ตอนที่ ๑๙ ข้อตกลงหรือกับดัก

ไอรดาหน้าร้อนผ่าวเมื่อสบดวงตาฉ่ำหวานที่กำลังแสดงความต้องการอย่างเปิดเผยและรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของคนข้างๆ “คุณราชไม่เหนื่อยบ้างเลยเหรอคะ” หญิงสาวถามเสียงสั่นๆ เพราะรู้สึกหวาดหวั่นกับความบ้าระห่ำที่เธอก็ไม่รู้ว่ามันจะเริ่มขึ้นอีกตอนไหน “ไม่นี่...ทำไมจ๊ะ” เขาตอบพร้อมกับหัวเราะขันๆ เมื่อเห็นสีหน้าหวาดหวั่นของหญิงสาว “เอ่อ...ไอก็แค่เป็นห่วงคุณ” เธอหลบตาและตอบกลับเสียงอ้อมแอ้ม “ขอบคุณครับ...แต่อย่าห่วงเลยไอ...รู้ไหมว่าคุณน่ะเหมือนยาชูกำลังของผมเชียวนะอยู่ใกล้แล้วกระชุ่มกระชวยอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อนในชีวิตเลยล่ะ” ราชโน้มใบหน้าลงกระซิบชิดกับแก้มเนียนนุ่มและแนบริมฝีปากซ้ำลงไปอีกครั้งจนคนถูกจูบเซไปด้านข้างเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว “คุณราช!” ไอรดาแหวเสียงขึ้นอย่างลนลานเมื่อราชรั้งเอวเธอเข้าไปกอดพร้อมกับซบหน้าลงกับซอกคออุ่น “จ๋า...” ชายหนุ่มขานรับขณะถูไถริมฝีปากไปตามลำคอระหง มีเสียงหัวเราะในลำคอดังคลอขึ้นเบาๆ เมื่อเขาเห็นท่าทางลนลานหวาดผวาของคนในอ้อมแขน “ไม่เอาน่าไอ...ผมบอกแล้วไงว่าคุณยังเรียนไม่จบหลักสูตร...เรียนแค่ครึ่งๆ กลางๆ มันจะได้รับประกาศนียบัตรได้ยังไง...” “แต่ไอไม่ได้ต้องการนี่คะ...และหลักสูตรบ้าๆ ของคุณไอก็ไม่ได้ปรารถนาจะร่ำเรียนเลยสักนิด...” ไอรดาส่ายหน้าปฏิเสธลูกเดียว “ไม่เรียนต่อคุณก็ต้องซ้ำชั้นนะไอ...เลือกเอาว่าจะซ้ำชั้นที่หลักสูตรไหนระหว่างพับผ้ากับเก็บผ้ายัดกระเป๋า” หญิงสาวถึงกับเหวอเมื่อเจอคำพูดเหมือนไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจเลยสักนิดนั่น ดวงตาคู่งามเหลือบมองดูกระเป๋าเสื้อผ้าใบเล็กที่วางอยู่บนโซฟาข้างผนังแล้วถอนใจยาวอย่างไร้ทางออก ก่อนจะหันไปค้อนขวับด้วยกิริยาที่ทำเอาคนบ้าหลักสูตรแทบคลั่งตาย... “คุณจะบ้ากามไปถึงไหนกันคุณราช” “ผมเปล่าบ้ากามนะผมก็แค่พยายามสร้างทายาทเพื่อให้ทันเพื่อนๆ คุณรู้ไหมว่าเพื่อนผมเขามีลูกกันหมดแล้วและที่สำคัญผมพนันกับพวกมันไว้ว่าภายในสามเดือนจะสร้างราชน้อยให้ได้” “คุณจะบ้าเหรอคุณราช...คุณไปพนันเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้ยังไง...” ไอรดาทั้งเคืองทั้งอายที่ราชทำอะไรไม่ปรึกษา “ก็พวกมันท้า...