หวานเย็นผสมโซดา | รวิวารี | Mahal Kita | NamPhet
Group Blog
 
<<
มกราคม 2549
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
22 มกราคม 2549
 
All Blogs
 
นางฟ้าของซินเดอเรลล่า

ฉันนั่งมองหน้าเพื่อนสนิทแสนสวยคนนี้อยู่นานเท่าไรแล้วนะ เพื่อนสนิทที่ทั้งอุปนิสัยใจคอ ตลอดจนรูปร่างหน้าตาแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ถ้าจะเปรียบเพื่อนสนิทของฉันเป็นเจ้าหญิงแสนสวยแล้วล่ะก็ ฉันก็คงเป็นเหมือนนางฟ้า คุณคงกำลังแปลกใจว่าทำไมฉันถึงเปรียบเทียบแบบนั้น คุณเคยได้ยินประโยคที่ว่า ‘ แค่นางฟ้าที่โผล่มาให้มนต์วิเศษกับซินเดอเรลล่าก็เท่านั้น ไม่มีใครสนใจหรอกค่ะว่านางฟ้าจะสวยหรือเปล่า ‘ 1 ไหมคะ ? นั่นล่ะค่ะตัวฉัน ฉันก็แค่นางฟ้าที่มีหน้าที่เสกพรให้กับซินเดอเรลล่า ไม่มีใครสนใจหรอกค่ะว่า นางฟ้าจะมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร ? ขอเพียงบันดาลให้ซินเดอเรลล่าได้พบกับเจ้าชายรูปงามเท่านั้นเป็นพอ
ซินเดอเรลล่าของฉันมีดีกรีความสวยระดับดาวมหาวิทยาลัยเชียวนะคะ เราสองคนเป็นเพื่อนกัน และสนิทกันตั้งแต่สมัยเรียนชั้นมัธยมสึกษาตอนปลายในโรงเรียนสตรีประจำจังหวัด จนกระทั่งปัจจุบัน ฉันเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย มหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่นั้นเป็นมหาวิทยาลัยเล็กๆ ของรัฐ ซึ่งอยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดังที่ตารกา หรือ ดาว เรียนอยู่ ถึงแม้มหาวิทยาลัยจะอยู่ใกล้กัน แต่เราสองคนไม่ได้อยู่หอพักเดียวกันหรอกนะคะ เนื่องต่างฝ่ายต่างต้องการความเป็นส่วนตัว
“ มองอะไรอยู่จ๊ะคนสวย ” เสียงดาวเรียก ก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้
“ มองคุณตารกาดาวมหา’ ลัย แสนสวยอยู่จ้ะ ” ฉันตอบ
“ อ๊ะ! แน่นอน สวยเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ” ดาวหัวเราะเสียงใส ก่อนเอ่ยถาม “ เห็นมองหน้าเราอยู่นานแล้ว มีอะไรหรือเปล่า ? ”
“ แค่จะถามว่าพรุ่งนี้ดาวมีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหนหรือเปล่า ? ”
“ ทำไม จะชวนดาวไปไหนเหรอ ? ” ดาวย้อนถาม
“ ไปดูหนังเป็นเพื่อนนางหน่อยนะ ” ฉันเอ่ยปากชวน และดาวก็ไม่ปฏิเสธ ไม่แม้แต่จะถามสักคำว่าจะดูเรื่องอะไร
พรุ่งนี้แล้วสินะ ภารกิจของฉันกำลังจะเริ่มต้นขึ้นในวันพรุ่งนี้ ภารกิจของนางฟ้าที่จะนำพาให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่าให้ได้มาพบกัน นางฟ้าที่ไม่สวย แต่…มีเวทมนตร์

