Bloggang.com : weblog for you and your gang
sansook
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
?
]
โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
Group Blog
สรุป พ.ร.บ.
ความรู้ทั่วไป
ทักทาย
นานาสาระ
วิเคราะห์นะจ๊ะ
ดูดวงกันเถอะ
เก็บมาฝาก
สรุปภาษาไทย
ความรักแม่เอ๊ย
แนวข้อสอบ
แบบทดสอบจิตวิทยา
แนวคิด และมุมมอง
เรื่องเล่า
เคล็ดลับความสวย
เรียงร้อยเรื่องราว
กฎหมายน่ารู้
งาน งาน งาน
รักษาสุขภาพกันเถอะ
เคล็ดลับดีๆ
สรุปแนวข้อสอบหลักสูตรประถมศึกษา
เชิญชวนสู่ธรรมมะ
ฮวงจุ้ยน่ารู้
เมื่อจิตนาการบังเกิด
อสูรพ่ายรัก
แนะนำผลงาน
เรือนรัก - นางรอ
เงาแปร
บรรยากาศสละคาน
คลังข้อสอบ
ดวงไฟในมือมาร
เหลี่ยมรักทรชน
ยั่วรักพยัคฆ์ร้าย
สามนารี
นิยายชุด ภารกิจรัก เรื่องเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
เกี่ยวกับบริหารงานบุคคลท้องถิ่น
เล่ห์วิวาห์มาเฟีย
ละครเหนี่ยวหัวใจสุดไกปืน
ทวงใจสุดปลายฟ้า
อีบุคสุดแซ่บ
<<
กันยายน 2553
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
21 กันยายน 2553
ตอนที่ ๒๕ กำแพง
ตอนที่ ๒๔ ความบังเอิญที่ฟ้าลิขิต
ตอนที่ ๒๓ เผชิญหน้ากับรักเก่า
All Blogs
ตอนพิเศษ 2 หลอมรักสู่จิตวิญญาณ
ตอนพิเศษ 1 เหลี่ยมรักหลักสูตรร้อน
ตอนที่ ๓๔ อวสาน
ตอนที่ ๓๓ รักสุดท้ายบนปลายปืน
ตอนที่ ๓๒ เหลี่ยมรัก
ตอนที่ ๓๑ ความรักอันทรงค่า
ตอนที่ ๓๐ โชคชะตาในกำมือ
ตอนที่ ๒๙ คนละขั้วแต่หัวใจเดียว
ตอนที่ ๒๘ ปริศนาที่ฟ้าลิขิต
ตอนที่ ๒๗ ความทรงจำที่กลับมา
ตอนที่ ๒๖ ผู้ติดตาม
ตอนที่ ๒๕ กำแพง
ตอนที่ ๒๔ ความบังเอิญที่ฟ้าลิขิต
ตอนที่ ๒๓ เผชิญหน้ากับรักเก่า
ตอนที่ ๒๒ รักเก่า
ตอนที่ ๒๑ ลมหึงระลอกใหม่
ตอนที่ ๒๐ สูตรรักกามเทพ
ตอนที่ ๑๙ ข้อตกลงหรือกับดัก
ตอนที่ ๑๘ สมาชิกใหม่
ตอนที่ ๑๗ ลมรักแรงหึง
ตอนที่ ๑๖ สูตรร้อนสูตรรัก
ตอนที่ ๑๕ ฟากฟ้าฝั่งฝัน
ตอนที่ ๑๔ บทเรียนบทรัก
ตอนที่ ๑๓ ที่มาของแผนการ
ตอนที่ ๑๒ เปลี่ยนแผน
ตอนที่ ๑๑ สิ่งที่หายไป
ตอนที่ ๑๐ หลอมรวมจิตวิญญาณ
ตอนที่ ๙ ไอรักบนความว่างเปล่า
ตอนที่ ๘ ปริศนา?