ผมลูกผู้ชายนะไอถ้าไม่รับเดี๋ยวมันจะหาว่าไม่แน่จริง” “ก็ช่างเพื่อนคุณสิไอไม่บ้าด้วยแน่” “ช่างไม่ได้หรอกไอ...ขืนเราไม่รีบสร้างทายาทมันได้ถล่มยับกันพอดีว่าไม่มีน้ำยา” “คุณก็อย่าบอกเขาสิ” “ไม่บอกมันก็รู้เพราะพรุ่งนี้ผมนัดเจอกับเพื่อนๆ ที่บ้านกริชและทุกคนก็อยากรู้จักคุณกันทั้งนั้น” “ไอบอกเหรอคะว่าจะไป” “โธ่...ไอไม่ไปไม่ได้หรอกดนุกับเมียมันนั่งเครื่องมาจากกรุงเทพฯ เชียวนะ...ไหนจะเมียไอ้กริชอีกทุกคนมาเพื่อยินดีกับเราใจคอคุณจะไม่เห็นใจในความเหนื่อยยากของพวกเขาเชียวหรือ” “ขนาดนั้นเชียว” ไอรดาเลิกคิ้วถามพอเห็นทำหน้าเหงาหงอยเธอจึงยอมอ่อนลง “ไอไปก็ได้แต่เรื่องคุณไปพนันอะไรกับใครไว้มันก็เรื่องของคุณไม่เกี่ยวกัน วันนี้ไอรู้สึกเหนื่อย...และอยากพักมาก...ถ้าคุณกระชุ่มกระชวยนักก็เชิญจัดกระเป๋าคนเดียวเถอะค่ะไอขอสละสิทธิ์” “สละสิทธิ์ไม่ได้หรอกจ๊ะเพราะหลักสูตรนี้มันทำคนเดียวไม่ได้...และเพื่อแสดงถึงศักยภาพเราต้องร่วมด้วยช่วยกัน” ชายหนุ่มมองร่างนุ่มนิ่มในวงแขนที่เริ่มขืนตัว...แล้วยิ้มอย่างล้อเลียนแต่พอเห็นท่าทางขัดเคืองของภรรยาราชก็เริ่มปรับกลยุทธ์ “เอาล่ะ...ผมให้คุณพักก็ได้...ผมจะยอมจัดกระเป๋าวันอื่นถ้าหากคุณไม่อยากเรียนให้จบหลักสูตรในวันนี้...แต่ผมมีข้อแม้” “ข้อแม้อะไรคะ” “ข้อแม้ข้อนั้นก็คือคุณต้องไม่กระทำการใดๆ ที่แสดงว่าพร้อมกับหลักสูตรที่ผมจะสอน คุณห้ามเปิดและแตะต้องข้าวของในกระเป๋าเกินหนึ่งครั้ง คืนนี้คุณจะต้องสวมเสื้อผ้าของตัวเองแล้วอยู่ในชุดรัดกุมด้วย...ว่าไงโอเคไหม” ราชหรี่ตามองคนในอ้อมกอดด้วยประกายตาเจ้าเล่ห์ “แต่ไอต้องใช้เสื้อผ้านี่คะยังไงก็ต้องเปิดกระเป๋าอยู่ดี” ราชยิ้มและผละออกไปหยิบผ้าขนหนูบนชั้นในตู้เสื้อผ้ายื่นให้ ก่อนจะปรายตาไปยังกระเป๋าเสื้อผ้า “นี่ผ้าขนหนูส่วนชุดนอนผมพับไว้ตัวแรกเลยคุณเปิดหยิบได้ตามสิทธิที่มีแต่เพียงหนึ่งครั้งเท่านั้น” “ข้อแม้คุณมีแค่นั้นใช่ไหมคะ” “ใช่จ๊ะ” “ถ้ามันมีแค่นั้นไอก็ตกลง...และคืนนี้ไอสาบานว่าจะไม่มีวันแตะกระเป๋าใบนั้นเป็นครั้งที่สองให้ตัวเองต้องเข้าไปวนเวียนอยู่ในหลักสูตรบ้ากามของคุณแน่...” ไอรดาเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย...หญิงสาวผุดรอยยิ้มสดใสออกมาเมื่อเห็นว่าอย่างน้อยราชยังปล่อยให้เธอได้เลือกบ้าง... “ผมก็ขอสาบานเหมือนกันว่าถ้าคุณแตะกระเป๋าใบนั้นมากกว่าหนึ่งครั้งเมื่อไร...