--------------------------------------


ฉันสาวเท้าเดินไปตามแนวทางเดินของมหาวิทยาลัยอย่างไม่รีบร้อนอะไรมากนัก ก่อนจะหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มหูที่แสนจะคุ้นเคยตะโกนเรียกอยู่ด้านหลัง
“ นาง นางฟ้า ” เท่ห์รีบวิ่งเข้ามาหา เมื่อเห็นว่าฉันหยุดรอ “ ทำไมเดินเร็วจัง เท่ห์วิ่งตามแทบไม่ทัน ”
“ ขอโทษค่ะ นางว่านางเดินช้าแล้วเชียว ” ฉันแก้ตัว
“ จ้า นางฟ้าเดินช้า ช้ากว่านักวิ่งเลือดทองนิดเดียวเอง ” เท่ห์ยิ้มให้ฉันอย่างล้อเลียน
อติเทพ หรือ เท่ห์ เป็นเพื่อนคู่หู เรียกสั้นๆ ว่า ‘ บัดดี้ ’ ของฉันมาตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง ทั้งๆ ที่นักศึกษาชายในคณะที่ฉันเรียนอยู่มีเพียงไม่กี่คน เมื่อเทียบกับจำนวนนักศึกษาหญิงแล้วคิดเป็นอัตราหนึ่งต่อสามเท่านั้น แต่กระนั้นผลการจับสลากก็ยังอุตส่าห์ส่งเพื่อนชายเจ้าของตำแหน่งเดือนประจำคณะคนนี้มาเป็นบัดดี้ของฉันจนได้
บัดดี้มีหน้าที่คอยดูแล ช่วยเหลือกันและกันในเรื่องการเรียน หรือการทำกิจกรรมต่างๆ หากตามความเป็นจริงแล้วไม่จำเป็นต้องคอยดูแลอะไรกันมากมาย มันเป็นเพียงประเพณีที่สืบทอดต่อๆ กันมาเท่านั้นเอง ถ้าไม่เป็นเพราะฉันเป็นพวกเรียนอ่อนล่ะก็ เท่ห์คงไม่ต้องคอยเสียสละช่วงเวลาที่ควรเป็นเวลาส่วนตัวมาคอยแนะ คอยอธิบายซ้ำๆ ซากๆ ในสิ่งที่ฉันไม่เข้าใจ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลา
เท่ห์มักเรียกฉันว่า ‘ นางฟ้า ’ อยู่เสมอ ไม่ว่าฉันจะขอร้องแกมอ้อนวอนอย่างไร เขาก็ยังคงเรียกฉันแบบนี้ ด้วยเหตุผลที่ว่า
‘ ก็ชื่อ ‘ นางฟ้า ’ ไม่เรียกว่า ‘ นางฟ้า ‘ แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะครับ ? ‘
‘ นางฟ้า ‘ คือชื่อเรียกขานเล่นที่พ่อกับแม่ของฉันเป็นคนตั้งให้ โดยมีชื่อจริงตามสูติบัตรและบัตรประจำตัวประชาชนว่า ‘ พิมพ์รัมภา ’ ซึ่งความหมายของชื่อยังคงหนีไม่พ้นคำว่า ‘ นางฟ้า ’ อยู่ดี
ฉันมัวคิดอะไรเพลินไปหน่อย เป็นเหตุให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าต้องปลุกฉันให้หลุดออกจากภวังค์ความคิด
“ โกรธเหรอ อ่ะ! สัญญาต่อไปไม่แซวแล้ว ” ฉันส่ายหน้าแทนคำตอบปฏิเสธ “ ตกลง…ไปดูหนังด้วยกันได้หรือเปล่า ? ”
