ไปเคาท์ดาวน์ที่ Times Square 1 (31/12/07)
ความเดิมตอนที่แล้ว.......
ผมเดินทางไปพบ คุณพ่อ ที่ กรุง Washington,DC เพียงลำพัง แต่แค่ 1 วันเต็ม ๆ เท่านั้น ผมก็เดินทางกลับสู่ มหานคร นิวยอร์คในวันรุ่งขึ้นทันที
หอบกลับมาเพียงแค่ คำสัญญาของ คุณพ่อ ของผม 1 ประโยค (ซึ่ง ภายหลัง ได้เพิ่มพลัง กลายเป็น ความหวังอันเต็มเปี่ยม ของผมไปเรียบร้อยแล้ว) ด้วยคำพูดสั้น ๆ ที่ว่า
"พ่อจะไป เคาท์ดาวน์ที่ ไทม์ แสควร์ เป็นเพื่อน"
ใช่!!! เขาคือ ความหวังเดียวของผม ในวันปีใหม่นี้
การ Countdown ที่ Times Square นั้นหิน,โหด,ทรหด ผมรู้ จึงต้องเตรียมงานกันหนักข้ามวันข้ามคืน ดังนี้ อาทิเช่น
1.นัดพ่อมาจาก ต่างรัฐ
2.ตรวจความพร้อมของสถานที่ 1 วันด้วยตัวเอง ก่อนงานเร่ิม
3.วิเคราะห์จุดบอล New Year ตก แล้วคำนวนหาองศาการยืนของตัวเองให้สัมพันธ์กับ ระดับสายตา
4.เลือกทำเลทอง จองที่ยืน
5.ดื่มน้ำน้อย ๆ(เพราะในงาน ไม่มีที่ฉี่)
เอาล่ะ...... ในที่สุด ผมก็พร้อมแล้ว สำหรับ New Year's Eve ที่ Times Square,New York ครั้งแรกของผม
แต่......
คุณพ่อ ดันไม่พร้อม!!!
แถมไม่พร้อมเอาเมื่อ เหลือเวลาอีกแค่ 1 คืน เท่านั้นอีกต่างหาก ก็จะถึง New Year's Eve
เป็น คุณพ่อของผมนั่นเอง ที่ทำเสียงละห้อยมาตามสายว่า
"พ่อมีงานด่วน มาไม่ได้"
สุดท้ายก็เลย
เหลือแค่ 3 คน นี่แหละ ที่จะเดินทางไป งาน Countdown ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกกับผม คือ 1.ผม 2.ตัวเอง 3.ข้าพเจ้า
Tack Team เตรียมถล่ม Times Square แล้ว พรุ่งนี้!!!
เช้าวันที่ 31 ธ.ค.......
พวกเรา 3 คน (ผม,ตัวเอง,ข้าพเจ้า) ตื่น 10 โมงเช้า รีบกินข้าว กินน้ำตั้งแต่หัววัน จะได้รีบ ฉิ๊งฉ่อง ออกไปให้หมด ตอนรอไปยืนรอ เคาท์ดาวน์ (หลอนตัวเองมากว่าจะปวดฉี่ เพราะถ้าปวดฉี่ต้องออกจาก งานไปเลย กลับมาไม่ได้อีกแล้ว ถือว่าเป็นความซวยอันยิ่งใหญ่ต้อนรับปีใหม่มาก)
เลือกรับประทาน อาหารจีน แถวบ้าน Wonton Soup กับ Chop Shoy BBQ Pork เป็น อาหารส่งท้ายปี 2007
และเดินทางเข้าไปใน Manhattan หลัง กินเสร็จ ทันที
ถึง Times Square บ่ายโมงกว่า ๆ กะว่าจะลองไปเดิน Survey ดูเชิงเฉย ๆ ว่า คนเยอะหรือยัง? ปรากฎว่า หารู้ไม่? ว่า แค่บ่าย ก็เกือบจะสาย ไปแล้ว เพราะคนเริ่มมาจับจองพ้ืนท่ี กันจนเริ่มเดินแทบไม่ได้เลยทีเดียว