ผมจะจัดหลักสูตรในระดับพิเศษให้คุณได้เรียนรู้...” “ขอแสดงความเสียใจไว้ตรงนี้เลยนะคะคุณสุภาพบุรุษกับหลักสูตรเก้อๆ ของคุณ” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับเอียงหน้าแต่พองามขณะถอยออกห่างจากอกแกร่ง และย่อกายลงช้าๆ อย่างล้อเลียน เพราะมั่นอกมั่นใจกับทางออกของตัวเองจนไม่คิดเฉลียวใจสักนิดกับข้อได้เปรียบของคนเจ้าเล่ห์ “จับมือตกลงกันดีกว่าไหมว่าคุณจะไม่งอแงภายหลัง...คุณจะไม่ถอยออกจากข้อตกลงนี้และที่สำคัญเราจะยึดมั่นกับข้อตกลงนี้โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งสิ้นไม่ว่ามันจะจบลงแบบใด ” ชายหนุ่มยื่นมือออกไปขอคำมั่น “ตกลงค่ะ...หวังว่าคุณจะรักษาคำพูดและปล่อยให้ไอมีความสุขกับการนอนนะคะ” ไอรดายื่นมือออกไปพร้อมกับยิ้มพรายอย่างชะล่าใจ “งั้นคุณก็ควรไปอาบน้ำได้แล้ว...” ราชบอกเสียงราบเรียบแต่ในกระแสเสียงกลับเต็มเปี่ยมไปด้วยความมาดมั่นกับชัยชนะที่เขาคาดว่าจะได้รับ “ไปสิจ๊ะ...” ไอรดายืนนิ่วหน้าเมื่อเห็นราชกำลังมองเธอด้วยนัยน์ตาชอบกล “หรือจะอาบด้วยกัน” คำถามสุดท้ายกระตุ้นให้หญิงสาวตัดสินใจได้ในทันทีว่าควรหลีกหนีจากทุกสถานการณ์อันไม่น่าไว้วางใจ ไอรดากวาดตามองไปรอบๆ ห้องพอเห็นว่าห้องน้ำอยู่ตรงไหนเธอจึงเดินลิ่วๆ เข้าไปเปิดกระเป๋าหยิบชุดนอนที่ราชพับไว้อย่างดีและหอบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในนั้นทันที ราชผิวปากอย่างอารมณ์ดีขณะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า มือหนาเอื้อมไปหยิบผ้าขนหนูที่พับอย่างเป็นระเบียบอยู่บนชั้นและคลี่ออกพร้อมกับสะบัดเบาๆ ชายหนุ่มเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัวทีละชิ้นๆ ลงตะกร้าอย่างร่าเริง ใบหน้าคมเข้มหันไปจ้องสื่อการเรียนการสอนที่นิ่งสงบอยู่ในที่ของมันด้วยประกายตาของผู้ชนะ...และผิวปากเป็นเสียงเพลงด้วยความครื้นเครงในอารมณ์ ร่างสูงใหญ่เดินไปที่เตียงและเอนตัวลงนอนสอดแขนทั้งสองรองกับศีรษะกระดิกเท้าไปมา...และเฝ้ารอเวลาอย่างใจเย็น... ไม่ถึงสิบนาทีหญิงสาวที่หายเข้าไปในห้องน้ำก็เปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง...ดวงตาคู่สวยจ้องคนที่กำลังนอนผิวปากอยู่บนเตียงอย่างสบายอารมณ์ด้วยประกายตาที่คนถูกมองนึกอยากกวนอารมณ์เธอดูสักตั้ง “อาบเสร็จแล้วเหรอ...” ราชถามเสียงเรียบแต่นัยน์ตากลับพราวระยับเมื่อสัมผัสกับความขุ่นเคืองที่ฉายออกมาจากดวงตาคู่สวย “คุณราชไอมีข้อเสนอใหม่ค่ะ” “ข้อเสนอใหม่...” ชายหนุ่มยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นใบหน้างดงามง้ำงอ คิ้วเข้มเลิกขึ้นอย่างล้อเลียนเพราะเท่าที่ฟังดูเหมือนสิ่งที่เธอเอ่ยออกมามันเป็นข้อต่อรองมากกว่าจะเป็นข้อเสนอ “ค่ะข้อเสนอใหม่...” “ได้สิ...และอะไรล่ะที่คุณอยากนำเสนอ” “คือไอจำเป็นต้องเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบข้าวของที่จำเป็น...และคุณราชควรอนุโลมกับความจำเป็นของไอด้วย” รอยยิ้มละไมผุดออกมาจากมุมปากสีเข้ม ราชทรงตัวขึ้นเอนหลังกับหัวเตียงยกขาไขว้กันและจ้องใบหน้าง้ำงอของหญิงสาวอย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่า “สิ่งที่คุณเสนอมันไม่มีในข้อตกลงของเราไม่ใช่เหรอไอ” “ใช่ค่ะ...แต่ไอจำเป็นนี่คะ” “ถ้าผมไม่ตกลงคุณจะว่ายังไง” “คุณก็เอาเปรียบและไร้มนุษยธรรมที่สุด...” “ขนาดนั้นเชียว” “ค่ะ” “โอเค...ผมอนุโลมก็ได้แต่คุณห้ามเอาเสื้อผ้าออกจากกระเป๋าเกินห้าชิ้น...และเสื้อผ้าทุกชิ้นในนั้นจะต้องอยู่ในสภาพเดิมห้ามหลุดลุ่ยโดยเด็ดขาด” เงื่อนไขใหม่ของราชทำเอาไอรดานิ่วหน้าอย่างขัดเคือง...เธอพลาดไปได้ยังไงกัน...หญิงสาวเม้มปากแน่นเพราะนึกโกรธตัวเองที่สะเพร่าไม่ยอมดูชุดนอนให้ดีๆ ก่อนหยิบไป “เงื่อนไขนั้นมันจะไม่เกินไปหน่อยเหรอคะคุณราช” ใบหน้างดงามบูดบึ้งเมื่ออีกฝ่ายยังบีบเธอให้จนตรอก ไอรดามองนัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของชายหนุ่มด้วยประกายตาขุ่นขวางจนคนถูกมองอดยิ้มกว้างไม่ได้ “ผมแฟร์ที่สุดแล้วนะไอ...ถ้าคุณเห็นว่ามันดูเกินไปผมก็ไม่ได้บังคับให้คุณเลือก” “แต่มันเป็นไปไม่ได้นี่คะที่ไอจะหยิบข้าวของในกระเป๋าโดยให้เสื้อผ้าทุกชิ้นอยู่ในสภาพเดิมแบบนั้น” “แต่คุณลองดูได้นี่” “ฮึ!...คุณเป็นผู้ชายที่น่าเชือดคอที่สุดเลยรู้ไหมคุณราช...ก็ได้ไอจะลองดู...” ไอรดาทำท่าฮึดฮัดขัดใจขณะเดินไปทรุดนั่งลงบนโซฟา หญิงสาวเปิดกระเป๋าออกแล้วนิ่วหน้าเมื่อเห็นเสื้อผ้าของเธออัดแน่นอยู่ในนั้นอย่างเป็นระเบียบ “ไอขอสิบตัวได้ไหมคะ” ราชแทบพ่นเสียงหัวเราะออกมาเมื่อเห็นสีหน้าหนักใจของเธอเมื่อหันมาต่อรอง “ถ้าผมให้เอาออกมาสิบตัวมันก็แทบเทกระเป๋าเลยนะไอ” “ในนี้มันมีเสื้อผ้ามากกว่าสิบตัวคุณจะกลัวแพ้อะไรนักหนา...