เท่ห์เคยบอกกับฉันว่าเขาชอบดาว เพื่อนสนิทแสนสวยของฉัน และเพื่อลดความรู้สึกผิดที่มีต่อเท่ห์ ฉันจึงยอมทำหน้าที่เป็นแม่สื่อให้เขาสักครั้ง ลองเพื่อนสนิทอย่างฉันช่วยลุ้นเต็มที่อยู่อย่างนี้ รับรองเลยว่าบัดดี้ที่แสนดีของฉันคนนี้ต้องไม่ผิดหวังแน่ๆ
“ ฝีมือระดับนี้มีหรือที่จะพลาด เท่ห์เตรียมเงินค่าตั๋วหนังให้พร้อมก็แล้วกัน กระเป๋าฉีกขึ้นมาจะหาว่านางไม่เตือนไม่ได้นะ ” ฉันได้โอกาสเอาคืนที่ถูกล้อเลียน ในที่สุดก็สามารถทำหน้าที่นางฟ้าของซินเดอเรลล่าได้สำเร็จ สามารถเสกพรให้ซินเดอเรลล่าแสนสวยกับเจ้าชายที่แสนดีได้พบกันสักที แต่ทำไมนะ ทำไมฉันถึงได้รู้สึกแปลกๆ ในความรู้สึกเช่นนี้
“ นางฟ้าพูดจริงเหรอ ? ”
“ คิดว่านางพูดเล่นหรือเปล่าล่ะคะ ? ” ฉันย้อนถาม มองหน้าบัดดี้ของตนเองยิ้มๆ วูบหนึ่งฉันเห็นแววตาของเขาฉายแววตัดพ้อระคนผิดหวัง แต่มันก็เป็นเพียงวูบเดียวเท่านั้น บางทีฉันอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้
“ นางฟ้าไปด้วยกันใช่ไหม ? ” เท่ห์เดินตาม เมื่อเห็นฉันออกเดินต่อ
“ ค่ะ ตราบใดที่นางฟ้ายังทำหน้าที่ของตัวเองไม่สำเร็จ ย่อมไม่สามารถทิ้งเจ้าชายและซินเดอเรลล่าไปได้ ” เท่ห์เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ฉันจึงเริ่มอธิบายต่อ “ นางฟ้ามีหน้าที่ร่ายมนต์ให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่าได้พบกัน แต่เพราะนางฟ้าองค์นี้ยังอ่อนหัดนัก สิ่งที่สามารถจะบันดาลได้คือเสกพรให้ทั้งสองฝ่ายได้พบกันเท่านั้น ไม่สามารถเสกให้ตกหลุมรักซึ่งกันและกันได้ เมื่อได้พบกันแล้ว ต่อไปก็เป็นหน้าที่ของเจ้าชายต้องพิสูจน์หัวใจตัวเองต่อซินเดอเรลล่า ส่วนนางฟ้าทำได้แค่เป็นกำลังให้เท่านั้น ” ฉันยิ้มให้เจ้าของตำแหน่งเดือนประจำคณะอีกครั้ง ก่อนจะย้ำในสิ่งที่เขาต้องเป็นฝ่ายลงมือกระทำด้วยตนเอง
“ หลังจากที่ได้เจอดาวแล้ว ต่อไปเป็นหน้าที่ของเท่ห์นะคะ นางคงช่วยอะไรไม่ได้อีก ” เท่ห์มองหน้าฉันนิ่งนานเหมือนจะค้นหาอะไรสักอย่าง หากฉันเป็นฝ่ายหลบสายตาเสียก่อน เขาจึงเอ่ยชวนไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาภาคนิพนธ์ด้วยกัน เพราะเห็นว่ายังเหลือเวลาอีกถึงสองชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาที่ฉันนัดดาวไว้