ตอนที่ ๗ ศึกพี่น้อง
ตอนที่ ๖ ความทรงจำอันเลือนราง
ตอนที่ ๕ เดินหน้าสู่ฉิมพลี
ตอนที่ ๔ สัญชาติญาณ
ตอนที่ ๓ ไอรัก
ตอนที่ ๒ นางฟ้าหลงทาง
ตอนที่ ๑ ทางผ่านกามเทพ
Friends' blogs
sansook
Chulapinan
baby_15
ไร่ปลายตะวัน
lovers
ge-or-ge
โมกสีเงิน
tingnoy
พลังชีวิต
Mr.Terran
hangclub
nirin_18
คนผ่านทางมาเจอ
patra_vet
ซ่อนรอยยิ้ม
นิยายฝันหวาน
ป้ามด
รำเพย
นิชนันท์
วัตตรา
Insignia_Museum
Baan_Bualoy
ooseabubbleoo
literature
bigger
ใยไหมเจ้าค่ะ
super novel
นัทธ์
Webmaster - BlogGang
[Add sansook's blog to your web]
Links
BlogGang.com
ตอนที่ ๒๕ กำแพง
หลังกลับจากบ้านของกฤตยชญ์ดนุเดชก็บอกกับตัวเองมาตลอดทางว่าคืนนี้เขาจะเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาอยู่ในหัวใจออกไปให้หมดสิ้นและเริ่มต้นอยู่กับความสุขที่มีโดยจะทลายกำแพงบางๆ ให้หมดไปจากชีวิต
ดนุเดชนั่งอยู่บนเตียงเปิดโทรทัศน์ดูข่าวต่างประเทศเหมือนทุกๆ คืน ชายหนุ่มเหลือบมองประตูห้องน้ำบ่อยครั้งด้วยความกระวนกระวายเมื่อเห็นว่าวิกานดายังไม่มีทีท่าจะออกมาสักที
เกือบสามสิบนาที วิกานดาก็เดินออกมา และอ้อยอิ่งอยู่ตรงหน้ากระจกอีกพักใหญ่ โดยไม่คิดใส่ใจกับท่าทางกระวนกระวายของคนที่นั่งอยู่บนเตียง
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของคนรอ เมื่อทนไม่ไหวดนุเดชจึงกดรีโมทปิดโทรทัศน์ลุกขึ้นเดินเข้าไปซ้อนด้านหลังและแย่งหวีจากมือของวิกานดาไปยึดไว้ ก่อนจะค่อยๆ หวีผมให้เธออย่างบรรจง
วิกานดาจ้องหน้าอีกฝ่ายที่กำลังตั้งอกตั้งใจหวีผมให้ผ่านกระจกเงาด้วยความประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืน เธอนั่งอยู่นิ่งๆ จนอีกฝ่ายหวีผมเสร็จจึงทำท่าจะลุกขึ้น แต่ดนุเดชทาบฝ่ามือกดหัวไหล่ของเธอไว้เชิงห้าม
ฉันต้องแต่งตัวนะคะ
เธอบอกขณะทำท่าจะลุกขึ้น
ไม่ต้องหรอกเพราะเดี๋ยวก็ต้องถอดอยู่ดี
ดนุเดชบอกพร้อมกับดึงเธอให้ลุกขึ้น ชายหนุ่มกวาดตามองไปทั่วไล่ตั้งแต่ใบหน้าสวยเฉียบที่ยังคงเย้ายวนตาไม่เสื่อมคลายด้วยประกายตาที่แสดงความรักและปรารถนาจนวิกานดาถึงกับหน้าร้อนผ่าว
คุณโทรไปหาลูกหรือยัง
วิกานดาหลบสายตารุมร้อนของอีกฝ่ายก่อนจะเสถามไปเรื่องอื่น
โทรแล้วจ๊ะ...คุณแม่บอกว่าเพิ่งนอนเลยไม่อยากปลุกเดี๋ยวดึกๆ จะโยเย
แล้วไข้ลดหรือยังคะ
ลดแล้วจ๊ะ...คุณแม่ท่านบอกว่าไม่ต้องห่วง...ทำใจให้สบาย
หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่นเพราะรู้สึกประหม่ากับประกายตาวาววามของอีกฝ่าย
ดนุเดชยกมือขึ้นสอดเข้าไปรั้งเอวของเธอเข้ามาแนบชิด...ขณะมืออีกข้างค่อยๆ ลูบไล้หัวไหล่กลมกลึงและไล่ไปตามลำคอระหง
ผมขอโทษนะวิกกี้ที่เป็นสามีที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย...
