Bloggang.com : sansook : ตอนที่ ๔ สัญชาติญาณ

ตอนที่ ๔ สัญชาติญาณ

ร่างบางถูกวางลงบนเตียงกว้างตามด้วยร่างสูงใหญ่เบียดเข้ากระชับแล้วดื่มด่ำกับความหวามหวานที่กำลังกำจายไปทั้งความรู้สึกอย่างที่ไม่อาจจะหยุดยั้งอะไรได้อีก...

ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามปลีน่องนุ่มละมุนและลูบสูงขึ้นเรื่อยๆ ชุดนอนตัวยาวเลื่อนขึ้นไปตามฝ่ามือที่กำลังนำพา ไม่กี่อึดใจมันก็ถูกสะบัดไปกองอยู่ข้างเตียง

ดวงตาคู่งามยังคงหลับพริ้มด้วยอารมณ์ที่ถูกอีกฝ่ายชักนำจนกระเจิดกระเจิงไม่รู้ทิศ...เธออยากต่อต้านขัดขืน แต่แรงอารมณ์บางอย่างของร่างกายกลับไม่ขานรับกับความขัดแย้งที่เธอพยายามสั่งตัวเองให้ขัดขืน

ฝ่ามือหนาที่นาบไปตามร่างกายให้ความรู้สึกร้อนรุมจนร่างสาวบิดเร่าราวกับถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงอันร้อนแรง

เสียงลมหายใจที่ดังประสาน...เพิ่มระดับจากเนิบนาบเป็นรัวเร็วขึ้นทุกขณะเมื่อบทพิศวาสกำลังเพิ่มระดับจนต่างคนต่างลืมตัวจนไม่คิดจะยังยั้งชั่งใจอีกต่อไป

ไอรดาสะดุ้งเฮือก...เมื่อปลายจมูกของอีกฝ่ายฝังลงกลางเนินอกสล้างซึ่งไร้อาภรณ์ปกปิด...เธอเบิกตาขึ้นอย่างตระหนกเมื่อพบว่าปราการของเขาและเธอถูกกำจัดออกไปกองรวมกับเสื้อผ้าตัวอื่นๆ ในเวลาเพียงชั่วอึดใจ...

“คุณราช!...”

ริมฝีปากอิ่มชื้นที่กำลังจะอ้าประท้วง...ถูกปิดด้วยริมฝีปากร้อนรุม...ไอรดาครางเบาๆ และเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆ เมื่อจูบที่แผ่วเบาในคราแรกเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้นทุกขณะ

ราชกำลังตั้งหน้าตั้งตาตีตราจองและแสดงความเป็นเจ้าของผู้หญิงที่เขาทึกทักว่าฟ้าส่งมาให้ด้วยความอ่อนโยน

ร่างกายของมนุษย์ช่างน่าอัศจรรย์เมื่อยามอยู่ในห้วงของอารมณ์รัก...หัวใจที่เบ่งบานกำลังส่งผ่านความงดงามบางอย่างให้แผ่ซ่านไปทั้งร่าง...ความตึงเครียดและความกังวลที่สุมแน่นอยู่ในความรู้สึกมานับเดือนถูกเปลวร้อนของบทรักแผดเผาจนแทบไม่เหลือติดค้างอยู่ในหัวใจ

ดวงตาคู่งามเบิกขึ้นสลับกับหลับพริ้มเมื่อปลายลิ้นระอุกำลังรุกรานอัญมณีที่กำลังส่องแสงเย้ายวนท้าทายสายตาของผู้หมายปอง

ราชใช้ชั้นเชิงและความชำนาญนำพาเธอไต่ขึ้นไปในระดับที่สูงขึ้นเรื่อยๆ เสียงครวญครางของเขาและเธอยามคลอประสานช่างให้ความรู้สึกงดงามราวกับเสียงพิณที่ศิลปินชั้นเอกกำลังบรรเลงขึ้น