--------------------------------------


ฉันเหลือบสายตามองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาซึ่งขณะนี้บอกว่าเป็นเวลาเย็นมากแล้ว หลังออกจากโรงหนัง เท่ห์อาสาเป็นเจ้ามื้อเลี้ยงอาหารเย็น ต่อด้วยหน้าที่บอร์ดี้การ์ด เมื่อดาวบอกว่าจะขอเดินดูเสื้อผ้าต่อแล้วค่อยกลับหอพัก ฉันเลือกที่จะเดินตามหลังอย่างช้าๆ เพื่อเปิดโอกาสให้เท่ห์กับดาวได้ใกล้ชิดกัน แต่ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าใจในจุดประสงค์ของฉันเสียเลย ปล่อยให้ดาวเดินเลือกเสื้อผ้าชุดนั้นชุดนี้ไปเรื่อย ส่วนตัวเองชะลอฝีเท้าลงมาเดินอยู่ข้างฉัน
“ รองเท้ากัดหรือเปล่า ? นางฟ้า ” น้ำเสียงของเท่ห์บ่งชัดถึงความเป็นห่วง แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เอื้อนเอ่ยอะไรออกไป ดาวก็หันมาถามด้วยความสงสัยขึ้นเสียก่อน
“ มีอะไรกันเหรอ ? ”
“ สงสัยว่ารองเท้าจะกัดน่ะครับ เห็นนางฟ้าเดินช้าผิดสังเกต ” เท่ห์ชิงตอบก่อนที่ฉันจะทันได้อ้าปาก “ ปกตินางฟ้าไม่ค่อยถนัดใส่รองเท้าสูงๆ ยืนหรือเดินนานๆ อยู่แล้วน่ะครับ ”
“ งั้น…ดาวว่าเรากลับกันดีกว่า นางคงเดินลำบากแย่แล้วล่ะ ” ดาวออกความเห็น และเท่ห์ก็รีบปฏิบัติตามทันที ไม่มีการรีรอใดๆ ทั้งสิ้น
ฉันอยากจะกรีดร้องดังๆ ให้สาสมกับความขัดใจที่ได้รับนัก เมื่อเท่ห์พาดาวและฉันเดินออกมาเรียกรถแท็กซี่เพื่อกลับหอพัก โดยไม่ยอมรับฟังคำอธิบายของฉันเลย แถมเจ้าตัวยังมีหน้ามาดุอีกนะว่า
“ ทำไมถึงไม่ยอมบอกว่ารองเท้ากัด “
เท่ห์จะรู้บ้างไหมนะว่าคนที่เขาเรียกว่า ‘ นางฟ้า ’ กำลังจะแปลงร่างเป็น ‘ นางมารร้าย ‘ อยู่เดี๋ยวนี้แล้ว จะเข้าใจบ้างไหมนะว่าโอกาสดีๆ ไม่ได้มีมาบ่อยนักหรอก ฉันอุตส่าห์เปิดทางให้ขนาดนี้ ทำไมถึงไม่เข้าใจกันบ้างนะ มันน่า…นักเชียว !