ผมเลยต้องเล่นตามเกมส์ ตัดสินใจเข้าไปอยู่ในแถวตั้งแต่ บ่ายโมงครึ่ง ซะเลย
เร่ิมต้น การเข้าสู่โหมดโดดเดี่ยวเดียวดาย ท่ามกลางคนแปลกหน้านับ ล้าน ตั้งแต่บัดนั้น
แบบว่า ทำใจไว้แล้วล่ะ ว่าวันนี้ ผมจะยอมเอา เวลาแห่งการยืนรออันยาวนาน 11 ช.มของตัวเอง ไปแลกกับ เวลา แค่ 30 วินาทีสุดท้ายแห่งความระทึกใจ ตอนนับถอยหลัง
ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า อย่างน้อย ก็ไม่ได้ยืนเดียวดาย ยังมี ตากล้อง,ช่างไฟ ยืนเป็นเพื่อน
ยังมีแว่นตา New Year 2008 ราคา $4 ของผมเป็นเพื่อนทั้งคืน
ที่ยืนของผมก็ออกจะทำเลทอง น่าดีใจ (ฝั่งตรงข้าม ร้าน Foot Locker ข้างล่าง Studio ของ Mtv พอดีเลยทีเดียว)
ทำเลดี ๆ แบบนี้ (ที่มาสำรวจและวิเคราะห์เมื่อวาน) โป๊ะเชะ ตามคาด
จากพิกัดนี้ เอียงหัวแค่ เล็กน้อย ก็จะมองเห็น จุด ปล่อยลูกบอล New Year ชัดเจน มองเห็นพลุ New Year ที่จะจุดตรงเสาแท่งนี้ ชัดเจน ประดุจดั่ง ดูหนังแล้วนั่งกลางโรง ยังไงยังงั้น (ผมสายตาสั้น) พื้นที่เล็ก ๆ แห่งนี้ ผมเป็นเจ้าของแล้ว 11 ช.ม ในค่ำคืนนี้
และคงเพราะว่าพร้อมมาก ๆ แบบนี้ สวรรค์เลยเห็นใจผมเข้าไปใหญ่ บรรดาลให้ผม พบกับ ที่นั่ง สำหรับเอาไว้พักผ่อนขา อันอ่อนแรงของตัวเอง โดยพลัน (ก็นั่งกับพื้นถนนนั่นแหละ)
เรื่องของเรื่องก็คือ ทีแรกผมจินตนาการว่า ที่นี่คนจะอัดกันแน่นกันเหมือน ปลากระป๋องซะอีก แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ยัง หา ที่ว่างเล็ก ๆ ให้นั่งได้นิดหน่อย ดีใจมาก
ก็เลย ยืนมั่งนั่งมั่ง สลับกันไป ตามประสาคนขี้เมื่อย นั่งคนเดียวอาจไม่รู้จะทำอะไร แต่ถ้านั่งหันหน้าเข้าหากัน 4 คนแบบ แก๊งคนจีนข้างหน้าผม จะมีอะไรเหมาะไปกว่า การจั่วไพ่ อีกล่ะคร้าบ ? อาตี๋ อาหมวย แกเลย พก ไพ่ มาจั่ว เล่นฆ่าเวลา มองแล้ว ก็ได้แต่ทำตาปริบ ๆ คิดว่า "หากขาดขา กรุณาหันมาทางนี้".....
ยืนไปยืนมา นั่งไปนั่งมา 4 โมงเย็นก็เริ่มมืด
และเม่ือความมืดมาเยือน......
ผมก็ได้พบกับเรื่องระทึกขวัญครั้งแรก เมื่อเวลาเหลือยังเหลืออีกตั้ง 8 ช.มกว่าๆ
ผมปวดฉี่!!!
つづく
Create Date : 06 มกราคม 2551 |
|
37 comments |
Last Update : 7 มกราคม 2551 4:56:24 น. |
Counter : 698 Pageviews. |
|
|
|