เมื่อต่างคนต่างพอใจกับความหวามไหวที่หัวใจเปิดรับ...จึงไม่มีการต่อสู้หรือขัดขืน...เธอและเขาต่างเต็มอกเต็มใจกับสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่...และพร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่กำลังรอให้เขาและเธอข้ามผ่านไปไขว่คว้าเพื่อตัวเอง

ไอรดารู้สึกสะท้านไปทั้งความรู้สึกเมื่อ..อีกฝ่ายยังระดมจูบเธอไปทั้งร่าง...เขาไล่จูบเธอจากบนลงล่างและวกกลับขึ้นมาใหม่อย่างรุกเร้าและเว้าวอน...เธออยากขอร้องให้เขาหยุดและปล่อยเธอออกจากความอึดอัดที่กำลังวิ่งพล่านไปทั้งร่างและกำลังลามไปปั่นป่วนอยู่กลางฝ่าเท้าสักที...

ราชรับรู้ถึงสิ่งที่หญิงสาวกำลังเว้าวอนและร้องขอเขากรายๆ ผ่านจากการตอบรับอันแสนไม่ประสีประสานั่น

ไม่มีคำพูดใดๆ เล็ดลอดออกมานอกจากเสียงครวญกระเส่าซึ่งกำลังเร้าอารมณ์ของทั้งคู่ให้กระเจิดกระเจิง สารวัตรหน้าเข้มกำลังหน้ามืดตามัวจนค้นหาแสงสว่างของความถูกผิดไม่พบ เขายังเดินหน้าอุ่นเครื่องหวังเตรียมความพร้อมให้กับตัวเองและเพื่อนร่วมทางอย่างละมุนละไมเพื่อให้การพิชิตดินแดนอันยอดปรารถนาประสบความสำเร็จอย่างงดงาม

ดวงตาคู่งามทอดมองเขาด้วยประกายตาฉ่ำหวาน...ขณะเผยอริมฝีปากเชิญชวนเมื่อแรงอารมณ์ที่เขาจุดประกายลุกโชนจนโซติช่วง...

ราชทอดสายตาจ้องใบหน้าแดงก่ำราวถูกพิษไข้ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและปรารถนา...ไอรดามองความอิ่มเอมและความรักจากดวงตาคู่เข้มที่มีปริมาณมหาศาลนั่นด้วยความรู้สึกเต็มตื้นไปทั้งใจ

...เธอพร้อมแล้วกับทุกสิ่ง...หญิงสาวบอกตัวเองก่อนจะค่อยๆ ปิดเปลือกตาลงและเฝ้ารอกับสิ่งที่กำลังใกล้เข้ามา...

“มองผมสิไอ...ที่รักมองผม...เราจะล่องลอยกับความสุขที่เกิดขึ้นด้วยสติของเรา...อย่าหลับตาอย่าทำราวกับคุณกำลังฝัน...ผมไม่ต้องการให้ความรักของเราเป็นแบบนั้น”

เขาบอกขณะกดริมฝีปากลงคลอเคลีย ไอรดาลืมตาขึ้นอย่างว่าง่าย...ขณะกำลังดื่มด่ำอยู่กับความซาบซ่าน...ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือก...เมื่อพบกับความเปลี่ยนแปลงของกายแกร่งที่กำลังเสียดสีอยู่บนร่างกาย

ดวงตาหรี่ปรือเปิดกว้างอย่างตระหนกเมื่อพบว่า...สิ่งที่กำลังชักนำเธอให้เพลิดเพลินอยู่ในห้วงอารมณ์หวามไหวหาใช่จบเพียงแค่จูบ...

“คะ...คุณ...ราช...ดะ...เดี๋ยวค่ะ!”

“ไม่ได้แล้วไอ...ผมหยุดไม่ได้แล้ว...”

เสียงแหบพร่าที่ปฏิเสธพร้อมกับการเรียกร้องอันอ่อนโยนจากเขาทำเอาหญิงสาวสะท้านขึ้นทั้งตัว...จนผวาเข้าหาอกอุ่นอย่างลืมตัว...