--------------------------------------


ฉันอาจจะตีโพยตีพายมากเกินไปก็ได้ หลังจากวันนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเท่ห์กับดาวก็สามารถดำเนินต่อไปได้อย่างราบรื่น ไม่มีอาการว่าจะสะดุดหยุดลงเพียงเพราะนางฟ้าอ่อนหัดอย่างฉันวางแผนการสานสัมพันธ์ผิดพลาดเลยจนนิดเดียว เท่ห์มักชวนดาวไปไหนต่อไหนด้วยกันเสมอ ทานอาหารด้วยกัน ดูหนัง ซื้อเสื้อผ้า ( ของดาว ) ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ แต่ก็ไม่ได้ไปกันแค่สองคนหรอกนะคะ ดาวมักจะอ้อนวอนให้ฉันไปด้วยแทบทุกครั้ง ฉันเองอยากปฏิเสธ หากก็จนด้วยเหตุผลที่จะยกมาเป็นข้ออ้าง ส่วนเท่ห์ก็ไม่ยอมให้ฉันผละหนีจากหน้าที่
วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เจ้าชายรูปงามกับซินเดอเรลล่าแสนสวยของฉันมีนัดไปดูหนังด้วยกัน แน่นอนว่านางฟ้าผู้เป็นเจ้าของเวทมนตร์ซึ่งดลบันดาลให้ทั้งสองได้พบกันเช่นฉันต้องติดสอยห้อยตามไปเป็นส่วนเกินอีกตามเคย และเพราะฉันต้องแวะติดต่อเรื่องผลการเรียนกับฝ่ายทะเบียนและวัดผลหลังจากเลิกเรียนเรียบร้อยแล้ว เป็นเหตุให้เท่ห์ต้องนั่งรอเป็นเวลานานทีเดียว แต่การรอคอยนั้นอาจจะนานเกินไปกระมัง เมื่อเพื่อนๆ คนอื่นๆ เริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ แล้วใครคนหนึ่งก็ออกปากทักตามประสาคนช่างพูด
“ เฮ้ย! เท่ห์ นายมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ล่ะ ไหนว่ามีนัดกับดาวไม่ใช่เหรอ ? ”
“ อืม…เรารอนางฟ้าอยู่ ” คนทักทำหน้างง เมื่อได้ยินคำตอบของเท่ห์
“ นายนัดกับดาวไม่ใช่เหรอ แล้วนางไปเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ? ”
ด้วยคำถามนี้เอง เท่ห์จึงต้องอธิบายเหตุผลอันเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องเสียเวลานั่งรอฉันอยู่เป็นนานสองนานด้วยความอดทน ทันทีที่การบอกเล่านั้นจบลง เสียงของใครคนเดิมก็เอ่ยขึ้นอย่างล้อเลียน
“ เออ ! ให้มันได้อย่างนี้สิเพื่อน คนอื่นเขาคอยหาวิธีกำจัดก้างเวลาจะจีบสาว แต่นายดันเป็นคนหยิบก้างมาขวางคอตัวเองซะงั้น แล้วเมื่อไหร่นายจะจีบติดวะ ” ยังไม่ทันจะตอบว่าอะไร เท่ห์ก็เหลือบสายตามาเห็นฉันซึ่งยืนหลบมุมอยู่พอดี จึงขยับเดินเข้ามาหา
“ นางฟ้าคุยกับอาจารย์เรียบร้อยแล้วเหรอครับ ? ” เท่ห์ถามด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มเหมือนเช่นทุกครั้ง ฉันเลือกที่จะพยักหน้าแทนคำตอบ “ งั้นไปกันเถอะ ป่านนี้ดาวคงรอแย่แล้วล่ะ ”
“ นางไม่ไปได้มั้ยคะ ? ” พูดไปแล้วก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองนัก ก็สายตาของเท่ห์ที่มองมามันทำให้ฉันรู้สึกผิด สายตาที่บ่งชัดถึงความห่วงใยในความรู้สึก
“ เครียดมาทั้งวันแล้ว ไปพักผ่อนสมองสักหน่อยดีกว่าครับ ” เท่ห์ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน “ ห้ามปฏิเสธนะ เท่ห์จองตั๋วไว้แล้ว ถ้านางไม่ไป เท่ห์ก็เสียเงินฟรีเท่านั้นเอง ”
แม้ในใจจะรู้สึกผิดกับข้อกล่าวหาที่ได้ยินมาสดๆ ร้อนๆ ฉันก็อดที่จะยิ้มกับคำขอร้องแกมบังคับของเท่ห์ไม่ได้ นี่ล่ะนะบัดดี้ที่แสนดีของฉัน นางฟ้าของซินเดอเรลล่ากลายมาเป็นก้างขวางคอของเจ้าชายไปเสียแล้ว
‘ ขอโทษนะเท่ห์ นางขอโทษ ’ ฉันได้แต่ขอโทษเท่ห์อยู่ในใจ…แค่ในใจเท่านั้นเอง

