ตอนที่ ๑๗ ลมรักแรงหึง

ราชยิ้มกรุ้มกริ่มเมื่อเห็นท่าทางอิดโรยของหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ คิ้วดกหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นหญิงสาวค้อนขวับให้กับสายตาล้อเลียนของเขาแล้วสะบัดหน้าไปอีกทางอย่างแสนงอน “ทำท่าน่ารักแบบนั้นเดี๋ยวผมก็พาไปพับผ้าอีกสักกระเป๋าหรอก” ชายหนุ่มกระเซ้าขึ้นเมื่อเห็นอาการฮึดฮัดของเธอ “คุณราช!...” พอถูกกระเซ้าไอรดาที่เข็ดกับหลักสูตรอันแสนทรมานก็แหวเสียงขึ้น “วันนี้คุณเรียกชื่อผมบ๊อยบ่อย...คิดถึงผมเหรอจ๊ะ” ราชยัดกระเป๋าเดินทางไว้ท้ายรถ เดินมาโอบเอวคอดบางก่อนจะโน้มใบหน้าลงหอมแก้มนวลเนียน “ไม่ต้องมาหอมคนบ้ากาม...นิสัยไม่ดี” ไอรดาทำท่าแข็งขืนอย่างแสนงอน “ถ้าการรักเมีย...และแสดงความรักต่อเมียเรียกว่านิสัยไม่ดี...ผมก็ยอมเป็นคนนิสัยไม่ดีจ๊ะ...เพราะผมรักคุณสุดหัวใจและอยากแสดงให้คนทั้งโลกรู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน” ฝ่ามือหนาหมุนเรือนร่างอรชรให้หันเผชิญหน้าขณะกระชับวงแขนกอดรัดเธอไว้” “คุณราช...อย่ารุ่มร่ามสิคะเดี๋ยวใครเห็นเข้าจะเอาไปนินทาได้” มือเรียวกางขึ้นดันปลายคางสากที่กำลังโน้มลงมาเมื่อเห็นว่าการแสดงความรักของชายหนุ่มโจ่งแจ้งเกินไป “ป้าเรียมกลับเรือนไปตั้งแต่เย็น ป่านนี้คงนั่งดูละครอยู่กับแพนด้า อีกอย่างตอนนี้บรรยากาศรอบตัวเราก็มืดออกอย่างนี้ถ้าผมจะจูบเมียมันคงไม่น่าเกลียดอะไร...ขอผมจูบนิดเดียวนะไอ” ราชไม่รอคำอนุญาตรีบประกบปากลงบนกลีบปากนุ่มและเคล้าคลึงอยู่นาน ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกช้าๆ ด้วยทีท่าขัดอกขัดใจเมื่อรู้สึกเท่าไรก็ไม่พอ...เขาเป็นอะไรไป...ทำไมถึงไม่รู้สึกอิ่มสักที...ดวงตาคู่เข้มมองริมฝีปากอิ่มชื้นอย่างอาวรณ์เมื่อไม่อาจถอนความเสน่หาออกไปจากความรู้สึก “ไอจ๋า...ผมว่าเราเดินทางพรุ่งนี้เช้าดีกว่าไหม” พอความต้องการผุดขึ้นมาใหม่คนที่ยังไม่อิ่มกับรสรักก็ทำท่ารวนขึ้นมาดื้อๆ “ไม่มีทาง...ถ้าคุณไม่เดินทางคืนนี้ไอสาบานเลยค่ะว่าชาตินี้จะไม่จัดกระเป๋าไปไหนกับคุณอีก” ไอรดาส่ายหน้าพัลวันเมื่อเห็นประกายตาฉ่ำหวานของชายหนุ่ม “โถ...คิดไปถึงไหนล่ะนั่น...ดูคุณสิหน้าซีดหน้าเซียวซะขนาดนี้...ขืนพาคุณเดินทางในสภาพอิดโรยแบบนี้มันก็เท่ากับพาคุณไปทรมานเปล่าๆ ผมเป็นห่วงคุณนะไอ” ใบหน้านวลเนียนเปลี่ยนเป็นสีชาดเมื่อราชยังชวนเธอให้ระลึกถึงหลักสูตรอันแสนเร่าร้อนนั่น “ถ้าเป็นห่วงไอจริงกรุณาพาไอเดินทางเดี๋ยวนี้เลยค่ะคุณราช” ราชหัวเราะหึๆ ออกมาเมื่อเห็นประกายตาหวาดหวั่นของหญิงสาว...