ชายหนุ่มพึมพำและเริ่มลูบคลำคนรักไปตามจุดต่างๆ ก่อนจรดริมฝีปากลงบนหน้าผาก..แล้วไล่เรื่อยลงไปตามแก้มแล้วกอดรัดเธอไว้แนบอก
คุณเป็นอะไรไปเหรอคะ...
วิกานดารู้สึกวูบวาบไปทั้งร่างเมื่อริมฝีปากรุมร้อนของดนุเดชยังรุกไล่ไปตามเนื้อผิว
ผมรักคุณนะวิกกี้แม้ความรักของเราจะไม่ได้เริ่มต้นจากความหวานชื่นเหมือนคู่รักคู่อื่นๆ แต่คุณเชื่อใจผมได้ว่าผมจะเป็นสามีที่ดีของคุณ...ตลอดสองปีมานี้ผมพยายามเปลี่ยนตัวเองและทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรา...สิ่งที่ผมทำมันพิสูจน์ได้หรือยังว่าผมรักคุณและลูกมากแค่ไหน
ฉันเห็นค่ะว่าคุณทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีแค่ไหน
มันเพียงพอหรือยังกับความผิดที่ผมเคยก่อ...และมันดีพอหรือยังถ้าผมจะขอให้คุณรักผมบ้าง
ดนุเดชถามขณะย่อเข่าลงเพื่อช้อนเธอขึ้นมาไว้ในวงแขนและเดินตรงไปที่เตียง เขาวางร่างภรรยาลงช้าๆ แล้วกระตุกผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เหวี่ยงไปข้างๆ
คุณดนุ!...
วิกานดาอุทานออกมาขณะควานมือหาผ้าห่ม หญิงสาวเริ่มใจสั่นเมื่อเห็นประกายตาฉ่ำหวานของคนเบื้องหน้า แม้จะผ่านบทรักมานับครั้งไม่ถ้วนแต่เธอกลับไม่เคยรู้สึกวูบวาบไปกับดวงตาเว้าวอนของสามีได้เท่ากับครั้งนี้...
ผมรักคุณนะวิกกี้รักจนหึงหวงคุณทุกครั้งที่เห็นหน้าไอ้ราชมัน...ผมกลัวเหลือเกินกลัวว่าคุณจะไม่รักผม
แต่คุณควรเชื่อใจฉันบ้าง...
วิกานดาจ้องหน้าอีกฝ่ายประกายตาตัดพ้อ
ผมเชื่อใจคุณพอๆ กับเชื่อใจราชแต่ผมรู้สึกผิดมาตลอดกับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง...วิกกี้ผมควรทำอย่างไรดี...ผมเสียใจ
ดนุเดชทอดลำตัวลงกับฟูกเย็นเฉียบ...วางศีรษะลงบนหมอนนุ่ม...ก่อนจะสอดแขนรวบเอวแล้วดึงเธอเข้ามากอดกระชับ
เรื่องพวกนั้นมันผ่านมานานแล้วนะคะคุณจะเก็บมาคิดทำไมให้รกสมอง...
ที่ผมคิดเพราะรู้สึกเหมือนกับว่าไปบังคับเอาตัวคุณมาโดยใช้สังคมเป็นเครื่องมือ...คุณดูไม่ยินดียินร้ายกับชีวิตคู่ของเราเลยนะวิกกี้...ทุกวันนี้เราสองคนเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนแทบไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง...แม้จะนอนเตียงเดียวกันทุกคืนแต่เราไม่เคยพูดคุยกันนานๆ เลยสักครั้ง...คุณทำเหมือนการนอนกับผมเป็นหน้าที่...ไม่ได้มีความลึกซึ้งกับมันเหมือนอย่างที่ผมรู้สึก
ฉันทำให้คุณรู้สึกขนาดนั้นเลยเหรอคะ...ตกลงตลอดสองปีมานี้การกระทำของฉันมันบอกอะไรไม่ได้เลยเหรอคุณดนุว่าฉัน...เอ่อ...รักคุณ
คุณว่าอะไรนะวิกกี้...