--------------------------------------


หลังจากวันเกิดเหตุ ฉันก็เป็นฝ่ายหลบหน้าเท่ห์และดาวอยู่เสมอ ด้วยเหตุผลง่ายๆ คือต้องการเปิดโอกาสให้บัดดี้และเพื่อนสนิทของฉันได้ไปไหนมาไหนด้วยกันตามลำพังโดยไม่มีก้างขวางคอ การหลบหน้าดาวนั้นเป็นเรื่องง่าย เนื่องจากอาศัยอยู่คนละหอพัก และเรียนอยู่คนละมหาวิทยาลัย สำหรับเท่ห์นั้นค่อนข้างลำบากตรงที่เราสองคนเรียนคณะเดียวกัน มหาวิทยาลัยเดียวกัน ดังนั้นเวลาเข้าเรียนและเลิกเรียนจึงพร้อมกัน
แต่…ไม่มีอะไรยากเกินไป หากตั้งใจที่จะทำ ฉันมักปลีกตัวออกจากห้องเลคเชอร์อย่างรวดเร็วแทบจะทันทีที่อาจารย์จบการบรรยาย วิธีนี้ใช้ได้ผลมาโดยตลอด จนกระทั่งวินาทีสุดท้ายที่ถูกจับตัวไว้ได้ทัน
“ จะรีบไปไหนครับ ? นางฟ้า ” ฉันเงยหน้ามองเจ้าของเสียงซึ่งยืนขวางประตูทางออกอยู่ในขณะนี้ “ เท่ห์ไม่ค่อยได้คุยกับนางฟ้าเลยนะเดี๋ยวนี้ เลิกเรียนปุ๊บ นางฟ้าก็รีบกลับหอพักปั๊บเลย ”
ทั้งสายตาและน้ำเสียงของเท่ห์เจือไว้ด้วยความรู้สึกตัดพ้ออย่างไม่ปิดบัง แววตาที่ทอดมองมานั้นมันทำให้ฉันอับจนถ้อยคำที่จะหยิบยกมาเป็นข้อแก้ตัว ฉันทำได้เพียงหลบตาคนตรงหน้าอย่างเก็บซ่อนความรู้สึก ความรู้สึกลึกๆ ที่เริ่มหวั่นไหว และฉันเองไม่กล้าที่จะค้นหาในคำตอบของความไหวหวั่น
“ วันนี้ไปทานข้าวด้วยกันนะ เท่ห์นัดดาวไว้แล้ว ” ฉันขยับที่จะเถียง หากเท่ห์กลับเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นอย่างรู้ทัน “ ไปด้วยกันเถอะนะ ” เมื่อเห็นฉันยังคงนิ่งเงียบ เท่ห์จึงพูดต่อไปว่า
“ ถ้าไม่มีนางฟ้าองค์นี้คอยร่ายเวทย์เสกมนตร์ เจ้าชายคงไม่มีโอกาสได้พบกับซินเดอเรลล่าผู้เลอโฉมหรอกจริงมั้ย ? ”
เท่ห์ยิ้มให้ฉันอย่างอบอุ่นเหมือนเช่นเคย และคงเป็นเพราะรอยยิ้มของเจ้าชายซึ่งมีฐานะเป็นบัดดี้ของฉันคนนี้เองที่ทำให้ฉันยอมตกปากรับคำเชิญชวน เถอะ…อีกไม่นาน หน้าที่ของนางฟ้าก็คงจะจบสิ้นลง อาจเป็นวันมะรืน หรือวันพรุ่ง ที่ทั้งเจ้าชายและซินเดอเรลล่าจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โดยไม่ต้องมีส่วนเกินเป็นนางฟ้าอ่อนหัดอย่างฉัน
หากบทลงทัณฑ์จากสวรรค์ในความอ่อนหัดของนางฟ้าก็ตามมาทัน ทั้งๆ ที่ฉันตัดสินใจยอมเป็นก้างขวางคอของเจ้าชายกับซินเดอเรล่าอีกครั้งแล้วเชียว
“ นางจ๊ะ หัวหน้าฝ่ายทะเบียนเรียกพบแหนะ ” เมธาวี หรือ เม สาวมั่นเจ้าของตำแหน่งหัวหน้าห้องประจำคณะก็แจ้งข่าวด่วนขึ้นเสียก่อน
“ ขอโทษนะคะ นางคงไปด้วยไม่ได้แล้วล่ะ ” ฉันหันไปมองหน้าเท่ห์ และขอโทษในเหตุสุดวิสัยที่เข้ามาขัดจังหวะ
“ ไม่เป็นไร เท่ห์รอนางฟ้าคุยธุระกับอาจารย์เสร็จก่อนก็ได้ ”
“ อย่ารอเลยค่ะ คงอีกนาน ไว้คราวหน้าแล้วกันนะคะ ” ฉันปฏิเสธในความหวังดีของเขา และเป็นฝ่ายตัดบทขอตัว “ นางไปพบอาจารย์ก่อนนะคะ ทานข้าวให้อร่อยล่ะ ”

