอ่าน Chapter2 แล้วน๊าา ให้ไวเลย   โดย: Tempurachan 30 พฤษภาคม 2551 11:18:36 น.

จะมาอ่านต่อนะ ว่าเป็นไงต่อไป   โดย: Nongtip 30 พฤษภาคม 2551 14:49:35 น.

โดย: kanhompung 30 พฤษภาคม 2551 20:25:45 น.

รักแท้ต้องมีแม่มาช่วย สู้ๆๆๆ   โดย: amp (amp_joe ) 23 มิถุนายน 2551 2:03:47 น.