ดนุเดชถามอย่างตื่นเต้น วิกานดามองประกายตาไหวระริกราวกับยินดีปรีดาของสามีด้วยความขบขัน
ก็อย่างที่คุณได้ยินนั่นแหละ...จะให้พูดอะไรนักหนา
ก็ผมได้ยินไม่ชัดนี่นา...คุณบอกว่ารักผมเหรอ...โอย...
ทำไมต้องร้องโอย...
ก็ผมไม่อยากเชื่อน่ะสิ...สองปีแล้วนะวิกกี้ที่ผมรอคำๆ นี้จากคุณ...ผมรอจนอ่อนใจแต่ก็ไม่คิดถอยแม้จะรอไปตราบชั่วชีวิตผมก็ยินดีที่จะรอ...ผมรักคุณนะรักขึ้นทุกวันหลังจากมีลูกผมก็ยิ่งรัก...ตอนนี้คุณกับลูกมีความหมายต่อผมมาก...มากจนผมยังนึกแปลกใจตัวเอง
ชายหนุ่มบอกพลางหลุบเปลือกตาลงมองริมฝีปากเธอ...ก่อนจะค่อยๆ โน้มริมฝีปากลงจุมพิตด้วยความดูดดื่มและหวานชื่นกว่าทุกครา
วิกานดาครางขึ้นเบาๆ และโต้ตอบกลับไปด้วยความอ่อนหวานระคนดุดันจนได้รอยยิ้มจากผู้เริ่ม พอกำแพงบางๆ ถูกกำจัดออกไปความคลางแคลงใจก็มลายสิ้น ดนุเดชถอนริมฝีปากออก...ยกมือประคองดวงหน้าของคนรักไว้..ขณะพลิกตัวทาบลงเบียดกับเรือนร่างของภรรยาจนแนบสนิทไปทั้งร่าง
ชายหนุ่มพึมพำภาษารัก...ก่อนจะซุกหน้าเข้าหาซอกคอนุ่มและซอนไซ้ไล่จูบลงมาเรื่อย...จนถึงเนินอกสล้าง...ใบหน้าหล่อเหลาเอียงไปมาเมื่อปลายจมูกสัมผัสกับความฉ่ำชื้นของยอดปทุมงาม
วิกานดาหัวเราะร่าออกมาเมื่อเห็นสีหน้าหงุดหงิดของคนรัก เสียงหัวเราะที่ดังคิกคักช่วยเพิ่มบรรยากาศของความเข้าใจให้กับเขาและเธออีกเท่าตัว...