--------------------------------------


ฉันทรุดตัวลงนั่งบนสนามหญ้าสีเขียวชอุ่มริมสระบัว ทอดสายตามองสายน้ำที่พลิ้วไหวอยู่เบื้องหน้า บรรยากาศอันแสนจะร่มรื่นช่วยทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้เป็นอย่างดี
“ ทำไมนางฟ้ามานั่งอยู่ตรงนี้ได้ล่ะครับ ไม่รีบกลับหอพักเหมือนทุกๆ วันที่ผ่านมาแล้วเหรอ ? ” น้ำเสียงนุ่มๆ ที่แสนจะเคยคุ้นดังขึ้น ฉันแหงนหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียง
“ เท่ห์ ! ”
“ ครับผม ” เจ้าของชื่อขานรับพร้อมรอยยิ้มบางๆ ที่แต้มอยู่บนริมฝีปาก ขยับลงนั่งเคียงข้าง
“ ไม่ไปทานข้าวกับดาวเหรอคะ ? ” ฉันถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกไป
“ นางฟ้าทานข้าวแล้วหรือยังครับ ? ” เท่ห์ย้อนถาม “ ไปทานข้าวเป็นเพื่อนกันหน่อยนะ ” ฉันมองหน้าเท่ห์อย่างงงๆ
“ ว่าไงครับ ” เขาถามย้ำมาอีกครั้ง เมื่อเห็นฉันยังคงนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น “ ใครกันนะ เคยบอกไว้ ‘ ตราบใดที่นางฟ้ายังทำหน้าที่ของตัวเองไม่สำเร็จ ย่อมไม่สามารถทิ้งเจ้าชายและซินเดอเรลล่าไปได้ ‘ ไม่ทันไรก็ละทิ้งหน้าที่ตัวเองซะแล้ว ”
“ นางฟ้ามีหน้าที่ร่ายมนต์ให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่าได้พบกัน คอยช่วยเหลือให้ทั้งสองได้มีโอกาสใกล้ชิดกัน ไม่ได้มีหน้าที่เป็นก้างขวางคอ ” ฉันพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองไว้ไม่ให้รินไหล แต่ดูเหมือนเจ้าชายของฉันจะไม่ยอมเข้าใจอะไรง่ายๆ
“ หมายความว่ายังไง ? ” ฉันมองหน้าเขาด้วยสายตาที่พร่ามัวเพราะน้ำใสๆ ที่กำลังเอ่อคลอ
“ หมายความว่า นางฟ้าทำหน้าที่ของตัวเองสำเร็จแล้วไงคะ หน้าที่ในการร่ายมนต์ให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่าได้พบกัน นางทำได้เพียงเท่านี้ เท่านี้จริงๆ ที่เหลือมันเป็นหน้าที่ของเท่ห์ นางคงช่วยอะไรไม่ได้อีกแล้ว และนางก็ไม่ต้องการเป็นก้างขวางคอใคร ไม่ต้องการเป็นก้างขวางคอของเจ้าชายที่นางเป็นคนนำพาให้ได้พบกับซินเดอเรลล่า หน้าที่ของนางฟ้าหมดลงแล้ว นางก็ควรจะไป ถูกมั้ยคะ ? ”
“ แต่เจ้าชายคงปล่อยให้นางฟ้าไปตอนนี้ไม่ได้หรอก ”
“ ทำไมคะ ทำไมถึงปล่อยนางไปไม่ได้ ทำไมเจ้าชายถึงใจร้ายทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ล่ะคะ ” ฉันถามด้วยน้ำเสียงปนสะอื้น กลั้นใจถามออกไปทั้งน้ำตา เท่ห์ดึงมือของฉันไปกุมไว้ ก่อนจะยอมให้คำตอบที่ฉันรอที่จะฟัง
“ จะปล่อยนางฟ้าไปได้อย่างไรกันครับ ในเมื่อหัวใจของเท่ห์อยู่กับนางฟ้าองค์นี้เสียแล้ว ” เขามองหน้าฉันพร้อมด้วยรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นในความรู้สึก “ หากปล่อยให้นางฟ้าไป เท่ห์ก็ต้องเสียเวลาไปตามตัวกลับมาอยู่ดี รู้แบบนี้แล้วยังจะจากไปตามหน้าที่อีกหรือเปล่าครับ ? ”
“ แล้ว…ดาว… ” ฉันพูดได้เพียงแค่นั้น สมองเหมือนจะหยุดสั่งการชั่วขณะ นึกอะไรไม่ออกเลยจริงๆ
“ ดาวเขาเข้าใจดีครับ ความจริงเท่ห์น่าจะขอบใจดาวนะที่ทำให้เท่ห์รู้ใจตัวเองมากขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะดาว เท่ห์คงไม่มีวันรู้หรอกว่า ตัวเองหลงรักนางฟ้าของซินเดอเรลล่าจนหมดหัวใจ ”
“ ก็ไหนเท่ห์เคยบอกว่าชอบดาวไงคะ ? ” ฉันย้อนถาม
“ ก็ชอบไงครับ แต่…ไม่ได้รัก เพราะคนที่เท่ห์รักคือนางฟ้าคนนี้ต่างหาก นางฟ้าที่ชอบคิดว่าตัวเองมีหน้าที่เสกพรให้เจ้าชายกับซินเดอเรลล่าได้พบกัน โดยไม่เคยรู้ตัวเลยว่าเจ้าชายแอบวางหัวใจไว้ให้กับนางฟ้าเสียแล้ว ” เท่ห์มองฉันด้วยแววตาพราวระยับและรอยยิ้มอบอุ่นที่แสนเคยคุ้นในความรู้สึก “ ตกลง…นางฟ้าจะยอมรับดูแลหัวใจให้เจ้าชายคนนี้ได้มั้ยครับ ? ”
ฉันไม่รู้จะตอบคำถามของเขาได้อย่างไร ต้องบอกไหมว่า นางฟ้าก็เผลอวางหัวใจไว้กับเจ้าชายเช่นกัน เวทมนตร์ของนางฟ้าเห็นทีจะพ่ายแพ้ต่อเล่ห์กลมนต์แห่งใจเสียแล้ว มนต์แห่งความรักที่กามเทพแอบวางหลุมพรางกับนางฟ้าอ่อนหัดเช่นฉัน กับดักรักที่พลิกผันตำนานของนางฟ้า เจ้าชาย และซินเดอเรลล่าให้กลับกลายอย่างแสนหวาน ไม่แพ้เทพนิยายใดๆ ในโลกนี้ เทพนิยายที่ทำให้นางฟ้าของซินเดอเรลล่าได้พบรักกับเจ้าชายที่อบอุ่นและแสนดีนับจากนี้ไป