“ผมรักคุณ...ต้องการคุณเหลือเกินไอ...ผมไม่ยอมปล่อยคุณไปไหนแน่...ให้ตายก็ไม่ยอม”

“เราทำแบบนี้ถูกต้องแล้วเหรอคะ...”

คำถามที่ประกอบกับดวงตาไร้มารยานั่นทำเอาราชแทบอยากกลั้นใจตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไป...เธอก็ช่างถามมาได้...ชายหนุ่มก้มสำรวจเรือนร่างงดงามที่เปล่าเปลือยแล้วยิ้มบางๆ ชวนเดินหน้ามาจนถึงขนาดนี้แล้วเธอยังจะถามว่ามันถูกต้องแล้วหรือ...

...แม่เจ้าประคุณทูนหัวถามแบบนี้เอาอีโต้มาสับลงตรงแสกหน้ากันเลยดีกว่า...ต้มยำหม้อใหญ่ถูกต้มด้วยไฟร้อนจนเดือดปุดๆ ทุกอย่างพร้อมขนาดนี้เธอยังจะมาถามคำถามชวนให้สำลักน้ำต้มยำอันเผ็ดซ่านให้แสบคออีกแน่ะ...ราชจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าประกายตาเอ็นดู...

“ว่าไงคะ”

ไอรดาช้อนตามองอีกฝ่ายอย่างอายๆ เมื่อเขายังเบียดร่างกายเข้าเชิญชวน

“ไม่ว่าและไม่หยุด...”

เขายิ้มและก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มอีกครั้งราวกับจะปลอบประโลมและเชิญชวนอยู่ในที อาการแข็งขืนคราแรกค่อยๆ ผ่อนลงเมื่อคนใต้ร่างตอบรับกับรสจูบที่เขากำลังชักนำ ราชถอนริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่งขณะกระซิบชิดริมฝีปากอิ่มเสียงพร่า

“พรุ่งนี้เราแต่งงานกันนะ...คุณอยากให้จัดใหญ่แค่ไหนผมทำได้ทั้งนั้น...ขอแค่บอกมาว่าคุณต้องการแบบไหน”

ไอรดายิ้มหวานหยดเมื่อได้ยินคำชวน เธอจ้องหน้าราชที่กำลังฉ่ำหวานแล้วเอียงหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจแล้วตัดสินใจถามออกไป

“ทำไมต้องแต่งงานด้วยล่ะคะ”

“การแต่งงานคือการให้เกียรติฝ่ายหญิง...ผมไม่อยากเอาเปรียบคุณ...ผมรักคุณอยากให้การเริ่มต้นชีวิตคู่ของเราอยู่บนพื้นฐานของประเพณี...”

ราชตอบออกไปสั้นๆ แต่ใจความบ่งบอกชัดว่าเขาจะรับผิดชอบกับทุกการกระทำที่กำลังดำเนินอยู่

“ถ้าคุณคิดแบบนั้นฉันว่าทุกอย่างควรเกิดขึ้นหลังจากเราแต่งงานกันแล้วดีไหมคะ”

คำพูดโต้งๆ ของหญิงสาวทำเอาราชกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่...ชายหนุ่มจ้องใบหน้านวลเนียนที่มีสีระเรื่อแววตาหวานฉ่ำ...พร้อมกับยิ้มกว้างออกมาจนไอรดาเริ่มไม่วางใจ...

สารวัตรหนุ่มหน้าเข้มจ้องดวงหน้างดงามแล้วชั่งใจว่าระหว่างเป็นสุภาพบุรุษแล้วต้องซดใบบัวบก...กับเดินหน้าแล้วสมหวัง...เขาจะเลือกอะไร...