ผมเห็นลูกกินอยู่ทุกวันมันยังไม่หมดอีกเหรอ
ดนุเดชถามขึ้นเมื่อเห็นมีน้ำนมสีขุ่นซึมออกมาจากปลายยอดปทุมถัน
อีกนานค่ะ...ทำไมเหรอคะ
ผมเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมผู้ชายถึงกลัวเมียยิ่งกว่ากลัวแม่...สงสัยต้องช่วยตาหนูกินคุณจะได้ไม่ต้องแบกให้หนัก
ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มขณะเริ่มดูดคลึงยอดอกของภรรยาและดื่มกลืนทุกอย่างโดยไม่นึกรังเกียจ...ริมฝีปากรุมร้อนเลียไล้ไล่งับไปทั่วเนื้อผิวอย่างนุ่มนวลเอาใจจนเจ้าของร่างกายเริ่มระทดระทวย
มืออุ่นๆ ลูบไล้ไปทั่วทุกตารางนิ้ว...ของเรือนร่างอรชรที่ไร้ไขมันส่วนเกินแม้จะผ่านการมีบุตรมาแล้วก็ตาม ใบหน้าสวยเฉียบแดงก่ำเมื่อการปลุกเร้าที่รุมร้อนกำลังไต่ระดับจากความหวานนุ่มเป็นร้อนแรง
ทำไมเธอถึงปล่อยให้ความสุขที่มีจมอยู่กับความคลางแคลงใจมานานถึงสองปีโดยที่ไม่คิดทำอะไรบ้าง...เมื่อคิดได้ช่วงแขนเรียวยาวจึงยกขึ้นโอบล้อมไปรอบคอของเขาแนบแน่น...ขณะเอียงหน้าจูบเขาอย่างดูดดื่ม
เธอเบียดร่างเข้าหาเขาอย่างจงใจ และพร้อมล่องลอยไปกับเขาในทุกๆ ที่เมื่อความเข้าใจผสานอยู่ในอารมณ์รักการปรนเปรอด้วยความพิศวาสจึงเร่าร้อนกว่าครั้งไหนๆ
แม้บทรักที่ผ่านๆ มาจะเร่าร้อนและสร้างความหฤหรรษ์ทุกครั้ง แต่มันก็ยังไม่เป็นสุขเท่ากับครั้งนี้เพราะทุกสัมผัสที่ดนุเดชกำลังหยิบยื่นให้เรียกได้ว่าทุ่มสุดตัวสุดหัวใจเลยทีเดียว
เสียงครวญครางที่ดังออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าเพราะต่างกระหายกับรสรักที่เขากำลังกระหน่ำร่ำร้องขอเป็นผู้นำด้วยการกระทำที่หญิงสาวต้องเว้าวอนออกมาด้วยความรัญจวนใจ
วิกานดาปล่อยอารมณ์ให้ล่องลอยไปกับความหฤหรรษ์ขณะแอ่นร่างอย่างเพลิดเพลินและอิ่มเอมใจเมื่อปลายลิ้นอุ่นชื้นยังทำหน้าที่ผู้รุกรานจนเรือนกายสั่นสะท้านไปทั้งร่าง...เธอแทบไม่อยากเชื่อว่าแค่คำว่ารักสั้นๆ แค่คำเดียวมันจะมีพละกำลังอันมหาศาลที่จะขับเคลื่อนทุกอย่างให้งดงามถึงเพียงนี้
หญิงสาวหวีดร้องออกมาเมื่อคนรักกำลังมอบของขวัญชิ้นสำคัญด้วยการกระทำที่เธอต้องจดจำไปอีกนานแสนนาน...
ชายหนุ่มแย้มยิ้มออกมาเมื่อนำพาเธอล่วงเข้าสู่จุดยอดฝัน...เสียงทอดถอนใจที่ดังแผ่วขณะร่างกายอันหอมกรุ่นยังไหวระริกช่างเป็นภาพที่งดงาม...เมื่อความขุ่นข้องหมองใจถูกความเข้าอกเข้าใจทำลายจนย่อยยับ...เขาจึงเริ่มชี้ชวนให้เธอปีนข้ามกำแพงบางๆ ที่ต่างคนต่างใช้ขวางกั้นความสุขไปยังจุดฝันแห่งใหม่...
ผู้นำทางยังคงใช้ความชำนาญในพื้นที่ชี้ชวนให้เธอดื่มด่ำกับความงดงามของเส้นทางที่ยังทอดยาวไปอีกยาวไกล ดนุเดชใช้กลยุทธ์จากปลายนิ้วและเรียวลิ้นอันร้อนรุ่มรุกไล่ปรับเกลี่ยหนทางให้ราบลื่นและชี้ชวนพาเธอเข้าทางนั้นออกทางนี้จนคนเดินตามแทบหมดเรี่ยวแรงในการขยับยกเพื่อให้ทันกับความถี่กระชั้นยามผู้นำเคลื่อนไหวด้วยความช่ำชอง
เสียงหวีดร้องปนกับเสียงหอบเหนื่อยที่ดังผสมปนเปทำเอาผู้นำทางแทบไม่อยากหยุด เพราะประสงค์มอบความสุขให้กับเธอด้วยจำนวนครั้งที่มากกว่าทุกๆ ครา ชายหนุ่มลูบไล้เรือนกายของคนรักด้วยอารมณ์สัมผัสอันนุ่มนวลแต่แฝงไปด้วยความร้อนระอุจนร่างกายของหญิงสาวแทบมอดไหม้
วิกานดาบิดกายไปมาพร้อมกับครางสลับกับหอบหายใจหนักๆ หญิงสาวเริ่มเว้าวอนเมื่อถูกส่งข้ามกำแพงไปมากกว่าสามหน...แม้จะอิ่มเอมใจไปกับห้วงแห่งความสุขแต่เธอก็ไม่ปรารถนาที่จะข้ามกำแพงเหล่านั้นเพียงลำพัง...