ไม่ได้พับผ้าแขวนผ้าวันหนึ่งมันคงไม่ถึงกับลงแดงตายหรอกมั้ง” พอเห็นท่าไม่ดีคนที่กลัวแพ้ก็เริ่มพาล “โธ่...ยอดรักคุณเคยได้ยินคำนี้ไหม...อดข้าวมันไม่ถึงตายแต่ชีวาจะวอดวายถ้าอดเสน่หา...ถ้าไม่ได้รักคุณผมไม่ถึงกับลงแดงหรอกแต่มันจะดับดิ้นสิ้นชีวาเลยล่ะ...” “ไปเอาคำพูดไร้สาระแบบนี้มาจากไหน...” “ไม่ได้เอามาจากไหนหรอกมันเป็นความรู้สึกล้วนๆ เลยยอดรัก” “ฟังแล้วอยากนอนหลับยาวสักสามวันกับความไร้สาระของมัน...ว่ายังไงคะสิบตัวโอเคไหมถ้าไม่ให้ไอจะถือว่าคุณไร้มนุษยธรรม” “โอเคก็ได้...แต่ผมให้แค่เจ็ดตัวเท่านั้นและห้ามต่อรองอีกไม่อย่างนั้นผมจะยึดถือเงื่อนไขเก่าและเริ่มหลักสูตรเก็บผ้าทันที” หญิงสาวถึงกับค้อนขวับเมื่อถูกดักทาง แม้จะเคืองแสนเคืองแต่เพราะเธอประมาทจึงทำให้ทุกอย่างกลับตาลปัตรแบบนี้ เมื่อทำอะไรไม่ได้มือเรียวจึงหยิบเสื้อที่พับขึ้นมาทีละตัวๆ อย่างระมัดระวัง ราชมองเสี้ยวหน้างดงามที่กำลังไล่มองข้าวของในกระเป๋าอย่างจดจ่อด้วยความเอ็นดู ชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่มเพราะรู้ดีว่าเธอกำลังค้นหาอะไรอยู่ มีเสียงจิ๊จ๊ะดังขึ้นหลายครั้งจนคนที่นั่งกระดิกขาอยู่บนเตียงอดหรี่ตามองเธอไม่ได้ “คุณราช...คุณไม่ได้หยิบชุดชั้นในกับเสื้อคลุมของไอมาด้วยเลยเหรอ” ราชถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินน้ำเสียงเอาเรื่องของคนถาม “เอามาสิแต่ผมจำไม่ได้ว่าพับมันไว้ตรงไหน...คุณลองไล่ๆ ดูเอาเองก็แล้วกัน” ชายหนุ่มบอกพลางทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ “ไอไล่ดูจนจะเทกระเป๋าอยู่แล้วไม่เห็นเหรอ...” ไอรดาหันไปทำตาเขียวใส่คนจัดกระเป๋า “คุณรู้ใช่ไหมว่าไอจะแพ้เลยตั้งเงื่อนไขแบบนั้น” พอไม่ได้ดังใจคนที่กำลังจะพ่ายแพ้ก็เริ่มรวน “ผมให้โอกาสคุณแล้วนะไอ...คุณมีโอกาสเลือกแล้ว...ว่ายังไงจะยอมแพ้ผมหรือยัง” “ไม่มีทาง...ทุกอย่างมีทางออกเสมอนั่นแหละคุณอย่าเพิ่งตัดสินสิคะ” คนหัวดื้อยังยืนกรานจะสู้ต่อทั้งๆ ที่ประตูแห่งชัยชนะของเธอได้ถูกปิดตายลงด้วยกับดักที่มาพร้อมกับข้อตกลงอันไม่เป็นธรรม   Create Date : 15 กันยายน 2553 3 comments Last Update : 15 กันยายน 2553 11:59:46 น. Counter : 482 Pageviews. Share Tweet