ดูท่าเธอจะผวาจริงแฮะ...นายตำรวจหนุ่มหน้าเข้มจ้องตาของภรรยาแล้วยิ้มพรายออกมาอย่างแสนรัก...เอาเถอะหลักสูตรจัดกระเป๋ามันแค่ระดับหนึ่งเท่านั้น ...รอให้ถึงบ้านเขาจะสอนวิธีรื้อกระเป๋าและเอาผ้าขึ้นแขวนในระดับเทพให้เธออีกสักหลักสูตร... ไอรดามองรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของราชด้วยความรู้สึกวูบวาบไปทั้งสรรพางค์กาย แม้ไม่รู้ว่าความคิดอันร้อนระอุที่ปะปนมากับรอยยิ้มนั่นจะทำให้เธอขาดใจอีกสักแค่ไหน แต่ความวหมายที่เขาบอกมากรายๆ ก็ทำเอาเธอร้อนรุ่มจนวาบหวามไปทั้งความรู้สึก ราชจ้องหน้าภรรยาสาวอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงเกี่ยวเอวคอดพาเดินไปที่รถ ใบหน้าคมเข้าโน้มลงแนบริมฝีปากจูบคลึงแก้มนวลเนียนและไล่ต่ำไปเรื่อยๆ...จนไอรดาแทบก้าวขาไม่ออก กว่าจะเดินถึงประตูรถปากอิ่มของเธอก็แทบช้ำเพราะพ่อหน้าเข้มเล่นเบียดริมฝีปากบดเคล้าเธอในทุกๆ ก้าวที่ย่างเดิน แม้ระยะระหว่างตัวรถกับจุดที่เธอยืนจะห่างเพียงหนึ่งช่วงแขนแต่กว่าจะเดินถึงประตูรถหัวใจเธอก็เต้นระรัวราวกับไปวิ่งทางไกลมาหลายกิโล ราชโน้มใบหน้าลงจูบเธออีกครั้งหลังจากเปิดประตูรถและรอจนเธอนั่งลงบนเบาะรถแล้วจึงผละออกไป ไอรดาแทบไม่อยากเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าอิ่มเอมของชายหนุ่ม แม้หัวใจของเธอจะพองขยายกับความอ่อนโยนละมุนละไมยามเขาแสดงความรัก แต่เธอก็ไม่กล้าสบตาคมเข้มนั้นนัก...เพราะถ้าเธอเผลอแสดงความต้องการออกไปเห็นทีคืนนี้คงไม่ได้เดินทางไปไหนเป็นแน่ “พร้อมเดินทางแล้วใช่ไหมไอ...” ราชถามเมื่อขึ้นนั่งที่พร้อมทำท่ากระปรี้กระเปร่าจนน่าหมั่นไส้ “ค่ะ...” “งั้นก่อนเดินทางผมขอพรงามๆ สักนิดนะคนดี” ชายหนุ่มขยับตัวเข้าไปใกล้ไล้ปลายนิ้วร้อนรุมไปที่แก้มนวลเนียน เชยคางของเธอขึ้นก่อนจะแนบริมฝีปากลงบดเคล้าอีกครั้ง...ชายหนุ่มดื่มด่ำกับรสหวานปานน้ำผึ้งของริมฝีปากอิ่มชื้นอีกพักใหญ่แล้วจึงปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เฮ้อ! ไอรดาถอนใจออกมาเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางอ้อยอิ่งยามราชผละออกไปและอดยิ้มขบขันไม่ได้อีกเช่นกันเมื่อเห็นความกระสับกระส่ายของชายหนุ่มกำลังพลุ่งพล่านอย่างหนัก “คุณรู้ตัวไหมคะคุณราชว่า...