ดวงตาฉ่ำเยิ้มทอดมองผู้นำทางอย่างเชิญชวนและชี้ชวนให้เขามองไปเบื้องหน้า...ขณะเบียดกายแนบชิด...ริมฝีปากเย้ายวนเผยอครางเบาๆ เมื่อเสียดสีร่างกายยั่วเย้ากับความพร้อมอันทรงพลัง...
ดนุเดชคำรามเสียงสั่นพร่าเมื่อฝ่ามืออันอบอุ่นกำลังสัมผัสเขาด้วยซ่านไหวที่ไม่คาดคิด และสิ่งที่กำลังชักนำกำลังสร้างความร้อนระอุให้กับความแข็งกร้าวราวกับแท่งเหล็กที่ถูกเผาด้วยไฟร้อนแล้วนำขึ้นวางลงบนพื้นราบเพื่อรอช่างเข้ากระหน่ำตี
ชายหนุ่มจ้องใบหน้าอันแสนเซ็กซี่ด้วยความรู้สึกอิ่มเอมเปรมใจ เมื่อร่างกายอันเย้ายวนร่ำร้องเชิญชวนเขาจึงพร้อมเดินหน้าและเคียงคู่ไปในทุกๆ ที่ที่มีเธอ ดนุเดชเลื่อนกายประกบเข้าหาเรือนร่างฉ่ำหวานจนสนิทแนบแน่น...ขณะหญิงสาวขยุ้มกำไหล่ของเขาไว้แน่นและนอนนิ่งสนิท...ทรวงอกของเธอกำลังสะท้อนขึ้นลงเพราะกำลังหายใจขัดๆ หลังจากเธอและเขาหลอมความรักให้เป็นหนึ่งเดียว...และต่างจดจ่อกับเส้นทางที่กำลังจะฟาดฟันเพื่อมุ่งสู่ปลายฝันในอีกไม่กี่วินาที
แม้สิ่งที่ผมกำลังบอกรักคุณมันจะเหมือนทุกๆ ครั้ง...แต่ครั้งนี้มันให้ความรู้สึกที่เป็นสุขเหลือเกิน...ขอบคุณจริงๆ กับคำว่ารักที่คุณกรุณามอบให้ผม...ผมรักคุณนะวิกกี้
ดนุเดชกระซิบเสียงพร่าขณะขยับร่างกายและกอดเธอไว้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี เสียงครวญครางของหญิงสาวที่ดังระรัวพร้อมกับตอบว่ารักในยามเขาเฝ้าถามดังขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในทุกๆ ครั้งเมื่อเขากดย้ำความแกร่งกล้าลงไป ชายหนุ่มถามคนรักด้วยคำถามเดิมๆ เพราะฟังเท่าไรก็ไม่รู้สึกว่าเพียงพอกับความต้องการ...เขาปรารถนาจะขอฟังซ้ำๆ และพอใจกับน้ำเสียงพร่ำรำพันอันแสนรัญจวนนั่น
เนิ่นนานกับบทรักที่มาพร้อมกับบทเร่าร้อนของจังหวะอันแสนทรมาน ทั้งสองกำลังอิ่มเปรมไปกับความเข้าอกเข้าใจและต่างฝ่ายต่างหยิบยื่นความสุขให้แกกันโดยไม่ต้องหวาดหวั่นหรือกังขากับความขัดแย้งในอดีต...