1 จาก ‘ กาลครั้งหนึ่ง ‘ ความรู้สึกดี…ที่เรียกว่ารัก 15 โดย ญาณิน





ความคิดเห็นจากแบ่งกันอ่าน

ความคิดเห็นจากยาหยี ยาใจ




Create Date : 22 มกราคม 2549
Last Update : 29 มิถุนายน 2552 14:08:38 น. 2 comments
Counter : 709 Pageviews.

 

ชอบดอกไม้ที่ร่วงจังค่ะ สวยหวานเชียว


ส่วนเรื่องที่เขียนยาวมากเลย
มีโอกาสคราวหน้าจะแวะมาใหม่นะคะ
ขอให้ฝันสำเร็จในเร็ววันนะคะ


โดย: p_tham วันที่: 22 มกราคม 2549 เวลา:23:33:28 น.  

 
ขอบคุณนะคะ แต่ต้องขอออกตัวไว้ก่อนนะคะว่า
เป็นมือใหม่หัดเขียน เรื่องที่ออกมาอาจไม่ค่อย
สนุกเท่าไหร่ ยังไงยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ


โดย: หวานเย็นผสมโซดา วันที่: 25 มกราคม 2549 เวลา:13:29:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หวานเย็นผสมโซดา
Location :
นนทบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [?]




คนขี้เหงา...เจ้าน้ำตา
ใช้ชีวิตเหว่ว้าบนโลกกว้าง
ท่ามกลางความวุ่นวาย...สบายดี
New Comments
Friends' blogs
[Add หวานเย็นผสมโซดา's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.