ชีวิตผู้จัดการร้านอาหารไทยในต่างประเทศ 3
ซุบซิบนินทากันอย่างสนุกปากมาได้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว......
ตั้งแต่ เด็กเสิร์ฟ
ยัน ทีมเชฟกระทะเหล็ก แห่งร้าน "ไทยอร่อยเหาะ"
ว่า
ตั้งแต่ ท่านผู้จัดการกลับจาก vacation ที่ เว กัส แล้ว ท่านมีอาการเซื่องซึม ท่านนั่งเหม่อลอยริมหน้าต่าง คนเดียว อย่างเห็นได้ชัด
(ให้เกียรติแสดงการสาธิตท่าทางซึมเศร้า ของ ท่านผู้จัดการ โดย โฆเซ่ คนทำซูชิประจำร้าน)
เรียกกินข้าวท่านก็ไม่มากิน วันไหนท่านมานั่งกินท่านก็กินนิดเดียว เหมือน แมวดม แล้วก็เดินจากไป
ไม่พูดไม่จากับใคร
บวกกับ ตั้งแต่กลับจาก เวกัส มา มีสายสืบรายงานมาว่า แอบพบท่านผู้จัดการ แอบซุ่มไปเที่ยวเล่น Blackjack อย่างเมามันส์ ที่ คาสิโน แห่งหนึ่งแถว ๆ รัฐอินเดียน่า บ่อย ๆ ประหนึ่ง ดั่งท่านพกความติดใจกลับมาจาก Sin city ยังไงยังงั้น
ทุกคนฟันธงว่า......
ท่านผู้จัดการ คงจะติดใจกับ กิจกรรมหารายได้เสริมยามว่าง เข้าให้แล้ว!!! เวลามาทำงาน เลยเอาแต่นั่งคิดถึง Blackjack อย่างหัวปักหัวปำ จนไม่มีกระจิตกระใจทำงานเหมือนที่ผ่าน ๆ มา
ยิ่งไปกว่านั้น!!! ข่าวสะพัดไปถึงหูเจ้าของร้าน (อย่างกะผมกระซิบข้าง ๆ หูให้ฟังเองเลย) หลายคนที่ร้านต่างเริ่มถามไถ่ ไม่ใช่เพราะเป็นห่วงเป็นใย แต่ถามเพราะ ถ้าเล่นได้จะขอให้เลี้ยงนู่นเลี้ยงนี่
เหลือเชื่อ!!!! ภายในพริบตาเดียว กรมข่าวลือ แพร่สะพัด "อาการซึมเศร้า เหม่อลอยของ ผู้จัดการ" ให้กลายเป็นอาการของคนติด Blackjack ไปอย่างเป็นทางการ!!!
ผม.....
ได้แต่ยิ้มรับ ข่าวลือ นั้นอย่างเต็มใจ
ไม่คิดแก้ตัวใด ๆ ไม่รู้ว่าทำไม ถึงไม่ยอมแก้ตัว
ไม่ยอมแย้งว่าที่จริงแล้ว......
ทุก ๆ ครั้งที่ผม นั่งซึมริมหน้าต่าง ทุก ๆ ครั้ง ที่ผมซึมเศร้า
ไม่ใช่ แจ็ค แหม่ม คิง ใบไหนที่ผมคิดถึงหรอก แต่เป็น ผู้หญิง คนหนึ่งที่ อยู่ไกลแสนไกล คนนั้นนั่นเอง
ที่ทำให้ผมคิดถึงจนไม่เป็นอันทำการทำงาน แบบนี้ได้ทู๊กวัน
Create Date : 15 พฤษภาคม 2551 |
|
25 comments |
Last Update : 15 พฤษภาคม 2551 15:11:19 น. |
Counter : 604 Pageviews. |
|
|
|