วิกานดาหอบหายใจแรงๆ ขณะร่างกายสั่นสะท้าน หญิงสาวหยัดร่างกายขึ้นรวบแขนทั้งสองข้างกับรอบคอและกอดรัดเขาแนบแน่นขณะหวีดร้องออกมาอย่างสุดกลั้น...
เสียงทุ้มที่ดังขึ้นพร้อมกับร่างโปร่งกดย้ำตัวตนด้วยจังหวะกระชั้นสร้างความเปี่ยมสุขให้กับหญิงสาวจนเหลือคณานับ ทั้งสองตอบรับความรักที่กำลังดำเนินอยู่ด้วยจังหวะอันเร่าร้อนขึ้นทุกขณะ ใบหน้าหล่อเหล่าแหงนเงยขึ้นราวกับกำลังปวดร้าวเหลือแสนพร้อมกับกดย้ำจังหวะรักอันแน่วแน่และทรงพลังอีกครั้งและอีกครั้ง
หัวใจของทั้งสองเต้นสนั่นหวั่นไหวดังประสานไปกับจังหวะรักอันถี่ระรัว ความเร่าร้อนที่ปะปนอยู่บนความชุ่มชื้นกำลังเพิ่มดีกรีของรสรักให้หนักหน่วงขึ้นทุกขณะ วิกานดาหลงใหลเคลิบเคลิ้มและพึงพอใจไปกับจังหวะการขับเคลื่อน แม้ทุกอย่างก้าวที่เขาชักนำจะดึงรั้งเธอไปด้วยความเร็วที่ทำเอาหอบเหนื่อยจนแทบขาดใจ แต่มันกลับสุขสราญจนไม่อยากหยุดเคลื่อนไหวแม้เพียงเสี้ยววินาที
ชายหนุ่มคร่ำครวญราวกับกำลังเจ็บปวดทรมานและเฝ้ารอจนกระทั่งคนรักไปยืนรออยู่ ณ จุดที่เขาและเธอจะสามารถเอื้อมมือไปไขว่คว้าดวงดาว เมื่อความรักเดินทางมาถึงจุดๆ นั้นความหฤหรรษ์เริ่มเพิ่มปริมาณจนล้นปรี่ไปทั้งอณูในที่สุดเมื่อทุกอย่างพร้อมเขาจึงโอบกอดเธอไว้ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มีแล้วพาเธอพุ่งทะยานออกไปจนทุกอย่างทะลักทลายและจบลงด้วยความสุขสมอย่างพร้อมเพรียงกัน...
วิกานดาค่อยๆ หลุบเปลือกตาลงเมื่อชายหนุ่มแนบหน้าผากชิดกับหน้าผากเธอ มีเสียงพ่นลมหายใจหนักๆ ออกมาเมื่อทุกอย่างยุติลง ดนุเดชเคลื่อนกายลงนอนเคียงข้างและพลิกร่างโอบรัดเธอไว้
ชายหนุ่มจ้องใบหน้าเปี่ยมสุขของภรรยาที่นอนระทดระทวยอยู่ในอกแล้วยิ้มอย่างภาคภูมิใจ นี่กระมังคือสิ่งที่เขาปรารถนาจนสุดหัวใจ ต่อให้บอกรักเธอจนหมดหัวใจมันก็ไม่เป็นสุขเท่ากับได้รับความรักจากคนที่ตนเฝ้าปรารถนา...
ชีวิตคู่ต่อให้ร่ำรวยจนล้นฟ้า แต่ถ้าต่างฝ่ายต่างสร้างกำแพงขึ้นมาสุดท้ายทุกอย่างก็อาจจะพังทลาย วันนี้เขาเข้าใจแล้วว่าการพยายามสร้างความเข้าใจอันดีต่อกันและกันเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง เพราะบางครั้งการนิ่งเฉยและปล่อยทุกอย่างให้ผ่านไปโดยไม่ทำอะไรสุดท้ายชีวิตคู่ก็อาจต้องล่มสลายลงไปอย่างน่าเสียดาย...