คุณบ้ากามขึ้นทุกวัน” ราชไม่พูดอะไรนอกจากมองเธอและยิ้มอย่างมีเลศนัยขณะโน้มตัวไปดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้ หญิงสาวเอ่ยขอบคุณเบาๆ แล้วจึงเอนกายพิงกับเบาะรถ ชายหนุ่มเท้าแขนข้างหนึ่งกับเบาะรถ จ้องตาเธอเขม็งก่อนจะไล่ไปตามลำคอระหงและหยุดจ้องปลายยอดปทุมถันที่ดันอาภรณ์ออกมายั่วเย้าแล้วหรี่ตาน้อยๆ ไอรดามองประกายตาของอีกฝ่ายด้วยความปั่นป่วนตรงช่องท้อง แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัวราชก็ก้มลงแนบริมฝีปากกับทรวงงามข้างหนึ่งและใช้ฝ่ามืออีกข้างคลึงเคล้ากับหน้าอกอีกข้างอย่างย่ามใจจนคนถูกรุกรานสะดุ้งเฮือก! “คุณราช!...คุณจะทำอะไร?” ราชถอนริมปากออกแล้วยิ้มพรายเมื่อเห็นสีหน้าของหญิงสาวแดงเข้มและนั่งตัวเกร็งราวกับหุ่นยนต์ “แสดงความบ้ากามให้ครบวงจรสิจ๊ะ...ถ้าไม่เกรงใจผมจะจูบคุณต่ำลงไปเรื่อยๆ เลยล่ะ...แหมคนเขารักจนล้นใจยังมาว่าเขาอีกแน่ะ” “ไม่ว่าได้ยังไงก็ดูคุณสิทำยังกับพวกตายอดตายอยากอย่างนั้นแหละ...” “ก็มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ นี่นาผมเคยบ้าระห่ำกับเรื่องพวกนี้เสียที่ไหน” ชายหนุ่มหันไปบอกแล้วยิ้มออกมาขณะเริ่มสตาร์ทรถและขับออกไป “เชื่อตายล่ะกับทักษะที่มี” หญิงสาวกระแทกแผ่นหลังลงบนเบาะรถแล้วทำท่าฮึดอัดออกมา เพราะนึกฉุนขึ้นมานิดๆ กับอดีตอันเร่าร้อนของพ่อหน้าเข้ม แม้ไม่รู้ว่าวงแขนแกร่งนั่นเคยโอบกอดใครมาก่อน แต่เธอก็รู้สึกเจ็บแปลบๆ กับไอรักที่เขาอาจจะเคยมอบให้กับผู้หญิงคนอื่น “คุณกำลังหึงผมเหรอไอ...” ชายหนุ่มเลิกคิ้วแล้วยิ้มกว้างจนเห็นฟันเรียงเป็นระเบียบราวสร้อยมุข “ไอไม่มีสิทธิหึงคุณเลยเหรอคะ” ไอรดาช้อนตาขึ้นมองคนถามแล้วค้อนขวับจนผิดวิสัยนักฆ่าผู้เลือดเย็น “มีสิทธิสิจ๊ะ...แต่เมียจ๋าเล่นหึงย้อนหลังแบบนั้นผมก็แย่น่ะสิ...” “ถ้าไม่ให้หึงย้อนหลังไอก็ขอหึงไปข้างหน้าก็แล้วกัน...” ราชถึงกับหัวเราะร่าออกมาเมื่อเห็นท่าทางเอาเรื่องของภรรยาผู้อ่อนหวาน ดูท่าวันนี้เขาจะจัดหลักสูตรด้วยทักษะที่หนักไปหน่อย แม่แมวเหมียวผู้น่ารักถึงได้เริ่มกางเล็บเตรียมข่วนเมื่อถูกความหึงหวงเข้ามาป่วนจิต “คุณไม่ต้องแอ๊ดว๊านซ์ความหึงให้ผมก็ได้ยอดรัก...เพราะสาบานว่าทักษะที่ใช้สอนคุณผมจะไม่เอาไปใช้สอนใครอีก” “นี่แนะคุณราช...แสดงว่าเมื่อก่อนคุณใช้ทักษะพวกนี้สอนผู้หญิงมานับไม่ถ้วนเลยใช่ไหม...นี่แน่ะๆ...” ราชถึงกับสะดุ้งจนรถแฉลบออกนอกเส้นทางเมื่อฝ่ามือเรียวบางเริ่มระดมลงบนร่างกาย “โอ๊ย!...จ๋าไอ...ผมขับรถอยู่...โธ่...เมียจ๋าอย่าเพิ่งหึงสิ” “บอกมาเลยนะว่าเมื่อก่อนคุณไปสอนวิธีจัดกระเป๋าแบบนี้ให้กับใครบ้าง” เอาแล้วสิ...