ไอรดามองสายตาที่กำลังจ้องเธอราวกับสับสนนั่นอย่างไม่วางใจ แม้หัวใจเกินครึ่งจะยกมือกันระนาวแล้วขานรับกับสิ่งที่กำลังดำเนินอยู่ แต่ลึกๆ เธอกลับหวาดหวั่นกับความไม่แน่นนอนของสถานะอันว่างเปล่าของตัวเอง

ราชถอนใจดังเฮือกใหญ่...เมื่อสุดท้ายหัวใจสั่งให้เขาเดินหน้า...แล้วไขว่คว้าความรักอันแสนจะอึมครึมเข้ามาครอบครองไว้ซะ...ต่อให้ใครว่าเขาเห็นแก่ตัวเขาก็พร้อมยอมรับว่าเขาจำเป็นต้องเห็นแก่ตัวเพื่อไขว่คว้าความสุขให้กับตัวเอง

ชายหนุ่มผุดรอยยิ้มที่มุมปากเมื่อตัดสินใจสลัดคราบของสุภาพบุรุษออกไป...เพราะเป็นผู้เสียสละมาเสียเคยเวลานี้ราชจึงบอกตัวเองได้แค่...เดินหน้าไขว่คว้าทุกอย่างที่เขาต้องการ...เธอคือของเขาและเขาจะไม่มีวันปล่อยให้ใครมาพรากเธอไป...ความเห็นแก่ตัวของมนุษย์บอกเขาอย่างนั้น

“ผมกลัวคุณเปลี่ยนใจและคงทนไม่ได้หากปล่อยให้คืนนี้ผ่านไปโดยไม่ทำอะไรให้ดีกว่านี้...ความรักของผมรอช้าไม่ได้เข้าใจไหมไอ...”

“แต่คุณกำลังเอาเปรียบฉันเธอคะ”

ไอรดาบอกพร้อมกับนิ่วหน้าอย่างสงสัยเมื่อเห็นท่าทางกึ่งกล้ากึ่งระแวงของสารวัตรหน้าเข้มเปลี่ยนเป็นประกายบางอย่างที่เจิดจ้าและบอกเธอกลายๆ ว่ามันจะไม่มีวันดับมอดหากทุกอย่างยังไปไม่ถึงจุดหมาย

“ความรักไม่มีคำว่าเอาเปรียบ...หรือเสียเปรียบทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะหัวใจ...ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันคือความพอใจ...ของคนสองคน...ฟังดูอาจจะเหมือนผมเห็นแก่ตัว...แต่ความผิดพลาดที่ผ่านมาสอนผมว่าอย่ารั้งรออะไรอีก...เมื่อรักแล้วก็จงเดินหน้าหากช้าเดี๋ยวมันจะไม่ทันการ...ผมไม่รออะไรอีกแล้ว”

ราชบอกคติประจำใจที่เขาเพิ่งคิดได้ออกไปหน้าตาเฉย

“ดูคุณจะหวาดกลัวกับความผิดหวังจังเลยนะคะ...”

“ความผิดหวังกับผมเรารู้จักและคุ้นเคยกันดีเชียวล่ะ...เวลานี้ผมไม่อยากเสียคุณไปเพราะความขี้ขลาดอีกแล้ว...ไอจ๋า...ไม่รู้ล่ะผมไม่หยุดแน่”

คำพูดของราชและรอยยิ้มบางๆ อย่างเจ้าเล่ห์ทำเอาหญิงสาวนิ่วหน้าและถดกายหนี...แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะไม่ปล่อยให้เธอทำได้ง่ายๆ ราชเริ่มเดินหน้า...ด้วยสัมผัสอ่อนโยนด้วยความรักอันลึกซึ้งซึ่งกลั่นออกมาจากก้นบึ้งของความรู้สึก...ไอรดาเริ่มตอบรับกับสัมผัสร้อนรุมที่กำลังนาบไปตามเนื้อผิวอย่างเต็มใจ...

...ราชผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าทุกอย่างกำลังเดินไปตามไฟปรารถนาที่เขาเป็นผู้จุด...นาทีนี้ต่อให้เอาช้างมาฉุดยังไม่อยากจะคิดว่ามันจะต้านเขาได้...ชายหนุ่มรำพึงอยู่ในใจ

เสียงกระซิบบอกรักแม้จะดังแผ่วผิว...แต่สำหรับไอรดามันกลับแจ่มชัดราวกับเสียงนั้นตะโกนก้องจนอยู่รอบทิศ

เธอตอบไม่ได้ว่าทำไมถึงพอใจนักหนากับทุกอย่างที่กำลังดำเนินอยู่...ราชบอกรักเธอด้วยคำพูดและสัมผัสที่เธอไม่อาจปฏิเสธได้อีกว่ามันงดงามขนาดไหน...เขาสอนเธอให้รับและตอบสนองกลับไปจนคนสอนแทบคลั่งตายเมื่อลูกศิษย์ตอบรับกับแบบฝึกหัดอันท้าทายได้อย่างดีเยี่ยม

ไอรดาแทบสำลักรสรักที่อีกฝ่ายป้อนเอาๆ จนหายใจแทบไม่ทัน...ราชยังคงหลอกล่อให้เธอหลงใหลและเพลิดเพลินอยู่กับความเร่าร้อนนั่น...เธอยังคงกระพือปีกหยอกล้อกับเปลวไฟที่ลุกโชนราวแมงเม่าที่ถลาเข้าสู่กองไฟโดยไม่รู้สักนิดว่า...หากตกลงไปไฟกองนั้นจะแผดเผาจนแม้เถ้าธุลีก็มิเหลือ

หญิงสาวห่อไหล่อย่างรัญจวนเมื่อฝ่ามือร้อนรุมไต่ไปทั่วแผ่นหลังจนลามลงลูบไล้ไปตามสะโพกกลมมนและล่วงล้ำสำรวจความพร้อมที่เขาเฝ้ารออย่างใจเย็น

ไอรดาแทบกลั้นใจตายเมื่ออีกฝ่ายยังโลมเล้าไม่หยุด ชายหนุ่มยังคงพร่ำรำพรรณด้วยถ้อยคำที่ทำให้เธอลืมตัวลืมใจและปล่อยร่างกายให้อีกฝ่ายจับจองอย่างหมดทางต่อต้าน

เมื่อความพร้อมเดินมาถึงที่สุด...ราชค่อยๆ เบียดตัวตนเข้าครอบครอง..จังหวะแนบประสานสัมผัสไอรักไม่ถึงครึ่งทางร่างบอบบางที่เกร็งขืนก็สะดุ้งและหวีดร้องออกมา...

ความแปลกใหม่ที่เดินหน้าไปยังไม่สุดปลายทางชะงักงัน...เพราะการต่อต้านที่เกิดขึ้นโดยฉับพลัน...ราชกระซิบปลอบโยนเธอเสียงพร่า พร้อมกับครวญเบาๆ เมื่อสิ่งที่รุมเร้าอยู่ในความรู้สึกยังไม่ถูกปลดปล่อย...สัญชาติญาณบอกเขาให้รอและใจเย็นกับทุกอย่าง...

...ดวงตาคู่งามเบิกขึ้นพร้อมกับสัญชาติญาณบางอย่างค่อยๆ ผุดขึ้นมาเช่นกัน...

Create Date : 24 สิงหาคม 2553

Last Update : 24 สิงหาคม 2553 14:05:05 น.

3 comments

Counter : 524 Pageviews.

ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

ห่วงใยค่ะ

โดย: sansook

วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:14:05:41 น.

ทักทายยามบ่ายนะคะ^^

โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว

วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:14:23:11 น.

สวัสดียามสายๆ ค่ะ (เวลาที่เมกาค่ะ)

เรื่องนี้แปลกกว่าหลายๆ เรื่อง เพราะหวานตั้งแต่ต้นเรื่อง
ปกติ พระเอก-นางเอกตีกันตั้งแต่ต้นเรื่อง อิอิอิ
เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องกับความขมที่กำลังจะตามมาในตอนต่อๆ ไปแล้วสินะ

โดย: เอิงเอย IP: 68.224.193.220 วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:21:01:17 น.