Create Date : 21 กันยายน 2553
Last Update : 21 กันยายน 2553 13:21:23 น.
3 comments
Counter : 531 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีล่วงหน้าค่ะคุณเอิงเอย..(เหมือนจะรู้ว่าต้องอ่านหุหุ) ..และทุกท่านที่แวะมาให้กำลังใจ
บทนี้ต้องรีบออกตัวค่ะ เพราะคนแต่งกดดันมาก เนื่องจากเป็นฉาก...ที่ไม่เหมาะกับผ้าขาว...อักษราต้องขออภัยด้วยนะคะหากเนื้อหามันหมิ่นเหม่ต่อความรู้สึกของนักอ่านบางท่าน
อักษราขอน้อมรับคำติเตียนและคำแนะนำหากทุกท่านเห็นความไม่เหมาะสมเพื่อนำไปปรับแก้ต่อไป
ขอบคุณคุณเอิงเอย และทุกความคิดเห็นจากตัวอักษรยามทิ้งไว้ให้เพื่อเป็นกำลังอักษราขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ กันนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ด้วยรัก
อักษรา
โดย:
sansook
วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:13:26:57 น.
ยะฮู้...3 ตอนรวด ขอบอกว่าอิ่มคะตื้อเลย คริ คริ
จะว่าไปก็ไม่ถึงกับไม่เหมาะหรอกคะ ภาษาที่เขียนไม่ได้ล่อแหลมจนเกินไป เคยอ่านเรื่องคนอื่นหนักกว่านี้อีก 555
ขอบอกว่าขอบคุณที่มาต่อคู่ของดนุให้เข้าใจ เพราะภาคที่แล้วคู่นี้ค้างคาชอบกล ความรักสวยงามเสมอ
คุณอักษราก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
โดย: jee IP: 10.249.112.88, 203.149.16.43 วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:15:39:12 น.
อืมมมมมมมมมม
มีความสุขจริงๆ 3 ตอนรวด
อ่านตอนแรกก็ชักจะหนักใจกับคู่ของดนุ แต่ตอนนี้โล่งแล้วค่ะ ชีวิตคู่เนาะ ความรัก ความเข้าใจ การให้อภัยต้องมาด้วยกันเสมอ ขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งคงไม่ได้
นิยายเรื่องนี้สำหรับผู้ใหญ่ ไม่เหมาะกับผ้าขาวหรอกค่ะ...
เห็นด้วยกับคุณ jee ค่ะ ในเรื่องของภาษาที่เขียน เพราะความงามของภาษาทำให้เรื่องนี้ไม่หยาบจนเกินไป อ่านแล้วกลับทำให้เห็นความสวยงามของการแสดงความรักของชีวิตคู่ค่ะ
ปกติเอิงจะเลือกอ่านนิยายเหมือนกัน ถ้ามีบทแบบนี้มากๆ จะเลี่ยงเพราะไม่ได้รู้สึกในความงดงาม แต่เรื่องนี้ไม่เป็นเช่นนั้น ชื่นชมคุณอักษรามากๆ (ไม่ได้อวยนะค่ะ)
เป็นกำลังใจให้คุณอักษราค่ะ
รักษาสุขภาพนะค่ะ
โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:19:49:36 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
บทนี้ต้องรีบออกตัวค่ะ เพราะคนแต่งกดดันมาก เนื่องจากเป็นฉาก...ที่ไม่เหมาะกับผ้าขาว...อักษราต้องขออภัยด้วยนะคะหากเนื้อหามันหมิ่นเหม่ต่อความรู้สึกของนักอ่านบางท่าน
อักษราขอน้อมรับคำติเตียนและคำแนะนำหากทุกท่านเห็นความไม่เหมาะสมเพื่อนำไปปรับแก้ต่อไป
ขอบคุณคุณเอิงเอย และทุกความคิดเห็นจากตัวอักษรยามทิ้งไว้ให้เพื่อเป็นกำลังอักษราขอบคุณที่แวะมาให้กำลังใจ กันนะคะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
ด้วยรัก
อักษรา