เล่นให้นับแต้มเลยรึเนี่ย...ราชถึงกับส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นท่าทางเอาเรื่องของเมียรัก “ว่าไง!...” พอเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปชั่วอึดใจไอรดาก็ถามขึ้นด้วยระดับเสียงที่เรียกขนทุกเส้นบนร่างกายของชายหนุ่มให้ยืดตรงในชั่วนาที “ผมกำลังนับอยู่...” “คุณราช!!!...” เสียงแหลมเล็กที่แหวขึ้นทำเอารถที่ขับมาดีๆ แฉลบออกนอกเส้นทางอีกครั้ง “พาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ...ไม่ไปไหนแล้ว...กลับบ้าน!” เอ้า...จะมาหึงอะไรกันตอนนี้...ราชทั้งขำทั้งเอ็นดูเมื่อเห็นบทหึงหวงของหญิงสาวที่เขาไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้น “ไม่เอาน่าไอ...เอาไว้เราค่อยกลับไปนับกันที่บ้านแล้วค่อยหึงไม่ดีกว่าเหรอ...ผมขับรถอยู่นะ” “คุณมีเยอะถึงขนาดต้องใช้เวลานับขนาดนั้นเลยเหรอฮึ...” น้ำเสียงที่ถามกลับมาแสดงความฉุนชนิดที่ราชนึกขยาดกับแรงอารมณ์ของคนพูด “เยอะมาก...เป็นลังๆ เลยมั๊งนั่น” “ยี้...อีตาคุณราช...คุณเก็บสถิติไว้เป็นลังๆ เลยเรอะ” ราชถึงกับหัวเราะเสียงลั่นเมื่อได้ยินเสียงวี๊ดๆ ของภรรยาสุดสวาท “โธ่! ไอผมผู้ชายนะมันก็ต้องมีศึกษาทฤษฎีมั่งสิจ๊ะ...อีกอย่างผมไม่ใช่พ่อหนุ่มไวไฟนี่นาที่จะไปลั่นล้ากับผู้หญิงไม่เลือกหน้าอย่างที่คุณคิด” “หมายความว่าไง...พูดให้สวยๆ ด้วยไม่อย่างนั้นฉันตัดฉับคุณแน่” “อูย...อย่าพูดให้หวาดเสียวสิเมียจ๋า...นั่นน่ะประติมากรรมชั้นเอกของจักรวาลเชียวนะ...ไอคุณเป็นอะไรไปฮึ...” ราชพูดไปขำไปแม้จะรู้สึกเสียววาบไปทั้งใจกับน้ำเสียงอำมหิตของเธอก็ตามที “ก็...มันทนไม่ได้นี่คะกับความรักที่คุณเคยมีให้คนอื่น” ราชเอื้อมไปจับมือเรียวแล้วบีบกระชับราวกับให้คำมั่นสัญญา ชายหนุ่มหันไปมองใบหน้าง้ำงอของหญิงสาวสลับกับเส้นทางแล้วยิ้มออกมา “ฟังนะคนดี...ผมยอมรับว่าในชีวิตเคยรู้สึกดีๆ กับผู้หญิงอื่น อย่าพึ่งอารมณ์เสียสิไอฟังให้จบก่อน” ชายหนุ่มรีบปรามเมื่อหญิงสาวทำท่าจะชักมือกลับ “ผมอาจเคยรักใครมาบ้างแต่เชื่อได้ไหมว่าความรักเหล่านั้นมันไม่เหมือนที่ผมมีให้คุณ” มือหนาบีบกระชับมือเธอแน่นแล้วดึงขึ้นแนบกับริมฝีปาก “ความรู้สึกแบบเดียวกันมันต่างกันได้ด้วยเหรอคะ” “ต่างสิไอ...เพราะความรักที่ไม่ใช่ของเรามันไม่มีทางเกิดขึ้นจนเต็มความรู้สึกหรอก...และผมไม่เคยรักใครได้เต็มความรู้สึกเท่ากับที่รักคุณ...ผมรักคุณจนเต็มหัวใจเต็มชีวิตเต็มจิตวิญญาณ...หากคุณคือคนที่พรหมลิขิตส่งมาเพื่อผม...ก็โปรดอยู่เป็นลมหายใจของผมไปตลอดกาลด้วยเถอะ” ไอรดารู้สึกอุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ...หญิงสาวจ้องเสี้ยวหน้าคมเข้มที่เห็นรางๆ อยู่ในบรรยากาศอันมืดสลัวแล้วจึงขยับตัวเอนซบลงบนอกแกร่ง “ไอขอโทษค่ะคุณราช...ขอโทษที่รักคุณมากเกินไป” เธอซุกศีรษะลงซอกคออุ่นอย่างละอายใจที่แสดงความงี่เง่าออกมา ราชโอบแขนกอดรัดเธอไว้แล้วยิ้มอย่างเป็นสุขขณะสายตายังจับจ้องอยู่บนท้องถนน พร้อมกับลอบถอนใจออกมา...เฮ้อ! สงบเสียที... “ผมปรารถนาความรักของคุณจนสุดหัวใจ...และยินดีให้คุณหึงจ๊ะไอ...แต่ขออย่างเดียวอย่าหึงในช่วงเวลาที่ผมขับรถ...เพราะถ้าอดใจไม่ไหมผมจอดข้างทางแล้วปลอบคุณแน่ๆ” “ก็คุณเป็นเสียอย่างนี้เอะอะก็จะงับไอเข้าปากมันก็อดฉุนไม่ได้น่ะสิคะถ้าคุณไปบ้าพลังกับคนอื่น” “สาบานให้ฟ้าผ่าลงบนหัวผู้ร้ายเลยเอ้า...ว่าตั้งแต่แตกหนุ่มจนถึงตอนนี้ผมยังไม่เคยระห่ำกับใครเท่ากับระห่ำกับคุณเลย...” “ใครจะเชื่อ...ว่าคุณไม่เคยแตะผู้หญิง” “ถ้าพูดความจริงจะโกรธไหมล่ะ” “มันก็มีบ้างนั่นแหละค่ะ แต่มานึกๆ ดู คุณเป็นผู้ชายที่น่าหลงใหลขนาดนี้จะไม่มีผู้หญิงมาข้องแวะก็ไม่น่าเป็นไปได้...ไอหยวนๆ ให้ก็ได้” ราชยิ้มพร้อมกับกระชับวงแขนกอดเธอไว้แน่น “ยอมรับว่าเคยมีบ้างแต่มันไม่ได้มีความพิเศษอะไรหรอกไอ และสิ่งที่ใช้สอนคุณไปวันนี้ผมจำมาจากสื่อการเรียนการสอนแบบพิเศษทั้งนั้น...ไม่เชื่อเดี๋ยวผมพาไปดู...และขอบอกเลยยอดรัก...ว่าทักษะวันนี้ผมเพิ่งทดลองกับคุณเป็นคนแรก...และขอให้รู้ด้วยว่า...ผมติดใจมาก...” ราชลากเสียงตรงคำว่ามากยาวจนไอรดาหน้าแดงก่ำ เมื่อนึกถึงบนโลดโผนโจนทะยานที่ราชงัดขึ้นมาพร่ำสอน แม้ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปแล้วแต่ทุกท่วงท่าอันแสนรัญจวนกลับกระจ่างชัดจนเธอนึกหวามใจอยู่ลึกๆ ชายหนุ่มยังคงแสดงความรักต่อเธอและสร้างความเชื่อมั่นด้วยพลังแห่งความรักที่เธอคงปฏิเสธไม่ได้อีกต่อไป...ไอรดาบอกตัวเองให้เชื่อมั่นและตอบรับความรักที่ราชมีให้เธอด้วยความศรัทธา ...แม้ลมรักกับลมหึงจะเป็นของคู่กันแต่หากจัดวางมันอย่างถูกต้องสิ่งทั้งสองก็จะไม่สร้างพิษภัย...เธอบอกตัวเองและทอดสายตามองเส้นทางที่ทอดยาวเบื้องหน้าด้วยความพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขาไปตราบชั่วชีวิต   Create Date : 11 กันยายน 2553 3 comments Last Update : 11 กันยายน 2553 13:51:09 น. Counter : 1854 Pageviews. Share Tweet